وَإِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ لَّآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلرَّحِيمُ١٦٣
163. Ma'budingiz yagona Ilohdir. Undan o'zga iloh yo'qdir, U nihoyatda rahmli va mehribondir.
Barcha payg'ambarlar, shu jumladan Payg'ambarimiz Muhammad alayhissalom ham insonlarni yagona ilohga – Alloh taologa sig'inishga chaqirganlar. Alloh taolo aytadi: "Yolg'iz Allohgagina ibodat qilaylik, Unga hech narsani sherik qilmaylik va Allohni qo'yib bir-birlarimizni iloh qilib olmaylik" (Oli Imron, 64). Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Ey Muoz, Alloh taoloning bandalardagi va bandalarning Alloh taolodagi haqqi nimaligini bilasanmi?" dedilar. Men: "Alloh va Uning Rasuli biluvchidir", dedim. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Bandalarning faqat Alloh taologa sig'inishlari, Unga hech narsani sherik qilmasliklari Alloh taoloning bandalardagi haqqidir. Alloh taoloning O'ziga biror narsani sherik qilmaganni azoblamasligi bandalarning Alloh taolodagi haqqidir", dedilar" (Buxoriy, Muslim rivoyati). Usmon ibn Affon roziyallohu anhu rivoyat qiladi: "Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Alloh taoloning yagona haqiqiy ilohligiga iqror bo'lib vafot etgan jannatga kiradi", dedilar" (Muslim rivoyati). Alloh taoloning yagona ilohligiga iqror bo'lish quyidagilarni: yolg'iz Alloh taologagina chin ixlos bilan ibodat qilishni; soxta "iloh"lardan xalos bo'lishni; ularga sig'ingan, ularni do'st tutganlardan uzoqlashishni; shirkning barcha turlari va darajalaridan saqlanishni hamda unga olib boradigan yo'llardan ehtiyot bo'lishni taqozo etadi.
"Allohdan o'zga ma'bud yo'q" kalimasi dunyoda Allohning xohish-irodasisiz, o'zicha va nazoratsiz harakat qiladigan hech narsa yo'qligini anglatadi. Alloh – hadiklarga, qo'rquvlarga va umidvorlikka munosib Yagona zotdir. Kim kasalliklar, mikroblar, mirshablar kaltagi, hukmdorlarning qo'shinlaridan qo'rqsa, demak, u ana shu o'ylab topilgan "ilohcha"larga "yo'q!" deya olmaydi. Ularga sig'inishdan to'xtamabdimi, bu bilan ana shu soxta "iloh"larini o'zining Yaratuvchisiga sherik qilib qo'ygan bo'ladi. U "Allohdan o'zga ma'bud yo'q" kalimasini aytish bilan yolg'onlayapti, xolos.
"Allohdan o'zga ma'bud yo'q!" – bu ahd-va'da, qonun, shior, hayot dasturi va harakatlar niyati, bu – ana shu so'zlarga amal qilgan holda ishlash va yashash, demakdir. Shundagina u uni aytgan odamga haqiqiy mayoq bo'ladi, unga barcha saodat eshiklarini ochadi, unga bu dunyoda ham, oxiratda ham najot kaliti, jannat eshigi bo'ladi. Uni behuda valdirash – g'irt befoyda ish! "Allohdan o'zga ma'bud yo'q!" kalimasi falsafiy mazmundan ham ko'proq narsani anglatadi. Doktor Zakiy Najib Mahmud aytadiki, "Allohdan o'zga ma'bud yo'q" deb guvohlik berish quyidagi uchta asos bilan tasdiqlashdir: guvohlik beruvchi bo'lishi kerak; guvohlik berilayotgan bo'lishi kerak; huzurida guvohlik berilayotganlar bo'lishi kerak. Demak, bu Allohning, shaxsning va boshqa barcha moddiy dunyoning mavjudligini ochiq tan olishdir. Bu bilan Islom idealizm va materializm falsafasini qo'shib rad etadi, o'nglikni ham, so'llikni ham rad etadi va ular orasidagi o'rtachalikni tanlaydi.
إِنَّ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱخۡتِلَٰفِ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ وَٱلۡفُلۡكِ ٱلَّتِي تَجۡرِي فِي ٱلۡبَحۡرِ بِمَا يَنفَعُ ٱلنَّاسَ وَمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مِن مَّآءٖ فَأَحۡيَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَآبَّةٖ وَتَصۡرِيفِ ٱلرِّيَٰحِ وَٱلسَّحَابِ ٱلۡمُسَخَّرِ بَيۡنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ١٦٤
164. OsmonlarvaYerningyaratilishida, kechavakunduzalmashinuvida, dengizdaodamlargakeraklinarsalarbilansuzayotgankemalarda, Allohosmondantushirgansuvbilano'likernitiriltirganidavaundaturlijonivorlarnitarqatganida, osmonvazaminoralig'idagihavoningo'zgarishiyubulutlaritoatidaaqlliodamlaruchunishoratlarbor.
Alloh taoloni tanish, Uning yaratuvchilik qudratiyu buyuk azamatini anglash uchun uncha ko'p bosh qotirishning hojati yo'q. Siz bu qat-qat osmonlaru, undagi sayyoralar va hisobsiz yulduzlarga bir boqing. Keyin esa nigohingizni asta so'nayotgan Oyu porlab chiqayotgan Quyoshga qarating. Ho'sh, ularni kim yaratib, kim mana shunday aniq hisob-kitob bilan, biror kunni kanda qilmay chiqadigan va botadigan qilib qo'ygan? Nega ular aqli bo'lmasa-da, hisobidan adashib ketmaydi, birining o'rniga boshqasi ko'tarilmaydi? Samovotdagi millionlab yulduzlar-chi? Ularni cheksiz koinotda kim ana shunday holatda ushlab turibdi? Bu koinotni kim bunchalik mukammal va sobit holda yaratgan? Kanada dorilfunini professori Frank Aleyn bunday deydi: "Biz yashab turgan zaminni tashqi samoviy jismlardan himoya qilib turish uchun qalinligi qariyb sakkiz yuz kilometrli himoyachi gazlar (atmosfera) yaratilgan. U har kuni soniyasiga yuz ellik kilometr tezlikda Yerga tushishi mumkin bo'lgan yigirma million dona samoviy toshlarni qaytarib, zaminni ulardan himoya qilib turadi, bu toshlarning hammasi atmosferada to'qnashadi. Bundan tashqari atmosfera zamin sirtida hayot uchun zarur bo'lgan issiq haroratni birday saqlab turadi. Bordiyu bu jarayon uzluksiz suratda davom etmaganida, erda yashab bo'lmasdi".
Yoki atrofimizdagi nabotot olamiga bir ibrat nazari bilan qaraylik. Shayx Sa'diy "Daraxtlarning ko'm-ko'k yaproqlari har oqilga Hudoni tanitadigan daftardur", degan edi. Ro'paramizdagi yashnab turgan daraxtlarning o'zi mo''jiza emasmi? Bir xil ko'rinishdagi, bir xil rangdagi bu daraxtlardan nega rangi, ko'rinishi, mazasi, shakli har xil turfa mevalarni uzib olamiz. Uni bizga kim shunday qilib berib qo'yibdi? Ehtimol, bog'bon deb o'ylayotgandirsiz? Agar bog'bon niholni Allohning tuprog'iga ekmasa, U yuborgan suv bilan sug'ormasa, Uning quyoshidan harorat olmasa, daraxt ko'kararmidi, o'sardimi, hosil tugarmidi? Qudrat va hikmat sohibi Alloh taolo xohlasa, tuproqdan turfa ne'matlar o'sib etishadi, xohlamasa, quruq kaltak yoki xas-xashak qoladi. Ana shu daraxtga shakl, rang bergan ham, mevasiga ta'm, maza va shifobaxsh moddalarni joylagan ham Allohning O'zi!
"La ilaha illa huva" jumlasida Alloh taoloning zoti tavhidi va "Ar-Rohmanul-Karim" kalimalarida sifati tavhidi sobit bo'lgan edi. Endi "Inna fi xolqis-samavati..." oyatida af'oli tavhidi ham sobit bo'ldi. Ya'ni, Alloh taolo zotda ham, sifatda ham, af'olda ham yakka va yagonadir, "Vahdahu la sharika lahu"dir, ya'ni Uning sherigi yo'q, tanhodir.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Tong sahar to‘rt muchamizning sog‘, oilamiz tinch, tashqarida hech qanday xavfning xatarisiz uyg‘onish biz har doim ham e’tibor beravermaydiganimiz, shukrini ado etishni esimizdan chiqaradiganimiz ne’matlar sirasiga kiradi. Go‘yo asli shunday bo‘lishi kerakdek yashayveramiz. Yana bir tur ne’matlar borki, bizning e’tiborimizdan chetda. Bularga suv, havo kabi biz qadrlamaydigan, lekin bular bo‘lmasa, bir soat ham yashay olmaydigan ehtiyojlarimiz kiradi.
Bu ne’matlarning shukrini ado etmaslik, ya’ni qadriga yetmaslik oqibati nimalarga olib kelishi bugungi kunda namoyon bo‘lyapti. Pala-partish foydalanish sabab Orol dengizining qurishi nafaqat mintaqamizning, balki butun dunyoning muammosiga aylanib ulgurganiga ancha bo‘ldi. Biz uchun tekinga berib qo‘yilgan bu bebaho ne’matni qadrlamaslik orqasidan bugun insoniyat jiddiy muammolar qarshisida turibdi. Alloh taolo O‘zining kalomida berilgan ne’matlarni qadrlashni ta’kidlab, «Yeb-ichinglar, ammo isrof qilmanglar. Chunki U Zot isrof qiluvchilarni sevmas» (A’rof surasi, 31-oyat), deb buyurdi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam tahorat qilayotgan buyuk sahobalardan biri Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhuning suvni ko‘proq ishlatayotganini ko‘rdilar va unga: «Hoy Sa’d! Bu qanday isrofgarchilik?!» dedilar. Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu: «Ey Allohning Rasuli! Tahoratda ham isrof bo‘ladimi?» dedi. U Allohning ibodati uchun tahorat qilayotganda suvni sal ko‘proq ishlatish isrof sanalmasa kerak, deb o‘ylagan ekan. Shunda u zot alayhissalom: «Ha, hatto oqib turgan daryoning yoqasida bo‘lsang ham», dedilar.
Biz esa «Suv – tekin» degan tushuncha bilan bir paytlar shaharlarimiz, qishloqlarimiz, mahallalarimizda zilol suvga to‘lib oqqan ariq-anhorlarni quritdik. Borlarini chiqindixonaga aylantirdik. Oqibatda ilgari odamlar bemalol ichavergan ariq suvlari hozir hatto qo‘l yuvishga ham o‘ylanib qolinadigan holga keldi.
Yaqin-yaqingacha poytaxtning shimoli-sharq tomonidan ko‘rinib, bahri dilingizni ochgan, xush kayfiyat bag‘ishlagan purviqor tog‘lar bugun ko‘rinmay qolganiga odamlar endi-endi ahamiyat bera boshlashdi. Daraxtlarning kamayishi, avtoulovlarning ko‘payishi, mavjud yashil hududlar qisqarib, o‘rniga rejasiz qurib tashlanayotgan uy-joy ekologiyaga, ona tabiatga ta’sir qilmay qolmadi. Qalin changli parda ortiga yashiringan tog‘lar xuddi bizni yordamga chaqirayotgan, vaqtida chora ko‘rilmasa, og‘ir oqibatlar yuzaga kelishidan ogohlantirayotgandek go‘yo.
Va achinarlisi bu og‘ir oqibatlar o‘zini ko‘rsata boshladi. 60 yillik tajribaga ega IQAir tashkiloti tomonidan tayyorlangan oxirgi yillik hisobotda qayd etilishicha, havoning ifloslanishi oqibatida bir yilda dunyo bo‘yicha 7 million aholi hayotdan bevaqt ko‘z yummoqda, milliardlab inson nafas yo‘llari kasalliklari hamda boshqa og‘ir dardlarga yo‘liqmoqda. IQAir sayti ma’lumotlariga ko‘ra, 2023 yil yakunlari bo‘yicha tuzilgan reytingga muvofiq, O‘zbekiston 134 davlat orasida 23-o‘rinni band etib turganini juda achinarli. Ro‘yxatdagi havosi eng iflos uchlikni Bangladesh, Pokiston va Hindiston egallagan (iqair.com/ru/world-most-polluted-countries).
Surunkali respirator kasalliklarining dunyo bo‘ylab tarqalishi va bu jarayonlarning asoratlarini o‘rgangan bir guruh britaniyalik olimlar inson o‘limiga sabab bo‘layotgan beshta asosiy omillardan biri nafas olish tizimi kasalliklar ekanini ma’lum qilishdi. Tibbiyot sohasiga oid yangiliklarni yoritadigan «The Lancet» nashri e’lon qilgan maqolada 1990–2019 yillarda nafas yo‘llari kasalliklarining tarqalishi 39,8 foizga, ushbu dardlardan vafot etganlar soni esa 28,5 foizga oshgani aytilgan. Bronxial astma eng ko‘p tarqalayotgan surunkali respirator kasallik sifatida qayd etilgan bo‘lib, nafas yo‘llarining kasallanishi, birinchi navbatda, chekish illati, shuningdek, havoning ifloslanishi hamda sanoat ishlab chiqarishining turli xildagi salbiy oqibatlari sabab yuzaga kelmoqda.
Yurtimizdagi maktablarning birida atrof-muhitni asrab-avaylash hamda boshqa ijtimoiy muammolarni bartaraf etish, ularning oldini olishga bag‘ishlangan tadbirda bir o‘quvchi yigit Ona Yerning odamlarga qilgan murojaatini o‘qib bergan edi. Siz ham bu murojaatga bir e’tibor berib ko‘ring-a:
«Ey odamzod, nimalar qilib qo‘yding, nimalar qilyapsan! To‘xta! Bo‘ldi! Yetar endi. Daraxtlarni kesib, qancha o‘rmonlarni yo‘q qilding, havoni, suvni bulg‘atding. Ko‘lu daryolarni quritding. Juda qizib ketdim. Yaratilganimdan beri bunaqa qizimaganman. Hammayog‘imni yondirib, ilma-teshik qilib tashlading-ku! Yana nima istaysan, odamzot?! Shaharlarda tuproq qolmadi! Hammayoqni toshdek beton bilan qoplab tashlading. Mening sabrim cheksiz emas. Zaxiralarim ham tugab boryapti. Meni asramasang, ertaga o‘zing qiynalasan. O‘zingni bos. To‘xta. Atrofga qara! Aql bilan ish tutib, menga ozgina yordam berib yuborsang, u yog‘iga o‘zimni o‘zim tiklab olaman. Yaxshiyam Alloh menga o‘zimni o‘zim sovutish qobiliyatini bergan. Lekin vaziyat shu zaylda davom etaversa, ya’ni tabiat shu tarzda ifloslantirilaversa, tiklanish qobiliyatim ham ish bermay qo‘yishi mumkin. Avvalgi holga qaytishi dargumonu, lekin vaziyatni yaxshi tomonga o‘zgartirish mumkin. Yaxshi insonlar hali bor bu dunyoda. Hammangiz birlashsangiz, qo‘lingizdan ko‘p narsa keladi, Xudo xohlasa».
O‘smir yigitning bu murojaati har birimizga ko‘zingizni oching, vaqt borida imkoniyatlarni ishga soling, deyayotgandek go‘yo...
Alloh hech bir narsani bekor yaratmagan. Har bir o‘simlikning, har bir jonivorning vazifasi bor. Shuningdek, ularning mavjudligi, yashashi bir-biriga chambarchas bog‘liq. Bu zanjirni uzish mumkin emas. Bordiyu hayvonot yoki nabotot olamining bir vakili yo‘q qilinsa, buning oqibati qachondir baribir sezilishi aniq.
Achchiq haqiqat shuki, bor tabiatdagi, ya’ni atrof-muhitdagi ko‘pgina resurslar yo‘qotib bo‘lingan. Ammo o‘sha narsalarning ko‘pini tiklash, qaytarish mumkin. O‘z navbatida, borini saqlab qolish ham juda muhim. Shunday ekan, Alloh bergan buyuk ne’matlar – suv, tuproq, havo, o‘simliklaru jonivorlarga bo‘lgan munosabatimizni o‘zgartiraylik, azizlar. Zero, bizdan keyingi avlod ham ozod va obod yurtda yashashga haqli.
«Hilol» jurnali 8(65)-sonidan