Bugunning talabasi inshoAlloh ertaning ulamosi va din peshvosidir. Shu bois talaba etuk salohiyatga ega bӯlishi uchun ilmga chanqoq va intiluvchan bӯlishi bilan birga har bir ilmni ustoz nazorati ostida ӯta ishonchli manbalar orqali puxta egallashga harakat qilishi lozim. Shu bilan birga mustaqil ӯqiyotgan adabiyotlaridagi nozik masalalarni tӯg'ri tahlil qilaolish kӯnikmasiga ega bӯlishi kerak. Ӯziga shubhali yoxud tushunarsiz bӯlgan ma'lumotlarga duch kelganda shu sohaga aloqador ustozlardan sӯrab, tӯg'risini aniqlab olishi uning ma'naviy toyilishdan, adashish va adashtirishdan salomat bӯlishiga va ilmda kamolot hosil qilishiga sabab bӯladi. Zero, hozirgi paytda din dushmanlari tomonidan jamiyatda fitna tarqatish va musulmonlarni ahli sunna valjamoa aqidasidan ozdirish maqsadida turli vositalardan foydalanilayotgani hech kimga sir emas. Ana shunday vositalar ichida eng xavfli va yashirin vosita tolibi ilmlarni tuzoqqa tushurishdir. Buning uchun talabalar qiziqib ӯqiydigan, osonlashtirilgan diniy adabiyotlar va arab tiliga oid risola va kitoblar ichiga notӯg'ri qarashlarning "urug'"larini ӯta yopiq tarzda ekib ketadilar. Yuzaki ӯqigan paytda bu fikrlar talabaga tӯg'ri bӯlib tuyulishi mumkin. Biroq, masalaga chuqurroq yondashilsa, bitta jumla, hattoki birgina sӯzning ortiga juda katta fitna berkitilganini anglaysiz. Bunga bitta misol keltirib, uni tahlil qilish bilan sӯzimni yakunlayman. Arab tili balog'atiga oid engillashtirilgan bir risolada "atf" qoidasini bayon qilgach quyidagilar zikr qilinadi:
ونحو قوله تعالى وجاء ربك والملك صفا صفا . فلله جل وعلا مجيء وللملائكة مجيء لكن مجيء الله ليس كمثله مجيء فهو مجيء حقيقي يليق بجلاله وكماله سبحانه وتعالى . وأما القول بأنه جاء أمره فتحريف وضلال مبين .
"Va yana Alloh taoloning:
وَجاءَ ربُّكَ والْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا
(Yuzaki tarjimasi: "Va Robbing va farishtalar saf-saf bӯlib keldi". "Fajr" surasi, 22) oyati kabi.
Bas, Alloh tolo uchun ham مجيء (ya'ni, yuzaki ma'nosiga kӯra "kelish") bor, farishtalar uchun ham مجيء (kelish) bor. Lekin biror مجيء Alloh taoloning مجيء si kabi emas. Bas, u (ya'ni Alloh taoloning مجيء si) Ӯzining ulug'ligi va kamoliga munosib bӯlgan haqiqiy مجيء (kelish)dir. Ammo, (Alloh taoloning مجيء sini) "Uning amri keldi" deb aytishga kelsak, bas, bu tahrif (ya'ni Qur'onni ӯzgartirish) va ochiq zalolatdir" (Iqtibos tugadi).
Yuqoridagi fikrlarni ӯqigan talaba agar ahli sunna valjamoaning mutashobih oyatlarni talqin qilishdagi uslubini yaxshi ӯzlashtirmagan bӯlsa, soxta "salafiylik" fitnasiga tushishi va aldanishi ehtimoli katta. Chunki فهو مجيء حقيقي "Bas, u (ya'ni Alloh taoloning مجيء si) haqiqiy مجيء (kelish)dir",
degan gapning tagida juda katta muammo bor. Bu jumhur salafi solihlarning "tafviz" yӯliga tӯg'ri kelmaydi. Qolaversa bu erda xalaf ulamolarimizning ta'vil yӯlini "tahrif (Qur'onni ӯzgartirish) va ochiq zalolat" deb hukm qilingan.
Masalaning tafsiloti quyidagicha:
Salafi solihlar Alloh taologa nisbat beriladigan مجيء sifatidan bu sӯzning lug'atdagi yuzaki-haqiqiy ma'nosi bӯlmish "bir joydan boshqa joyga kӯchish" ma'nosini inkor qilishadi. Chunki Alloh taolo jism emas, U makon tutishdan pok va behojatdir. مجيء dan iroda qilingan ma'noni Allohga havola qilamiz, deyishadi. Bunga kӯra Allohdan kayfiyat tushunchasi inkor qilingan bӯladi. Chunki kayfiyat jismlarning xususiyatlaridan hisoblanadi. Natijada Alloh taoloning مجيء sifati bilan bandaning مجيء si ӯrtasidagi ӯxshashlik haqiqat jihatidan ham inkor qilingan bӯladi.
Soxta "salafiylar"ning
فهو مجيء حقيقي
"Bas, u (ya'ni Alloh taoloning مجيء si) haqiqiy مجيء (kelish)dir",
degan gapining ma'nosi shuki, مجيء ӯzining haqiqiy ma'nosi bӯlmish "bir joydan boshqa joyga kӯchish" ma'nosidadir, lekin kayfiyati bandanikiga ӯxshash emas, ana shu kayfiyatni qandayligini Allohga havola qilamiz, deganidir. Bunga kӯra Alloh taoloning مجيء sida qandaydir kayfiyat bor, bu kayfiyat bandadagi مجيء ning kayfiyatidan farq qiladi, biroq مجيء ning haqiqatida (ya'ni "kӯchish" ma'nosida) bandaniki bilan bir xil, degan xulosa chiqib qoladi. Bu esa مماثلة (ӯzaro ӯxshashlik) hisoblanadi va tashbehni keltirib chiqaradi.
Shu bilan birga bu fikr ostida Alloh taoloni makon tutishga muhtoj, degan buzuq e'tiqod yotadi. Alloh taolo butun olamlardan behojat va barcha aybu nuqsonlardan pokdir.
Soxta "salafiylar" tahrif va ochiq zalolat deb hukm qilgan xalaf ulamolarimizning "Uning amri keldi" deya ta'vil qilish yӯllariga kelsak, aynan shu ma'noda ta'vil qilishni imom Ahmad ibn Hanbaldek ayrim mutaqaddim ulamolar ham quvvatlaganlar. Endi ular kimni zalolatda ayblayotganliklariga bir boqsinlar.
Tavfiq Allohdan.
Yarmuk – musulmon va Rum qo‘shinlari o‘rtasida bo‘lib o‘tgan jang. Unda asrlar o‘tsa-da, mangulikka yuz tutgan ajib lavhalar bor. Ularning ba’zilari quyidagilardir:
Urushning ayni qizigan pallasi. Bir kishi Abu Ubayda ibn Jarroh hazratlariga yaqinlashdi. Abu Ubayda roziyallohu anhu: “Men shahid bo‘lishga astoydil bel bog‘ladim”, dedi. Haligi kishi: “Biror-bir gapingiz bo‘lsa ayting, men Rasululloh bilan ko‘rishgan paytim u zotga yetkazib qo‘yaman”, dedi. Abu Ubayda roziyallohu anhu: «Ha, u zotga buni yetkaz: “Rasululloh, bizlar Robbimizning va’dasi haq ekanini topdik”», dedilar.
Rum qo‘shinlarining hujumi kuchaygan paytda Ikrima ibn Abu Jahl roziyallohu anhu musulmonlarning orasida: “Alloh taolo meni hidoyat qilmasidan avval men Rasulullohga qarshi jang qilardim, endi bugun Allohning dushmanlaridan qochib ketamanmi!” – deya jar solardi. Oradan ko‘p o‘tmay, Abu Jahl yana: “Kim o‘limga bay’at qiladi?”[1] – dedi.
Musulmonlarning bir jamoasi u zotga bay’at qilishdi va ularning barchasi birgalikda jang maydoniga kirishdi. Ularning maqsadlari g‘alaba va shahidlik edi. Alloh taolo ularning bay’atlarini qabul qildi va ularning bari Allohning inoyati ila shahidlikka erishdilar.
Tarix zarvaraqlariga e’tibor qarating. Buyuk qo‘mondon Xolid ibn Valid 100 kishilik qo‘shini bilan to‘rt ming kishilik Rum qo‘shinlariga qarshi turdilar. Qarang-a! Yuz kishilik qo‘shin to‘rt mingta askarga qarshi chiqib, ularni yengsa-ya?! Bu ularning qalblari Allohga bo‘lgan iymonlari bilan to‘lib-toshgani ekanining belgisi emasmi?!
Urush biroz tinchib turgan paytda Xolid ibn Validning oldiga Jo‘rja ismli Rum qo‘mondoni keldi va: “Ey Xolid, nimaga da’vat qilyapsan? Ayni paytda Islomni qabul qilgan kishiga ham sizlarga berilgandagi kabi ajru savob nasib qiladimi?” – deb so‘radi.
Sahobiy: “Ha. Undan ko‘prog‘i ham nasib etishi mumkin”, dedi.
“Qanday qilib? Axir sizlar avvaldan musulmon bo‘lib, o‘zib ketgansizlar-ku?!” – dedi Rum qo‘mondoni. Xolid ibn Valid roziyallohu anhu: “Biz Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga yashadik va u zotning mo‘jizalariga guvoh bo‘ldik.
Bizning ko‘rganlarimizni ko‘rib, biz eshitgan narsalarni eshitgan odam Islomni osonlikcha qabul qilishi haqiqat. Lekin sizlar u zotni ko‘rmagansizlar, u zotning gaplarini eshitmagansizlar, bunday holda g‘aybga iymon keltirgan bo‘lasizlar. Agar sizlar niyatingiz, qalbingiz ila Allohga iymonda rostgo‘y bo‘lsalaringiz, sizlarning savoblaringiz buyukroq bo‘ladi”, dedilar. Bu gaplarni eshitgan Rum qo‘mondoni oh urdi va: “Ey Xolid, menga Islomni o‘rgat”, deya o‘zini Xolid roziyallohu anhu tarafga tashladi.
Shunday qilib Rum qo‘mondoni Islomni qabul qildi. Alloh taolo uchun ikki rakat namoz o‘qidi, haqiqatda ikki rakat, bundan boshqacha emas. Ikki taraf yana urushga kirishdi. Jo‘rja endi musulmon askarlar safida shahidlik maqomiga erishish ilinjida jang qilardi.
Ha! O‘sha ikki rakat namoz sababidan Allohning izni ila unga jannat nasib etdi, uning bundan boshqa amali yo‘q edi...
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Buning ma’nosi: “Men o‘lgunimcha shu jang maydonidan ortga chekinmayman, to so‘nggi nafasim qolgunicha musulmonlar safida Allohning dushmanlariga qarshi jang qilaman, meni faqatgina o‘lim to‘xtata oladi” (Tarj.).