Horijiylik – islomda dastlab paydo bo'lgan yo'nalish xorijiylikdir. Horijiylar – ajralib chiqqanlar ya'ni “isyonchilar” degan ma'noni anglatadi. Halifa Ali ibn Abu Tolib va Muoviya tarafdorlari bilan halifalikda xukmronlik uchun kurash ketayotgan bir davrda vujudga keldi. Ular halifa diniy jamoa tomonidan saylanadi va unga bo'ysunadi. Har qanday taqvodor musulmon (hatto qul yoki xabash bo'lsa ham) halifa qilib saylanishi mumkin; agar halifa jamoa manfaatlarini ximoya qilmasa vazifasidan bo'shatiladi va hatto, qatl qilinadi; e'tiqod amaliy faoliyat bilan mustahkamlanishi lozim, deb hisoblaganlar. E'tiqodsiz va gunohkor kishilarni jazolashda Murji'ilar jazo muddatini kechiktirishni istovchilar tarafdorlariga qarshi turganlar. VIII-asr ikkinchi yarmiga kelib, yo'nalish o'z rahbarlari nomi bilan ataluvchi azraqiy ibodiy, sufriy kabi guruhlarga bo'linib ketdi. Olimlarning fikricha ichidan bo'linish hamda ummaviy va Abbossiy halifalarning VII-XI - asrlarda xorijiylarga qarshi keskin kurash olib borishi natijasida ularning katta qismi qirib tashlandi, qolganlari Shimoliy Afrikada o'z davlatini vujudga keltirdi. Hozirgi xorijiylarning ibodiy sektasi mag'rib mamlakatlarida (Jazoir, tunis va boshqalar), Ummon va tanzaniyada uchraydi.
Muhaddis ulamolarimiz o'z kitoblarida “Havorijlar dindan otilib chiquvchilar haqida” degan sarloha ostida yuqorida zikri kelgan hadisdan boshqa bir qancha rivoyatlarni keltiradilar. Bu hadislarni Muhammad (s.a.v) ummatlari ichidan kelajakda chiqadigan ba'zi bir noqulay shahs va jamoalar haqida so'z yuritadilar va ogohlantirish uchun ularning sifatlarini ham eslatadilar. Bu o'zining bilgan mo''min-musulmonlar ehtiyot bo'lishlari uchun chaqiriqlar va o'sha sifatlardan o'zini olib qolishga da'vat hamdir.
Shu erda rivoyatlarda ba'zi sifatlar takrorlanishi mumkinligini, bu esa, uslubdagi xato emas, balki hadislarni turli vaziyat, zamon va mokonda aytilganidan ekanini eslatib qo'ymoqchimiz. Biz ularni jamlab o'rganyotganimiz tufayli avval eslanmagan bir sifat zikr qilingani uchun boshqa sifatlar takror kelsa ham, rivoyatni butunligicha keltirishga majburmiz.
Ikkinchidan, dalil hujjat surishtirish chog'ida ularning kuchlik ekanini isbotlash uchun bir hadisni roviylari yoki uni keltirayotgan muhaddis boshqa bo'lsa ham takror keltiriladi. Misol uchun, imom Buhoriy yolg'o'z o'zlari rivoyat qilgan hadisdan ko'ra, u kishi bilan birga, yana bir muhaddis ham rivoyat qilgan hadis kuchli bo'ladi va hokazo.
Rasululloh (s.a.v) rivoyat qilgan hadislaridan birida: “Oxirzamonda bir qavm chiqadi. Ularning yoshlari kichik, aqllari past, qur'onni qiroat qilurlar. U alarning bo'g'zidan nariga o'tmas. Ular odamlarning eng yaxshi so'zlarini so'zlaydilar. Dindan huddi kamondan o'q chiqqandek chiqarlar. ”, dedilar.
Bataxqiq, Nabiy (s.a.v)dan bu hadisdan boshqada rivoyat qilinishicha: “Qur'onni qiroat qiladigan va u alarning bo'g'zidan nariga o'tmaydigan, dindan huddi kamondan o'q chiqqanidek chiqadigan qavm vasfi xaruriy xavorijlar va ulardan boshqa xavorijlar”, ekani aytilgan.
Ushbu rivoyatdan xavorijlar faqat Hazrati Ali (k.v)ning vaqtlarida Haruro qishlog'ida yig'ilgan kishilirdan kishilardan iborat emasligi balki, ulardan boshqalari ham chiqib turishi anglanadi. Ayni shu e'tibordan xozirgi ba'zi bir toifalarda yuqorida zikr qilingan sifatlardan borligini e'tiborga olib, ulamolarimiz ularni “Zamonamiz xavorijlari”, deb aytadilar.
Muhaddis ulamolarimiz yuqorida keltirilgan rivoyatlarni fitnalar bobida keltiradilar. Qadimdan musulmonlar ushbu rivoyatlarda vasfi kelgan shahslarga o'xshab qolmaslik haqida chin dildan qayg'urganlar. Mabodo mazkur sifatlardan birortasi o'zida borligini bilib qolsalar uni darhol o'zgartirishga harakat qilganlar.
Kezikelganda eslab o'tilgan rivoyatlarda zikr qilingan salbiy sifatlardan ba'zilarining ro'yhatiga ko'z tashlab chiqaylik.
Ularning dini diyonat va unga fidokorlik haqidagi gaplarini boshqalar gapira olmaydilar. Ammo fitnachilarda gap bor-u, amal yo'q. Ular gaplariga amal qilmasliklari bilan ajralib turadilar.
Ular Qur'onni yaxshi bilmaydilar, o'zlarini ko'rsatish uchun Qur'oni karimga amal qilish haqida da'vat qilganlari qilgan. Ammo o'zlari unga amal qilishni o'ylamaydilar.
“Hukm faqat Allohgadir!” dedilar.
Shunda Ali (r.a):
“Haq kalima ila botil iroda qiroda qilindi. Ular xaqni Tillari bilan ayturlar ammo xalqumlaridan nariga o'tmas”, dedilar.
Shu bilan ko'pchilikning e'tiborini o'zlariga tortadilar.
Ya'ni, keyingi paytda chiqib musulmonlar ommasini tashvishga solib soladigan jamoalarning ko'pchilik a'zolari yoshlardan iborat bo'ladilar.
Ilmlari va tajribalari oz bo'lgani uchun oqillik darajasiga etmagan bo'ladilar.
Yuqoridagi sifatlardan dindan otilib chiquvchi shaxsning siymosini qismon bo'lsa ham tasavvur qilish imkoniga ega bo'lamiz. Agar e'tibor ila nazar soladigan bo'lmak, darxaqiqat, keyingi paytda chiqayotgan xizb, jamoa, tashkilot va boshqa to'plarda yuqorida zikr qilingan sifatlardan u yoki, bunisi topilib turganini ko'ramiz.
Ajdodlarimiz mazkur salbiy sifatlarni yaxshi bilib olib, ulardan yiroq bo'lish uchun imkonlari etgan barcha omillarni ishga solganlar va o'sha sifatlarga yoki ularning ba'zilariga sohib bo'lgan kishilardan o'zoqda bo'lishga harakat etganlar.
Muhammadali KATTABAYeV
Bilim yurti ARM mudiri
Islom tarixidagi eng ulug‘, ma’naviy jihatdan eng ibratli kunlardan biri Ashuro kunnidir. Har yili muharram oyining o‘ninchi kuni nishonlanadigan bu sana nafaqat ro‘za tutish fazilati bilan, balki Alloh taoloning bandalariga ko‘rsatgan marhamati, Muso alayhissalom va uning qavmini najot etganligi bilan ham ahamiyatlidir. Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallam ushbu kunga alohida e’tibor berganlar va ummatlarini ham uning fazilatlaridan bahramand bo‘lishga chorlaganlar. Ashuro kuni musulmonlar uchun ma’naviy poklanish, gunohlarga kafforat va sunnatni hayotga tatbiq etish imkonidir.
Bu kun musulmonlar uchun ro‘za tutish tavsiya etilgan kunlardan biri bo‘lib, ulamolarning ko‘pchiligi bu kunni ro‘za bilan o‘tkazishni mustahab deb hisoblaydi. Ashuro kuni ro‘za tutish sunnat amallardan biri bo‘lib, uning fazilati juda katta. Tasu’o (to‘qqizinchi) va Ashuro (o‘ninchi) kunlarida ro‘za tutish payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallamdan qolgan sunnatlardandir. Bu Allohning kunlaridan biri bo‘lib, U Zot o‘z bandalariga marhamat ko‘rsatgan, ya’ni U zot Kalimulloh Muso alayhissalom va Uning qavmi Bani Isroilni Fir’avn va uning qo‘shinining zulmidan najot etgan kundir.
Ashuro kunini ro‘za bilan o‘tkazishning asosiy sababi bu kunda Alloh taolo Muso alayhissalom va Bani Isroilni Fir’avn va uning qo‘shinidan najot etganidir. Payg‘ambar Muhammad sollallohu alayhi vasallam Ashuro kuni ro‘zasini juda ahamiyatli deb bilar edilar. Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Men Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni biror kunni boshqalardan afzal deb ro‘za tutishga uringanlarini ko‘rmaganman, faqat ushbu kun — Ashuro kuni va ushbu oy — Ramazon oyidan tashqari” (Imom Buxoriy rivoyati).
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam musulmonlarni Ashuro kuni ro‘za tutishga rag‘batlantirar va: “Ashuro kuni ro‘zasi o‘tgan bir yilning gunohlariga kafforat bo‘lishini Allohdan umid qilaman”, der edilar (Imom Muslim rivoyati).
Musulmonlar bu sunnatni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Madinaga hijrat qilganlaridan so‘ng amaliyotga tadbiq eta boshladilar. U kishi yahudiylarni Ashuro kuni ro‘za tutayotganini ko‘rdilar va buning sababini so‘raganlarida, ular: “Bu yaxshi kun bo‘lib, Alloh ushbu kunda Bani Isroilni dushmanlaridan najot etgan, shuning uchun Muso alayhissalom ushbu kunni ro‘za bilan o‘tkazgan”, deyishdi. Shunda Payg‘ambarimiz alayhissalom: “Men Musoga sizlardan ko‘ra yaqinroqman”, deb, o‘sha kuni ro‘za tutdilar va boshqalarga ham ro‘za tutishni buyurdilar.
Shu kundan boshlab bu amal sunnat sifatida amalga oshirila boshlandi va musulmonlar uchun o‘tgan yilning gunohlaridan poklanish, katta savob va fazilatga erishish imkoni sifatida qaraladi.
Ashuro kuni bu barcha musulmonlar uchun muhim sana hisoblanadi. Ko‘plab insonlar bu kunda ro‘za tutishga va ibodat qilishga intiladi.
Ko‘pchilik Ashuro kunini yagona holda ro‘za tutish mumkin emas, deb hisoblaydi. Ammo Azhar muassasasi o‘z fatvolaridan birida bu fikrni rad etgan. Unda ta’kidlanganidek, juma yoki shanba kuni Ashuro kuniga to‘g‘ri kelsa ham, uni alohida holda ro‘za tutish man qilingan emas.
Azhar ulamolarining ta’kidlashlaricha, imom Tahoviy rahmatullohi alayhdan rivoyat qilingan: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Ashuro kuni ro‘zasiga izn berganlar va unga targ‘ib qilganlar. Lekin bu kun shanbaga to‘g‘ri kelsa, tutmanglar, demaganlar. Buning o‘ziyoq, Ashuro har qanday kunga to‘g‘ri kelsa ham ro‘za tutish mumkinligini ko‘rsatadi”.
Shuningdek, agar Ashuro yoki Arafa kuni juma yoki shanba kuniga to‘g‘ri kelsa yoki insonning odatdagi ro‘zali kuni bo‘lsa, bu holda ro‘za tutishda hech qanday mone’lik yo‘q.
Dorul-Ifto (Misr Fatvo hay’atining 2023 yil 26 iyuldagi 7756 raqamli Professor Doktor Shavqiy Ibrohim Allom fatvosida) ham Ashuro kunini ya’ni muharramning 10-kunini yagona holda ro‘za tutish joizligini tasdiqlagan. Shu bilan birga, ixtilofdan qochish maqsadida, u bilan birga bir kun avval 9-kun yoki bir kun keyin 11-kun ro‘za tutish tavsiya etildi.
Misr Dorul-Ifto muassasasi ta’kidlashicha, muharramning 9-kunini ro‘za tutish qat’iy sunnatdir. Bu borada Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda keladi: Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Ashuro kuni ro‘za tutganlarida, Payg‘ambarimizga yahudiy va nasroniylar bu kunni ulug‘lashlarini aytishgan. Shunda u zot: “Kelgusi yili, agar Alloh xohlasa, to‘qqizinchi kuni ham ro‘za tutaman”, deganlar. Ibn Abbos aytadilar: kelgusi yil kelmasdan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam vafot etdilar. Bu hadisni Imom Muslim o‘z “Sahihlarida” keltirganlar.
Sunnatda Ashuro kuni ro‘zasi tutishning fazilati haqida bir qator rivoyatlar keltirilgan. Unga ko‘ra, muharram oyida ro‘za tutish tavsiya etilgan amallardan sanaladi. Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday dedilar:
“Ramazondan keyingi eng afzal ro‘za Allohning oyi muharram oyida tutiladigan ro‘zadir. Farz namozlardan keyingi eng afzal namoz kechasi o‘qiladigan (tahajjud) namozdir”.
Ashuro kunining fazilati shundaki, bu kun tutiladigan ro‘za o‘tgan bir yillik gunohlarga kafforat bo‘ladi. Abu Qatoda roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Bir kishi Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamdan so‘radi:
— Arafa kuni ro‘zasi haqida nima deysiz?
U zot: “Allohdan umid qilamanki, o‘tgan va kelgusi yilning gunohlariga kafforat bo‘ladi”, dedilar.
— Ashuro kuni ro‘zasi haqida nima deysiz? deb so‘radilar.
U zot: “Allohdan umid qilamanki, o‘tgan yilning gunohlariga kafforat bo‘ladi”, deb javob berdilar.
Shuningdek, Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi:
“Men Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni biron kunni boshqalardan ko‘ra afzal deb ro‘za tutishga shunchalik intiqlik bilan intiqlik qilganlarini ko‘rmaganman, faqat ushbu kun Ashuro kuni va ushbu oy Ramazon oyi bundan mustasno”.
Ulamolarimiz Ashuro kunida ahli oilaga ko‘proq sarf qilish, ya’ni ularni quvonchli qilish, rizqda kenglik qilishning tavsiya etilgan amallardan ekanini ta’kidlaydilar. Bu Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning muborak hadislariga asoslanadi:
“Kimki Ashuro kunida o‘z ahliga (oila a’zolariga) kenglik qilsa, Alloh taolo unga butun yili kenglik beradi”.
Xulosa o‘rnida shuni eslash joizki, Ashuro kuni bu bir kunlik ro‘za orqali butun bir yillik gunohlardan poklanish umidi berilgan, Allohning maxsus marhamati to‘kilgan muqaddas kundir. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning sunnatlaridan biri bo‘lgan ushbu ro‘zani tutmoq, uni 9-kuni yoki 11-kun bilan birga ado etmoq musulmon kishi uchun katta ajru savob manbaidir.
Shuningdek, bu kunda ahli oilaga shodlik ulashish, rizqda kenglik qilish ham sunnatga uyg‘un amallardan hisoblanadi. Demak, Ashuro kuni ibodat, muhabbat va ma’naviy yangilanish kunidir. Undan oqilona foydalangan kishi na dunyoda, na oxiratda ziyon ko‘rmaydi.
Dilshod Aliyev,
"Boloi Hovuz" masjidi imomi.