Ba'zi musulmonlar islom hukmlarini hayotga tatbiq qilishda mutaassiblikka yo'l qo'yadilar. Dinda bag'rikenglik va engillik ham borligini eslaridan chiqarishadi. Chunki ular o'zlarini to'g'ri yo'lda deb bilishadi. Fikrimizni isboti sifatida quyidagi hadisni keltiramiz: Rosululloh sollallohu alayhi vasallam “Albatta, din engildir. Kim dinga mutaassiblik qilsa, (din) uni engadi. Bas, to'g'ri bo'linglar va yaqin bo'linglar...” (Imom Muslim rivoyati.).
Bunday shaxslar atrofdagi odamlarning ruhiyatiga qattiq ta'sir o'tkazadi. Ularga to'g'ri deb bilgan yo'lini ko'rsatishmoqchi bo'lishadi. Sababi, dinda shunday bo'lishi kerak, degan e'tiqod bilan o'ziga qattiq buyruq bergan bo'ladi. O'zini tergashdan, men to'g'ri yo'ldan boryapmanmi, degan savollarga javob berishdan qochib yuradi. Oxir oqibat, mutaassibona fikr yuritishi, ko'pchilikning qarshiligiga duch kelgani natijasida dinidan voz kechadi. Yoki, toqati etmay turgan bo'lsa ham xatosidan qaytmay, mashaqqat bilan dinida qoladi.
Lekin, islom dini tor fikr yuritib, hukmlarga amal qilishni qattiq qoralaydi. Quyidagi hadislar yuqoridagi fikrimizning ayni ma'nosidir:
Nabiy sollallohu alayhi vasallam Muoz roziyallohu anhu va uning sherigini Yamanga jo'nata turib: “Yengil qiling va qiyin qilmang. Hushxabar bering va nafratlantirmang. O'zaro yordam bering va ixtilof qilmang”, deganlar (Imom Muslim rivoyati). Yana shuningdek, “Yengil qiling va qiyin qilmang. Hushxabar bering va nafratlantirmang”, deganlar (Imom Buxoriy rivoyati).
Lekin islom tarixidan xabari bor bo'lgan kishi salafi solihlar ham tortishgan-ku, o'z fikrlarida turib olib boshqalarning fikrini xatoga chiqargan, deb o'ylashi tabiiy. Bunga javoban aytishimiz mumkinki, Salafi solihlar bir masalada tortishmoqchi bo'lsalar munozarali ilm bo'lishi uchun tortishishgan. Shuningdek, o'sha masala ba'zi hayotda uchrab turadigan kichik muammolar bo'lgan. Hozirgi mutaassiblarga o'xshab katta masalalarda, ya'ni davlat to'ntarishi, hukumatni o'zgartirish, ota bilan farzandni orasini ajratish va hokazolarga o'xshash emas. Salafi solihlarning yana bir sifati, ular tortishgan odamlari bilan chiroyli muomalada bo'lishgan. Boshqalarga ilm bo'lsin deb munozara qilgan sherigini yaxshi ko'rishgan. Namoz o'qishda biri ikkinchisiga ergashgan. Kasal bo'lganda holidan xabar olib, xayrli ishlarda o'zaro hamkorlik qilishgan. Ular aka-uka birodar bo'lishgan.
Bunday shaxslar bir fikrda turib olishi, mutaassibona fikr yuritishi nafsiga ergashishligi, qul bo'lishligi hisoblanadi. Chunki Ollohni o'zi ularning ko'ziga parda tortgan, qulog'ini bitkizgan. Alloh ta'olo Kalomi sharifida:
(Ey Muhammad), havoyi nafsini o'ziga "iloh" qilib olgan va Alloh uni bilgan holida yo'ldan ozdirib, quloq va ko'nglini muhrlab, ko'z oldiga parda tortib qo'ygan kimsani ko'rganmisiz? Bas, uni Alloh (yo'ldan ozdirgani)dan so'ng kim hidoyat qila olur?! Axir eslatma-ibrat olmaysizlarmi?! (Josiya: 23).
Agar kishi mutaassiblik deganda dindagi vojib amallarni bajarishlik va ularga intilishi ma'nosida bo'lsa, ya'ni namozini o'qishi, ro'za tutishi, zakot berishi, hajga borishi, ota-onasiga yaxshilik qilishi, oilasini tebratib bo'ynidagi vazifasini bajarsa, shuningdek, aldov va qo'rqitishlar ta'siri ostida sustkashlikka yo'l qo'ymasligi, ya'ni dinni xato tushunib qolgan odamlarning fikriga quloq solib miyasini zaharlashligi, yoki “din” deb vatani, millati, vijdoniga qarshi qilib siyosatning “balchiq”iga tushiradigan shaxslarga aralashmasligi bo'lsa, maqtovli ish bo'ladi. Bu holat dinda mustahkam turib uni quvvatlantirish hisoblanadi.
Dinni mahkam tutib, undagi vojib amallarni ado qilishga intilish degani, boshqa xil fikr yuritadigan kishilarni yomon ko'rish, ular bilan o'rtada nizo chiqarish, tarqoqlik va fitna tarqatish ini bildirmaydi. Alloh ta'olo dinda qarshi chiquvchi kishilar to'g'risida shunday deydi:
Alloh nazdida va Uning Payg'ambari nazdida mushriklar uchun qanday ahd-paymon bo'lsin?! (Ya'ni, hech qanday ahd bo'lishi mumkin emas, chunki ular Allohga ham, Uning Payg'ambariga ham iymon keltirmaydilar, demak, bergan va'dalarini buzaveradilar), magar sizlar Masjid al-Harom oldida (ya'ni, Makkada) ahdlashgan kimsalar borki, ular modomiki ahdlarida barqaror turar ekanlar, sizlar ham ahdlaringizda turingiz! Albatta, Alloh taqvo qilguvchi zotlarni sevar. (Tavba: 7)
Hulosa qilib aytganda, islom dini mutaassiblik qiluvchi shaxslarni qattiq qoralagan. Alloh kalomi sharifida: "Bas, kuchlaringiz etganicha Allohdan qo'rqinglar, (o'zlaringizga qilinayotgan pand-nasihatga) quloq tutinglar va itoat etinglar hamda infoq-ehson qilinglar, (mana shu) o'zlaringiz uchun yaxshiroq bo'lur. Kim o'z nafsining baxilligidan saqlana olsa, bas, ana o'shalar najot topguvchidirlar",(Tag'obun: 15).
Bir fikrda qattiq turib olish va uni boshqalarga majburan singdirish shar'an man' qilingan ishdir. Agar haqligiga shubha qilmasa va boshqalarga zarar bermasa kishi o'z fikrida turishi maqtalingan ish hisoblanadi.
Ma'rufxon Aloxodjayev,
Namangan shahri “Abdulqodir qori” jome
masjidi imom-xatibi
Islom tarixidagi eng ulug‘, ma’naviy jihatdan eng ibratli kunlardan biri Ashuro kunnidir. Har yili muharram oyining o‘ninchi kuni nishonlanadigan bu sana nafaqat ro‘za tutish fazilati bilan, balki Alloh taoloning bandalariga ko‘rsatgan marhamati, Muso alayhissalom va uning qavmini najot etganligi bilan ham ahamiyatlidir. Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallam ushbu kunga alohida e’tibor berganlar va ummatlarini ham uning fazilatlaridan bahramand bo‘lishga chorlaganlar. Ashuro kuni musulmonlar uchun ma’naviy poklanish, gunohlarga kafforat va sunnatni hayotga tatbiq etish imkonidir.
Bu kun musulmonlar uchun ro‘za tutish tavsiya etilgan kunlardan biri bo‘lib, ulamolarning ko‘pchiligi bu kunni ro‘za bilan o‘tkazishni mustahab deb hisoblaydi. Ashuro kuni ro‘za tutish sunnat amallardan biri bo‘lib, uning fazilati juda katta. Tasu’o (to‘qqizinchi) va Ashuro (o‘ninchi) kunlarida ro‘za tutish payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallamdan qolgan sunnatlardandir. Bu Allohning kunlaridan biri bo‘lib, U Zot o‘z bandalariga marhamat ko‘rsatgan, ya’ni U zot Kalimulloh Muso alayhissalom va Uning qavmi Bani Isroilni Fir’avn va uning qo‘shinining zulmidan najot etgan kundir.
Ashuro kunini ro‘za bilan o‘tkazishning asosiy sababi bu kunda Alloh taolo Muso alayhissalom va Bani Isroilni Fir’avn va uning qo‘shinidan najot etganidir. Payg‘ambar Muhammad sollallohu alayhi vasallam Ashuro kuni ro‘zasini juda ahamiyatli deb bilar edilar. Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Men Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni biror kunni boshqalardan afzal deb ro‘za tutishga uringanlarini ko‘rmaganman, faqat ushbu kun — Ashuro kuni va ushbu oy — Ramazon oyidan tashqari” (Imom Buxoriy rivoyati).
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam musulmonlarni Ashuro kuni ro‘za tutishga rag‘batlantirar va: “Ashuro kuni ro‘zasi o‘tgan bir yilning gunohlariga kafforat bo‘lishini Allohdan umid qilaman”, der edilar (Imom Muslim rivoyati).
Musulmonlar bu sunnatni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Madinaga hijrat qilganlaridan so‘ng amaliyotga tadbiq eta boshladilar. U kishi yahudiylarni Ashuro kuni ro‘za tutayotganini ko‘rdilar va buning sababini so‘raganlarida, ular: “Bu yaxshi kun bo‘lib, Alloh ushbu kunda Bani Isroilni dushmanlaridan najot etgan, shuning uchun Muso alayhissalom ushbu kunni ro‘za bilan o‘tkazgan”, deyishdi. Shunda Payg‘ambarimiz alayhissalom: “Men Musoga sizlardan ko‘ra yaqinroqman”, deb, o‘sha kuni ro‘za tutdilar va boshqalarga ham ro‘za tutishni buyurdilar.
Shu kundan boshlab bu amal sunnat sifatida amalga oshirila boshlandi va musulmonlar uchun o‘tgan yilning gunohlaridan poklanish, katta savob va fazilatga erishish imkoni sifatida qaraladi.
Ashuro kuni bu barcha musulmonlar uchun muhim sana hisoblanadi. Ko‘plab insonlar bu kunda ro‘za tutishga va ibodat qilishga intiladi.
Ko‘pchilik Ashuro kunini yagona holda ro‘za tutish mumkin emas, deb hisoblaydi. Ammo Azhar muassasasi o‘z fatvolaridan birida bu fikrni rad etgan. Unda ta’kidlanganidek, juma yoki shanba kuni Ashuro kuniga to‘g‘ri kelsa ham, uni alohida holda ro‘za tutish man qilingan emas.
Azhar ulamolarining ta’kidlashlaricha, imom Tahoviy rahmatullohi alayhdan rivoyat qilingan: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Ashuro kuni ro‘zasiga izn berganlar va unga targ‘ib qilganlar. Lekin bu kun shanbaga to‘g‘ri kelsa, tutmanglar, demaganlar. Buning o‘ziyoq, Ashuro har qanday kunga to‘g‘ri kelsa ham ro‘za tutish mumkinligini ko‘rsatadi”.
Shuningdek, agar Ashuro yoki Arafa kuni juma yoki shanba kuniga to‘g‘ri kelsa yoki insonning odatdagi ro‘zali kuni bo‘lsa, bu holda ro‘za tutishda hech qanday mone’lik yo‘q.
Dorul-Ifto (Misr Fatvo hay’atining 2023 yil 26 iyuldagi 7756 raqamli Professor Doktor Shavqiy Ibrohim Allom fatvosida) ham Ashuro kunini ya’ni muharramning 10-kunini yagona holda ro‘za tutish joizligini tasdiqlagan. Shu bilan birga, ixtilofdan qochish maqsadida, u bilan birga bir kun avval 9-kun yoki bir kun keyin 11-kun ro‘za tutish tavsiya etildi.
Misr Dorul-Ifto muassasasi ta’kidlashicha, muharramning 9-kunini ro‘za tutish qat’iy sunnatdir. Bu borada Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda keladi: Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Ashuro kuni ro‘za tutganlarida, Payg‘ambarimizga yahudiy va nasroniylar bu kunni ulug‘lashlarini aytishgan. Shunda u zot: “Kelgusi yili, agar Alloh xohlasa, to‘qqizinchi kuni ham ro‘za tutaman”, deganlar. Ibn Abbos aytadilar: kelgusi yil kelmasdan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam vafot etdilar. Bu hadisni Imom Muslim o‘z “Sahihlarida” keltirganlar.
Sunnatda Ashuro kuni ro‘zasi tutishning fazilati haqida bir qator rivoyatlar keltirilgan. Unga ko‘ra, muharram oyida ro‘za tutish tavsiya etilgan amallardan sanaladi. Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday dedilar:
“Ramazondan keyingi eng afzal ro‘za Allohning oyi muharram oyida tutiladigan ro‘zadir. Farz namozlardan keyingi eng afzal namoz kechasi o‘qiladigan (tahajjud) namozdir”.
Ashuro kunining fazilati shundaki, bu kun tutiladigan ro‘za o‘tgan bir yillik gunohlarga kafforat bo‘ladi. Abu Qatoda roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Bir kishi Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamdan so‘radi:
— Arafa kuni ro‘zasi haqida nima deysiz?
U zot: “Allohdan umid qilamanki, o‘tgan va kelgusi yilning gunohlariga kafforat bo‘ladi”, dedilar.
— Ashuro kuni ro‘zasi haqida nima deysiz? deb so‘radilar.
U zot: “Allohdan umid qilamanki, o‘tgan yilning gunohlariga kafforat bo‘ladi”, deb javob berdilar.
Shuningdek, Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi:
“Men Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni biron kunni boshqalardan ko‘ra afzal deb ro‘za tutishga shunchalik intiqlik bilan intiqlik qilganlarini ko‘rmaganman, faqat ushbu kun Ashuro kuni va ushbu oy Ramazon oyi bundan mustasno”.
Ulamolarimiz Ashuro kunida ahli oilaga ko‘proq sarf qilish, ya’ni ularni quvonchli qilish, rizqda kenglik qilishning tavsiya etilgan amallardan ekanini ta’kidlaydilar. Bu Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning muborak hadislariga asoslanadi:
“Kimki Ashuro kunida o‘z ahliga (oila a’zolariga) kenglik qilsa, Alloh taolo unga butun yili kenglik beradi”.
Xulosa o‘rnida shuni eslash joizki, Ashuro kuni bu bir kunlik ro‘za orqali butun bir yillik gunohlardan poklanish umidi berilgan, Allohning maxsus marhamati to‘kilgan muqaddas kundir. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning sunnatlaridan biri bo‘lgan ushbu ro‘zani tutmoq, uni 9-kuni yoki 11-kun bilan birga ado etmoq musulmon kishi uchun katta ajru savob manbaidir.
Shuningdek, bu kunda ahli oilaga shodlik ulashish, rizqda kenglik qilish ham sunnatga uyg‘un amallardan hisoblanadi. Demak, Ashuro kuni ibodat, muhabbat va ma’naviy yangilanish kunidir. Undan oqilona foydalangan kishi na dunyoda, na oxiratda ziyon ko‘rmaydi.
Dilshod Aliyev,
"Boloi Hovuz" masjidi imomi.