وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَكُمۡ وَرَفَعۡنَا فَوۡقَكُمُ ٱلطُّورَ خُذُواْ مَآ ءَاتَيۡنَٰكُم بِقُوَّةٖ وَٱذۡكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ٦٣
Isroil avlodlari Misrdan chiqqan kundan boshlab uchinchi oyda, bahorning dastlabki kunlarida Turi Sino tog‘i yonidagi vodiyga tushishdi. Bani Isroil Tiyh vodiyida sargardonlikda yurganida Alloh taolo ularga rizq-ro‘zlarini vaqtida yetkazish, issiqda bulutlarni soyabon qilish, ko‘tarib olib yuriladigan toshdan ichimlik suvi chiqarib berish kabi ne’matlardan bahramand qildi. Shundan so‘ng Alloh taolo Tur tog‘ining o‘ng tomonida rozlashdi (gaplashdi) va unga o‘nta kalima-vazifa topshirdi. Qavm Alloh bilan Muso o‘rtasidagi suhbatni eshitib turgan bo‘lsa-da, ma’nosini tushunmadi. Muso alayhissalom qavmlariga Alloh buyurgan o‘nta vazifani tushuntirib berdilar. Bular quyidagilar edi: e’tiqodni yolg‘iz Allohga qilish; ibodatni tanho Allohga qilish; Alloh nomi bilan yolg‘on qasam ichmaslik; shanba kuni hurmatini saqlash; otalarga yaxshilik qilish; onalarga yaxshilik qilish; qotillik qilmaslik; zino qilmaslik; o‘zganing haqiga yolg‘on guvohlik bermaslik; hasad qilmaslik. Isroil avlodlariga ana shu hukmlarni yodda tutish va amal qilish buyurildi.
ثُمَّ تَوَلَّيۡتُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَۖ فَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ لَكُنتُم مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ٦٤
Ammo Bani Isroil Allohga bergan va’dalarini buzdi. Muso alayhissalom Tur tog‘iga Alloh taolo bilan rozlashgani ketganida ular kutishdan zerikib Somiriy ismli kohinning aldoviga uchishdi, u oltindan yasab bergan buzoqqa sig‘ina boshlashdi. Qur’oni karimda bunday marhamat etiladi: "Muso qavmiga g‘azablangan va afsuslangan holda qaytib kelib: "Ey qavmim, Parvardigoringiz sizlarga (Tavrot nozil etishi haqida) chiroyli va’da qilmaganmidi? Sizlarga vaqt uzun (ko‘rinib) ketdimi yoki sizga Parvardigoringiz tomonidan g‘azab yetishini xohlab, menga bergan va’dangizni buzdingizmi?" (Toho, 86). Ulamolardan Abu Bakr ibn Abdulloh aytadilar: "Allohning farishtalari tog‘ni ko‘tarib, Isroil avlodlari qavmiga tahdid qilgach, keyin azob ko‘tarilganida Yer yuzidagi jamiki tog‘lar, toshlar va daraxtlar silkinib ketdi. Yahudiylarning birortasi huzurida Tavrot tilovat qilinsa, darhol uni qaltiroq bosishi va boshini ko‘tarib osmonga qarashi ana shu dahshatli kundan odat bo‘lib qolgan" (Ibn Kasir. "Qisasul-anbiyo", Qohira, "Dorul-Manor", 290-bet).
وَلَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلَّذِينَ ٱعۡتَدَوۡاْ مِنكُمۡ فِي ٱلسَّبۡتِ فَقُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِِٔينَ٦٥
Alloh taoloning Bani Isroildan olgan ahdida shanba kunining hurmatini saqlash ham bor edi. Ma’lumki, yahudiylar e’tiqodi bo‘yicha haftaning oltinchi kuni shanba (sabbat, shabbat ham deyiladi) to‘laligicha Alloh taologa ibodat qilishga bag‘ishlanishi lozim edi. Shu kuni barcha hayotiy masalalar, shu jumladan, dala ishlari, savdo-sotiq, taom tayyorlash, ov qilish kabi barcha ishlar taqiqlangan edi. Tavrot, ya’ni Eski Ahdga ko‘ra (Chiqish kitobi, 31,14) shanba kuni hurmatini poymol qilganlar o‘limga hukm etilardi. Yahudiylarning shanba kuni hurmatini poymol qilishgani tafsir kitoblarida keng bayon etilgan: shanba kuni boshqa ishlar qatori baliq ovlash ham man qilingan edi. Ulardan ayrimlari shanba kuni baliqlarni maxsus kavlangan hovuzlarga qamab, qorong‘i tushishi bilan tutib olishardi. Mana shu gunohlari uchun Alloh taolo ularni sharmandali holga tushirdi: maymunlarga aylantirib qo‘ydi.
فَجَعَلۡنَٰهَا نَكَٰلٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهَا وَمَا خَلۡفَهَا وَمَوۡعِظَةٗ لِّلۡمُتَّقِينَ٦٦
Alloh taoloning g‘azabiga uchragan qavmlarning qilmishlariga yarasha olgan jazolari ularning zamondoshlariga ham, ulardan keyin keladigan taqvoli kishilarga ham yaxshigina ibrat bo‘lishi lozim. Oradan necha asrlar o‘tib, o‘sha gunohkor qavmdan tarqagan "daho"lar "bizlar maymundan tarqaganmiz" da’vosi bilan chiqishdi va dahriyona siyosatlari bilan musulmonlarni ham yo‘ldan urmoqchi bo‘lishdi. Ammo ular niyatlariga yeta olishmadi, Alloh taolo o‘sha maymundan tarqaganlarning o‘zlarini tarix sahnasidan surib tashladi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Odamlarning ustiga yolg‘onchi yillar soya soladi. O‘sha kezlarda yolg‘onchi tasdiqlanadi, rostgo‘y yolg‘onchiga chiqariladi. Xoin kishi ishonarli bo‘ladi, omonatdor kishi xoinga chiqarib qo‘yiladi va ruvaybiza gapiradi”, dedilar. U zotga: “Ruvaybiza” kim? – deyildi. Payg‘ambarimiz alayhissalom: “Ommaning ishini gapiradigan esi past odam”[1], dedilar.
Ibn Manzur “Lisonul arab” kitobida: “Ruvaybiza – bir ish qilish qo‘lidan kelmaydigan notavon odam. Ko‘pincha, bu so‘z esi pastlarga nisbatan ishlatiladi, chunki ular uyida ko‘p o‘tirishadi va katta ishlar bilan kam shug‘ullanishadi”, degan[2].
Davralarda o‘tirib poyintar-soyintar gap gapiradigan kishini uchratganmisiz?
Yoki maza-bemaza ishlar to‘g‘risida uzundan-uzun maqolalar yozadigan muxbirlarni uchratasizmi?
Yoxud bekorchi ko‘rsatuvlarga chiqib, birorta foyda keltirmaydigan ishlarni gapiradigan odamlarni ko‘rgan bo‘lsangiz kerak. Ko‘pincha bunday holatlar zarar keltirib, dilni xira qiladi. Odamlarning boshini aylantirib, fikrlarini chalg‘itadi.
Hammajlislarning qay biri yaxshiroq?
Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Yo Allohning Rasuli, bizlarga qay bir hammajlis yaxshiroq?” – deyishdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Uni ko‘rish sizga Allohni eslatadigan, u bilan gaplashish ilmingizga ilm qo‘shadigan va amali sizlarga oxiratni eslatadiganidir”, [3] dedilar.
Bizning hamsuhbatlarimiz orasida bunday sifatlilar topiladimi?
Do‘st-yorlar bilan birga o‘tirsangiz, o‘sha o‘tirishingizni Habibimiz sollallohu alayhi vasallam o‘rgatgan lafzlar bilan yakunlash esingizdan chiqmasin. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam shunday deganlar: “Birov bir davrada o‘tirsa va behuda gaplar ko‘payib ketsa, o‘rnidan turayotib: “Subhanakallohumma va bihamdika, ashhadu allaa ilaha illaa anta. Astag‘firuka va atuubu ilayk”, deydigan bo‘lsa, o‘sha majlis davomida bo‘lgan ishlar mag‘firat qilinadi”[4].
O‘ylab ko‘ring, shu zikrni aytish uchun qancha vaqt ketadi? Bor-yo‘g‘i bir necha soniya. Biroq qanchadan-qancha odamlar bu fazilatdan bebahra qolishyapti. Axir, bu olamlar Robbi tarafidan bo‘ladigan afv va mag‘firatku...
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Ibn Moja rivoyati.
[2] Lisonul arab, 7/153.
[3] Imom Abu Dovud, Imom Termiziy rivoyati.
[4] Imom Termiziy rivoyati.