Sayt test holatida ishlamoqda!
14 Iyun, 2025   |   18 Zulhijja, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:04
Quyosh
04:49
Peshin
12:28
Asr
17:39
Shom
20:01
Xufton
21:39
Bismillah
14 Iyun, 2025, 18 Zulhijja, 1446

2. BAQARA (sigir) SURASI. 28-29 OYATLAR

17.07.2020   4221   6 min.
2. BAQARA (sigir) SURASI. 28-29 OYATLAR

كَيۡفَ تَكۡفُرُونَ بِٱللَّهِ وَكُنتُمۡ أَمۡوَٰتٗا فَأَحۡيَٰكُمۡۖ ثُمَّ يُمِيتُكُمۡ ثُمَّ يُحۡيِيكُمۡ ثُمَّ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ٢٨

  1. (Ey kofirlar), nega Allohga kufr keltirasizlar? Holbuki bejon edinglar, U jon berdi. Keyin joningizni oladi, yana tiriltiradi, so‘ngra Uning huzuriga qaytarilasizlar.

Ey kofir kimsalar, nega Allohga, Uning yuborgan payg‘ambarlariga, tushirgan kitoblariga ishonmaysizlar, ularni inkor etasizlar? Vaholanki, U sizlarni yaratdi, ona qornida jonsiz bir urug‘ edinglar, sizlarga jon ato qilib, yorug‘ dunyoga keltirdi. Yer yuzida ajratilgan umrni yashab bo‘lganingizdan keyin Parvardigor yana sizlarning joningizni oladi. So‘ngra qiyomat kuni barcha insonlarni xuddi yerdan urug‘ undirganday qaytadan tiriltiradi. Hammaning Alloh azza va jalla huzuriga qaytishi, dunyo hayotidagi amallari va qilmishlaridan hisob berishi albatta haqdir. Insonlarning eng mudhish xatolari ularning oxiratga ishonmasliklaridir. Ular oxirat dunyosiga, o‘lgandan keyin qayta tirilishga imon keltirmaganlari sababli o‘zlarini kufr va shirk changaliga otishadi, gunohlar dengiziga sho‘ng‘ishadi, hech qanday yovuzlik va buzuqlikdan tap tortmaydigan holga tushishadi. Oxiratga ishonmaslik zolim Fir’avnning Muso alayhissalom qavmiga qattiq zulm o‘tkazib, bolalarini o‘ldirtirishga, ayollarini qul qilishga, zolimlikda haddan oshib, oxiri o‘zini hammaning ustidan hukm yurituvchi iloh deb e’lon qilishga olib bordi. Oxiratga ishonmaslik Yusuf alayhissalomning akalarini chalg‘itib, ukalariga hasad qilishga, uni yo‘q qilish maqsadida qul sifatida sotib yuborishga, otalariga yolg‘on gapirishga va oxiri sharmandai sharmisor bo‘lishlariga sabab bo‘ldi. Oxiratga ishonmaslik Qorun uchun Alloh bergan mol-dunyoga quturib, tug‘yonga ketish, oxiri butun boyligiga qo‘shib yer yutib yuborish bilan yakun topdi. Oxiratga ishonmaslik Abu Jahlni o‘zi Payg‘ambar alayhissalomga qarindosh bo‘laturib u zotga imon keltirmay qattiq dushmanlik qilish va oqibatda abadiy do‘zax azobiga giriftor bo‘lish sari undadi.

Agar o‘lgandan keyin qayta tirilish bo‘lmaganida, o‘lim inson uchun eng katta fojia, kulfat, adolatsizlikka aylangan, uni o‘rganib qolgan hayotidan, yaqinlaridan, mol-mulkidan, mavqe-martabasidan bir lahzada uzib qo‘yadigan zolimlikka aylangan bo‘lur edi. Inson bir kuni o‘limdan qo‘rqa-qo‘rqa jon bergan va hayvonlar kabi o‘lib ketib, tuproqda benomu-nishon chirigan bo‘lur edi. Agar o‘lgandan keyin qayta tirilish bo‘lmaganida dunyoni haqsizlik, fitna-fasod, zulm-istibdod, zo‘ravonlik va muttahamlik bosib ketgan bo‘lur edi. Islomdan chekingan yoki uzoqda bo‘lgan jamiyatlarning hozir ham ana shu kulfatlar iskanjasidan chiqa olmayotgani bunga yorqin dalildir. Oxirat bo‘lishiga ishonmaydigan kimsalar ko‘ngillariga kelgan yovuzlikni va gunohni bemalol qilishadi, dindoshlariga dushmanlik qilishadi, sofdil bir musulmonga tuhmat va bo‘hton yog‘dirishadi, zolimlarga zulm pichog‘ini qayrab berishadi, Allohning dinidan, ibodatidan to‘sishadi, shariatini oyoq osti qilishadi. Bundaylar ertaga hisob-kitob borligini tan olmaganlari uchun boshqalarning haqiga tajovuz qilishadi, qarz olib, berishmaydi, sheriklarining mulkini o‘zlashtirishadi, o‘zgalar omonatiga xiyonat qilishadi, buzuqlik ko‘chalarida sarson kezishadi. O‘lgandan keyin tirilishlariga imonlari yo‘qligi sababli shu dunyoning o‘zida mazza qilib yashab qolish payida bo‘lishadi, har qanday razillikdan qaytishmaydi, hayotning mazmunini faqat dunyo lazzatlariga g‘arq bo‘lib ketishda deb tushunishadi.

Ulug‘lar shunday deyishgan: “Dunyo uchun g‘am yema. Uning boshi yig‘i, o‘rtasi mashaqqat, oxiri yo‘qlikdir! Sen oxirating uchun amal qilib qol! Uning boshi uchrashuv, o‘rtasi hadya, oxiri esa abadiyatdir”. Ammo odamlar g‘ofilliklari sababli oxirat uchun emas, ko‘proq dunyo uchun g‘am chekadilar. Holbuki, dunyo hayotining g‘am-tashvishlari juda ko‘p, ularni hal etish, yechishga inson butun umrini sarf qilib yuboradi. Agar u dunyo g‘amlarini oxirat g‘ami ustiga yuklab qo‘yganida bugungi kundagiday muammolar girdobidan qolib, dod-faryod qilmasdi. Umar ibn Abdulaziz: «Oxiratingizni isloh qiling, shunda dunyoingiz ham isloh bo‘ladi», deganlar. Dunyodagi hovlimiz vaqtinchalikdir, abadiy yashaydigan hovlimiz haqida qayg‘urish foydalidir. So‘zimizni Aliy karramallohu vajhahuning ushbu so‘zlari bilan tugallasak: “Dunyo ortini o‘girib ketmoqda. Oxirat bag‘rini ochib peshvoz chiqmoqda. Ikkovining ham farzandlari bor. Oxirat farzandlari bo‘ling, dunyo farzandlari emas! Bugun amal bor, hisob yo‘q! Ertaga amal yo‘q, hisob bordir!”

Sizlar ana shu buyuk haqiqatni, hayot va o‘lim haqiqatini tan olmay, insonlar o‘lganidan keyin Allohning ularni qayta tiriltirishiga kufr keltirganingiz uchun oxiratda sizlarga qattiq azob-qiynoqlar, dahshatli do‘zax qiynoqlari tayyorlab qo‘yilgan. Ogoh bo‘linglar, chunki Alloh taoloning va’dasi haqdir: "Biz zolimlarga alangasi ularni o‘rab oladigan o‘t-olovni tayyorlab qo‘yganmiz" (Kahf, 29).

هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ لَكُم مَّا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰٓ إِلَى ٱلسَّمَآءِ فَسَوَّىٰهُنَّ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ٢٩

  1. (Ey insonlar), Alloh Yer yuzidagi hamma narsani sizlar uchun yaratgan. Keyin osmon tarafga yuzlanib, uni yetti osmon qilib rostladi. U hamma narsani biluvchidir.

Ey insonlar, Alloh taoloning sizlarga bergan fazli-rahmati, ato etgan ne’matlari evaziga Unga bandalik qilinglar! U sizlar uchun yashashga qulay Yer yuzini, yulduzlar ila bezangan yetti qavat osmonni, Yerni muvozanatda tutib turuvchi purviqor tog‘larni, turfa ekin va chorva hayvonlarini, ularni sug‘orish uchun zilol suvlarni, turli-tuman meva-sabzavotlarni, qo‘ying-chi, insonning Yer yuzida farovon va baxtli hayot kechirishi uchun hamma narsani yaratib qo‘ygan. Aqlini salgina ishlatgan, Alloh bergan ne’matlar haqida ozgina fikr yuritgan har bir inson bular bejizga berilmaganini anglab yetadi. Buning uchun Allohga imon keltirish va Uning payg‘ambarlariga ergashish, dunyo hayotida Parvardigorni rozi qiladigan chiroyli amallar, toat-ibodat qilib o‘tish talab etiladi. Ana shu ilohiy amrga bo‘ysunganlar oxiratda ko‘rkam jannat bog‘larida rohat-farog‘at ichra bo‘lishsa, buni inkor qilib, unga kufr keltirganlarni alamli azoblar, dahshatli qiynoqlar kutib turibdi.

Tafsiri irfon
Boshqa maqolalar

Olimlarga suyangan sohibqiron

30.05.2025   7041   4 min.
Olimlarga suyangan sohibqiron

Amir Temur nafaqat buyuk sarkarda, davlat arbobi, balki o‘z davri ilm ahllari homiysi ham bo‘lgan. U mamlakatni rivojlantirishda ilm-fan va islom olimlarining ahamiyati beqiyos ekanligini yaxshi tushungan. “Saltanatda erishgan barcha muvaffaqiyatim va mustahkam joylarni zabt etishim – bularning barchasi Shayx Shamsuddin Fohuriy duosi, Shayx Zaynuddin Xavofiy himmati va Sayyid Baraka marhamati sharofatlari yordamida bo‘ldi”, deb ta’kidlagan edi[1]. Zar qadrini zargar biladi, deganlaridek, Sohibqiron saroyida taniqli mutafakkirlarni jamlashga harakat qilgan.

 Mo‘g‘ullar davridan keyin, Amir Temur davrida islomga davlat dini maqomining qaytarilishi yangi ulamolar tabaqalarining shakllanishiga olib keldi[2].

Temur davlatida Samarqand siyosiy poytaxtgina emas, balki ilmiy markaz ham edi[3]. Bu to‘g‘rida Movarounnarda bo‘lgan yevropalik sayyohlar va o‘sha davrda yashab ijod etgan tarixnavis Sharq olimlari yetarli ma’lumotlar qoldirganlar.

Tarixchi Ibn Arabshoh yozganidek, “Temur olimlarga mehribon, sayyidu shariflarni o‘ziga yaqin tutar edi. Ulamo va fuzaloga to‘la izzat-hurmat ko‘rsatib, ularni har qanday odamdan tamom muqaddam ko‘rar edi. Ularning har birini o‘z martabasiga qo‘yib izzatu ikromini izhor qilar edi”[4]. Natijada saltanat poytaxti Samarqandda o‘z davrining turli sohalari bo‘yicha buyuk allomalar jam bo‘ldiki, bu jamlashni Sohibqirondek ilm-fanni yaxshi tushingan va uni qadriga yetgan hukmdorgina amalga oshirishi mumkin edi.

Bunga quyidagi ikki voqeani keltirish mumkin. Amir Temur Xorazmga kelganida, Malik Muhammad Saraxsiy ibn Malik Mu’iziddin Husayn Kurt o‘z jiyani Pirmuhammad G‘iyosiddin Piralidan Amir Temurdan Alloma Taftazoniy rahmutullohi alayhni Saraxsga taklif qilishini so‘rashni iltimos qildi. Amir Temur Alloma Taftazoniy rahmutullohi alayhning ilmdagi fazlini bilib, u zotni Samarqandga taklif qilishni afzal ko‘rdi. Avvaliga Alloma Taftazoniy rahmutullohi alayh Amir Temurning taklifiga javob bermay turdi, so‘ng Hijozga safar qilish niyati borligini aytib, uzr aytmoqchi ham bo‘ldi. Ammo Amir Temur ikkinchi bor taklif yuborganidan keyin Samarqandga ravona bo‘ldi[5].

 “Amir Temur o‘ta ahmiyatli va foydali ishlaridan biri bo‘yicha chopar yubordi. Choparga: “Agar yo‘lda otga hojat tushib qolsa, kimni ko‘rsang ham otini ol, agar o‘g‘lim Shohruh bo‘lsa ham”, dedi. Chopar u amr qilgan tarafga tezlab jo‘nadi. Yo‘lda alloma Taftazoniyga duch keldi. U dam olish uchun bir joyga tushgan, otlari chodirning oldiga bog‘langan ekan. Chopar o‘sha otlardan birini oldi. Alloma Sa’duddin Taftazoniy chodirdan chiqib, uni ushlab oldi. Otni chopardan qaytarib oldi.

Chopar Amir Temurning oldiga qaytib borganida bo‘lgan gapni unga aytdi. Shunda Amir Temur qattiq g‘azablandi. Ammo birozdan so‘ng: ”Agar uning o‘rnida o‘g‘lim bo‘lganida, uni qatl qilardim. Lekin qaysi joyga borsam, kitoblari u yerga mening qilichimdan oldin kirib borgan odamni qanday qilib qatl qilaman”, dedi[6].

Toshkent islom instituti Qur’on ilmlari kafedrasi

o‘qituvchisi Qurbanov Sodiq

 

[1]Abulabbos Shihobuddin Ahmad ibn Muhammad Dimashqiy. Ajoib al-maqdur fi tarix Taymur. – Bayrut: Muassat ar-risola, 1986. – B. 48. 13

[2] Alimov U. Samarqandda kalom ilmining rivojlanishi. – T.: Movarounnahr, 2008. – B. 59.

[3]Fernand Brudil. Tarix va madaniyatlar qoidalari / Husayn Sharif tarjimasi. – Qohira. Al-hay’a al-misriyya al-omma li-l-kitob, 1999. – B. 77.

[4]Shayx Muhammad Sodiq Muhammad yusuf. Samarqandning sara ulamolari.-Toshkent: Hilol nashr, 2019.-B.7

[5]Shayx Muhammad Sodiq Muhammad yusuf. Samarqandning sara ulamolari.-Toshkent: Hilol nashr, 2019.-B.17

[6]Shayx Muhammad Sodiq Muhammad yusuf. Samarqandning sara ulamolari.-Toshkent: Hilol nashr, 2019.-B.19.