Sayt test holatida ishlamoqda!
13 May, 2025   |   15 Zulqa`da, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:32
Quyosh
05:06
Peshin
12:24
Asr
17:23
Shom
19:36
Xufton
21:04
Bismillah
13 May, 2025, 15 Zulqa`da, 1446

2. BAQARA (sigir) SURASI. 17–20 OYATLAR

09.07.2020   4216   4 min.
2. BAQARA (sigir) SURASI. 17–20 OYATLAR

مَثَلُهُمۡ كَمَثَلِ ٱلَّذِي ٱسۡتَوۡقَدَ نَارٗا فَلَمَّآ أَضَآءَتۡ مَا حَوۡلَهُۥ ذَهَبَ ٱللَّهُ بِنُورِهِمۡ وَتَرَكَهُمۡ فِي ظُلُمَٰتٖ لَّا يُبۡصِرُونَ١٧

  1. Ular xuddi yoqqan o‘ti atrofini endi yoritganida Alloh nurlarini o‘chirib, o‘zini qorong‘ilikda qoldirgan kimsaga o‘xshab hech narsani ko‘rishmaydi.

Ushbu oyati karima yo‘ldan adashganlar haqidagi juda chiroyli zarbulmasaldir. Zimiston cho‘lda ketayotgan kishi qo‘lidagi bir dona gugurt cho‘pini arang yoqqanida u atrofni bir zumga yoritadi-da, bitta shamol kelib uni o‘chirib qo‘ysa, atrof yana hech narsani ko‘rib bo‘lmaydigan zulmatga aylanadi. Munofiqlar haqni ko‘ra olmay imon nurini kufr va nifoqlari bilan o‘chirib qo‘yganlari uchun Alloh azza va jalla ularni kufr zulmatlarida tanho qoldirib, tark etdi. Bunday kimsalar haqida Vohidiy aytadi: "Aldamoqchi bo‘lganlarga o‘zlariga yarasha muomala qilinadi. Ya’ni, xuddi mo‘minlarga berilgani kabi ularga ham nur beriladi. Yo‘lga tushganlarida esa nurlari o‘chib qoladi-da, zulmatda qolib, yo‘ldan adashib ketishadi".

صُمُّۢ بُكۡمٌ عُمۡيٞ فَهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ١٨

  1. Kardirlar, soqovdirlar va ko‘rdirlar, endi ular zinhor qaytishmaydi.

Yomon ishlari sababidan Alloh taolo munofiqlarning ozgina nurini ham shundoq o‘chiradiki, endi ularga Allohning nuri hargiz nasib bo‘lmaydi. Chunki ular o‘z rasvoliklari, yomon fe’llari, fasod ishlari va Alloh taologa shirk keltirganlari tufayli abadiy zalolat zulmatlarida kar, soqov va ko‘r kimsalar kabi qolishadi. Haqiqatan, ularning quloqlari kar bo‘lgani uchun o‘zlariga qilinayotgan da’vat va va’z-irshodlarni eshitishga qodir emaslar. Ular soqov bo‘lishgani uchun Allohga imonlarini izhor etishga, Uning zikrini qilishga tillari aylanmaydi. Ko‘zlari ko‘r bo‘lgani uchun to‘g‘ri yo‘lni, hidoyat yo‘lini ko‘ra olmay, kufr va shirk botqoqliklarida izg‘ishadi. Shu bois haq yo‘lni topolmay, g‘aflatda o‘tib ketishadi. Sizlar ularni hidoyatga chorlashga urinmanglar, ular endi bu noto‘g‘ri yo‘llaridan aslo qaytishmaydi.

أَوۡ كَصَيِّبٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ فِيهِ ظُلُمَٰتٞ وَرَعۡدٞ وَبَرۡقٞ يَجۡعَلُونَ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِم مِّنَ ٱلصَّوَٰعِقِ حَذَرَ ٱلۡمَوۡتِۚ وَٱللَّهُ مُحِيطُۢ بِٱلۡكَٰفِرِينَ١٩

  1. Ular osmondan yomg‘ir yoqqanida, qorong‘ilik bosganida, momaqaldiroq va chaqmoq bo‘lganida qattiq ovoz tufayli o‘lishdan qo‘rqib, barmoqlarini quloqlariga tiqib olgan odamga o‘xshashadi. Alloh esa kofirlarni o‘rab-qamrab oluvchidir.

Inson tabiatan qo‘rqoq bo‘lgani uchun qattiq yomg‘ir yoqqanida, qorong‘ulik bosganida, momaqaldiroq gumburlaganida yoki chaqmoq chaqqanida yuragini vahima bosib, bu dahshatli tovushlarni eshitmaslik uchun barmoqlarini qulog‘i ichiga tiqib oladi. Kofir va munofiqlar ham Alloh diniga qilingan da’vatlarni eshitmaslik uchun quloqlarini berkitib, ko‘zlarini yumib olishadi. Ammo bu qilmishlari ularni muqarrar hisob-kitobdan ham, oxirat azoblaridan ham qutqarib qolmaydi. Alloh taolo kofir kimsalarni o‘rab-qamrab oluvchidir, ular Allohning muqarrar azobidan hech qayoqqa qochib qutula olmaydilar, U Zot kofirlarni albatta mag‘lub va halok qiladi.

يَكَادُ ٱلۡبَرۡقُ يَخۡطَفُ أَبۡصَٰرَهُمۡۖ كُلَّمَآ أَضَآءَ لَهُم مَّشَوۡاْ فِيهِ وَإِذَآ أَظۡلَمَ عَلَيۡهِمۡ قَامُواْۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمۡعِهِمۡ وَأَبۡصَٰرِهِمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ٢٠

  1. Chaqmoq ko‘zlarini olib qo‘yay, dedi. U yorug‘ bersa yurib olishadi, qorong‘i bo‘lsa to‘xtab qolishadi. Agar Alloh xohlasa, ularning ko‘z va quloqlarini olib qo‘yardi. Alloh har narsaga qodirdir.

Bu ikkinchi misoldan ko‘rinadiki, Islom dinida avval biroz kulfat-mashaqqat ko‘rilsa ham, nihoyasi tamoman rohat-farog‘atdir. Go‘yo yomg‘ir kabiki, oldiniga qorong‘ulik, guldurak chaqmoq-momaqaldiroqlar bilan keladi, oxiri dunyoni ne’matga serob qiladi. Islomning ibtidoiy holatlaridan qo‘rqqan munofiqlar goh musulmon, goh kofir bo‘lib, oqibatda barcha saodatdan, hatto insoniylikdan ham mahrum bo‘lishdi. Alloh taolo aytadi: “Momaqaldiroq ham Unga maqtov bilan, farishtalar ham Undan qo‘rqqan hollarida tasbeh aytadi. U yashinlarni yuborib, ular bilan O‘zi xohlagan kishilarni Alloh xususida tortishib turganlarida uradi. Uning ushlashi qattiqdir”. (Ra’d, 13).

Tafsiri irfon
Boshqa maqolalar

Allohga bergan ahdimizga xiyonat qilidik

12.05.2025   2236   3 min.
Allohga bergan ahdimizga xiyonat qilidik

Bismillahir Rohmanir Rohiym

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

Hikoya qilishlaricha, Abu Yazid Bastomiy ilm talab qilish uchun Bog‘dodga bormoqchi bo‘ldilar. Onalari u kishiga qirq dinor berdilar. U pullar u zotga otalaridan meros qolgan edi. Onalari o‘g‘illariga: «Qo‘lingni qo‘lim ustiga qo‘y va menga rostgo‘ylikni lozim tutib, hech qachon yolg‘on gapirmaslikka so‘z ber!» dedilar. U kishi onalariga mazkur ishlar yuzasidan so‘z berdi. Bog‘dodga boradigan karvon bilan birga yo‘lga chiqdilar.

Yo‘lda borishar ekan, to‘satdan ro‘paralaridan yo‘lto‘sar qaroqchilar chiqib, karvondagi hamma narsani talay boshladi. Bastomiyning ustilardagi juldur kiyimni ko‘rib, u kishidan: «Senda ham biror narsa bormi?» deb so‘rashdi. U zot: «Ha, menda qirq dinor bor» deb javob berdilar. Qaroqchilar u kishining gaplarini eshitib, masxara qildilar, ahmoq deb o‘ylab, u zotni tark etdilar.

Keyin ular g‘orga, ya’ni o‘zlarining qarorgohlariga qaytdilar. U yerda ularning kattalari bor bo‘lib, karvondan talab olingan narsalarni kutib o‘tirgan edi. Ularni ko‘rgach: «Karvondagi hamma narsani oldinglarmi?» deb so‘radi. Ular: «Ha, oldik. Ammo bir yigit bundan mustasno. Biz undan nimasi borligini so‘radik. U: «Menda qirq dinor bor» dedi. Biz uning qilgan ishiga e’tibor bermay, uni tark etdik. Chunki, biz uni aqli zaif deb o‘yladik» deb javob berishdi.

Shunda boshliqlari: «Uni darhol huzurimga olib kelinglar!» deb buyurdi.

Bastomiy o‘g‘rilar boshlig‘ining oldiga kelgach, boshliq u zotdan: «Senda biror narsa bormi?» deb so‘radi. U kishi: «Ha, yonimda qirq dinor bor» deb javob berdilar. O‘g‘rilar boshlig‘i hayron bo‘lib: «Qayerda u?» dedi. Bastomiy yonlaridan pullarni chiqarib, o‘g‘rilar boshlig‘iga berdilar. Buni ko‘rgan boshliq: «Sen majnunmisan, ey yigit? Nega pullaring borligini aytib, ularni o‘z ixtiyoring bilan beryapsan?» deb so‘radi.

Shunda u zot: «Men o‘z shahrimdan chiqmoqchi bo‘lganimda, hech qachon yolg‘on gapirmaslikka onamga so‘z berganman, ahdlashganman. Shuning uchun onamga bergan ahdimni buzmayman» deb javob berdilar. Bu gaplarni eshitgan o‘g‘rilar boshlig‘i: «Laa havla va laa quvvata illa billah». Sen onangga bergan ahdingga xiyonat qilishdan qo‘rqyapsan-u, biz esa, Allohga bergan ahdimizga xiyonat qilishdan qo‘rqmaymizmi?» dedi.

Keyin qaroqchilar boshlig‘i karvondan olingan barcha mol-mulklarni qaytarib berishga amr qildi va: «Ey yigit, men sening oldingda, sen sababli tavba qilaman» dedi. Bu gapni eshitgan barcha o‘g‘rilar: «Siz bizni yo‘lto‘sarlikda boshlig‘imiz edingiz. Bugun esa, tavbada bizning boshlig‘imiz, kattamizsiz. Biz ham barchamiz Allohga tavba qildik» dedilar. Hammalari qilgan xatolari uchun tavba qildilar, tavbalari go‘zal bo‘ldi.