مَثَلُهُمۡ كَمَثَلِ ٱلَّذِي ٱسۡتَوۡقَدَ نَارٗا فَلَمَّآ أَضَآءَتۡ مَا حَوۡلَهُۥ ذَهَبَ ٱللَّهُ بِنُورِهِمۡ وَتَرَكَهُمۡ فِي ظُلُمَٰتٖ لَّا يُبۡصِرُونَ١٧
Ushbu oyati karima yo‘ldan adashganlar haqidagi juda chiroyli zarbulmasaldir. Zimiston cho‘lda ketayotgan kishi qo‘lidagi bir dona gugurt cho‘pini arang yoqqanida u atrofni bir zumga yoritadi-da, bitta shamol kelib uni o‘chirib qo‘ysa, atrof yana hech narsani ko‘rib bo‘lmaydigan zulmatga aylanadi. Munofiqlar haqni ko‘ra olmay imon nurini kufr va nifoqlari bilan o‘chirib qo‘yganlari uchun Alloh azza va jalla ularni kufr zulmatlarida tanho qoldirib, tark etdi. Bunday kimsalar haqida Vohidiy aytadi: "Aldamoqchi bo‘lganlarga o‘zlariga yarasha muomala qilinadi. Ya’ni, xuddi mo‘minlarga berilgani kabi ularga ham nur beriladi. Yo‘lga tushganlarida esa nurlari o‘chib qoladi-da, zulmatda qolib, yo‘ldan adashib ketishadi".
صُمُّۢ بُكۡمٌ عُمۡيٞ فَهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ١٨
Yomon ishlari sababidan Alloh taolo munofiqlarning ozgina nurini ham shundoq o‘chiradiki, endi ularga Allohning nuri hargiz nasib bo‘lmaydi. Chunki ular o‘z rasvoliklari, yomon fe’llari, fasod ishlari va Alloh taologa shirk keltirganlari tufayli abadiy zalolat zulmatlarida kar, soqov va ko‘r kimsalar kabi qolishadi. Haqiqatan, ularning quloqlari kar bo‘lgani uchun o‘zlariga qilinayotgan da’vat va va’z-irshodlarni eshitishga qodir emaslar. Ular soqov bo‘lishgani uchun Allohga imonlarini izhor etishga, Uning zikrini qilishga tillari aylanmaydi. Ko‘zlari ko‘r bo‘lgani uchun to‘g‘ri yo‘lni, hidoyat yo‘lini ko‘ra olmay, kufr va shirk botqoqliklarida izg‘ishadi. Shu bois haq yo‘lni topolmay, g‘aflatda o‘tib ketishadi. Sizlar ularni hidoyatga chorlashga urinmanglar, ular endi bu noto‘g‘ri yo‘llaridan aslo qaytishmaydi.
أَوۡ كَصَيِّبٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ فِيهِ ظُلُمَٰتٞ وَرَعۡدٞ وَبَرۡقٞ يَجۡعَلُونَ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِم مِّنَ ٱلصَّوَٰعِقِ حَذَرَ ٱلۡمَوۡتِۚ وَٱللَّهُ مُحِيطُۢ بِٱلۡكَٰفِرِينَ١٩
Inson tabiatan qo‘rqoq bo‘lgani uchun qattiq yomg‘ir yoqqanida, qorong‘ulik bosganida, momaqaldiroq gumburlaganida yoki chaqmoq chaqqanida yuragini vahima bosib, bu dahshatli tovushlarni eshitmaslik uchun barmoqlarini qulog‘i ichiga tiqib oladi. Kofir va munofiqlar ham Alloh diniga qilingan da’vatlarni eshitmaslik uchun quloqlarini berkitib, ko‘zlarini yumib olishadi. Ammo bu qilmishlari ularni muqarrar hisob-kitobdan ham, oxirat azoblaridan ham qutqarib qolmaydi. Alloh taolo kofir kimsalarni o‘rab-qamrab oluvchidir, ular Allohning muqarrar azobidan hech qayoqqa qochib qutula olmaydilar, U Zot kofirlarni albatta mag‘lub va halok qiladi.
يَكَادُ ٱلۡبَرۡقُ يَخۡطَفُ أَبۡصَٰرَهُمۡۖ كُلَّمَآ أَضَآءَ لَهُم مَّشَوۡاْ فِيهِ وَإِذَآ أَظۡلَمَ عَلَيۡهِمۡ قَامُواْۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمۡعِهِمۡ وَأَبۡصَٰرِهِمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ٢٠
Bu ikkinchi misoldan ko‘rinadiki, Islom dinida avval biroz kulfat-mashaqqat ko‘rilsa ham, nihoyasi tamoman rohat-farog‘atdir. Go‘yo yomg‘ir kabiki, oldiniga qorong‘ulik, guldurak chaqmoq-momaqaldiroqlar bilan keladi, oxiri dunyoni ne’matga serob qiladi. Islomning ibtidoiy holatlaridan qo‘rqqan munofiqlar goh musulmon, goh kofir bo‘lib, oqibatda barcha saodatdan, hatto insoniylikdan ham mahrum bo‘lishdi. Alloh taolo aytadi: “Momaqaldiroq ham Unga maqtov bilan, farishtalar ham Undan qo‘rqqan hollarida tasbeh aytadi. U yashinlarni yuborib, ular bilan O‘zi xohlagan kishilarni Alloh xususida tortishib turganlarida uradi. Uning ushlashi qattiqdir”. (Ra’d, 13).
O‘quv yili tugab, ota-onani ziyorat qilish, ularning xizmatiga borish vaqti kelgach, darslar tugab, imtihonlardan forig‘ bo‘lgach, «Endi butunlay bo‘shman, ilmdan forig‘ bo‘ldim», deb tasavvur qilmang. Ota-onaning xizmatida bo‘lib, duolarini oling. Ta’til payti ham siz uchun muhim bir vaqt hisoblanadi.
Ota-onangiz, aka-ukangiz, opa-singlingiz, qarindosh-urug‘laringiz nimalarni o‘rganganingizga, odobingiz qanday bo‘lganiga qiziqishadi. «O‘g‘limiz nimalarni o‘rganib keldi ekan-a, ustozlaridan nimalarni ta’lim oldi ekan» deb, havas ko‘zlari bilan qaray boshlashadi. Ana shunda siz ularni odobingiz, kamtarligingiz, xizmatingiz bilan xushnud qilsangiz, nafaqat o‘zingizni, balki ustozlaringizni, nafaqat ustozlaringizni, balki Islom dinini ham barchaga sevdirasiz.
Buning natijasi o‘laroq odamlarda din ilmiga rag‘bat oshib, ular ham farzandlarini ahli ilm qilishga, qori qilishga shoshib qoladilar. Aksincha, namozlar qazo bo‘la boshlasa, xulq-atvor yomon bo‘lsa, «Bu bola o‘qib yurib shu ahvolda bo‘lsa, bundan ko‘ra o‘qimaganimiz yaxshi ekan», deyishadi. Odamlarning ilm olishdan hafsalasi pir bo‘ladi, ustozlarni hurmat qilmay qo‘yishadi. Bu holatda dinga foydangiz emas, zararingiz ko‘proq tegadi. Bunday tolibi ilmlardan Alloh taoloning O‘zi asrasin!
Bir narsani yaxshi bilib oling: siz makonlar, holatlar o‘zgarishi bilan o‘zgarib qolavermang. Holatlar sizni o‘zgartirmasin, siz holatlarni o‘zgartiring. Doimo istiqomatda bo‘ling, sabot bilan turing. Alloh taolo har holatda ham sizni ko‘rib turganini aslo yodingizdan chiqarmang.
«Talabalik davrini qanday o‘tkazmoq kerak?» kitobidan