Sayt test holatida ishlamoqda!
18 Iyun, 2025   |   22 Zulhijja, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:04
Quyosh
04:49
Peshin
12:29
Asr
17:40
Shom
20:02
Xufton
21:41
Bismillah
18 Iyun, 2025, 22 Zulhijja, 1446

Mehmon – atoi Xudo

24.06.2020   3914   5 min.
Mehmon – atoi Xudo

Alloh taolo go‘zal axloqlarni takomilga yetkazish uchun Muhammad alayhissalomni payg‘ambar qilib yubordi. Bu haqda Nabiy sollallohu alayhi va salam: Men go‘zal xulqlarni takomiliga yetkazish uchun yuborildim”, deganlar. Boshqa bir rivoyatda esa: “Yaxshi xulqlarni tamomiga yetkazish uchun yuborildim”, deyilgan.

Imom Bayzoviy aytadi: “Arablarda Ibrohim alayhissalomdan qolgan chiroyli xulqlar bor edi. Ular kufr sababli bularning ko‘pidan mosuvo bo‘lishdi. Shu bois Alloh taolo go‘zal xulqlarni takomilga yetkazish uchun payg‘ambarini yubordi” (“Mirqotul mafotih”).

Ana shunday maqtalgan go‘zal xulqlardan biri mehmonni hurmat qilishdir.

Mehmonga izzat-ikrom ko‘rsatish haqida bir qancha hadislar vorid bo‘lgan. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallamning mehmonni hurmat qilishlari barchaga namunadir. Hatto payg‘ambarliklaridan oldin ham ushbu fazilatga ega ekanliklarini yaxshi bilamiz.

Nabiy alayhissalom Hiro g‘orida Jabroil alayhissalomni ilk bor ko‘rib, qo‘rqib ketib, uylariga kelganlarida, Xadicha onamiz u zotni o‘rab qo‘yganlar. Payg‘ambarimiz bo‘lgan voqeani aytib: “Men qo‘rqayapman”, deganlarida, Xadicha onamiz: “Yo‘q, siz xursand bo‘ling. Allohga qasamki, Alloh sizni hech qachon uyaltirmaydi. Chunki siz qarindosh-urug‘chilikka rioya qiladigan, bechoralar yordamiga oshiqadigan, kambag‘alni himoya qiladigan, mehmondo‘st, mazlumning qo‘lidan tutadigan, musofirlarga ehson-ikrom ulashadigan, haq yo‘lida qiyinchiliklarga duchor bo‘lganlarga yordam beradigan insonsiz”, dedi.

Imom Qastaloniy: “Mehmondo‘stlik – bu mehmonlarga joy va taom hozirlash”, degan.

Mehmonni izzat-ikrom qilishning ahamiyati beqiyos. Chunonchi, Payg‘ambarimiz alayhissalom: “Kimning Allohga va oxirat kuniga imoni bo‘lsa, qo‘shnisiga ozor bermasin. Kimning Allohga va oxirat kuniga imoni bo‘lsa, mehmonini izzat-ikrom qilsin. Kimning Allohga va oxirat kuniga imoni bo‘lsa, yaxshi so‘z so‘zlasin, yoki jim tursin”, deganlar.

Rasululloh alayhissalom mezbonda mehmonning haqqi borligini aytib, Ibn Umar roziyallohu anhuga: “Seni ziyorat qilgani kelgan (mehmon)ning senda haqqi bordir”, dedilar.

Boshqa bir hadisda: “Agar sizlar biror jamoatga mehmon bo‘lib tushsangiz, ular sizni mehmon bajarishi kerak bo‘lgan narsaga buyurishsa, uni qabul qiling. Agar hech narsa qilmasalar, ular qilishi kerak bo‘lgan mehmonning haqini ulardan oling”, deyilgan.

Mehmonni hurmat qilish insonga juda ko‘p yaxshilik va fazilatlar keltiradi. Kishi bu bilan dunyoda ulug‘ saodatga erishadi. Shuningdek, bu ishni Allohdan savob umidida qilsa, oxirat saodatini qo‘lga kiritadi.

Oysha roziyallohu anhodan rivoyat qilingan hadisda Xadicha onamiz Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallamni xotirjam qilganlari, Allohga qasam ichib, u zotni Alloh hech qachon uyaltirmasligini, buning sababi esa u zot go‘zal xulqlardan sanalmish mehmondo‘stlik qilib kelishlari aytiladi.

Mehmonnavozlik kishini jannat sari yetaklaydi. Imom Termiziy rivoyat qilgan hadisda Payg‘ambarimiz alayhissalom: “Ey odamlar, salomni keng yoyinglar, taom ulashinglar va odamlar uyqudalik chog‘ida namoz o‘qinglar jannatga salomat kirasizlar”, deganlar.

Alloh taolo mehmonnavozlikni banda uchun jannat ne’matlaridan tayorlangan maxsus sovg‘aga erishish sabablaridan biri qilgan. Nabiy sollallohu alayhi va sallam: «“Jannatda bir xona bor. Uning ichi tashidan ko‘rinadi ”, dedilar.

Shunda bir A’robiy:

– Ey Allohning rasuli, bu kim uchun? – deb so‘radi. U zot:

– “Kimki yoqimli so‘z aytsa, taom bersa, kechalari odamlar uxlayotgan chog‘da Alloh uchun namoz o‘qisa”», dedilar (Imom Ahmad rivoyati).

Mehmonni hurmat qilish Allohga mahbub bo‘lgan amallardandir. Bunga Nabiy sollallohu alayhi va sallamdan kelgan ushbu hadis dalil. Abu Hurayra roziyallohu anhu rivoyat qiladi: «Bir kishi Payg‘ambarimiz huzurlariga keldi. Rasululloh uni ayollari tomonga yubordi. Shunda ayollari: “Bizda suvdan boshqa hech narsa yo‘q”, deyishdi. U zot: “Kim bularni o‘ziga qo‘shib oladi yoki mehmon qiladi?”, dedilar. Shunda ansorlardan biri: “Men”, dedi va uni olib ayollari tomonga ketdi. Keyin uyidagilarga: “Rasulullohning mehmonini ehtirom qilinglar”, dedi. Ayollari: “Bolalarimizning ozuqasidan boshqa hech narsamiz yo‘q-ku”, deyishdi. U: “Taomingizni tayyorlang, keyin bolalar kechki taomni yemoqchi bo‘lsalar, chiroqlarni o‘chirib, ularni uxlating”, dedi. Ayollari taomni tayyorlab, chiroqni o‘chirib, bolalarni uxlatdilar. Keyin turib chiroqni tuzatayotgandek o‘chirilgan chiroqni yana yoqib qo‘ydi. O‘zlari kechki taomsiz kechani duo qilib o‘tkazdilar. Tong otgach, ular Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning huzurlariga borishdi. U zot: “Bu kecha Alloh sizlarning qilgan ishingizdan kuldi, Alloh ishlaringizdan ajablandi”, dedilar. Bas keyin: Gar o‘zlarining hojatlari bo‘lsa ham, ularni o‘zlaridan ustun qo‘yarlar”, oyati nozil bo‘ldi».

Sunnatga ko‘ra, mehmon uch kungacha izzat-ikrom qilinadi. Agar uch kundan o‘tib ketsa, mezbon uchun sadaqaning savobi beriladi.

Abu Shurayh Adaviydan rivoyat qilingan hadisda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam: “Allohga va oxirat kuniga imoni bor odam mehmoniga uning mukofotini izzat-ikrom bilan taqdim qilsin”, dedilar.

– Uning mukofoti nima, ey Allohning rasuli, – deyishdi.

– Mehmonnning mukofoti bir kecha va kunduzdir. Ziyofat esa uch kun, undan ortig‘i mezbonga sadaqadir, – dedilar.

Darvoqe, xalqimiz ham mehmondo‘st. Asrlar davomida mehmon izzat-ikrom qilingani bois “Mehmon kelsa, eshikdan, rizqi kelar teshikdan”, “Mehmon – atoi Xudo” kabi maqollar paydo bo‘lgan.

 

Quvondiq BOYMURODOV,

Uchtepa tumani bosh imom-xatibi

Maqolalar
Boshqa maqolalar

Havzimda men bilan yuzlashguningizcha, sabr qilinglar

13.06.2025   15366   5 min.
Havzimda men bilan yuzlashguningizcha, sabr qilinglar

Musulmonlar Hunayn g‘azotida g‘alaba qozonishdi. Hunayn g‘azoti Shavvol oyida, hijratning sakkizinchi yili, Makka fathidan so‘ng Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bilan Havozin va Saqiyf qabilalari o‘rtasida bo‘lib o‘tgan edi. Jangda g‘alaba qozongan musulmonlar katta g‘animatga (o‘ljaga) ega bo‘ldilar.

Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bu g‘animatlarni qalbi Islomga moyil bo‘lgan yangi musulmonlarga taqsimlab berdilar. Qavmning kattalari Abu Sufyon, Uyayna, Aqra’, Suhayl ibn Amr va boshqalarga ham berdilar.

Vaholanki, ular Quraysh mushriklarining eng kattalari bo‘lib, uzoq yillar Payg‘ambarimizga qarshi urushgan kishilar edi. Ushbu g‘animatlar taqsimlanishidan bir necha kun oldingina islomni qabul qilishgan edi. Lekin Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ansorlarga (Madinalik sahobalarga) ushbu g‘animatlardan hech narsa bermadilar.

Holbuki, ular Islomni yoyish va Payg‘ambar alayhissalomni himoya qilish uchun qonlarini to‘kkan, jonlarini fido qilgan kishilar edi. Bu holat ularning qalblariga og‘ir botdi va xasratlanib shunday deyishdi: «Qilichlarimizning tig‘idagi dushmanning qoni hali qotgani yo‘q, ammo g‘animatlardan boshqalar bahramand bo‘ldi. Bizga esa, hech narsa berilmadi».

Bu borada Sa’d ibn Uboda roziyallohu anhu kelib Payg‘ambarimizga bo‘layotgan gaplar xaqida, odamlarning qalbidagi xafalikni aytdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ey Sa’d, sen bu haqda nima deysan?” dedilar. Sa’d: Men ham qavmim tarafidaman, deb javob berdi. Shunda Payg‘ambarimiz alayhissalom: Qavmingni mening huzurimga yig‘, dedilar. Ular to‘planganlaridan keyin, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamjuda buyuk, nihoyatda ta’sirli, qalblarni jumbushga keltiruvchi, ko‘zlarni yoshga to‘ldiruvchi xutba qildilar.

U zot ularga muloyimlik va muhabbat bilan quyidagicha murojaat qildilar: “Ey ansorlar! Men sizlarni gumroh holda topmaganmidim? Alloh taolo men tufayli sizlarni hidoyat qilmadimi? Sizlar tarqoq va parokanda emasmidinglar, Alloh taolo men sababli sizlarni birlashtirmadimi? Sizlar faqir va muhtoj emasmidinglar, Alloh taolo men orqali sizlarni boy qilmadimi?”.

Har safar Rasululloh sollallohu alayhi vasallam savol bilan murojaat qilganlarida, ular: “Alloh va Uning Rasulidan minnatdormiz”, deb javob qaytarishardi.

So‘ng Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: Nima uchun menga javob qaytarmayapsizlar? dedilar. Ular yana: Alloh va Rasulidan minnatdormiz!, deyishdi.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: «Agar istasangiz, sizlarning ham shunday deyishga haqqingiz bor: “Siz bizning huzurimizga qavmingiz tomonidan inkor qilingan holda keldingiz, biz esa, sizni tasdiqladik. Siz qavmingiz tomonidan yolg‘onchiga chiqarilgan edingiz, biz sizga ishondik, imon keltirdik va sizga yordam berdik. Siz o‘z yurtingizdan quvildingiz, biz esa, sizga panoh berdik. Siz muhtoj holda keldingiz, biz esa, Sizni o‘z mol-mulkimizga sherik qildik”.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ushbu so‘zlarni aytganlarida ular: Alloh va Uning rasuligina bizlarga minnat qilishga haqli, deyishdi. Aslida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bu so‘zlarni ularga tavozelik va insof yuzasidan aytgan edilar. Lekin, haqiqatan olganda, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam minnat qilishga haqli edilar, ular har qancha minnatdor bo‘lsalar arziydi. Chunki agar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning Madinaga hijratlari bo‘lmaganida, ularning orasida yashamaganlarida, ularning boshqalardan farqlari bo‘lmas edi. Ansorlarning sha’ni yuksalmas edi, qadrlari ko‘tarilmas edi.

Shuning uchun Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ularga qarab: “Ey ansorlar! Nima deb o‘ylaysizlar, boshqalar qo‘y va tuyalar bilan uylariga qaytsalar, sizlar Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan uylaringizga qaytishni istamaysizlarmi? Bundan rozimasmisizlar?-dedilar.

Bu gapning naqadar ulug‘ligi, ansorlarning qalbiga yetib borishligini bilganlari uchun ham Rasululloh ularga g‘animatdan bermagan edilar.

So‘ngra Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday dedilar: “Agar hijrat qilmaganimda, albatta men ansorlardan bo‘lar edim, agar odamlar bir vodiyda yursalar, men ansorlar yurgan yo‘llardan yurar edim, ansorlar men uchun ichki kiyimimdek, boshqalar esa tashqi kiyimimdek”, dedilar va: “Allohim ansorlarga rahmatingni yog‘dir, ularning farzandlariga va farzandlarining farzandlariga ham”, deb ularning haqqiga duo qildilar.

Bu so‘zlarni tinglagan ansorlarning ko‘zlaridan yoshlar to‘kildi, soqollari xo‘l bo‘ldi. Ular yig‘lagan holatda: Biz Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni biz bilan bo‘lishlariga rozimiz, bizning g‘animatimiz, bizning ulushimiz bo‘lganlaridan rozimiz!” — deyishdi.

Shundan keyin Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ularni kelajakda bo‘ladigan fitnalardan ogohlantirib shunday dedilar:

“Mendan keyin sizlar o‘zingizga nisbatan adolatsizlikni ko‘rasizlar, ammo sabr qilinglar. Mening havzimda men bilan yuzlashguningizcha, sabr qilinglar!”.

 

Homidjon qori ISHMATBЕKOV