Ramazon – ma’naviyat va ma’rifat oyi. Uning har bir kuni insonga huzur baxsh etadi. Har bir mo‘minni tafakkur qilishga undaydigan – Ramazon oyining ta’riflari bisyor. Mo‘min-musulmonlar o‘n bir oy sog‘inch va ishtiyoq bilan kutadigan, oylarning sultoni, ezgulik va xayr mavsumi, toatu ibodat fasli, duolar ijobat onlari, saxovatlar jo‘sh uradigan davr, Qur’on oyi muborak Ramazondir. Unga mashhurlikda, buyuklikda hech bir oy teng kela olmaydi. Bu oy musulmonlarning muhabbatiga sazovorligi bilan ham alohida – tanho. Shuning uchun hamki, uning kelishi intiq kutilajak.
Bu oyning fazilat, xislatlari ko‘p. Ularni sanab adog‘iga yetib bo‘lmaydi. Ta’rifini har qancha keltirmang, kamdek ko‘rinaveradi. Bu oy insonning ongu tafakkuri ma’nan yuksaladi. Shuning uchun ham, ma’naviyat va ma’rifat oyi, deb ta’rif beramiz.
“Ramazon – ma’naviyat va ma’rifat oyi” deyilishiga bir qancha sabablar bor:
Birinchidan, bu oyda ilm bilan mashg‘ul bo‘linadi. Bilmaganni bilishga intilinadi, anglanganlarini esa o‘zgalar bilan ulashishga alohida e’tibor qaratiladi. Qur’oni karim o‘qiladi, hadislar aytiladi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kimki Qur’ondan bir harf o‘qisa, unga bir yaxshilik bo‘ladi. Bir yaxshiligi o‘n barobar bo‘ladi. Alif, lam, mim bir harf, demayman. Lekin alif bir harf, lam bir harf, mim bir harfdir”, deganlar (Imom Termiziy rivoyati).
Ikkinchidan, insonlar bir-birining holidan xabar oladi. Urishganlar yarashadi. Ginalar unutiladi. Yolg‘on gapirishdan tiyiladi. Kimnidir haqorat qilishdan yiroqlashiladi. Kechirimli bo‘linadi. Bir so‘z bilan aytganda, qalblar yaqinlashadi. Shirinso‘zlik oshadi. Chin ma’noda aytganda, odamlardagi hushmuomalalik yuksaladi. Kimnidir hafa qilishdan tiyiladi. Dillar yanada poklanadi. Hullas, ramazon shuning uchun hamki ma’naviyat va ma’rifat oyidir.
Uchinchidan, ramazon yordam, ko‘mak oyidir. Muhtojlar yod olinib, ehtiyojmandlarga har doimgidan ko‘proq madad beriladi. Ham moddiy, ham ma’naviy. Virus tufayli ikki oydir-ki, moddiy va ma’naviy ehtiyojmand oilalarga beg‘araz ko‘mak berilmoqda.
To‘rtinchidan, ramazon oyining sharofatidan inson o‘zida ezgu amallarni mujassam qiladi.
Beshinchidan, ramazonda maqsadlar mushtarak. U shunisi bilan birdamlik oyi. Chunki bu oyda faqat ezgu niyatlar qilinadi, ularning ro‘yobi uchun jiddu jahd qilinadi. Bu oyda odamlar riyozat bilan o‘zini isloh qilishga shoshadi. Shu boisdan ramazonda hasad, ginayu kudrat, xusumatga o‘rin yo‘q. Bu kabi illatlardan chekiniladi.
Oltinchidan, ogohlik, daxldorlik oyi. Bu oyda imon sinovdan o‘tadi. Atrofdagilarga o‘zgacha – mehr, muhabbat, hurmat nigohi bilan qaraladi. Ayblar ko‘rinmaydi, kamchiliklar yopiladi. Atrofdagilarning har bir holatidan ogohlik kuzatiladi, ularning muammolari yechimida daxldorlik hissi kuchayadi.
Yettinchidan, g‘animat oyi. Ro‘zadorlar maqsad qilingan ishlarini bajarishga, berilgan vaqtni g‘animat bilib, natijador ishlarga bel bog‘lashga shoshilishadi. Chunki bu oyning savobi har qachongidan ko‘p, duolarning bisyor ijobati bor.
Sakkizinchidan, ibodat oyi. Aslida, ro‘za – ibodat. Qur’on o‘qish – ibodat. Alloh buyurganlarini bajarib, qaytarganlaridan qaytishlik – ibodat. Bundan tashqari, ushbu oyda tungi ibodatlarga keng o‘rin beriladi.
Shuningdek, ramazon ruhan poklanish, axloqan yuksalish oyi hamdir. Ramazonda shaytonlar kishanlanib, insonni yomonlikka chorlovchi vasvasalari cheklanib, odamlarga o‘zlarini tarbiyalash uchun imkon beriladi. Binobarin, bu oyda qilingan gunohning jazosi og‘ir bo‘ladi.
Ramazonda yolg‘on gapirishdan tiyiladi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Kim yolg‘on gapirishni va unga ko‘ra amal qilishni qo‘ymasa, uning taom va ichimligini tark etishiga Allohning ehtiyoji yo‘q", deganlar.
Ramazon – sabr-bardosh oyi. Mashaqqatlarga qaramay o‘zining eng muhim ehtiyojlarini tiygan kishi sabr va chidamning yuqori darajalarini o‘zlashtiradi. Ammo unutmaslik lozimki, ovqatdan tiyilish bilangina maqsadlar hosil bo‘lmaydi. Buning uchun inson g‘oyaviy, ruhiy jihatdan ham tayyor bo‘lishi lozim. Hatto xayolini boshqarsin – yomonliklarni unutsin. Imkoni bo‘lsa, bir umrga.
Ramazon tarbiya oyi hamdir. Unda nafslar tarbiya qilinadi – ezgulik sari boshqariladi. Ma’lumki, tarbiya inson tug‘ilmasindan avvalroq boshlanadi va bir umrlik ishdir. Uning to‘g‘ri tashkil qilinishi esa kamolot kafolatidir. Ramazon bizga bunga imkon oyi hisoblanadi. O‘zgalarni o‘ziga oyna bilgan har kim ruhan poklanib, aqlini tartibga solishga shoshilishi talab qilinadi.
Ramazonning boshi – niyat. Niyat bo‘lganda ham ibodat, ezgulik uchun niyat. Qalb tayyorligi. Jism hozirligi. Chin ixlos. Ikki dunyo saodati haqida tafakkur. Demak, ramazonga ruhan va jisman tayyor bo‘lish zarur. Jism hozirligi ochlikka bardosh, turli illatlardan, yomon so‘zlardan yiroqlik bo‘lsa, ruh yaratganiga yaqinlikni his etishi, u har qachongidan-da ko‘proq kuzatilayotganiyu tinglanayotganidan zavq olishi ruh tayyorligidir.
Ramazon oyida jannat darvozalari ochilib, do‘zax eshiklari yopiladi. Bu esa oz amal bilan ko‘p savob olish imkoniyatidir. Undan qanday foydalanish esa aql egalari o‘z ishidir. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kimki Ramazon ro‘zasini iymon bilan, savob umidida tutsa, uning oldingi va keyingi gunohlari kechiriladi” deganlar (Imom Buxoriy rivoyati).
Qiyomat kuni ro‘za ro‘zadorni shafoat qiladi. Bu esa muqarrar jannat deganidir. Har bir insonning asl niyati birinchi odam quvilgan – jannatga qaytish ekani e’tiborga olinsa, ushbu oyning ahamiyati oydinlashadi.
Xullas, ramazon ulug‘, hikmati ko‘p. Unga munosib bo‘lish lozim. Munosiblik esa yuqorida keltirilganlar ijrosi bilan bo‘ladi.
Munira Kaxarova,
Respublika Ma’naviyat va ma’rifat markazi
bo‘limi boshlig‘i
Abu Bakr roziyallohu anhuning muhabbati
Buyuk sahobiy Abu Bakr roziyallohu anhu bunday deydilar: “Biz hijratda edik. Men juda chanqab turgan edim. Ozgina sut olib kelib Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga uzatdim va: “Yo Allohning Rasuli, ichib oling”, dedim. Rasululloh ichdilar-u, mening chanqog‘im qondi”.
Bu gaplar aynan haqiqat. Abu Bakr roziyallohu anhu chin dildan shunday dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ichdilar va Abu Bakr roziyallohu anhuning chanqoqlari qondi. Bu muhabbatning go‘zalligini his qila olyapsizmi? Bu o‘zgacha, xos bir muhabbatdir...
Savbon roziyallohu anhuning muhabbati
Payg‘ambar alayhissalom dastyorlari Savbon roziyallohu anhuning oldida kun davomida bo‘lmadilar. Nabiy alayhissalom qaytib kelganlarida Savbon roziyallohu anhu u zotga qarab: “Ey Allohning Rasuli, meni yolg‘iz tashlab ketdingiz”, dedi-da, yig‘lab yubordi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Shunga yig‘layapsanmi?” – dedilar. Savbon roziyallohu anhu: “Yo‘q, Rasululloh! Lekin jannatda sizning va o‘zimning martabamni yodga olib qo‘rqib ketdim. Alloh taoloning mana bu oyati esimga tushdi: «Kimda-kim Alloh va Payg‘ambarga itoat etsa, ana o‘shalar Allohning in’omiga erishgan zotlar, ya’ni, payg‘ambarlar, siddiqlar, shahidlar va solih kishilar bilan birgadirlar. Ular esa eng yaxshi hamrohlardir»[1]. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Xursand bo‘laver! Sen ham o‘zing muhabbat qo‘yganlar bilan birgasan”, dedilar.
Savod ibn G‘oziyyaning muhabbati
Savod ibn G‘oziyya Uhud g‘azoti kunida qo‘shinning markazida turardi. Nabiy alayhissalom qo‘shinga qarata: “Saflarni rostlanglar, to‘g‘ri turinglar!” – dedilar. Qarab borar ekanlar Nabiy alayhissalom Savod roziyallohu anhuning to‘g‘ri turmaganini ko‘rib: “Rostlangin, ey Savod!” – dedilar. Sahobiy: “Xo‘p”, dedi-yu, biroq to‘g‘irlanmasdan turaverdi. Payg‘ambar alayhissalom u tomonga yaqinlashib, qo‘llaridagi misvoklari bilan sahobiyning biqiniga niqtab: “Savod, to‘g‘ri turgin!” – dedilar. Savod: “Og‘rittingiz, Rasululloh! Alloh taolo sizni haq ila yuborgan bo‘lsa, endi men sizdan o‘ch olishim uchun imkon bering”, dedi. Payg‘ambarimiz alayhissalom qorinlarini ochib: “Qasosingni olvol, Savod”, dedilar. Savod roziyallohu anhu egilib qorinlarini o‘pa boshladi va: “Yo Allohning Rasuli, bugun shahidlik kunidir, shuning uchun ham oxirgi onlarimda tanam sizning muborak tanangizga tegib qolishini xohladim”, dedi.
Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Minbar yasalmasidan avval Nabiy sollallohu alayhi vasallam xurmoning tanasiga suyanib xutba qilar edilar. Bir muddat o‘tib, minbar joylashtirilganidan so‘ng Nabiy sollallohu alayhi vasallam minbarga ko‘tarildilar. Shunda o‘sha xurmo tanasidan (yosh boladay) o‘ksik ovoz chiqdi. Uni, hatto biz ham eshitdik. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam keldilar-da, unga qo‘llarini tekkizdilar. Zum o‘tmay u tinchib qoldi” (Imom Buxoriy rivoyati).
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Niso surasi, 69-oyat.