Toshkent shahridagi “Qaffol Shoshiy maqbarasi” ni hammamiz yaxshi bilamiz. Bu ko‘hna inshoot o‘zining mahobati va bezaklari bilan alohida ahamiyatga ega.
Ziyotchilar binoning peshtoqlariga, mahobatli gumbaziga hamda bezaklariga katta qiziqish bilan boqadilar. Maqbara tashqarisiga xattotlar tomonidan bitilgan yozuvlarni ma’nosini bilishga hamma qiziqadi.
Binoning eng yuqorisi ya’ni peshtoq qismida suls xatida Yunus surasining 62-64 oyatlari bitilgan
أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (62) الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (63) لَهُمُ الْبُشْرَى فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ لَا تَبْدِيلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (64)
Ma’nosi:
Ogoh bo‘lingizki, albatta , Allohning valiylari(do‘stlari)ga xavf yo‘qdir va ular tashvish ham chekmaslar. Ular imon keltirgan va taqvoli bo‘lganlardir. Ularga dunyo hayotida ham, oxiratda ham bashorat (xushxabar) bordir. Allohning so‘zlarida o‘zgartirish yo‘qdir. Ana shu yutuqdir.
Kirish eshigi tepasiga esa tasma shaklida suls xatida Oli Imron surasi 69-97 oyatlari yozilgan.
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ (96) فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ (97)
Ma’nosi:
“Albatta, odamlar (ibodati) uchun qurilgan birinchi Uy-Bakka (Makka)dagi muborak va olamlar uchun hidoyat (manbai) bo‘lmish (Ka’ba)dir. Unda aniq alomatlar-“Maqomi Ibrohim” bordir. Unga (Ka’baga) kirgan kishi omonda bo‘lur. Yo‘lga qodir bo‘lgan odamlar zimmasida Alloh uchun Baytni xaj qilish (farzi) bordir. Kimda-kim (buni) inkor etsa , bas, albatta, Alloh olamlardan behojatdir.
Shahzod Shomansurov tayyorladi
Onamiz Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Nabiy sollallohu alayhi vasallam ruqya o‘qimoqchi bo‘lsalar, ko‘rsatgich barmog‘iga tupuklarini tekkizardilar. So‘ng uni tuproqqa bosar, barmoqqa yopishgan narsani bemorga surkab, ushbu duoni: “Bismillaahi, turbatu arzina, biriyqati ba’dinaa, yushfaa saqiymunaa, biizni Robbinaa” aytar edilar” (Imom Buxoriy, Imom Muslim rivoyati).
Duoning tarjimasi: “Yerimizning tuprog‘i, ba’zimizning tupugi, Robbimizning izni ila kasalimizga shifo ber”.
Imom ibn Qoyyim rahimahulloh: “Ushbu holat buni inkor etgan yoki uni masxara qilgan yoki e’tiqod qilmagani holda faqatgina tajriba qilib ko‘rgan kishigagina foyda bermaydi”, dedilar (“Fathul Boriy” dan).