Lochin – lochinsimonlar oilasining markaziy va eng katta turi bo‘lib, yirik yirtqich qushdir.
Lochinning ilmiy nomi falco bo‘lib, lotincha falx so‘zidan olingan, ma’nosi “o‘roq”dir. Lochin parvoz vaqtida qanotlari shakli o‘roqqa o‘xshagani uchun shunday atalgan.
Lochinlarning bugungacha fanga 58 turi ma’lum bo‘lgan. Mazkur turlar bir necha oilalarga ham bo‘linadi. Lochinlar tashqi ko‘rinishi chiroyli qushdir.
Ular Antarktidadan tashqari butun dunyo bo‘ylab tarqalgan. Ular ochiq joylarda, o‘rmon va pasttekisliklarda yashaydi. Shuningdek, ularni jarlik va qoyalarda ham uchratish mumkin. Agar odamlarning xavfi bo‘lmasa, shaharlarga yaqin joylarda ham yashashi mumkin.
Lochin bir-biriga yordamlashadigan qush bo‘lib, hech baxillik qilmaydi. Turdoshlarini himoya qiladi. Ba’zi davlatlar lochinni o‘zlariga ramz qilib olganlar. Lochinlar ta’lim olish qobiliyatiga ega bo‘lib, agar ustozi undan roziligini sezsa, o‘zini juda xursand his etadi. Lochinlar zulmga, aldovga aslo rozi bo‘lmas ekan. Urg‘ochilari bilan juda e’tiborli va muloyim munosabatda bo‘lar ekan. Juftiga rashkchi, bolalariga g‘amxo‘r ekan.
Ovchilik usuliga va tashqi xususiyatlariga ko‘ra, barcha turdagi zotlarni uch guruhga bo‘lish mumkin: qirg‘iy, jig‘oltoy va lochin. Bundan tashqari shunqor, turumtoy, o‘rmon lochini, kulayotgan lochin va mitti lochinlar ham bor.
Qirg‘iy – lochinsimonlar oilasining turlaridan biri bo‘lib, tanasining yuqori qismi to‘q jigarrang bo‘ladi. Erkagi bilan urg‘ochisi o‘rtasida sezilarli darajada farq bo‘ladi. Ular asosan quruqlikdagi hayvonlar: sudraluvchilar, hasharotlar va kemiruvchilar bilan oziqlanadi.
Qirg‘iylar Yangi Zelandiya, Yangi Gvineya, Yangi Kaledoniya, Madagaskar, Mavrikiy va Seyshal orollarida, Avstraliya, Amerika va Yevroosiyoning dasht va chala cho‘llarida hamda Afrika mamlakatlarida yashaydi.
Jig‘oltoy – qirg‘iydan kattaroq bo‘lib, mayda qushlar bilan oziqlanadi.
Jig‘oltoy O‘rta Yer dengizidagi orollarda, Yaponiya, Indoneziya, Kuril orollari, Saxalin oroli, Yangi Gvineya, Avstraliya, Afrika mamlakatlaridan Tunis, Jazoirda, Atlantika ummoni sohillarida, Arabiston yarimoroli, Finlyandiya, Norvegiya va Shvetsiya davlatlarida uchraydi.
Sapsan lochini dunyodagi eng keng tarqalgan yirtqich qushdir. U o‘ljasiga katta balandlikdan tik hujum qiladi. Uning panjalari shu qadar o‘tkirki, hatto yirikroq hayvon boshini tanasidan uzib olishi mumkin.
Lochinning qorin qismida gorizontal chiziqlar mavjud.
Lochinlarning juftlashish marosimlari parvoz shaklida o‘tib, bunda erkak va urg‘ochi lochinlar bir-birining tirnoqlarini ushlab olib, pastga sho‘ng‘ishlari va taxminan 10 metrgacha tushishlari mumkin. Bundan tashqari erkak lochin urg‘ochisiga tumshug‘ida sovg‘a beradi.
Bu lochin o‘ziga xos “ustun” kabi vertikal qo‘nishni amalga oshira oladi va uzun uchli qanotlari bilan ajralib turadi.
Sapsanlar ko‘chmanchi bo‘lib, umri davomida Afrika, Amerika, Osiyo va Yevropaga tashrif buyuradi.
Sapsan lochin yer shari hayvonot dunyosining eng tezkor vakili bo‘lib, ov paytida uning tezligi soatiga 322 kilometrgacha yetadi. O‘lja uchun tik sho‘ng‘ishlarni amalga oshiradi.
Lochinlar tabiat sanitarlari bo‘lib, kemiruvchilarga qiron keltiradi. Ular sayyoramizdagi tabiiy muvozanatni saqlash uchun juda muhimdir. Masalan, bu qushlar ko‘plab o‘simliklarga zararli ta’sir ko‘rsatadigan sichqonlar va boshqa kemiruvchilarni ovlashadi.
Shuningdek ular zararli qushlarning sonini, masalan, qarg‘alar va qarg‘asimonlarni tartibga solishda xizmat qiladi. Qarg‘alarning zarari shundaki, ular boshqa qushlarning inlarini buzib, tuxumlarini yeb qo‘yishadi.
Kichikroq turdagi lochinlar esa asalarilarga hujum qiluvchi oltinrang ari yeyuvchisini ovlashadi.
Shunqorlar – lochinlarning yirik turidir. Shunqorlarning urg‘ochisi erkagidan yirikroq bo‘lib, 2 kilogrammga yetadi. Erkagi esa undan ikki barobar kichik. Qanotlarining uzunligi 120-135 santimetr, tanasining hajmi esa 60 santimetrgacha yetadi.
Shunqor shimoliy mintaqalarda kengroq tarqalgan bo‘lib, ko‘pincha ummon bo‘ylarida, tundrada, qoyalar bag‘rida yashaydi.
Shunqorlar dunyoning ko‘pgina mamlakatlarida ovchilikda ishlatiladi.
Turumtoy – lochinlar oilasiga mansub qush bo‘lib, tanasining uzunligi 80 santimetr, narining usti kulrang, qorni sarg‘ish, modasining usti qo‘ng‘ir tusda bo‘ladi. Ular asosan mayda qushlar bilan, kamdan kam hollarda kemiruvchilar va hasharotlar bilan oziqlanadi.
O‘rmon lochinlarining qorni yo‘l-yo‘l chiziqlar bilan qoplangan bo‘lib, ularining uzunligi 30-38 santimetr, massasi 150-200 gramm keladi.
Ular Markaziy va Janubiy Amerikaning nam tropik mintaqalarida yashab, daraxtlarning kovagiga, qoya yoriqlariga in quradi.
Kulayotgan lochin – lochinlarning bir turi bo‘lib, tana uzunligi 45-50 sm, qanot uzunligi 25-30 sm, qanotlarini yoyganda 79-95 sm, og‘irligi 400-650 gramm keladi. Boshi katta bo‘lib, haqiqiy lochinlar kabi tik qo‘nadi. Qanotlari va orqasining rangi to‘q jigarrang bo‘lib, dumi qirrali va yo‘lli, ko‘zi va boshining orqa qismidan qora rangda “niqob” o‘tgan.
Ushbu lochinlar uzoq ritmik qichqirgani uchun odamning baland ovozda kulishiga o‘xshaydi.
Kulayotgan lochin ilonlar, ba’zan zaharlilari bilan, shuningdek, kaltakesaklar bilan oziqlanadi.
Ushbu lochin Amazoniya o‘rmonlarida, Meksikaning janubidan Urugvay va Argentina shimoligacha bo‘lgan hududlarda istiqomat qiladi.
Shimoliy Hindiston va Janubi Sharqiy Xitoydan Filippin, Malay arxipelagigacha bo‘lgan Janubi Sharqiy Osiyoning tropik o‘rmonlarida mitti lochinlar yashaydi.
Dunyodagi eng kichik lochin bu – Mavrikiy qirg‘iysidir. Ularning soni o‘rmonlarni kesilishi oqibatida kamayib bormoqda. Bugungi kunda tabiatda ushbu noyob turdagi qirg‘iylarning 2 jufti mavjud.
Mitti lochinlar dunyodagi eng yirtqich qushlar bo‘lib, ularning o‘lchamlari 19 santimetrdan oshmaydi.
Yirik lochinlar ov uchun maxsus o‘rgatiladi. Ovchi lochin o‘ljani tutib, o‘ldirib, keyin egasini kutib turadi.
O‘lja ovlash, ozuqalanish bo‘yicha lochin sayyoradagi eng aqlli va mohir qushdir.
Olimlarning hisob-kitoblariga ko‘ra, barcha quruqlikdagi qushlarning beshdan bir qismi lochinlarning o‘ljasiga aylanar ekan.
Ba’zi mamlakatlar aeroportida samolyot qo‘nadigan yo‘laklardagi turli qushlar galasini haydashda lochinlardan foydalaniladi.
Lochinlar shu qadar tez uchishadiki, burunlariga kirayotgan havo ularning salomatligiga salbiy ta’sir etmasligi uchun Alloh taolo ularning burun bo‘shlig‘i old qismiga suyak naychalarni joylashtirib qo‘ygan. Buning natijasida havo oqimi boshqa tomonga yo‘naladi.
Ba’zi lochinlarning erkak va urg‘ochisi tashqi ko‘rinishidan bir-biridan deyarli farq qilmaydi.
Lochinlar ham burgutlar kabi urg‘ochisini bir marta tanlab, umr bo‘yi o‘sha bilan yashaydi. Lochinlar deyarli boshqa qushlar qurgan inlarda yashamaydi.
Har bir lochinning o‘z hududi bor bo‘lib, u yerda oilasi bilan yashaydi, naslni tarbiya qiladi.
Lochinlarning asosiy dushmani – insondir. Odamlar dala va bog‘larini kemiruvchilardan saqlash uchun zaharli moddalar sepadilar. O‘sha kemiruvchilarni ovlagan lochinlarning oshqozoniga ham mazkur zaharli modda kiradi. Qadimgi rus davlatida lochinlar boshqa davlat rahbarlariga beriladigan qimmatbaho sovg‘a hisoblangan. Lochin Birlashgan Arab Amirliklari, Qirg‘iziston va Islandiya gerbida tasvirlangan.
Lochinlar odamlarga ov qilishda yordam beradi, qo‘y podalariga yaqinlashayotgan yirtqichlarni quvadi, bog‘ va dalalardagi zararkunanda kemiruvchi va qushlarni haydaydi.
Alloh taolo jonzotlarni yaratib, ularning yashashi uchun mos sharoitni ato etgan. Lochinlar havoda parvoz qila turib, yerda ketayotgan quyon, sichqon, kalamush kabilarni ko‘rib, ularga hujum qiladi. Taxminan o‘n qavatli bino balandligidan yerdagi quyonni ko‘rish uchun juda o‘tkir ko‘z sohibi bo‘lish kerak. Alloh taolo lochin, burgut kabi yirtqich qushlarning ko‘rish qobiliyatini ana shunday o‘tkir qilib qo‘ygan.
Ha, azizlar, Robbimiz Mehribon va Hakimdir! U har bir narsani hikmat bilan yaratgan va ularning qulay yashashi uchun kerakli muhitni ato qilgan!
Maqolamizni ushbu oyatlar bilan yakunlaymiz:
قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَا مُوسَى قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى
“U: “Ey Muso, ikkovingizning Robbingiz kim?” dedi. U: “Bizning Robbimiz har narsaga o‘z yaratilishini bergan hamda uni hidoyatga solgan zotdir”, dedi” (Toha surasi, 49-50-oyatlar).
Alloh taolo barchamizni tafakkur qiluvchilardan va buning natijasida ilm-ma’rifati oshib, iymonining nuri ziyoda bo‘ladiganlardan qilsin! Omin!
Internet ma’lumotlari asosida Nozimjon Hoshimjon tayyorladi
Barchamizga ma’lumki, har bir ota-ona o‘z farzandlarining istiqboli, baxt-saodati va kelajakda mustaqil hayot kechirib, jismoniy va ruhiy jihatdan barkamol avlod bo‘lib yetishishini niyat qiladi. Mana shu maqsadlarga yetishishda Islom dinining tom ma’nodagi ulug‘vor ta’limotiga amal qilish muhim ahamiyatga ega. Islom dinida bolalarni hali murg‘akligidanoq go‘zal axloq va odobga o‘rgatib borish tavsiya etiladi.
Dinimizda yoshlarni asosan rostgo‘ylik, va’daga vafo, omonatdorlik, kattaga hurmat, kichikka izzat, o‘zgalarga mehr-oqibatli bo‘lish kabi fazilatlar sohibi qilib voyaga yetkazishga katta ahamiyat qaratiladi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam hadislarining birida bunday deganlar: “Ota o‘z bolasiga chiroyli odobdan ko‘ra yaxshiroq narsa bera olmaydi” (Imom Termiziy rivoyati).
Tarbiya inson kamolotining asosidir. Bizda farzand tarbiyasi har bir oila uchun asosiy vazifa bo‘lib kelgan. Hozirda ham yoshlar tarbiyasiga, ularning sifatli bilim olishlariga davlatimiz miqyosida katta ahamiyat berilmoqda.
Prezidentimiz Shavkat Mirziyoyev yoshlar bilan uchrashuvda shunday ta’kidlagan edilar: “Mening eng katta tashvishim, maqsadim — yoshlar tarbiyasi. Biz olgan marralar uchun bilimli avlod kerak. Buning uchun hamma sharoitlarni yaratishga harakat qilyapmiz. Sizlar esa vaqtning qadriga yetib, bor imkoniyatni ishga solib, o‘qishingiz kerak. Olgan bilimingiz, o‘rgangan kasb-hunaringiz kelajakda sizlarga qanot bo‘ladi”.
Bugungi kunda davlatimiz tomonidan yoshlarni qo‘llab-quvvatlashga, ularni aqlan va ma’nan yetuk avlod bo‘lib yetishishiga katta e’tibor qaratilmoqda.
Islom dini ta’limotida yoshlarni aqlan tarbiya qilish ham muhim masala sanaladi. Bunda ularni manfaatli ilm sohibi qilib tarbiyalash, fikriy va ilmiy jihatdan yetuk inson qilib kamolga yetkazish nazarda tutiladi. Islom dinida ilm deganda diniy ham dunyoviy ilmlar tushuniladi. Diniy ilm insonning ruhiy hayoti, uning e’tiqodiga oid bo‘lib, oxirati uchun zarur bo‘lsa, dunyoviy ilm uning jismoniy hayoti, dunyo obodligi uchun zarurdir.
Islom ta’limotlariga jonu dili bilan amal qilgan ajdodlarimiz, buyuk bobokalonlarimiz ham shariat, ham tariqat va ham ilm-fan sohasida butun dunyoga o‘rnak bo‘lganlar.
Buyuk shoir va mutafakkir Nizomiddin Alisher Navoiy hazratlari yozganidek, “Kitob – beminnat ustoz, bilim va ma’naviy yuksalishga erishishning eng asosiy manbai”.
Inson dunyoda yashar ekan, o‘z hayotini go‘zal o‘tkazishga harakat qiladi. Turmushning farovon bo‘lishi, jamiyatning taraqqiy etishi esa faqat ilm-fan bilan bo‘ladi. Qayerda ilm-fan rivoj topsa, o‘sha yerda tarqqiyot bor. Ilm-fanning rivoji esa ilm egalari – olimlar bilan bo‘ladi.
Islom dini musulmonlarni doimo ilmga undagan. Chunki inson shaxsiyatini ilmdan boshqa hech narsa to‘g‘ri yo‘lga sola olmaydi, taraqqiyotga ham erishtira olmaydi.
«Bilimli inson quyoshga o‘xshaydi, kirgan joyini yoritadi».
Ha, ilm qorong‘uliklarni yorituvchi mash’aladir. Qorong‘ulikda qolgan har bir kishi unga muhtoj. Yuksak pog‘onalarga ilm narvoni bilan chiqiladi. Taraqqiy etishni va kamolot topishni istasak ilmning etagini mahkam ushlaylik.
Shunday ekan, biz musulmonlar o‘z farzandlarimizni bugungi kun talablari asosida tarbiyalashimiz, ularni zamonaviy ilm va kasb-hunarga yo‘naltirishga bor kuchimizni sarflashimiz lozim. Shunda farzandlarimiz xorij mamlakatlariga ishlash uchun “qora ishchi” bo‘lib emas, balki mutaxassis sifatida boradilar.
So‘nggi yillarda Yurtboshimiz tomonlaridan yoshlarni zamonaviy kasb-hunarlar va chet tiliga o‘rgatish bo‘yicha ilgari surilgan “1000 dasturchi”, “Ikki til, bir kasb” loyihalaridan ham aynan shu ezgu maqsad ko‘zlangan...
Albatta, musulmon inson o‘zga insonlarga avvalo o‘zining yuksak axloqi bilan namuna bo‘lishi kerak. Zero, insonlar xulqi go‘zal kishini yaxshi ko‘radilar. Shuning uchun ham Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Islomga chaqirishni boshlaganlarida qarindoshlarini “Ey Bani Fihr, ey Bani Adiy” deb chaqirdilar. Barcha to‘plandi, uyidan chiqishga imkoni bo‘lmagan kishilar nima bo‘layotganini bilib kelish uchun odam jo‘natdilar. Rasululloh alayhissalotu vasallam: “Agar men sizlarga mana bu tog‘ etagidagi vodiyda otliqlar ustingizga bostirib kelishga tayyor turibdi, deb xabar bersam, menga ishonasizlarmi?”, dedilar. Ular: “Sizning biror marta yolg‘on gapirganingizni bilmaymiz, Sizga ishonamiz”, deyishdi. Shundan keyin u zot o‘zlarini Payg‘ambar qilib yuborilganlarini aytdilar.
Bu o‘rinda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam payg‘ambar ekanlarini turli hujjat va mo‘jizalar orqali isbotlash bilan e’lon qilmadilar. Balki, eng avvalo ularga o‘zlarining axloqlari haqida savol berib, o‘zlarining rostgo‘y ekanliklarini tasdiqlatib oldilar. Bundan ko‘rinib turibdiki, musulmon kishi o‘zga kishilarga eng avvalo amali, xulqi va odobi bilan namuna bo‘lishi kerak ekan.
Kishi husni xulqli bo‘lishi uchun ahli ilm va solih zotlarni suhbatlaridan bahramand bo‘lishi va ularni odob axloqlaridan o‘ziga namuna olishi ham ayni muddaodir. Bu haqda Ibn Vahb rahmatullohi alayh bunday deganlar: “Imom Molikning ilmlaridan ko‘ra, u zotning odoblaridan o‘rganganimiz ko‘proq bo‘ldi”.
Demak, husni xulq va odob kishida o‘z-o‘zidan shakllanib qolmas ekan. Balki uni ilm ahli bilan hamsuhbat bo‘lish, ulardan ilm olish bilan birga odob-axloqlarini o‘rganish bilan kasb qilinar ekan. Ushbu xislat o‘tgan salafi solihlarimizning go‘zal odatlaridan bo‘lgan.
Junayd Bag‘dodiy rahimahulloh aytadilar: “Garchi insonning ilmi va amali oz bo‘lsa ham, to‘rtta narsa uni yuqori darajalarga ko‘taradi: Hilimlik, tavoze’lik, saxiylik va husni xulqdir. Husni xulq imonning komilligidir”.
Luqmoni Hakimning o‘g‘li otasiga: “Ey otajon, inson uchun qaysi xislat yaxshiroq?” dedi. Otasi: “Din”, deb javob berdi. “Agar xislat ikkita bo‘lsa-chi?” deb so‘radi. Otasi: “Din va mol”, dedi. “Agar uchta bo‘lsa-chi?” dedi o‘g‘li. Otasi: “Din, mol va hayo”, dedi. O‘g‘il: “Agar to‘rtta bo‘lsa-chi?” dedi.
Otasi: “Din, mol, hayo va chiroyli xulq”, dedi. “Agar beshta bo‘lsa-chi?” dedi o‘g‘li. Otasi: “Din, mol, hayo, chiroyli xulq va saxiylik”, deb javob berdi. O‘g‘il yana: “Oltita bo‘lsa-chi?” deb ham so‘ragan edi, Luqmoni Hakim: “Ey o‘g‘lim, agar insonda mana shu besh xislat jamlansa, u pokiza, taqvodor, Allohga do‘st va shaytondan uzoq bo‘ladi” deb javob qildi. Mana shu beshta xislatlar borligi ham mo‘minlik sifatlaridandir.
Anas ibn Molik roziyallohu anhu aytadilar: “Albatta, banda chiroyli xulqi bilan jannatda oliy maqomga yetadi, garchi (nafl) ibodatini ko‘p qilsa ham”.
Inson yomon xulqi bilan boshqa insonlarni ko‘ngliga ozor beradigan bo‘lsa, o‘sha xulqi tufayli qilgan yaxshiliklari ham bekor bo‘ladi.
Kishi ilmga qancha muhtoj bo‘lsa, go‘zal xulqqa va odobga ham shuncha muhtojdir. Zero, ilm, go‘zal xulq va odob insonni kamolotga yetkazuvchi ikki qanotdir. Axloqi komil, bir-biriga mehribon va madadkor jamiyat baxtli va farovon jamiyatdir.
Farzandlarimiz ilm-ma’rifatli bo‘lishida eng katta mas’ul biz ota-onalar ekanimizni zinhor zinhor unutmaylik. Farzandim ilmli, odobli, kasb-hunarga ega bo‘lib, hayotda o‘z o‘rnini topib, oilasiga, vataniga, muborak diniga xizmat qiladigan, orzu-havaslaringizni ro‘yobga chiqaradigan inson bo‘lsin desak, hayotda turli keraksiz, ortiqcha hoyu-havaslarga berilib ketmasdan, ularning ehtiyoji uchun eng zaruriy badiiy, ilmiy, tanlagan kasbiga oid, dunyo va oxiratiga manfaat beradigan kitoblar, darsliklar olib berishga erinmaylik. Albatta, olib berib, ularni xursand qilib, qo‘llab-quvvatlab, shu kitoblarni birga o‘qiylik yoki o‘qishini albatta nazorat qilib turaylik.
Muhammad Quddus ABDULMANNON,
Xo‘jaobod tumani “Yetti chinor” jome masjidi imom noibi.