Mana muborak ramazon oyi ham ko‘z ochib yumguncha o‘tib ketdi. Bir oy davomida mehmon kabi tashrif buyurgan bu ulug‘ oy barcha uchun sakinat, mag‘firat, rahmat, qurbat, shifo bo‘lishi bilan bir qatorda ta’lim-tarbiya oyi ham bo‘ldi, inshaalloh!
Agar e’tibor qilsak, yilning hech qaysi oyida bunchalik ko‘p va uzun ro‘za tuta olmaymiz. Ramazon bizni sabr va ixlos bilan ro‘za tutishga o‘rgatadi. Bir oy davomida tutilgan ro‘zaning shirasi ketmay turib boshqa farz bo‘lmagan ro‘zalarni tutish ham hadisi shariflarda tavsiya etiladi. Quyida Payg‘ambarimiz Muhammad sallollohu alayhi vasallam biz ummatlarga tavsiya qilgan hamda o‘zlari tutib yurgan ro‘zalar, ularning hukmlari va darajalarini Imom Termiziyning rivoyatlari asosida bayon qilib o‘tamiz.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rosululloh sallollohu alayhi vasallam aytdilar: “Ramazon oyidan keyingi afzal ro‘za Allohning muharram oyidagi ro‘zadir”. (Hasan hadis)
Sharh: Muharram oyidagi ro‘za Ashuro kuni va undan boshqa kunlarni ham o‘z ichiga oladi. Bu yerdagi fazilat juz’iy bo‘lib, uning fazilati Arafa kuni ro‘zasi fazilatiga zid kelmaydi.
Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rosululloh sallollohu alayhi vasallam har oyning boshida (eng yaxshi kunida) uch kun ro‘za tutar edilar. Juma kuni kamdan-kam og‘izlari ochiq bo‘lar edi”. (Hasan hadis)
Abu Iyso aytadi: “Ahli ilmlar juma kuni ro‘zasini mustahab sanadilar. Uning makruhligi oldidan yo ortidan qo‘shib ro‘za tutmaslikdadir”.
Sharh: Payg‘ambarimiz alayhis salom har oyning avvalida, afzal kunida, oy ko‘ringanida ro‘za tutganlar. U har oyning “oq kunlari” - 13-14-15 kunlar deya ehtimol qilinadi.
Juma kuni ro‘za tutganlari esa oldidan yoki ortidan ro‘za bo‘lganlar deya ta’vil qilinadi. Juma kunining o‘zida ro‘zadan qaytariq ommaga qaratilgan bo‘lib, ushbu kunni hurmat qilishlari, ulug‘lashlari uchundir. Yana ibodat kunining o‘zida ro‘za tutuvchi yahudiylarga o‘xshab qolmaslikka targ‘ib bor. Boshqa hadisda yolg‘iz shu kunning o‘zida ro‘za tutishdan qaytarganlar. Shunday bo‘lsada, juma kuni o‘zida ro‘za tutib, oldidan va ortidan ro‘za tutmaslikning hech qisi yo‘q. Abu Hanifa rohimahulloh mutlaq juma kuni ro‘za tutish mubohdir, deganlar. Imom Shofe’iy makruh sanaganlar.
Abdulloh ibn Busr, u opasidan rivoyat qiladi: “Rosululloh sallollohu alayhi vasallam aytdilar: “Shanba kuni ro‘za tutmang, illo sizlarga farz bo‘lgan ro‘za bo‘lsa mayli. Sizlardan birortangiz narsa topa olmasa uzumning po‘sti yoki daraxtning shoxini bo‘lsa ham chaynab yuborsin”. (Hasan hadis)
Sharh: farz bo‘lgan ro‘zadan murod ramazonning qazosi, kaffarot, nazr kabi ro‘zalar shu kunga to‘g‘ri kelsa, hech narsa bo‘lmaydi. Shanba kuni ro‘za tutish huddi jumaga o‘xshab yolg‘iz ro‘za tutishdan qaytariq singaridir. Oddiy narsani chaynab bo‘lsa ham og‘iz ochish ta’kidalanishining sababi – yahudiylar shanba kuninigina ulug‘laydilar.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Nabiy sallollohu alayhi vasallam dushanba va payshanba ro‘zalarini tutib yurar edilar”. (Hasan-g‘arib hadis)
Sharh: dushanba va payshanba kunlari amallar tepaga ko‘tariladi. Payg‘ambarimiz sallollohu alayhi vasallam bu ikki kun ro‘zador bo‘lishni yaxshi ko‘rganlar. Oisha onamizdan keltirilgan boshqa hadisda Payg‘abarimiz har oydan olti kun; yakshanba, dushanba; boshqa oyda esa seshanba, chorshanba va payshanba ro‘za tutganlari aytilgan.
Sharh: Ramazondan keyingi ro‘za Shavvoldan olti kun, boshqa qovlga ko‘ra Sha’bon ro‘zasi iroda qilingan deyiladi. Shavvoldan olti kun, Chorshanba va payshanba ro‘zalarini ham tutib yursa, xuddi bir yil ro‘za tutgandek bo‘ladi.
Ibn Nujaym Misriy aytadi: “Mandub ro‘za har oydan uch kun, oq kunlarda ro‘za tutishdir”.
Hadisning ko‘rsatmasiga ko‘ra hisoblab chiqamiz:
Ramazon 30 kun + shavvoldan 6 kun + 11 oydan uch kun jami 33 kun, uni har bir amalga 10 savob qoidasiga ko‘ra 10 ga ko‘paytiramiz = 330 + 30 + 6 = 366. Demak, shu tarzda ro‘za tutib yurgan odam yil bo‘yi ro‘za tutgandek bo‘ladi, og‘zi ham ochiq yuradi.
Abu Iyso aytadi: “Ahli ilmlar arafa kuni ro‘zasini mustahab sanaganlar. Illo Arafa kuni Arafotda turganda ro‘za tutish bundan mustasno”.
Sharh: Navaviy “Sahihul Muslim”ning sharhida aytadilar: “Gunohlardan murod kichik gunohlardir. Agar kichik gunohlar bo‘lmasa, kabira gunohlar yengillatilishi umid qilinadi. Agar ular ham bo‘lmasa, darajasi ko‘tariladi”. Qozi Iyoz aytadi: Gunohi kabiralar tavba yoki Alloh rahmati bilan kechiriladi. Keyingi yildagi gunohdan murod o‘sha yili gunoh qilishdan saqlab qo‘yadi. Yoki o‘tgan va keyingi yildagi gunohlar evaziga savob va rahmat ato etadi, deb tushuniladi.
Ibn Abbosdan rivoyat qilinadi: “Nabiy sallollohu alayhi vasallam Arofatda og‘izlari ochiq edi, Ummu fazl sut jo‘natgan edi, uni ichdilar”. (Hasan-sahih hadis )
Ibn Umardan rivoyat qilinadi: “Nabiy sallollohu alayhi vasallam bilan haj qildim, Arafa kuni ro‘za tutmadilar. Abu Bakr bilan ham haj qildim, u ham ro‘za tutmadi. Umar bilan haj qildim, u ham ro‘zani tutmadi”.
Ibn Umar men uni tutmayman ham, unga buyurmayman ham, undan qaytarmayman ham, deganlar.
Aksar ahli ilm Arafa kuni (haj paytida) ro‘za tutmay, kishi duo va ibodatga quvvatli bo‘lishi uchun og‘iz ochiq bo‘lganini mustahab sanaydilar. Ba’zi ahli ilmlar Arafotda arafa kuni ro‘za tutganlar.
Sharh: bu borada jumhurning mazhabi bu kunda og‘iz ochiq bo‘lgani mustahab amaldir. Ato aytadi: “Kim bu kuni zikr qilishga quvvatli bo‘lish uchun og‘zi ochiq bo‘lsa, ro‘zadorning savobini oladi”.
Ibn Umarning gaplaridan kelib chiqadiki, Arafotda og‘iz ochiq bo‘lishi mustahab, vojib emas. Kim xohlasa tutmasin, bu afzal. Kim xohlasa tutsin, joizdir.
Abu Qatoda rivoyat qiladi: “Payg‘ambarimiz sallollohu alayhi vasallam aytdilar: “Ashuro kunining ro‘zasi, un Alloh taolo kelasi yilga kaffarot qilib yuboradi, deb hisoblayman”.
Sharh: Ashuro kuni Muharram oyining 10 kuni. Ashuro kun ro‘za tutish kelasi yilgi gunohlarga kafforot bo‘lsa, Arafa kunidagi ro‘za oldingi va keyingi yildagi gunohlarga kafforot bo‘ladi. Buning qanday farqi bor? Ashuro Muso alayhis salom shariati ro‘zas, Arafa Nabiy alayhis salom shariatiga xos ro‘zadir. Bundan ma’lum bo‘ladiki, Arafa kuni ro‘zasi afzaldir.
Ashuro kuni ramazon farz bo‘lmasidan avval tutilgan ro‘za bo‘lgan. Ramazon farz bo‘lgach, u tark qilingan va uning mustahabligi saqlanib qolingan.
Boshqa rivoyatlarda Payg‘ambarimiz 10 kuni ro‘za tutganlari, kelasi yili Muharramga yetsalar, 9 kunni ham qo‘shib tutishni niyat qilganlari, ammo keyingi yilga yetmay vafot etganlari, yoki 10 kunni o‘zini tutmay, 9 kunni ham qo‘shib tutib, yahudiylarga xilof qilishga buyurganlar.
Xo‘sh, Ashuro qaysi kun? Qaysi kunlari ro‘za tutiladi? Bunga juda ko‘p fikrlar bildirilgan bo‘lib, shularning xulosasiga ko‘ra, Ashuro Muharramning 10 kuni, lug‘at jihatdan ham to‘g‘ri keladi. Arabcha عاشر- “a’shir” 10 ni ifodalaydi. Endi bu kunda ro‘za tutishga kelsak, Abdulhaq Dihlaviy “Al-Luma’at”da aytadilar: “Muharramda ro‘za tutishning uch darajasi bor: 1.O‘ninchi kun, undan oldin va keyingi kun ro‘za tutish – afzali shu. 2. To‘qqizinchi va o‘ninchi kuni ro‘za tutish. 3. O‘ninchining o‘zida ro‘za tutish”.
Oisha roziyallohu anhondan rivoyat qilinadi: “Nabiy sallollohu alayhi vasallamni o‘n kunlikda hecham ro‘za tutganlarini ko‘rmaganman”.
Sharh: 10 kunlikdan murod Zulhijja oyining avvalgi 9 kunligi. Unda ro‘za tutish makurh emas, balki kuchli mustahabdir, ayniqsa 9-kun. U Arafa kunidir.
Nabiy sallollohu alayhi vasallamning zulhijjaning 10 kunligida, ya’ni 9 kun ro‘za tutmaganlari, safar, kasallik yoxud boshqa oriziy sabablar bilan bo‘lgan bo‘lishi mumkin. Oisha onamizning U zotni ro‘zador holda ko‘rmaganlari, Payg‘ambarimizning ro‘za tutmaganlarini belgilamaydi. Boshqa rivoyatlarda Abu Dovud boshqa onalarimizdan keltirishicha, Payg‘ambarimiz alayhis salom Zulhijjaning to‘qqizinchisi va Ashuroda ro‘za tutganlari aytilgan. “Ro‘za tutmaganlar” degan rivoyat ummatlariga farz bo‘lib qolishidan qo‘rqqanlar, deb ta’vil qilinadi.
Zulhijjaning 10 kunligida qilinadigan amallarning savobi yuqori. Hatto, Alloh yo‘lida jihod qilgandan ham ko‘ra Allohga sevimliroqdir. Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda uning bir kunidagi ro‘za bir yilgi ro‘zaga, bir kechasidagi bedorlik qadr kechasidagi bedorlikka tenglashtirilgan.
10. Shavvoldan olti kun ro‘za tutish
Abu Ayyubdan rivoyat qilinadi: “Nabiy sallolohu alayhi vasallam aytdilar: “Kim Ramazon ro‘zasini tutsa va Shavvoldan 6 kunni unga ergashtirsa, bu bir yillik ro‘za bo‘ladi”, dedilar.
Abu Iyso aytadi: shavvolda ham ro‘za tutish mustahabdir. Ibn Muborak 6 kunni oyning avvalgi kunlari deb bilganlar. Yana u kishidan rivoyat qilinishicha, 6 kunni alohida-alohida tutish joiz.
Sharh: Abu Hanifa nazdilarida bu kunlar ham mustahabdir. Asl aytilgan savobni olish uchun uni bo‘lib tutsa ham bo‘ladimi yoki ulash shartmi? deya ixtilof qilganlar. “Roddul muxtorda” Ibn Obidiyn keltirishlaricha, Abu Yusuf bo‘lib-bo‘lib tutishni ixtiyor qilganlar.
Savol: ramazon oyida qazosi bor odam avval qazoni tutadimi yoki shavvol ro‘zasini? Hadisda “Shavvoldan olti kun” deyilgan, avvalgi “olti kun” deyilmagan. Shunga ko‘ra, shavvolning istalgan 6 kuni ro‘za tutsa joiz. Qazo farz, shavvol ro‘zasi mustahabligini inobatga olsak, avval qazoni tutib, keyin istalgan olti kunda shavvol ro‘zasini tutsa bo‘ladi, vallohu a’lam!
Habibur Rohman Xoyrobodiyning
“Miskush shaziy sharh Jome’i Termiziy”
kitobidan Xadichai Kubro ayol-qizlar bilim
yurti o‘qituvchisi Nilufar Saidaziz qizi tarjimasi
Islom shariatida ijtihod (ya’ni shariat hukmlarini aniqlashda ilm va dalil asosida izlanish olib borish) juda muhim o‘ringa ega. Shariat o‘z samarasini berishi uchun shaxs, oila, jamiyat va ummat hayotida maqsadlariga erisha olishi uchun, u har tomonlama va har darajada ijtihodning amalga oshirilishiga muhtojdir. Bu — yangi masalalarda ijtihod bo‘ladimi, mavjud fikrlardan tanlab olinadigan ijtihodmi, umumiy yoki qisman, yakka tartibda yoki jamoaviy bo‘ladimi — barchasi shariat faoliyatida zarur sanaladi.
Ijtihodning turli ko‘rinishlari mavjud. Ulardan biri — qozilikdagi ijtihod bo‘lib, bu qozilar tomonidan amalga oshiriladi. Ayniqsa, islomda ijtihod faol davrlarda va hukmlar qonun sifatida rasman qayd etilmagan, qozilar majburiy ravishda ularga amal qilishga buyurilmagan davrlarda bu juda keng tarqalgan edi.
Ijtihodning yana bir shakli — qonunlashtirishdir. Ya’ni, fiqh hukmlarini huquqiy moddalar shaklida ifoda etish. Masalan, oila qonunchiligi, fuqarolik qonunchiligi, jinoyat qonunchiligi, ma’muriy va moliyaviy qonunchilik kabi sohalarda. Masalan, Usmonlilar imperiyasining oxirgi davrlarida hanafiy mazhabi asosida tayyorlangan mashhur "Majallatul ahkom" ana shunday qonunlar to‘plamining namunasi bo‘lgan. Bugungi kunda ham shariat hukmlarini yangi ijtihod asosida tartiblash mumkin, bu ijtihod umumiy ham bo‘lishi mumkin, yoki qisman, yangi yoki mavjud fikrlardan tanlangan holda bo‘lishi mumkin.
Bu amaliyot oila qonunchiligida (yoki "shaxsiy holatlar" deb ataluvchi sohada) amalga oshirilgan. Avvalida bu hanafiy mazhabi asosida bo‘lsa-da, keyinchalik to‘rt mazhab doirasiga kengaydi va yanada ilgarilab, islom fiqhining barcha imkoniyatlaridan bahra olishga o‘tildi. Bu yo‘lni Misrda al-Azhar shayxi — shayx Muhammad Mustafo al-Marog‘iy boshlagan, uni ba’zi mazhab mutaassiblari va taqlid tarafdorlari tanqid qilganlar, lekin u shariat dalillari bilan ularga munosib javob qaytargan.
Ijtihodning yana bir ko‘rinishi — fiqhiy tadqiqotdir. Bu islom ulamolari o‘z halqalarida shogirdlari bilan birga bajargan ishlar bo‘lib, masalalarni bayon qilish, savollarga javob berish va buni shariat matnlari, qoidalari va maqsadlari asosida olib borishni o‘z ichiga oladi. Bugungi kunda buni universitetlardagi professorlar yoki ilmiy daraja (magistrlik, doktorlik) ishini yozayotgan talabalar amalga oshirmoqdalar. Ana shunday izlanishlar asosida kitoblar yoziladi.
Ijtihodning yana bir shakli — fetvo berishdir. Fuqaholarga odamlar turli hayotiy masalalarda murojaat qilishadi va muftiy unga javob berishi shart, ayniqsa boshqa muftiy bo‘lmasa yoki u davlat tomonidan tayinlangan bo‘lsa. Muftiyning fatvosi tahqiq va ijtihod asosida bo‘lishi kerak, ya’ni real holatga mos ravishda qaror chiqariladi.
Har bir mazhabda voqealarga mos tushgan fatvolar kitoblari mavjud bo‘lib, ularda barcha fiqh bo‘limlari qamrab olingan. Bu kitoblar mazhab qoidalari asosida tuzilgan va "ahkamun navozil" (yangi masalalarga oid hukmlar) deb ham ataladi.
Ulamolarning so‘zlariga ko‘ra, fatvo zamon, makon, urf-odat va insonlarning ahvoliga qarab o‘zgarishi mumkin. Biz ham bu tadqiqotimizda fatvo beruvchi zamondosh ulamolar uchun ushbu omillarni e’tiborga olishni vojib, deb bildik. Ilg‘or zamon talabiga ko‘ra, oldingi ulamolar ta’riflagan to‘rt omilga yana olti omil qo‘shdik. Ya’ni, hozirgi zamonda fatvoning o‘zgarishiga ta’sir qiluvchi o‘nta omil bor:
1. Makonning o‘zgarishi
2. Zamonning o‘zgarishi
3. Holatlarning o‘zgarishi
4. Urf-odatning o‘zgarishi
5. Ma’lumotlar o‘zgarishi
6. Insonlar ehtiyojining o‘zgarishi
7. Insonlar imkoniyat va iqtidorining o‘zgarishi
8. Ijtimoiy, iqtisodiy va siyosiy sharoitning o‘zgarishi
9. Ommaviy muammolarning yuzaga kelishi
10. Fikr va qarashlar o‘zgarishi
Albatta, Islomda fatvo berish ulkan mas’uliyatdir. Bu vazifani ilmi va taqvosi yetarli bo‘lmagan odamlarga topshirish mumkin emas. Salafi solihlarimiz bu masalada juda qat’iy bo‘lishgan. Fiqhda va fikrda bilimsiz kishi fatvo bermasligi kerak. Imom Shotibiy shunday deydi: fatvo beruvchi kishi ummat ichida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘rnida turadi — odamlarga Allohning shariati hukmlarini bayon qiladi. Imom Ibn al-Qayyim rahimahulloh fatvo beruvchi haqida shunday deydi: u Alloh taolo nomidan hukm chiqaradigan odamdir, xuddi podshoh va amirlar nomidan qaror chiqaradigan vakillar kabi. Shu sabab, u kishi “I’lom al-mo‘aqqiyn ’an Rabb al-’Alamiyn” (Olamlar Robbisi nomidan imzo qo‘yuqchilarni ogohlantirish) deb nomlangan kitobini muftiylar uchun yozgan.
Qur’oni Karimda Alloh taolo ba’zi masalalarda fatvoni O‘zi beradi. Masalan: “Sendan meros haqida so‘raydilar. Ayt: Alloh sizlarga kalala haqida fatvo beradi” (Niso surasi,176-oyat). “Ayollar haqida sendan so‘raydilar. Ayt: Alloh ular haqida fatvo beradi” (Niso surasi,127-oyat).
Qur’onda “So‘raydilar” degan ibora o‘nlab oyatlarda keladi. Alloh taolo unga “Ayt” (Qul) degan javob bilan murojaat qiladi. Masalan: “Sendan may ichimlik va qimor haqida so‘raydilar. Ayt: ularda katta gunoh bor…” (Baqara surasi, 219-oyat) va shunga o‘xshash oyatlar. Bu ham fatvo va fatvo berishning ahamiyati, ulug‘ligi va mas’uliyatini ko‘rsatadi. Allohning O‘zi fatvo bergan bo‘lsa, bu qanday ulug‘ ish!
Hech bir tadqiqotchiga sir emaski, musulmonlar — dunyodagi yagona ummatdirki, shariat hukmlari haqida savol beradi, ibodatlarida va muomalalarida halol-haromni aniqlamoqchi bo‘ladi. Boshqa bironta millatda — hatto kitobiy yoki butparast bo‘lsin — bunday intizom yo‘q. Shu sababli musulmon davlatlarda fatvo muassasalari tashkil etilgan. Shuningdek, ko‘pgina mamlakatlarda “Muftiy” lavozimi joriy etilgan. U ayrim mamlakatlarda diniy va ilmiy eng oliy mansab sanaladi. Misrda esa “Shayx al-Azhar” eng yuqori mansab hisoblanadi.
Shu tufayli, muftiyning shartlari, odoblari va fatvo so‘rovchining ham odoblari haqida kitoblar yozilgan, hozirgi zamonda esa fatvo masalalariga bag‘ishlangan xalqaro anjumanlar o‘tkazilmoqda. Ayniqsa, zamonaviy ommaviy axborot vositalari, televideniyelar paydo bo‘lganidan so‘ng “ijtimoiy tarmoq orqali fatvo beradigan” ba’zi shaxslar ko‘paydi, ular har qanday masalada o‘zini bilimdon qilib ko‘rsatadi. “Bilmayman”, “Bu masala tahqiq talab qiladi”, “Kengash qilishim kerak” demaydi. Holbuki salafi solihlarimizdan biri aytganidek: “Kimki ‘bilmayman’ deyishda xatoga yo‘l qo‘ysa, u halokatga yuz tutgan bo‘ladi”.
Shu maqsadda biz avvalroq «Fatvo: intizom va beqarorlik o‘rtasida» nomli kitobimizni nashr etgan edik. Endi esa ushbu «Fatvoning o‘zgarishiga sabab bo‘luvchi omillar» nomli risolamizni taqdim etyapmiz. Bu orqali fatvo egalarini to‘g‘ri yo‘l — nurli sirotul mustaqim — bilan yurishga yordam berishni, imkoni boricha haq va to‘g‘rilikni izlab topishga undashni, haqiqatni aniqlash uchun harakat qilishni va eng oxirida muftiyning Allohdan tavfiq so‘rab, U zotdan ko‘mak so‘rashini istaymiz. Chunki salafi solihlardan biri shunday degan: “Agar bir masala sen uchun qiyin kelsa, ayt: ‘Ey Ibrohimga ilm o‘rgatgan Zot, menga ham ilm o‘rgat!’”. Alloh taolo shunday deydi: «Kimki Allohga iymon keltirsa, Alloh uning qalbini hidoyat qiladi» (Tag‘obun surasi, 11-oyat), «Kimki Allohga suyansa, bas u to‘g‘ri yo‘lga hidoyat etildi» (Oli Imron surasi, 101-oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ham bizga bunday duoni o‘rgatganlar: “Ey Jabroil, Mikoil va Isrofilning Parvardigori! Osmonlar va yerning yaratuvchisi! Yashirin va oshkora narsalarning bilguvchisi! Sen bandalaring o‘rtasida kelisha olmayotgan masalalarda hukm chiqarasan. Sening izning bilan menga haq yo‘lni ko‘rsat, chunki Sen istagan kimsani to‘g‘ri yo‘lga hidoyat etasan”.
Yevropa Fatvo va Tadqiqotlar Kengashining Bosh kotibiyati mendan uning madaniy risolalar silsilasiga muqaddima sifatida bir risola yozishimni so‘radi. Men esa mana shu risolani tanladim. Umid qilamanki, bu risola ko‘zlangan maqsadga xizmat qiladi, musulmonlarni umuman, ayniqsa, ozchilikda yashayotgan musulmonlarni fahm va hidoyatga yetaklaydi. Niyatimiz Alloh uchun. Uning O‘zi bizga yetarli va qanday yaxshi vakildir U.
Allohga muhtoj bandasi —
Yusuf al-Qarazoviy
Do‘ha shahri,
Rabi’ us-soniy, 1428 hijriy
May, 2007 milodiy
Homidjon domla Ishmatbekov
tarjimasi