Alloh taolo bizning baxtiyor, qulay yashashimiz uchun tayyorlab, jihozlab bergan bu sayyorani ifloslantirmasligimiz, unda buzg‘unchilik qilmasligimiz yoki unga nisbatan yomon muomalada bo‘lmasligimiz lozim. Aks holda yerdagi buzg‘unchilik, tabiatni asramaslik dahshatli falokatlarga olib keladi. Darhaqiqat, bugungi kunda sayyoramizda bo‘layotgan ko‘plab falokatlarni ko‘rib turibmiz. Masalan, suvlarning ifloslanishi, haroratning ko‘tarilishi, atmosferaga turli zaharli gazlarning ko‘p miqdorda chiqarilishi va hokazo. Oldinlari bu kabi noxush olatlar kuzatilmagan edi. Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday marhamat qiladi:
وَلاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفاً وَطَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ
“Va isloh qilingandan keyin yer yuzida fasod qilmang va Undan qo‘rqib tama’ ila duo qiling. Albatta, Allohning rahmati yaxshilik qiluvchilarga yaqindir” (A’rof surasi, 56-oyat).
Alloh taolo Yerni biz bandalari uchun yashashga yaroqli qilib qo‘ydi. Yer ilk yaratilayotgan paytda yashashga yaroqli emasdi. Balki u gazsimon holda edi. Keyin Robbimiz Yerni yaratib, uning havosini musaffo, suvlarini chuchuk, tog‘larini qoziq, bosimlarini inson tanasiga moslab qo‘ydi.
Tadqiqotchi Fransiska de Shatel shunday deydi: “Muhammad sollallohu alayhi vasallam tabiatni muhofaza qilish fanining yetakchilaridandir. Chunki biz u kishining hadislariga yaxshilab e’tibor bersak, bu sohaga oid tadbirlar haqida so‘z yuritilganini, u zot tabiatni asrashga qattiq chorlaganlarini ko‘ramiz. Balki u kishi o‘z zamonida egologiyani asrab-avaylashda peshqadam bo‘lganlar. Ha, u zot tabiatni asrash, uni to‘g‘ri tarzda rivojlantirish, tabiat resurslaridan oqilona foydalanish borasida yetakchi, inson va tabiat o‘rtasidagi muvozanatni saqlashga intiluvchilardan edilar. U zot inson hayotini tabiat bilan uyg‘un shaklda tartibga solish bo‘yicha ajoyib ko‘rsatmalarni taqdim etganlar”.
Darhaqiqat, Nabiy sollallohu alayihi vasallam bizga yo‘llarni, ko‘chalarni ozoda tutish, yo‘ldan aziyat beruvchi narsalarni olib tashlashga buyurib, bu ish sadaqaning bir turi ekanligini ta’kidlaganlar. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Imom Buxoriy va Imom Muslim rivoyat qilgan hadisda shunday deganlar: “Yo‘ldan aziyat beruvchi narsaning olib tashlashing ham sadaqadir”.
Aytish mumkinki, Nabiy sollallohu alayhi vasallam payg‘ambar etib yuborilgan davr insoniyat aqlini qamragan johiliyat zamoni edi. Odamlar hayvonlarga qiymatsiz, his-tuyg‘usiz maxluqlar deb qarashardi. Lekin Nabiy sollallohu alayhi vasallam mo‘minlarni o‘sha hayvonlarga e’tiborli bo‘lishga chaqirdilar, shunga buyurdilar. Hatto mushuklarni yaxshi ko‘radigan, ularga mehr ko‘rsatadigan sahobaning bu ishini qo‘llab, taqdirlab, uni “Abu Hurayra” (mushuk otasi) deb nomlaganlar. Shuning uchun ham bu Payg‘ambar butun olamlarga rahmat bo‘lishga haqlidirlar:
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ
“Biz seni faqat olamlarga rahmat qilib yubordik” (Anbiyo surasi, 107-oyat).
Qur’oni Karimda bundan o‘n to‘rt asr oldin o‘simliklar zikr qilinib, “karamli” deya vasf etilgan. Alloh taolo shunday marhamat qilgan:
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ
“Ular yerga qaramaydilarmi?! Biz unda go‘zal navlardan qanchalarini undirib qo‘yibmiz” (Shuaro surasi, 7-oyat).
Alloh taolo boshqa bir oyatda bunday degan:
وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ
“Va osmondan suv tushirib, u bilan un(yer yuzi)da turli go‘zal va foydali juftlarni o‘stirib qo‘ydik”. (Oyatda “o‘simliklarni o‘stirib qo‘ydik”, deyilmasdan, “karamli (go‘zal va foydali) juftlarni o‘stirib qo‘ydik”, deb aytilmoqda. Bu yerda, avvalo, o‘simliklardagi go‘zallik va foydaga ishora qilinyapti, qolaversa, ular juft bo‘lishi ham bildirib qo‘yilyapti. Allohning kitobida o‘n besh asr ilgari zikr etilgan bu haqiqatga ilm yaqindagina yetdi. Har bir o‘simlikda erkak va urg‘ochi xo‘jayralar bo‘lib, ular bir-biri bilan chatishgandagina meva hosil bo‘lishi endi tushunib yetildi. O‘simliklarni bunday qilib yaratishga faqat Alloh qodirdir.) (Luqmon surasi, 10-oyat).
Yana tadqiqotchining fikrlariga e’tibor qarataylik: “Muhammad sollallohu alayhi vasallam atrof-muhitga, xususan, yerga ko‘p ahamiyat qaratardilar. Tuproqni poklovchi deb e’lon qilgan edilar. Darhaqiqat, bugun olimlar tuproq tarkibida zararli bakteriyalarni o‘ldiradigan moddalar borligini ta’kidlashmoqda”.
Payg‘ambarimiz sollalohu alayhi vasallam bir muborak hadisda: “Men uchun yerning hammasi sajda qiladigan joy va poklovchi qilib berildi” deganlar. Bu hadisda tuproqning pokligiga, uni muhofaza qilish zarurligiga ajoyib tarzda ishora qilinmoqda. Chunki mo‘min-musulmon odam tuproq ustida namoz o‘qiydi. Shu bois uni iflos qilmaslik lozimdir.
Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilingan hadisda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam qo‘yini yerga yotqizib, oyog‘ini uning yuziga qo‘yib olib, pichog‘ini o‘tkirlayotgan kishini bu ishdan qaytarib, shunday deganlar: “Shu ishni oldin qilsang bo‘lmaydimi? Uni ikki marta o‘ldirishni xohlaysanmi?!” Tabaroniy, Bayhaqiy va boshqalar rivoyat qilishgan. Mana shunday mehribon Payg‘ambar ehtirom qilishga haqli emasmilar?
Yana bir hadisda u zot alayhissalom bunday deganlar: “Albatta, Alloh har bir narsada yaxshilik qilishni yozgan. Agar (hayvonni) o‘ldirmoqchi bo‘lsangiz, yaxshilab o‘ldiringlar. Agar (hayvonni) so‘ymoqchi bo‘lsangiz, yaxshilab so‘yinglar. Sizlardan biringiz tig‘ini o‘tkirlab olsin, so‘yayotgan hayvonini rohatlantirsin!” Muslim rivoyati.
U zot alayhissalom tahorat qilayotgan buyuk sahobalardan birini suvni isrof qilishdan qaytarib shunday deganlar: “Agar oqib turgan daryo labida bo‘lsang ham (suvni isrof qilma!)” Imom Ahmad rivoyatlari. Nabiy sollallohu alayhi vasallam barcha ishda ummatlarini isrofdan qaytarib, xususan, suvni isrof qilmaslikni ko‘p ta’kidlaganlar. Bugungi kundagi suvning ozligi, qurg‘oqchilik kabi falokatlarning sababi suvni isrof qilinganidir.
Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday marhamat qilgan:
وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِي الأَرْضِ وَلاَ طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلاَّ أُمَمٌ أَمْثَالُكُم مَّا فَرَّطْنَا فِي الكِتَابِ مِن شَيْءٍ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ
“Yer yuzidagi yuruvchi har bir jonzot va ikki qanoti ila uchuvchi qush borki, hammasi siz kabi ummatlardir. Kitobga hech narsani qo‘ymay yozganmiz. So‘ngra Robbilariga jamlanurlar”. (Oyati karimada yerdagi va osmondagi jonzotlar ham, insonlar kabi, ummatlar ekani ta’kidlanmoqda. Ya’ni, ularning hayotlarida ham tirikchilik, oila, tug‘ish, ko‘payish singari insonlarga xos ishlarda o‘xshash jihatlar bor. Ularni kim bunday qilib yaratdi? Ulamolar misol qilib ko‘pincha asalari va chumolini keltiradilar. Mutaxassislarning fikri bilan tanishgan odam bu ikki ummatning jamoa hayoti Allohning qudratidan ekanligiga tan bermay iloji yo‘q.) (An’om surasi, 38-oyat).
Mana shu oyatda aytilganidek, har bir inson hayvonlarni alohida ummat ekanini his qilsa, ularga yomon muomala qilmaydigan, balki mehr ko‘rsatadigan bo‘ladi.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi, albatta, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday marhamat qildilar: “Birortangiz oqmay turadigan, keyinchalik unda g‘usl qiladigan suvga zinhor bavl qilmasin”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Mana shunday ajoyib tavsiyadan keyin bu ulug‘ Payg‘ambar atrof-muhit muhofazasida yetkachi bo‘lishga haqli emasmilar?!
“Bir xotin urg‘ochi mushukni ochlikda saqlab o‘ldirgani uchun do‘zaxga tushdi. Xudo bilsin, bu mushukni qamab qo‘yganingda na taom va na suv bermading yoki yerdagi hasharotlardan tutib yemog‘i uchun o‘z holiga qo‘ymading, deb azoblansa kerak”, deb marhamat qilganlar (Imom Buxoriy rivoyati).
Bu hadisda mushuk misolida hayvonlarga ozor bermaslik, ularni qiynamaslik, ularning o‘limiga sabab bo‘lmaslik, ularga mehribon bo‘lish kerakligi, ularga ozor berib, o‘limiga sabab bo‘lgan inson do‘zaxda azoblanishi ta’kidlanyapti.
Abu Hurayradan roziyallohu anhu rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Bir kishi yo‘lda ketayotib qattiq tashna bo‘ldi. Yo‘lida bir quduq ko‘rinib qoldi-da, uning ichiga tushib suvidan ichdi. Quduqdan qaytib chiqqan vaqtida bir it tashnaligidan hansirab, ho‘l tuproq yalayotganini ko‘rdi. Bu bechora ham menga o‘xshab chanqabdi, deb o‘yladi va qayta quduqqa tushib, mahsisiga suvdan to‘ldirib chiqib itga ichirdi. U kishining qilgan ishi Alloh taologa xush kelib, gunohini kechdi”, dedilar. Shunda sahobiylar: “Yo Rasululloh! Hayvonlarga qilgan yaxshiligimiz uchun ham bizlarga savob bo‘ladimi?” deb so‘rashdi. Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Ha, har bir jonlida shunday ajr bor”, deb javob berdilar” Imom Buxoriy rivoyat qilgan.
Bu hadisda esa hayvonlarga rahm-shafqatli bo‘lish oxiratda mag‘firat qilinishga sabab bo‘lishi aytilmoqda.
Qur’oni karimda barcha maxluqotlar Allohga tasbeh, hamd aytishining xabari berilgan. Alloh taolo shunday marhamat qiladi:
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَـكِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيماً غَفُوراً
“Unga yetti osmonu yer va ulardagi kimsalar tasbeh aytur. Uning hamdi ila tasbeh aytmagan hech bir narsa yo‘q. Lekin ularning tasbehini anglamassizlar. Albatta, u haliym va sermag‘firat zotdir”. (Arab tilida tasbih aytish “Allohni poklab yod etish” ma’nosini anglatadi. Ushbu oyati karima butun borliq, barcha mavjudot Alloh taoloni aybu nuqsondan poklab tasbih aytishini ta’kidlamoqda.) (Isro surasi, 44-oyat).
Ha, barcha maxluqotlar Alloh taologa hamd va tasbeh aytadi. Shuning uchun Alloh taoloni zikr qiladigan ummatni o‘ldirmasligimiz, balki ularning rioyasini qilishimiz lozim bo‘ladi.
Abduddoim Kahelning maqolasidan
Nozimjon Iminjonov tarjimasi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنْ أَبِي مُوسَى t قَالَ: صَلَّيْنَا الْمَغْرِبَ مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، ثُمَّ قُلْنَا نَجْلِسُ حَتَّى نُصَلِّيَ الْعِشَاءَ، فَخَرَجَ عَلَيْنَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: مَا زِلْتُمْ هَاهُنَا، قُلْنَا: نَعَمْ يَا رَسُولَ اللهِ، قُلْنَا نَجْلِسُ حَتَّى نُصَلِّيَ الْعِشَاءَ، قَالَ: أَحْسَنْتُمْ أَوْ أَصَبْتُمْ، ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى السَّمَاءِ وَكَانَ كَثِيرًا مَا يَفْعَلُهُ فَقَالَ: النُّجُومُ أَمَنَةٌ لِلسَّمَاءِ فَإِذَا ذَهَبَتِ النُّجُومُ أُتِيَ السَّمَاءَ مَا تُوعَدُ، وَأَنَا أَمَنَةٌ لِأَصْحَابِي فَإِذَا ذَهَبْتُ أُتِيَ أَصْحَابِي مَا يُوعَدُونَ، وَأَصْحَابِي أَمَنَةٌ لِأُمَّتِي فَإِذَا ذَهَبَتْ أَصْحَابِي أُتِيَ أُمَّتِي مَا يُوعَدُونَ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
Abu Muso roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan Shom namozini o‘qidik. So‘ngra «Xuftonni o‘qigunimizcha o‘tirib turaylik», dedik. Bas, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam oldimizga chiqdilar va:
«Hali ham shu yerdamisizlar?» dedilar.
«Ha, yo Allohning Rasuli. Xuftonni o‘qigunimizcha o‘tirib turaylik, dedik», deb javob berdik.
«Yaxshi qilibsizlar» yoki «To‘g‘ri qilibsizlar», dedilar u zot. So‘ngra boshlarini osmonga ko‘tardilar. Ko‘pincha shunday qilar edilar. Keyin u zot:
«Yulduzlar osmon uchun omonlikdir. Qachon yulduzlar ketsa, osmonga unga tahdid qilingan narsa keladi. Men sahobalarim uchun omonlikdirman. Qachon men ketsam, sahobalarimga ularga tahdid qilingan narsa keladi. Sahobalarim ummatim uchun omonlikdirlar. Qachon sahobalarim ketsalar, ummatimga ularga tahdid qilingan narsa keladir», dedilar».
Muslim rivoyat qilgan.
Ushbu hadisi sharifda Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning masjidlarida bo‘ladigan suhbatlardan birining mazmuni haqida so‘z ketmoqda. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning masjidlari o‘sha paytdagi Islom jamiyatining qalbi – yuragi ekanligi hammaga ma’lum. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning shaxslari musulmonlarga o‘rnak bo‘lganidek, u zotning masjidlari ham o‘zga masjidlarga o‘rnakdir. Islom jamiyatida har bir masjid o‘z qavmidan tashkil topgan kichik jamiyatning tinimsiz urib turgan yuragi bo‘lishi kerak.
Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam mazkur suhbatda sahobai kiromlarga ajoyib o‘xshatish ila o‘zlarining fazllarini bayon qilib bermoqdalar:
«Yulduzlar osmon uchun omonlikdir».
Yulduzlar osmonda tursalar, osmon omon bo‘ladi. Ular osmonning omonlik ishonchlaridir.
«Qachon yulduzlar ketsa, osmonga unga tahdid qilingan narsa keladi».
Osmonga tahdid qilingan narsa uning nizomining buzilishi va qiyomat qoim bo‘lishidir.
«Men sahobalarim uchun omonlikdirman».
Osmon yulduzlar bilan omon turganidek, sahobai kiromlar ham Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam bilan tinch-omon yashar ekanlar.
«Qachon men ketsam, sahobalarimga ularga tahdid qilingan narsa keladi».
Sahobai kiromlarga tahdid qilingan narsa ularning oralarida xilof va kelishmovchiliklar kelib chiqishidir.
«Sahobalarim ummatim uchun omonlikdirlar».
Osmon yuduzlar bilan, sahobai kiromlar Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam bilan tinch-omon yashaganlaridek, Islom ummati ham sahobai kiromlar bilan tinch yashar ekanlar.
«Qachon sahobalarim ketsalar, ummatimga ularga tahdid qilingan narsa keladir».
Islom ummatiga tahdid qilingan narsa havoi nafsga ergashish va molu dunyoga o‘ch bo‘lish kabi nuqsonlarga mubtalo bo‘lishdir.
Ushbu hadisi sharifdan sahobai kiromlarning fazllari qanchalik ulug‘ ekanligini bilib olishimiz kerak. Ana shunday ulug‘ fazl egalari bo‘lgan zotlarni hurmatlash va ulardan o‘rnak olish musulmon ummatining burchidir.
«Hadis va hayot» kitobining 21-juzidan olindi