Vatanimiz mustaqilligi shodiyonalariga qizg‘in hozirlik ko‘rilayotgan shu kunlarda xalqimiz bosib o‘tgan yo‘lga nazar tashlar ekanmiz, bugungi farovon kunlar, ulkan yutuq va marralar zamirida xalqimiz manfaatlari yo‘lida uzoqni ko‘zlab amalga oshirilayotgan izchil islohotlar va xalqimizning fidokorona mehnati mujassam ekani namoyon bo‘ladi.
Mustaqillik O‘zbekiston xalqining hayotida ko‘p ijobiy o‘zgarishlarga sabab bo‘ldi. Ruhiy va ma’naviy erkinliklar inson uchun qadrli va aziz ne’matlar hisoblanadi. Aynan mana shu ma’naviy erkinlik o‘tmishdagi ajdodlarimizdan qolgan boy ma’naviy merosni bilish, butun olamga ustoz bo‘la olgan bobolarimiz shaxsini o‘rganish, ular bilan faxrlana olish mustaqillik sharofati bilan yuzaga keldi.
Mustaqillik! Ushbu birgina so‘z zamirida qanchadan-qancha ajdodlarimizning asrlar davomidagi orzu va armonlari, kurashlari, ertangi kunga umidlari mujassam. Darhaqiqat, Mustaqillik el-yurtimiz uchun o‘z takdirining egasi bo‘lib, kadr-qimmatini anglab, munosib hayotkechirish, yurtimizda huquqiy demokratik davlat va fuqarolik jamiyatini barpo etish imkoniyatini yaratdi. Ayni paytda u har bir odamning iqtisodiy-ijtimoiy sohalarda iste’dod va qobiliyatini to‘la namoyon etishi, huquq va erkinliklarini ro‘yobga chiqarishining mustahkam zaminidir. Mustaqillik biz uchun milliy davlatchiligimizni, o‘zligimiz, insoniy haq-huquq va qadr-qimmatimizni tiklash, urf-odat va an’analarimizni, muqaddas islom dinimizni, buyuk ajdodlarimizning tabarruk nomlarini ulug‘lash, sog‘lom va barkamol avlodni shakllantirish bo‘yicha ilgari tasavvur ham qilib bo‘lmaydigan beqiyos imkoniyatlar eshigini ochib berdi.
Istiqlol yillarida jahon ilm-fani, madaniyati rivojiga, insoniyat ma’naviyati takomiliga ulkan hissa qo‘shgan buyuk ajdodlarimizning bebaho merosini o‘rganish, shu bilan birga, ularning ibratli hayoti va ijodi, benazir kashfiyotlarining jahonshumul ahamiyati haqidagi bilimlarni ommalashtirishga qaratilgan harakat bugun o‘z samarasini bermoqda.
Hozirgi kunda islom dini va uning tarixini o‘rganishda juda noyob bo‘lgan muhim tarixiy manbalar va asarlar, jumladan, Qur’oni karim, Imom Buxoriy, Imom Termiziyning hadis to‘plamlari, Bahouddin Naqshband, Ahmad Yassaviy va Najmiddin Kubro hikmatlari, Marg‘inoniy, Nasafiy kabi allomalarning insonni yetuklikka chorlovchi diniy, ma’rifiy, madaniy, falsafiy, axloqiy va huquqiy asarlari o‘zbek tilida chop etilmoqda.
Har bir millat, xalq uchun ozod, erkin, mustaqil bo‘lib yashash, eng katta baxt. Mustaqillik kuni biz uchun eng ulug‘, eng aziz bayramdir. Har bir jamiyatning kelajagi uning ajralmas qismi va hayotiy zarurati bo‘lgan ta’lim tizimining qay darajada rivojlangani bilan belgilanadi. Bugungi kunda mustaqil taraqqiyot yo‘lidan borayotgan mamlakatimizning uzluksiz ta’lim tizimini isloh qilish va takomillashtirish, yangi sifat bosqichiga ko‘tarish hamda ta’lim samaradorligini oshirish davlat siyosati darajasiga ko‘tarilgani barchamizga sir emas. Birgina ta’limni rivojlantirish uchun davlat budjeti xarajatlarining 35 foizdan ortig‘i shu sohaga yo‘naltirilayotgani kelajagimiz bo‘lgan yoshlarga bo‘lgan e’tiborning yuksak namunasidir.
Kelajak taraqqiyoti bugungi yosh avlodning aqliy tafakkuri, bilim tajribasi va kasbiy tayyorgarligiga bog‘liq. Yoshlarni hayotda o‘z o‘rinlarini topishi, o‘z salohiyatlarini erkin namoyon eta olishlari va ularni ish bilan ta’minlash davlatimizning diqqat e’tiborida bo‘lib kelmoqda.
Bugun kim bilan gaplashmang, suhbat mavzusi o‘z-o‘zidan bunyodkorlik ishlariga borib taqaladi. Bu tabiiy, albatta. Chunki so‘nggi yillarda yurtimizda qad rostlayotgan biri-biridan go‘zal va muhtasham binolar, keng hamda ravon yo‘llar, mustahkam ko‘priklarni ko‘rib, ko‘zimiz quvnaydi. Milliy va zamonaviy me’morchilikning eng yuksak talablari asosida qurilayotgan bunday inshootlardan biz qanchalik faxrlanayotgan bo‘lsak, xorijlik mexmonlarning ularga hayratu havas bilan boqayotgani, o‘zbek me’morlari mahoratiga tan berayotgani, ta’bir joiz bo‘lsa, bizdan ibrat olishga harakat qilayotgani ham rost.
Har birimiz yon-atrofda bo‘layotgan voqea-hodisalar, iqtisodiy bo‘hronlar, qirg‘inbarot janglar, olomon madaniyatining salbiy ta’sirlariga teran nigoh bilan nazar tashlab, ularni yurtimizdagi tinch-osoyishta muhit, ulkan bunyodkorlik ishlari bilan muqoyasa qilishimiz hamda shu zamin, shu tuproq, shu erkin va obod Vatanda yashayotganimizdan baxtiyorlik tuyg‘ularini his etamiz. Orzu va intilishlari qadr topgan, kelajagini yaratish uchun barcha shart-sharoitlar hozirlangan jamiyatda umrguzaronlik qilayotganimizga shukrona aytamiz.
Alloh taolo Baqara surasining 152-oyatida: “Shukr qilsangiz, albatta, sizga ziyoda qilurman”, deb marhamat qilgan. Shunga ko‘ra bizlar o‘zimizda mavjud bo‘lib turgan ne’matlarga shukrona keltirishni yoddan chiqmasligimiz lozim bo‘ladi. Zero, hikmatli so‘zda: “Shukr qilish borini bog‘laydi, yo‘g‘ini chorlaydi”, deyilgan.
Rahmatillo USMONOV,
O‘MIning Qashqadaryo viloyatidagi vakili, viloyat bosh imom-xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Nihoyat, Makka fath bo‘ldi. Bir paytlar g‘ordan vahiy dahshatidan titrab-qaltirab yolg‘iz tushib kelgan bir nafargina Inson butun bir ummatga aylandi.
Tun zulmatida Quraysh o‘ldirishga qasd qilgan Inson Makkadan sodiq do‘sti bilan Madina tomon chiqib, bir necha yildan so‘ng Makkaning to‘rt darvozasidan kuppa-kunduz kuni g‘olib bo‘lib kirib keldi! Kuraysh esa, o‘sha kuni o‘zlaridan qasos olinishini kutib, u zotning oldida bosh egib o‘tirardi. Ularni nima qildi deb o‘ylaysiz?
U kishini yolg‘onchiga chiqarganlarni, aziyat berganlarni, Ka’ba atrofida sajda qilayotganida ustiga tuyaning eshini (ya’ni, ko‘p kitoblarda " سَلَى جَزُور"ni tuyaning ichak-chavog‘i deb yozishadi. Ustoz Abdul Azim Ziyouddin domla «Nurul yaqiyn» kitoblarida yozgan izohda bunday tushuntirganlar: «Imom Buxoriy rivoyatida سَلَى جَزُور va Muslim rivoyatida سَلَى جَزُور, ya’ni «tuyaning qog‘onog‘ini» deyilgan. Qog‘onoq — homilani o‘rab turuvchi shilliq parda, yo‘ldosh.) ag‘darganlarni, Abu Tolib darasida qamal qilganlarni, u kishini yolg‘onchi, sehrgar, majnun deb ayblaganlarni, so‘ngra u kishini o‘ldirish uchun har bir qabiladan bittadan kishi tanlab, u kishining qoni barchaga tarqalishi uchun birgalikda o‘ldirmoqchi bo‘lganlarni nima qildi deb o‘ylaysiz?
U zot sollallohu alayhi vasallam ulardan qasos olmadilar. Balki ularga: «Boraveringlar, sizlar ozodsizlar!» dedilar!
Abu Bakr roziyallohu anhu uyiga borib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam duo qilishlari va islomga kirishi uchun qartayib qolgan, oyoqlarini ko‘tarishga ham majoli yo‘q otasi Abu Quhofani olib keldi. U hali-hamon iymon keltirmagan edi. Uni ko‘rgan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Qariyani ovora qilibsan-ku, uni uyida qoldirsang bo‘lmasmidi, biz o‘zimiz uning oldiga borar edik», dedilar.
Abu Bakr roziyallohu anhu aytdi: «Yo Allohning Rasuli! Sizning borishingizdan ko‘ra otam kelishi to‘g‘riroqdir».
Nabiy sollallohu alayhi vasallam uni o‘tirishga taklif qildilar. Uning ko‘ksini siladilar va: «Musulmon bo‘l», dedilar. Abu Quhofa iymon keltirdi. Abu Bakr roziyallohu anhu yig‘ladi. Qo‘lida ko‘p sahobalar islomga kirgan, ko‘p buyuklar iymonga kirgan buyuk sahobaning otasi endi Islomga kirdi...
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning odoblariga qarang! U kishi yoshi bir joyga borib qolgan qariyaning huzurlariga kelishini noo‘rin bildilar. O‘zlari uning oldiga borishga tayyor ekanliklarini aytdilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam doimo yoshi kattalarga shafqatli edilar. Doimo: «Sochlari oqargan musulmonni ikrom qilish Allohni ulug‘lashdandir!» der edilar.
Bir qariya Nabiy sollallohu alayhi vasallamni qidirib keldi. Sahobalar unga yo‘l berishmadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ularga: «Kichigimizga rahm qilmagan, kattamizni hurmat qilmaganlar bizdan emas!» dedilar.
Qariyalarga xuddi otamiz yoki bobomiz kabi muomalada bo‘lishimiz lozim. Onaxonlarga esa onamiz yoki buvimiz kabi muomalada bo‘lishimiz kerak. Inson qariganda o‘zining zaifligi, bemorligi va ojizligiga qarab qachonlardir yosh bo‘lganini, kuchli bo‘lgan paytlarini eslaydi, eziladi. Garchi boshqalarga ko‘rsatmasa-da, qalbida siniqlikni his qiladi. Bu siniqlikka faqatgina atrofdagilar beradigan e’tibor va hurmatgina davo bo‘la oladi! Ko‘ngil olish ibodatdir!
«Nabaviy tarbiya» kitobi asosida tayyorlandi