Salaf solihlarning hayotiga nazar tashlaydigan bo‘lsak, ular sunnatga amal qilish borasida bizlarga go‘zal namuna bo‘lishgan.
Ahmad ibn Hanbal rahmatullohi alayh: "Qaysi hadisni yozib olgan bo‘lsam, unga amal qilganman", deganlar. Shuni eslatib otish lozimki u kishi yig‘gan hadis to‘plamidagi hadislarnng soni 40 minga yetadi. Demak shuncha hadisga amal qilganlar degani, kelib chiqadi.
Sunnatga amal qilish borasida Ahmad ibn Hanbal: "Agar payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam sochlarini mana bunday qirganlar, degan ma’nodagi hadisni eshitsang, sochingni bir tolasini bo‘lsa ham xuddi payg‘ambarimiz qirganlaridek qirgin ", deganlar.
Inson bir kun bo‘lsada o‘z suyukli payg‘ambari bilan birga yashab, so‘zida, amalida, yurish -turishida, insonlar bilan bo‘lgan muomilasida, unga ro‘paro bo‘lgan muammoni yechimida u zotdan o‘rnak olib, sunnatlariga ergashib yashasa qanday ham ulug‘ baxt bo‘ladi. Axir nimaga ulug‘ baxt bo‘lmas ekan, u insoniyatning afzali bo‘lmish payg‘ambarimizdek ulug‘ zotga o‘xshab yashashga urundi, u zot qilgan ishlarni qildi. Agar shuni baxtu saodat demasak unda nimani baxt deyish mmkin?!
Sizchi, siz aziz dindosh birodarim? Bir sinab ko‘ring! Hech bo‘lmaganda umringizning bir kunini Olamlarga rahmat bo‘lib kelgan zot payg‘ambarimizdek o‘tkazing!
Valiy zotlardan biri uyiga kelganida ayoli xomush bo‘lib, "Uyimizda hechvaqo qolmadi", deganda haligi valiy zot xursand bo‘lib Allohga hamd aytgan ekan. Bu holatdan ajablangan ayoli: "Uyda hech vaqo qolmadi desamu, sizning xursand bo‘lishingiz nimasi", deb so‘rabdi. Valiy zot ko‘zida quvonch yoshlari bilan: "Allohga shukrki bir kun bo‘lsada uyimiz payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning uylariga o‘xshadi", degan ekan.
Nurmuhammedova Vasila
Bir yigit masjidga kelib biroz o‘tirgach, imomga e’tiroz bildirdi:
– Endi masjidga kelib o‘tirmasak ham bo‘larkan...
Imom undan nima uchun bunday deganining sababini so‘radi. Yigit yon-atrofdagi hamma odam telefonga qarab o‘tirgani, ba’zilari o‘zaro gaplashayotgani uchun shu gapni gapirganini aytdi.
Imom biroz o‘ylab turgach, bunday dedi:
– Yaxshi, e’tirozing o‘rinli. Men bu haqda odamlarga eslatib turibman. Lekin sen endi masjidga kelmoqchi bo‘lmasang bir ish qilib ket.
Yigit rozi bo‘ldi. Imom unga bir piyolani to‘ldirib suv berdi va shu suvni bir tmchi ham to‘kmasdan masjidning ichini bir aylanib chiqishini iltimos qildi. Yigit bor diqqat-e’tiborini jamlab, ohista qadamlar bilan, ikki ko‘zini piyoladan uzmagan holda vazifani muvaffaqiyatli ado etdi.
Imom unga dedi:
– Barakalloh! Endi menga ayt-chi, sen shu topshiriqni bajarayotganingda kimlar gapirib o‘tirdi, kimlar telefoniga qaradi?
Yigit javob berdi:
– Men qayerdan bilay, axir butun diqqatim suvni to‘kib qo‘ymaslikda edi.
Imom dedi:
– Ana ko‘rdingmi? Sen topshiriqni bajarayotganingda butun fikru hayolingni bir joyga jamlading. Allohning huzurida turganimizni his qilib, xayolimizni ibodatga, Uning zikriga qaratsak, boshqalarning xatosini ko‘rishga vaqtimiz ham qolmaydi. Albatta, kimdir xato qilsa bu sening hidoyatdan yuz burib ketishingga sabab bo‘lmasligi kerak. Chunki xato dinniki yo masjidniki emas, balki bandaniki...
Yigit o‘ylab ko‘rib, xato qilganini tushundi. Keyingi jamat namozlarida xushu bilan qatnashishda davom etdi.
Akbarshoh RASULOV