Salaf solihlarning hayotiga nazar tashlaydigan bo‘lsak, ular sunnatga amal qilish borasida bizlarga go‘zal namuna bo‘lishgan.
Ahmad ibn Hanbal rahmatullohi alayh: "Qaysi hadisni yozib olgan bo‘lsam, unga amal qilganman", deganlar. Shuni eslatib otish lozimki u kishi yig‘gan hadis to‘plamidagi hadislarnng soni 40 minga yetadi. Demak shuncha hadisga amal qilganlar degani, kelib chiqadi.
Sunnatga amal qilish borasida Ahmad ibn Hanbal: "Agar payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam sochlarini mana bunday qirganlar, degan ma’nodagi hadisni eshitsang, sochingni bir tolasini bo‘lsa ham xuddi payg‘ambarimiz qirganlaridek qirgin ", deganlar.
Inson bir kun bo‘lsada o‘z suyukli payg‘ambari bilan birga yashab, so‘zida, amalida, yurish -turishida, insonlar bilan bo‘lgan muomilasida, unga ro‘paro bo‘lgan muammoni yechimida u zotdan o‘rnak olib, sunnatlariga ergashib yashasa qanday ham ulug‘ baxt bo‘ladi. Axir nimaga ulug‘ baxt bo‘lmas ekan, u insoniyatning afzali bo‘lmish payg‘ambarimizdek ulug‘ zotga o‘xshab yashashga urundi, u zot qilgan ishlarni qildi. Agar shuni baxtu saodat demasak unda nimani baxt deyish mmkin?!
Sizchi, siz aziz dindosh birodarim? Bir sinab ko‘ring! Hech bo‘lmaganda umringizning bir kunini Olamlarga rahmat bo‘lib kelgan zot payg‘ambarimizdek o‘tkazing!
Valiy zotlardan biri uyiga kelganida ayoli xomush bo‘lib, "Uyimizda hechvaqo qolmadi", deganda haligi valiy zot xursand bo‘lib Allohga hamd aytgan ekan. Bu holatdan ajablangan ayoli: "Uyda hech vaqo qolmadi desamu, sizning xursand bo‘lishingiz nimasi", deb so‘rabdi. Valiy zot ko‘zida quvonch yoshlari bilan: "Allohga shukrki bir kun bo‘lsada uyimiz payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning uylariga o‘xshadi", degan ekan.
Nurmuhammedova Vasila
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Hazrat Tahonaviy rahmatullohi alayhmurid va yaqinlariga «safar qilsangiz va yukingiz sizga bepul olib ketishingizga ruxsat bergan miqdordan ortiq bo‘lsa, albatta, ortiqcha yukning haqqini ado eting va keyin safar qiling», deya ko‘rsatma berar edilar.
Bir kuni u kishi safar qilish uchun vokzalga yetib keldilar. Poyezd kelishiga yaqin qolgan edi. Hazrat yuklarini olib, yuklar tortiladigan joyga yetib keldilar va navbatga turdilar. Tasodifan poyezdda birga ketadigan konduktor u yerga keldi va hazratni tanib qoldi. Darhol: «Hazrat, siz bu yerda nega turibsiz?» deb so‘radi.
Hazrat: «Yukimni torttirish uchun kelganman», dedilar.
Konduktor: «Sizga yukingizni torttirishga zarurat yo‘q. Hech qanday muammo bo‘lmaydi. Men siz bilan birga poyezdda ketaman. Ortiqcha yuk uchun haq to‘lashingiz shart emas», dedi.
Hazrat: «Siz men bilan birga qayergacha borasiz?» deb so‘radilar.
Konduktor: «Falon bekatgacha boraman», dedi.
Hazrat: «Keyin u yog‘iga nima bo‘ladi?» deb so‘radilar. Konduktor: «U bekatda boshqa konduktor keladi. Men unga bu hazratning yuklari, deb aytib qo‘yaman», dedi.
Hazrat: «U konduktor men bilan birga qayergacha boradi?» deb so‘radilar.
Konduktor: «U uzoqqa ketadi. Undan ancha oldin sizning bekatingiz keladi», dedi.
Hazrat: «Yo‘q, men ancha uzoqqa ketaman, oxirat tarafga ketaman, qabrimga ketaman. Qaysi konduktor men bilan birga ketadi?» dedilar. Keyin: «Oxiratda mendan bir davlatga oid poyezdda yukning haqqini ado qilmay qilgan safaring va o‘g‘irliging hisobini ber degan talab bo‘lsa, u yerda qaysi konduktor menga yordam bera oladi?!» dedilar.
«Nasihatlar guldastasi» kitobidan