“Hijrat” so'zi arab tilida «ajramoq», «tark etmoq» ma'nolarini bildiradi. Hijratning shar'iy istilohdagi ma'nosi esa Alloh taoloning roziligi yo'lida «Kufr diyori»ni tark etib, «Islom diyori»ga ko'chish hisoblanadi.
«Islom diyori» – jamoat namozlari, azon, juma, hayit va boshqa Islom shiorlari va hukmlari amalda bo'lib turgan yurtdir.
«Kufr diyori» – kufr hukmlari ochiq-oydin bo'lgan erlar. Ya'ni, u erda Islom hukmlari va shiorlari zohir emas, balki, kufr hukmlari ustun bo'ladi.
Ulamolar hijratning hukmi borasida quyidagicha aytadilar:
Islomning avvalida hijrat mandub, ya'ni targ'ib qilingan amal edi. Keyin Makkadan Madinaga hijrat qilish farz bo'ldi. Makka fath qilinganda esa hijratning vojiblik hukmi bekor bo'ldi. Ish yana mandublikka qaytdi. Demak, farz hijrat tugatilib, mandub hijrat qolgan. O'z mazmuniga ko'ra hijratning Qiyomat kunigacha davom etishini ifoda etuvchi hadislarda ana shu mandublik nazarda tutilgan. Bu Imom Abu Hanifa rahimahulloh va Shofe'iylardan Hattobiyning qarashlaridir. Bizning hanafiy ulamolari mana shu fikrni ta'kidlaydilar (Al-Hattobiy «Ma'olimus-sunan, Imom Saraxsiy «Mabsut», Kosoniy «Badoi'us-sanoiʼ», Ibn Obidin «Raddul-muhtor», Aliy Qori «Mirqotul-mafotih»).
Bu erda shuni eslatib o'tamizki, hijrat deganda doim «Kufr diyori»dan «Islom diyori»ga ko'chish tushuniladi. Demak, mazkur imomlarimiz «Kufr diyori»dan «Islom diyorlari»ga ko'chishni mandub hukmida qoldi, vojib hukmida emas, deganlar. Albatta, ularning mandub degan gaplari «Islom diyori»dan chiqib ketayotganlarga tegishli emas;
Ba'zi ulamolar hijrat gunohu yomonliklardan chetlanishdir. Bu haqda Payg'ambarimiz alayhissalom shunday deydilar: «Albatta, hijrat ikki xislatdir: gunohlardan chetlanish hamda Alloh va Rasuliga ajralib kelish...» (Imom Ahmad rivoyati, 1671-hadis).
Boshqa hadisi shariflarda Payg'ambarimiz alayhissalom shunday deganlar: «Hijrat qiluvchi xato va gunohlardan uzoqlashgan kishidir» (Imom Ibn Moja rivoyati, 3934-hadis).
Demak, yuqoridagi ulamolarning fikrlaridan ma'lum bo'ldiki, bizning musulmon diyorlarda kishi faqatgina gunoh va ma'siyatlardan hijrat qilishi tasavvur qilinar ekan. Alloh taolo barchalarimizni gunohlarning kattayu kichiklarini tark qiluvchi kishilardan qilsin.
SALIMHON JAMOLIDDINOV
Mir Arab oliy madrasasi 2-bosqich talabasi
Savol: Namozdan keyin imom «Oyatal kursiy»ni boshidan o‘qiganda jamoat qolganini ichida davom ettiradimi yoki boshidan boshlaydimi? Zikrlarni aytishdachi?
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym. Namozdan keyin oyatal kursiy va tasbehlarni aytish mustahab amal sanalib, ularni imom ham, jamoat ham o‘qishlari mandub, ya’ni go‘zal va savobli ish hisoblanadi. Shuning uchun imom boshlab berganidan keyin jamoatdagilar ham oyatal kursiyni boshidan o‘qiydilar.
Shuningdek, tasbehlarni 33 tadan aytadilar. Imom ularni ovoz chiqarib boshlab berishining sababi jamoatga aytiladigan zikrni eslatish uchundir.
Payg‘ambarimiz alayhissalom farz namozlardan keyin «Oyatal kursiy»ni o‘qishning fazilati haqida bunday deydilar: “Kim har bir farz namozidan keyin Oyatal kursiyni o‘qisa, keyingi namozgacha Alloh taoloning zimmasida bo‘ladi” (Imom Tabaroniy rivoyatlari).
Boshqa bir hadisi sharifda bunday deyiladi:
“Kim har bir farz namozning ortidan Oyatal kursiyni o‘qisa, uni jannatga kirishdan faqatgina o‘lim to‘sib turadi” (Imom Nasoiy rivoyati).
Namozdan keyin tasbehlarni aytish borasida Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim har namozdan keyin o‘ttiz uch marta Allohga tasbeh aytsa, o‘ttiz uch marta Allohga hamd aytsa, o‘ttiz uch marta Allohu akbar”, desa hammasi to‘qson to‘qqiz bo‘ladi. Yuzinchisida “Laa ilaha illallohu vahdahu laa shariyka lahu lahul mulku va lahul hamdu va huva ala kulli shayin qodiyr”ni aytsa, uning gunohlari dengiz ko‘piklaricha bo‘lsa ham mag‘firat qilinadi”, deyilgan (Imom Muslim rivoyati).
Shunga ko‘ra imom domla “Subhanalloh”, “Alhamdulillah”, “Allohu akbar” deyishi o‘zi uchun hisobga o‘tadi. Jamoatdagi namozxonlar 33 tadan o‘zlari aytishlari kerak bo‘ladi. Vallohu a’lam.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.