Madinai munavvara Nabiy alayhissalomning hijratgohlari bo‘ldi, bu pok shaharda Qur’oni Karimning fiqhiy ahkomlariga oid oyatlari nozil bo‘ldi. Ayni shu shaharda Islom dinining tarixiga oid ko‘plab hodisalar bo‘lib o‘tgan. Rasululloh (sollaallohu alayhi vasallam) muborak hadislarining ko‘pini shu yerda aytganlar. Madinai Munavvara Islom davlatining poytaxti, bosh shahri, ilmiy va fiqhiy markazi hisoblanib, sahobalarning kattalari, xalifalarning roshidlari yashagan joydir.
Shuning uchun Madinai Munavvaraning fiqh madrasasi boshqa madrasalarga qaraganda kuchli va mashhur bo‘lishi turgan gap. Albatta, katta sahobalarning bu ma’nodagi hissalari benazir. Ammo Madinai Munavvarada ilmga mutaxassis bo‘lgan va fiqhiy madrasaga asos solgan sahobalarning nomlarini tarixchilarimiz alohida tilga oladilar. Ularning ichida Zayd ibn Sobit va Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhumo o‘zlariga xos manzilaga egalar.
Zayd ibn Sobit ibn Zahhoq Ansoriy al-Xazrajiy roziyallohu anhuning (kunyalari Abu Sa’iyd) ikkita katta fazilatlari mashhurdir. Birinchisi, xalifaning yo‘qligida uning vazifasini vaqtincha bajarib turishlari. Ikkinchisi, Islom davlati poytaxtida tengi yo‘q olim bo‘lganlari.
Ibn Sa’d Amr ibn Diynordan rivoyat qilinadi: “Ibn Umar katta faqihlardan hisoblanar edi”. Ibn Abdul Barr o‘z kitobida yozishicha, Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhu shunday degan:
“Ilm uch narsadir: notiq kitob, o‘tuvchi sunnat va “bilmayman”. Ya’ni: Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhuda ilmning ushbu uch turi ham yetarlicha bor edi. U kishi Alloh taoloning kitobini va Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sunnatlarini juda yaxshi bilar edilar. Shu bilan birga, bilmagan narsalarini ham darhol tan olar va o‘z joyida “bilmayman” deyish bilan fahrlanar edilar. Shu o‘rinda shar’iy dalillarga ham to‘xtalib o‘tsak:
Shar’iy dalillardan murod Qur’oni Karim, Muhammad sollallohu alayhi vasallamning sunnatlari tushuniladi. Fariy hukmlardan murod esa shahobcha, kichik ahamiyatli narsalardir.
Shariat ibodat va muomilatlarni o‘z ichiga oluvchi hukmlardir. Lekin oyat va hadislarda zikri kelmagan masalalar ham bor. Bu turdagi masalalarni hal qilishda esa faqihlarga ijtihod eshiklari keng ochilgan. Alloh taologa qurbat hosil qilishning eng ulug‘i bu din hukmlariga insonlarni qiziqtirishdir. Ayniqsa fiqhiy jabhalarda, jumladan, ibodat, amal va muomilat masalalarida aniq bir hujjatga ega bo‘lsinlar. Islom fiqhi zamonlar osha musulmonlarning talablariga javob berib kelmoqda va o‘zining barcha zamonlar hamda makonlarga mos ekanini isbot qilmoqda.
Butun dunyoga mashhur adib va faylasuf Bernard Shou “Men doim islom dinini g‘oyatda ehtirom qilaman. Menimcha, faqat ushbu dingina harakatlantiruvchi kuchga egadir. Va barcha zamonlarda bashariyatning foydasiga xizmat qila oladi”, degan. Ingliz tarixchisi Vilz o‘zining “Insoniyat tarixi ifodalari” kitobida quyidagilarni aytadi: “Yevropa o‘zining idoriy va tijoriy qonunlari bo‘yicha islomdan qarzdordir”. Fransuz tarixchisi Sidyu: “Napaleonning qonuni Imom Molik mazhabidagi “Sharhi Dirdir ’ala matni halil” nomli fiqh kitoblaridan ko‘chirmadir”, deb yozadi. Fiqh fani g‘arbda Islamik Lav, muslim Lav (ingliz tilida), le Droit musulman (fransuz tilida), Islamische Gesetz (nemis tilida ) kabi nomlar bilan yuritiladi.
Fiqh so‘zi atama sifatida Qur’on va hadislarda qo‘llaniladi. Fiqh islom dini vujudga kelib halifalik qaror topishi bilanoq darhol tarkib topgan emas. Fiqhning qaror topishi Rasululloh sollallohu alayhi vasallam hadislari va sahobalarning aytgan gaplarini yozib olish bilan birga davom etgan. Zayd ibn Hasanning “Majmul fiqh”, Molik ibn Anasning “Al-Muvatto”, Ahmad ibn Hanbalning “Al-Musnad” kitoblari fiqhga oid dastlabki asarlar hisoblanadi. Ular muayyan tanlab olingan hadislardan iborat edi. Fiqh ilmi X asrga kelib mustaqil fan sifatida shakllangan. Fiqh bilan shug‘ullanuvchi, uni o‘rganuvchi kishi “faqih” deb atalgan. Bunda faqatgina shariat hukmlarini sodda va yuzaki bilib olib, uni yod olish yetarli emas. Balki ularning barcha sabab va hikmatlarini bilmoq va shariat asoschisining maqsadlarini anglamoq zarur hisoblanadi. Shuning uchun shariat hukmlarini sodda uslubda bilgan kishi olim deyilsa ham, faqih deyilmaydi. Faqih olimlarning ta’kidlashicha, ilm va fiqh orasida umum va xususi mutlaq bor, ya’ni ilm umumiy ma’noda, fiqh esa xos ma’noda ishlatiladi. Shu sababli ham faqih olim bo‘ladi, ammo har bir olim faqih emas deyilgan.
Ma’rifat ESONOVA
Xadichai Kubro ayol-qizlar
o‘rta-maxsus islom
bilim yurti talabasi
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Fitna – bu jamiyatda ixtilof, nizo va buzg‘unchilikka olib keladigan omillar majmuasidir. Tarix davomida fitna turli ko‘rinishlarda – siyosiy qarama-qarshilik, diniy ziddiyat yoki ijtimoiy beqarorlik sifatida namoyon bo‘lgan.
Fitna jamiyat rivojiga salbiy ta’sir ko‘rsatib, munosabatlarning buzilishiga sabab bo‘ladi. Ijtimoiy nizolar odamlar o‘rtasida ishonchni yo‘qotadi, bu esa hamkorlik va birdamlikka putur yetkazadi. Masalan, siyosiy fitnalar davlat institutiga bo‘lgan ishonchni kamaytirib, qonun ustuvorligiga xalaqit beradi. Iqtisodiy jihatdan, fitna savdo-sotiq, investitsiyalar va ishlab chiqarishning pasayishiga olib keladi. Tarixdagi ko‘plab misollar mavjud bo‘lib, fuqarolik urushlari, ommaviy tartibsizliklar fitnaning iqtisodiy va ijtimoiy zararlarini ko‘rsatadi.
Diniy yoki mafkuraviy fitnalar esa jamiyatdagi ma’naviy qadriyatlarga tahdid soladi. Bunday nizolar odamlarni guruhlarga bo‘lib, bir-biriga qarshi qo‘yadi, bu esa uzoq muddatli parokandalikka sabab bo‘ladi. Fitna ko‘pincha yoshlarning radikallashuvi, axloqiy buzilish va ma’naviy yo‘qotishlar bilan bog‘lanadi.
Baqara surasi 217-oyatida “Fitna qotillikdan ham og‘ir gunohdir”, 191-oyatda “Fitna qotillikdan ham yomondir” deyilgan.
“Tafsiri Irfon”da, zolim va qonxo‘r kimsalar hamisha insonlar, butun-butun qabilalar o‘rtasida fitna, nifoq solib, jamiyatning tinch hayotini parokanda qilishi, fitna esa odamlarni qatl qilishdan ham og‘ir jinoyat ekani aytilgan.
Fitna konstruktiv yo‘naltirilib, oldi olinmasa, buzg‘unchilik va beqarorlikka sabab bo‘ladi. Imom Buxoriy va Muslim rivoyat qilgan hadisda, “Yaqin orada fitnalar bo‘ladi. O‘sha chog‘da o‘tirib olgan odam tik turgandan yaxshiroqdir. O‘rnida jim tik turgan esa yurayotgan odamdan yaxshiroqdir. Yayov yurgan esa tez-tez yurayotgan odamdan yaxshiroqdir. Kim o‘sha fitnalarga e’tibor bersa uni fitna o‘ziga tortib ketadi. Kimki qutulishga joy topa olsa, o‘sha joyda fitnadan himoyalansin!”, deyilgan.
Bu hadisda Rasul alayhissalom fitnaga aralashib qolishdan qaytarib, undan chetda bo‘lish yo‘llarini bayon qilgan. Fitnaga qiziqmaslik, e’tibor qilmaslik, qo‘shilmaslik bilan himoyalanishni tavsiya qilganlar.
Fitnaning zararli ta’sirini kamaytirish uchun jamiyatda ma’rifat va muloqotni kuchaytirish zarur. Ta’lim va axborot vositalari orqali odamlarning tanqidiy fikrlash qobiliyatini oshirish, ularni fitna unsurlaridan himoya qiladi. Davlat va jamoat tashkilotlari esa adolatli qonunlar va ochiq muloqot orqali ishonch muhitini shakllantiradi.
Bundan tashqari, fitnaning oldini olishda ma’naviy-axloqiy tarbiya muhim o‘rin tutadi. Dini va milliy qadriyatlarga asoslangan tarbiya odamlarda birdamlik va o‘zaro hurmat tuyg‘usini mustahkamlaydi. Nihoyat, fitnaga qarshi kurashishda har bir fuqaroning mas’uliyatli va faol ishtiroki muhimdir.
Alloh taolo Hujurot surasi 6-oyatda “Ey iymon keltirganlar! Agar fosiq xabar keltirsa, aniqlab ko‘ringlar, bilmasdan bir qavmga musibat yetkazib qo‘yib, qilganingizga nadomat chekib qolmanglar” deb fitnaga sabab bo‘luvchi gap-so‘zlarga ko‘r-ko‘rona ergashib ketmasdan tekshirib ko‘rish lozimligini ta’lim bergan.
Shunday ekan, fitnani oldini olish, fitna keltirib chiqaruvchi sabablarni bartaraf etish, unga qarshi kurashish jamiyatning barcha a’zolari uchun umumiy vazifadir.
Shermuhammad Boltayev,
Xorazm viloyati Shayx Qosim bobo jome masjidi imom-xatibi.