Abdurrohman ibn Mus’ab aytadi: “Kufada bir kishi bor edi. Uning ismi Asad ibn Solhab bo‘lib, obidlardan edi. Bir kuni u Furot daryosi bo‘yida turganida, o‘sha yerdagi bir kishining
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ
“Albatta, jinoyatchilar jahannam azobida abadiy qolurlar”.
لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ
“U ulardan yengillatilmas va ular u (azob)da noumid holda qolurlar” (Zuxruf surasi, 74-75-oyatlar). (Ya’ni, azob ahli jahannamdan hech yengillatilmaydi. Ular o‘sha azob ichida noumid bo‘lgan hollarida abadiy qolib ketadilar.) deb tilovat qilganini eshitidiyu, suvga yiqilib, vafot etdi. Alloh rahmatiga olsin!”
Abu Is'hoq Sa’labiyning “Qotla-l-Qur’an” nomli
asaridan Nozimjon Iminjonov tarjimasi
O‘MI Matbuot xizmati
Qiyomat kuni ba’zilar o‘ylaganidek dahshatli emas, balki u Kun ahdiga sodiq bo‘lgan va o‘sha Kun uchun amal qilganlar uchun ajoyib va go‘zal kun bo‘ladi: “Ularni buyuk dahshat mahzun qilmas” (Anbiyo surasi, 103-oyat).
Ular qayta tirilganlarida va farishtalar ularni kutib turganini ko‘rganlarida, u Kun ajoyib kun bo‘ladi: “Farishtalar ularni: «Bu sizlarga va’da qilingan kuningizdir», – deya kutib olurlar” (Anbiyo surasi, 103-oyat).
Ular shodlikdan butun olamga jar solganda u Kun ajoyib kun bo‘ladi: “Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar!” (Haaqqo surasi, 19-oyat).