UMR O‘TMOQDA

Nelargadir intilaman, yetmoq istayman,

Yetay deyman, arg‘umog‘im jadal qistayman.

Yetib zo‘rg‘a qo‘l uzatsam o‘shal yarqiroq,

Sarob chiqar, dilginamni qiynaydi firoq.

Kunlar o‘tar, oylar o‘tar, umr o‘tmoqda,

Bobolarim mangulikka singib ketmoqda.

Qaylargadir yuguraman, tolib qolaman,

Manzilimga yetolmayin, horib qolaman.

Bir lahza tin olib-olmay yana manzilga

Talpinaman, chopqillayman, so‘lish olaman.

Yillar o‘tar, yo‘llar o‘tar, davr o‘tmoqda,

Momolarim mangulikka singib ketmoqda.

Izlanaman, shamoldan tez, suvdan-da tiniq

Mo‘jizaning sir-asrorin bilib olishga.

Urinaman sellarning ham jilovin olib,

El izmiga, yurt koriga jadal burishga.

Yellar o‘tar, sellar o‘tar, zamon o‘tmoqda,

Azizlarim mangulikka singib ketmoqda.

Tizgini yo‘q tuyg‘ularda titrab qolaman,

Yechim topmay goho og‘ir o‘yga tolaman.

Umr yo‘li qayga tutash, so‘yla, zamondosh,

Angladikmi – shu aziz el eng yaqin qo‘ldosh.

Angladikmi – insof-imon eng sodiq yo‘ldosh...

SOG‘INCH

O‘limi oldidan onam so‘zlari:

«Otangning yuziga tik boqma, bolam,

Nega ko‘rinmaydi, kenja nevaram!

Rozi bo‘l! Bu senga oxirgi nolam...»

So‘nggi nafasda ham onam rahmatli,

Otamni esladi, bo‘ldi mukarram.

Nevarasin suyib, taskinlar berib,

Boshida parvona bo‘lardi har dam.

Onajon, o‘lim haq, umr o‘tkinchi,

Yurganman, kulganman bo‘lib hazilkash.

Endi dunyolarga sig‘mas o‘kinchim

Siz uchun qora yer bag‘ri qazilgach.

Onajon, mehringiz hamon izlayman,

Nachora, topolmay tunlar bo‘zlayman.

Qo‘msayman, qaylardan izlay, onajon,

Sog‘inch dengizida o‘rtanadi jon...

Mahmud SHOMIRZAYEV

G‘allaorol