Ulamolar aytishicha, Qur’onning musulmon banda ustidagi haqlari quyidagilar:
1. Qur’onga imon keltirish. Qur’oni karim Alloh tarafidan nozil qilinganiga imon keltirgan banda mo‘min hisoblanadi. Parvardigorimiz shunday marhamat qilgan: “Ey mo‘minlar, Allohga, Uning Payg‘ambariga va O‘z Payg‘ambariga nozil qilgan Kitobga (Qur’onga) hamda U Zot ilgari nozil qilgan (barcha) kitobga imoningiz komil bo‘lsin! Kim Allohga, farishtalarga, kitoblariga, payg‘ambarlariga va oxirat kuniga kofir bo‘lsa, demak, u juda qattiq adashibdi” (Niso surasi, 136-oyat).
2. Qur’on o‘qish. Qur’onni tilovat qilish eng katta haqlardandir. Alloh taolo Rasuli akram va u zotning ummatlarini Qur’on o‘qishga buyurgan. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam hadislarida Qur’on o‘qish fazilatlari haqida xabar berganlar. Kishi Qur’onni to‘g‘ri o‘qish uchun asosan ikki narsa talab qilinadi:
Ulamolar, mo‘min-musulmon kishi Qur’onni oyda bir marta xatm qilishini tavsiya etishgan. Qur’on tilovati har bir mo‘minning kundalik vazifasi bo‘lishi kerak. Qur’on faqat qorilar yo keksalar o‘qiydigan Kitob emas. Allohga va oxirat kuniga imon keltirgan har bir banda bilishi kerak Qur’on o‘qishni. Agar haftada ma’lum kunlarni Qur’on o‘qish va o‘rganishga sarflaganimizda, oramizda Qur’on o‘qishni bilmaydigan inson qolmasdi.
Allohning Kitobi Qur’oni karimni tilovat qilish unga ko‘z yugirtirib chiqish yoki yodlaganini tushunar-tushunmas takrorlash emas. Qur’onni butun vujud bilan his etgan holda o‘qiladi. Buni tadabbur deyiladi.
3. Qur’on yodlash. Qur’on yodlash juda fazilatli amaldir. Hadisi shariflarda, Qur’onni qalbga jo qilishning foydalari haqida so‘z yuritilgan. Jumladan, qori jannatda Qur’on oyatlarini o‘qib, martabasi ko‘tarilib borishi, yodlagan oxirgi oyatni o‘qigan joyi uning eng yuqori darajasi bo‘lishi aytilgan. Ulamolar, “Qur’onni to‘liq yod olish farzi kifoya. Namozni o‘qishga yetadigan darajada sura va oyatlarni yodlash esa farzi ayndir”, deyishgan. Shuning uchun har bir musulmon banda namozni to‘kis ado etishi uchun ma’lum sura va oyatlarni puxta yodlab olishi lozim.
Qur’on yodlashning mas’uliyati katta. Qur’onni diliga joylagan banda Qur’onni muttasil takrorlab turadi. Qur’onni yodlab, uning haqlarini poymol qiladigan, e’tiborsizlik bilan yodlaganlarini unutib yuboradigan “qori”lar ogohlantirilgan.
Rivoyat qilinishicha, solihlardan biri o‘lim to‘shagida yotgan holida o‘g‘liga:
– O‘g‘lim! Menga Qur’onni olib kel, birgina oyatni unutib qo‘ydim. O‘shani eslamoqchiman!, dedi. Shunda o‘g‘li hayron bo‘lib:
– Otajon, birgina oyatni eslashingizdan qanday naf bor?! – dedi. Solih ota jigarbandining savoliga:
– O‘sha oyatni eslagan holda Alloh bilan uchrashishim undan g‘ofil holda yo‘liqishimdan yaxshiroq! – deb javob bergan ekan.
Vafotidan oldin ilmga rag‘bat qilgan ulamolar hayotidan ibratli hikoyalar keltiriladi. Bu ham musulmon banda ilm-ma’rifatga intilishi, eng avval, Parvardigorining Kitobini o‘qishni o‘rganishi, undan imkon qadar yodlashi kerakligiga ishoradir.
4. Qur’on tilovatiga quloq solish. Qur’oni karim o‘qilganida, odam jim turib, Qur’onning oyatlariga quloq tutiladi, unda nima deyilayotganiga e’tibor beriladi, Alloh da’vatiga ijobat etiladi. Qur’on o‘qilayotganda turib ketish, tilovatga beparvo bo‘lish musulmon odamga yarashadigan ish emas. Ayniqsa, jamoat namozlarida bunga e’tibor berish kerak.
Odamlar orasida obro‘-e’tiborga ega shaxs gapirayotganda uning gapini bo‘lish yoki ma’ruzasiga xalaqit berish qanday odobsizlik-a. To‘g‘rimi? Endi butun olamlar Parvardigori Allohning Kalomi o‘qilayotganda gaplashish, tilovatga beparvo bo‘lish qanday hurmatsizlik ekanini tasavvur qilib ko‘ring!
5. Qur’onni tadabbur (tafakkur) qilish. Alloh taolo Qur’on o‘qiganda uning oyatlarini tadabbur qilishga buyurgan. Oyatlarni tadabbur qilmaydigan kimsalarga tanbeh berilgan. Qur’onni tadabbur qilgan odam unda biron ixtilof yo‘qligini, bir oyat boshqa bir oyat ma’nosiga muvofiq kelishini anglab yetadi.
Alloh taolo Qur’oni karimni o‘qish uchun tillarga oson, oyatlarini tushunib ibrat olish uchun fasohatli arab tilida nozil qilgan. Agar inson Qur’onni yaxshi tushunganida, uni tilovat qilishdan, Qur’on o‘qishdan to‘ymasdi. Demak, Qur’onga bo‘lgan muhabbatimiz ziyoda bo‘lishi uchun uni to‘g‘ri o‘qish va o‘qiganlarimizni uqish talab etiladi.
6. Qur’on ko‘rsatmalariga amal qilish. Qur’onning nozil qilinishidan ko‘zlangan asosiy maqsadlardan biri – ko‘rsatmalariga rioya etish, desak mubolag‘a bo‘lmaydi. Zero, boshqa haqlar Qur’onga amal qilish haqiga bog‘liq: Qur’onni o‘qigan, eshitgan, tushungan, Qur’onni e’zozlagan odam Qur’onga amal qiladi.
7. Qur’on ilmlarini odamlarga yetkazish. Qur’on ilmlarini bilgan odam uni boshqalarga ham o‘rgatadi, ilmni tarqatadi. Shariat ilmli kishilardan shuni talab etadi. Ilm shu bilan odamlar orasida yoyiladi. Masalan, kimdir tajvid ilmidan xabardor. U insonlarga Qur’on o‘qishni ta’lim beradi. Yana kimdir, tafsir ilmini biladi. Bunday odam o‘zgalarga Qur’on ma’nolarini tushuntirib beradi. Xullas, har kim imkoni darajasida Qur’on ilmlari tarqalishida hissa qo‘shadi. Hadis sharifda aytilishicha, Qur’onni avval o‘zi puxta o‘rganib, keyin boshqa musulmonlarga o‘rgatgan inson musulmonlar ichida eng afzali sanaladi. Alloh taolo Qur’on yo‘lida xizmat qilgan kishilar martabasini juda baland ko‘targan.
Endi o‘zimizga savol beraylik: ichimizda necha foizimiz Qur’on o‘qishni biladi? Qancha odam Qur’onni boshidan oxirigacha bexato o‘qiy oladi? Necha kishi Qur’onning ma’nolarini, hukmlarini dars qilib o‘qigan yoki o‘qimoqda? Nima uchun Qur’on o‘qimaymiz? Nima uchun ustimizga xotirjamlik, xayr-baraka, tinchlik-xotirjamlik tushishini istamaymiz? Axir Qur’on kasalliklarimizga shifo va rahmat qilib nozil qilingan-ku! Musulmonman, degan har bir inson, kunda-kunora Qur’on o‘qiydi, uni o‘rganadi, o‘qiganini tushunishga harakat qiladi.
8. Qur’on bilan davolanish. Mana shu haq ulamolar tarafidan alohida zikr qilinadi. Sababi, Qur’on mo‘min bandalar uchun shifodir. Bandalar Qur’on bilan qalblaridagi ma’naviy illatlarga davo topadilar. Jumladan, e’tiqoddagi toyilish, hasad, kibr, nifoq, xudbinlik kabi ma’naviy illatlar aynan Qur’on bilan davolanadi.
Odilxon qori Yunusxon o‘g‘li,
Shayxontohur tumani bosh imom-xatibi
O‘zbek tilining izohli lug‘ati”da: “Qurbonlik (arabcha so‘z)-qurbonlik; qurbon berish, fido qilish. Xudo yo‘lida qurbonlikka so‘yilgan yoki so‘yiladigan jonliq” deb izohlanadi.
“Qurbonlik” so‘zining istilohiy ma’nosi esa Alloh taologa qurbat, yaqinlik hosil qilish uchun so‘yiladigan jonliqdir.
Barchamizga ma’lumki, Islom dinida qurbonlik qilish vojib amaldir.
Alloh taolo “Parvardigoringiz uchungina namoz o‘qing va qurbonlik qiling” deydi. ( Kavsar surasi, 2-oyat).
Ushbu suraning tafsirida: “Kavsarni tafsirchilarimiz “ko‘p yaxshilik” deb aytishlari. bu esa payg‘ambarlik, Qur’on, hikmat, ummatning ko‘pligi, shafoat va Payg‘ambarimizga berilgan boshqa son-sanoqsiz yaxshiliklardan iboratdir.
Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam bunday marhamat qilganlar: “Qurbonlik qilinglar! Albatta, u otamiz Ibrohim alayhissalomning sunnatlaridir” ( Imom Abu Dovud rivoyati).
Albatta, qurbonlik qilishda Alloh taologa xolis e’tiqod bilan Uning amrini bajarib, roziligini qo‘lga kiritishni maqsad qilamiz. Qur’oni karimda bunday deyiladi: “Allohga (qurbonlik) go‘shtlari ham, qonlari ham yetib bormas. Lekin U zotga sizlardan taqvo yetar. Alloh sizlarni hidoyat qilgani sababli U zotni ulug‘lashlaringiz uchun ularni sizlarga bo‘ysundirib qo‘ydi. Ezgu ish qiluvchilarga xushxabar bering!” ( Haj surasi, 37-oyat).
Mana sanoqli kunlardan so‘ng Qurbon oyi ham kirib keladi. Bu oyda har birimiz Alloh uchun qurbonlik qilishni niyat qilib turibmiz. Alloh taolo niyat qilib turgan qurbonliklarimizni O‘z dargohida qabul aylasin!
Ruhiddin Akbarov,
O‘MIning Qashqadaryo viloyatdagi vakillik xodimi