Hizbut-tahrirning “Islom aqidasi, siyosat ustiga qurilgan!”, degan gaplari islomga nisbatan bo'hton hisoblanadi. Islom aqidalarining barchasi yagona Alloh taologa ibodat qilish g'oyasini o'zida ifoda qiladi va uning aslo siyosatga aloqasi yo'q.
Yuqoridagi zikr qilingan islom aqidalari – Allohning yakka-yu yagona ekanligi, Uning hech bir yaralmishlarga o'xshamasligi, payg'ambarlar barhaqligi, farishtalarning borligi va ularning maxsus vazifalari, o'lgandan keyin qayta tirilish, qabr hayoti, qabrdagi farishtalar savol-javobi, jannat va do'zax kabi masalalarning siyosatga qanday aloqasi bor?!
Hizbchilar jar solayotgan xalifalik esa aslo aqidaviy masala emas. Bir ming to'rt yuz yillardan beri musulmon ummati va musulmonlarning ulamolari xalifalikni aqidaviy masala qilib olgan emas. Uni ahli sunnat va jamoatdan ayrilgan xavorijlar kabi firqalar aqidaga aylantirganlar, xolos. Hizbuttahrir esa xavorijlarning bugungi kundagi vorislari va aynan takror qiluvchilaridir.
Demak, shariat Qur'on va hadislardagi ma'no-mazmunni va undagi hukmlarni sahobalar, tobe'inlar, tab'a tobe'inlar va ulardan keyingi ahli sunnat va jamoat musulmonlarining ulamolari qanday tushungan va aytgan bo'lsa, shu xildadir. Undan o'zgasi gumrohlik va zalolat hisoblanadi.
Namangan shahri «Mulla Ismoil» masjidi imom xatibi Muhammadxon Abdurahmanov
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Savol: Ota-onam meni majburlab erga bermoqchi, bola bilan ko‘rishdim va ko‘nglim g‘ash bo‘lib qoldi. Keyin istixora o‘qishni boshladim va baribir ko‘nglim yumshamadi. Uydagilarga tushuntirdim, lekin meni eshitishmayapti. Men qanday yo‘l tutsam bo‘ladi?
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym. Dinimizda xotin-qizlarni majburlab erga berishdan man qilingan. Zero, nikoh ikki tomonning roziligi bilan tuziladi. Juvon bo‘lsa, u bilan ochiqcha gaplashiladi, bokira bo‘lsa, undan izn so‘raladi. Bokira (rozilik alomatlari bilan) sukut qilsa, bu uning nikohga izn bergani bo‘ladi.
Barcha fiqhiy manbalarimizda kelin va kuyov o‘z roziligini bildirishi (iyjob va qabul) nikohning asosiy rukni ekani bayon qilingan. Kelin-kuyovdan biri nikohga rozi bo‘lmasa, nikoh durust bo‘lmaydi.
Ota-onaning vazifasi esa farzandini boylik, mansab yoki boshqa g‘arazlar sababli ko‘r-ko‘rona uylanish yoki erga tegishga majburlash emas. Balki farzandiga juft bo‘layotgan yigit yo qizning diyonati, xulq-odobiga va kasb-hunariga e’tibor qilishdir.
O‘z o‘rnida turmush qurayotgan farzand ham ota-onasining tavsiyalari o‘rinli bo‘lsa, qabul qilishi, qaysarlik qilmay ularning hayotiy tajribalaridan foydalanishi kerak.
Xotin-qizlarni majburlab erga berish holatlarida Payg‘ambarimiz alayhissalomning ayolga nikoh yo ajralishni tanlash ixtiyorini berganlari ma’lum. Hatto bir holatda qiz kambag‘al yigitni, ota-ona esa boy yigitni tanlaganida, u zot qizning ixtiyorini ustun qo‘yib:
لم ير للمتحابين مثل النكاح
«Bir-birini yaxshi ko‘rganlar uchun nikohdan yaxshisi yo‘qdir", dedilar (Imom Ibn Moja rivoyati). Vallohu a’lam"
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.