Abu Kabsha Anmoriy (roziyallohu anhu) aytadi:
«Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) marhamat qiladilar: «Dunyoga munosabatda kishilar to‘rt toifaga bo‘linadi:
– Alloh taolo mol va ilm bergan bandalar. Ular mollarini Allohdan qo‘rqib ishlatishsa, undan qarindoshlariga hadya berishsa va mollarida Alloh taoloning haqi borligini bilishsa, eng fazilatli maqomda bo‘lishadi.
– Alloh taolo ilm berib, mol bermagan bandalar. Niyatlarini to‘g‘ri qilib, molim bo‘lganida falonchiga o‘xshab (ezgu ishlarga) sarflardim, deyishsa, niyatlariga yarasha savobga ega bo‘lishadi. Bu ikki toifaning ajri tengdir.
– Alloh taolo mol berib ilm, bermagan bandalar. Agar ular mollarini o‘rinsiz sarflashsa, Alloh taolodan qo‘rqmay tasarruf qilishsa, undan qarindoshlariga hadya berishmasa, mollarida Alloh taoloning haqi borligini bilishmasa, eng past darajada bo‘lishadi.
– Alloh taolo ilm ham, mol ham bermagan bandalar. «Agar molim bo‘lsaydi, falonchidek (yomon – tarj.) yerlarga sarflardim, deyishsa, niyatlariga yarasha «taqdirlanishadi». Bu ikki toifaning gunohi tengdir» (Imom Termiziy).
Sharh: Hadisda kishi bilimsiz va faqir bo‘lsa ham, niyatiga qarab olim va badavlat kishilar bilan barobar savob yoki gunohga ega bo‘lishi mumkinligi aytilgan. Kambag‘al, ilmsiz mo‘minga boy va olim kabi ajr-savobga erishish yo‘li ko‘rsatilgan. Chunki «Mo‘minning niyati amalidan yaxshidir» (sahih hadis). Mo‘min aql bilan ish tutib, farzlarni to‘la-to‘kis ado etgach, himmat bilan xayrli ishlarga niyat qildimi, uni amalga oshirolmasa ham, havas qilgan kishilarining savobichalik savob oladi, inshaalloh. Hadis yaxshi ishlarda ilg‘or shaxslarga havas qilishni targ‘ib etyapti.
O‘zi kambag‘al va bilimsiz bo‘lib, «Pulim ko‘p bo‘lganida, falonchiga o‘xshab yashardim», deya faqat dunyo ketidan quvgan, din-diyonat, halol-harom bilan ishi bo‘lmagan kishilarga havas qiladiganlar ham bor. Bu holda, u bechora yo‘qchilik zahmatini tortishi bilan birga, o‘sha yomon kimsa bilan barobar gunoh orttiradi. Bunday orzudan qaytarilyapmiz.
Xulosa qilib aytganda, mo‘min birgina chiroyli niyat bilan olim va boy kishilarga teng savobga erishishi uchun, qurbi yetgan ezgu ishlarga parvosiz bo‘lmasligi kerak. Chunki faqat yaxshi niyatlar qilib, «ko‘nglim pok», deb yuraversa, imkoni bo‘laturib ezgu ishlar qilmasa, niyatning ham, ko‘ngilning ham xolis emasligini ko‘rsatadi. Kuchi yetadigan yaxshi amallarni qilmagan, qaytarilgan ishlardan saqlanmagan kishi niyatning o‘zi bilan savoblarga erishuvi qiyin.
Sodiq NOSIROV
tayyorladi.
Biror kishi bilan tortishib qolib, u bilan aloqani uzib yubormoqchi bo‘lsangiz Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning “U ikkisining eng yaxshisi “Salom” bilan gaplashishni boshlab yuborganidir”[1] degan so‘zlarini yodga oling.
Husayn roziyallohu anhu bilan u kishining ota bir ukasi Muhammad ibnul Hanafiyning orasidagi munosabatlarga dars ketadi. Bo‘lib o‘tgan ishga ikki kun o‘tmay Ibnul Hanafiy Husayn roziyallohu anhuga maktub yuboradi. Maktubda shunday deb yozilgan edi: “Bizning otamiz bir. Bu borada birortamiz boshqamizga faxrlanmaymiz. Ammo sizning onangiz Fotima roziyallohu anhodir, sizning onangiz qayoqda-yu, mening onam qayoqda. Sizni Rasulullohning o‘zlari katta qilgan va tarbiyalaganlar, men esa bundayin buyuk martabadan ancha pastdaman. Ushbu maktubim sizga yetib borishi bilan darhol men tomonga shoshiling va orani isloh qiling. Chunki Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “U ikkisining eng yaxshisi “Salom” bilan gaplashishni boshlab yuborganidir”, deganlar. Siz mendan yaxshiroqsiz. Aytadigan gapim shu”.
Birodarini ustun qo‘yishning ulkan ko‘rinishiga e’tibor bering. Ibnul Hanafiyning Husayn roziyallohu anhudan avval bu savobga erishishi mumkin edi. Lekin u kishi birodari Husayn roziyallohu anhuni o‘zidan ustun ko‘rdi. Husayn roziyallohu anhuning u kishidan ko‘ra yaxshiroq ekanini eslatdi, bu ishi esa u zotning o‘rtani isloh qilishga bo‘lgan g‘ayrati va himmatini qo‘zg‘ash uchun edi. Chunki yaxshilar doim yaxshilik sari intiladilar.
Va’da qilingan ajr jannat bo‘lsa, boshqalarni o‘zidan ustun qo‘yish odamlar orasida juda kam uchraydi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sahobalari dushmanga qarshi jang bobida musobaqalashar edi, hatto ota-bolalar o‘rtasida ham shu kabi holat kuzatilardi. Masalan, ota-bolaning har ikkisi birvarakayiga jangga borish imkoni bo‘lmasa qur’a tashlashardi, qur’a bolaga chiqsa, otasi unga: “Men chiqay, bolam, sen qolaver, axir otangman-ku. Meni o‘zingdan ustun qo‘y”, der edi, bunga javob berar ekan o‘g‘ilning ko‘zlari yoshga to‘lib: “Otajon, uning mukofoti jannat-da... Agarda jannatdan boshqa narsa bo‘lganida ham, Xudo haqqi, sizni o‘tkazib yuborardim”, derdi.
Shubhasiz, siz ham barcha musulmonlarning jannatga kirishlarini orzu qilasiz. Biroq jannat musobaqasi kuchayib ketganida, u faqatgina eng g‘ayratli va unga eng ishtiyoqmandlargagina nasib etadi. Odamlarga yaxshilikni ilining, faqat o‘zingizni o‘ylayvermang!
Shoir Abul A’lo Ma’arriy bunday satrlarni yozgan ekan:
Abadiy qolmoq imkoni bo‘lsa gar so‘qqabosh holim,
Boqiy qolish istagin suymadim yolg‘iz o‘zim.
Menga ham, yerimga ham yog‘masin yomg‘ir,
Modomiki qamrab olmas ekan butun qavmim.
Xudbinlik (egoizm) sizning ustingizdan hukmronlik qilishiga hech ham imkon bermang! Doimo Alloh taolodan barcha musulmonlarga yaxshilik va xayr-baraka so‘rab duo qiling va shu jumlalarni ham ayting: “Ey Yaratgan Zot! Mening duolarim orasiga barcha musulmonlarni ham qo‘shib qo‘y”.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Buxoriy rivoyati.