Abu Kabsha Anmoriy (roziyallohu anhu) aytadi:
«Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) marhamat qiladilar: «Dunyoga munosabatda kishilar to‘rt toifaga bo‘linadi:
– Alloh taolo mol va ilm bergan bandalar. Ular mollarini Allohdan qo‘rqib ishlatishsa, undan qarindoshlariga hadya berishsa va mollarida Alloh taoloning haqi borligini bilishsa, eng fazilatli maqomda bo‘lishadi.
– Alloh taolo ilm berib, mol bermagan bandalar. Niyatlarini to‘g‘ri qilib, molim bo‘lganida falonchiga o‘xshab (ezgu ishlarga) sarflardim, deyishsa, niyatlariga yarasha savobga ega bo‘lishadi. Bu ikki toifaning ajri tengdir.
– Alloh taolo mol berib ilm, bermagan bandalar. Agar ular mollarini o‘rinsiz sarflashsa, Alloh taolodan qo‘rqmay tasarruf qilishsa, undan qarindoshlariga hadya berishmasa, mollarida Alloh taoloning haqi borligini bilishmasa, eng past darajada bo‘lishadi.
– Alloh taolo ilm ham, mol ham bermagan bandalar. «Agar molim bo‘lsaydi, falonchidek (yomon – tarj.) yerlarga sarflardim, deyishsa, niyatlariga yarasha «taqdirlanishadi». Bu ikki toifaning gunohi tengdir» (Imom Termiziy).
Sharh: Hadisda kishi bilimsiz va faqir bo‘lsa ham, niyatiga qarab olim va badavlat kishilar bilan barobar savob yoki gunohga ega bo‘lishi mumkinligi aytilgan. Kambag‘al, ilmsiz mo‘minga boy va olim kabi ajr-savobga erishish yo‘li ko‘rsatilgan. Chunki «Mo‘minning niyati amalidan yaxshidir» (sahih hadis). Mo‘min aql bilan ish tutib, farzlarni to‘la-to‘kis ado etgach, himmat bilan xayrli ishlarga niyat qildimi, uni amalga oshirolmasa ham, havas qilgan kishilarining savobichalik savob oladi, inshaalloh. Hadis yaxshi ishlarda ilg‘or shaxslarga havas qilishni targ‘ib etyapti.
O‘zi kambag‘al va bilimsiz bo‘lib, «Pulim ko‘p bo‘lganida, falonchiga o‘xshab yashardim», deya faqat dunyo ketidan quvgan, din-diyonat, halol-harom bilan ishi bo‘lmagan kishilarga havas qiladiganlar ham bor. Bu holda, u bechora yo‘qchilik zahmatini tortishi bilan birga, o‘sha yomon kimsa bilan barobar gunoh orttiradi. Bunday orzudan qaytarilyapmiz.
Xulosa qilib aytganda, mo‘min birgina chiroyli niyat bilan olim va boy kishilarga teng savobga erishishi uchun, qurbi yetgan ezgu ishlarga parvosiz bo‘lmasligi kerak. Chunki faqat yaxshi niyatlar qilib, «ko‘nglim pok», deb yuraversa, imkoni bo‘laturib ezgu ishlar qilmasa, niyatning ham, ko‘ngilning ham xolis emasligini ko‘rsatadi. Kuchi yetadigan yaxshi amallarni qilmagan, qaytarilgan ishlardan saqlanmagan kishi niyatning o‘zi bilan savoblarga erishuvi qiyin.
Sodiq NOSIROV
tayyorladi.
Farzand uchun ota-onaga xizmat qilib, ularning roziligini olishdan ham ulug‘roq saodat yo‘q. Boisi Alloh taolo rizosi ota-ona roziligiga bog‘langan.
Mehribon Robbimiz ota-ona roziligini topish uchun bizlarga uning yo‘llari va vositalarini oson qilib qo‘ygan. Nafaqat hayotliklarida, balki dunyodan ko‘z yumganlaridan keyin ham ularga yaxshilik qilish shulardan biridir.
Shariatimizda ota-ona nafaqat hayotlik chog‘larida, balki ular bu dunyodan o‘tib ketganlaridan keyin ham haqlarini ado etmoqlik farzand zimmasidagi vazifalardan sanaladi. Ana shulardan biri ota-ona yaqinlari va do‘stlariga yaxshilik qilishdir.
Ibn Dinordan rivoyat qilinadi: “Abdulloh ibn Umarning eshagi va sallasi bo‘lar edi. Bir kuni o‘sha eshagini minib ketayotgan edi, oldidan bir a’robiy o‘tib qoldi. Shunda “Sen falonchining o‘g‘li emasmisan?” dedi. U: “Ha, shunday”, dedi. Ibn Umar unga eshakni berib, “Bunga minib ol”, dedi va sallasini berib: “Buni boshingga o‘rab ol”, dedi.
Sheriklaridan biri unga: “Alloh sizni mag‘firat qilsin! Charchaganda minib turadigan eshagingizni, boshingizga o‘raydigan sallangizni mana shu a’robiyga berdingiz-a?” dedi. Ibn Umar: “Men Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning “Yaxshiliklarning eng yaxshisi – kishi otasi ketganidan (vafot etganidan) so‘ng uning yaxshi ko‘rganlariga yaxshilik qilishidir”, deganlarini eshitganman. Uning otasi (otam) Umarning do‘sti edi”, dedi” (Imom Muslim rivoyati).
Abu Usayd Molik ibn Rabi’a So’idiy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning huzurlarida edik, Bani Salimalik bir kishi kelib, “Yo Allohning Rasuli, ota-onamning vafotidan keyin ularga qilishim mumkin bo‘lgan yaxshiliklardan biror narsa qoldimi?” dedi. U zot: “Ha. Ularning haqqiga duo qilish, ular uchun istig‘for aytish, ulardan keyin ahdlariga vafo qilish, ular orqaligina bog‘lanadigan silai rahmni bog‘lash va ularning do‘stlarini ikrom qilish”, dedilar (Imom Abu Dovud rivoyati).
Hadisi sharifda farzand o‘z ota-onasiga qiladigan yaxshilik ularning vafotlaridan keyin ham davom etishi lozimligi bayon qilinmoqda. Ya’ni, farzand ota-onasi haqqiga ularning vafotidan keyin ham mag‘firat so‘rab duo qilib tursa, ular uchun Alloh taologa istig‘for aytishni kanda qilmasa, inshoAlloh ota-onasining savobiga savob qo‘shilib boraveradi, darajasi esa ko‘tariladi. Yana bir muhim jihat shuki, farzandlar ota-onasining yaqinlariga hamisha sila rahm qilishi, ularning hollaridan xabar olib turishlari lozim.
Imom Buxoriy rivoyat qilgan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Otangning do‘stligiga rioya qil, shunda Alloh taolo nuringni so‘ndirmaydi”, deganlar.
Demak, ota bilan do‘stlashgan har qanday odamlardan aloqani uzmaslik kerak.
Ilyosxon AHMЕDOV