Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhu ulug‘ sahobiy bo‘lish bilan birga ummatning eng eng sara qorilaridan ham edilar. Qur’oni karimni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan o‘rganib, uni o‘qishga qattiq bel bog‘lagandi.
Ibn Abbos, Abu Hurayra, Abdulloh ibn Soib, Abdulloh ibn Ayyosh ibn Robia’, Abu Abdurahmon Sulamiy kabi ulug‘ sahobiylar va ulug‘ tobeinlardan ko‘plari u zotdan Qur’oni karimni o‘rgangan.
Suvayd ibn G‘ofala, Abdurahmon ibn Abzo, Abu Muhallab, Abu A’liya Riyohiy, Zirr ibn Hubaysh, Utayya Sa’diylar esa Ubay ibn Ka’bdan hadis rivoyat qilgan.
Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qatnashgan barcha g‘azotlarda hozir bo‘lgan.
Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhu haqida bir nechta hadislar rivoyat qilingan. Ulardan ba’zilarini quyida zikr qilamiz.
Abu Said roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Bu ummatning eng rahm-shafqatlisi Abu Bakr (bo‘lsa), eng qorisi Ubay ibn Ka’bdir”, dedilar”.
Uning darajasi Alloh subhanahu va taolo nazdida ham ulug‘ bo‘lgan. Bunga quyidagi hadis dalolat qiladi.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhuga:
– Alloh taolo menga sen uchun Qur’on o‘qib berishimni buyurdi, – dedilar.
Shunda Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhu:
– Alloh taolo sizga meni nomimni zikr qildimi? – deb so‘radi.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
– Ha, – deb javob berdilar.
Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhu:
– Olamlarning Rabbisining huzurida zikr qilindimmi? – dedi.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
– Ha, – deb javob berdilar. Shu choq Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhuning ko‘zlari yoshga to‘ldi (Muttafaqun alayh).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam unga qur’oniy ta’limni imtihon shaklida berib qo‘yardilar. Buni o‘zlaridan rivoyat qilingan quyidagi hadisda ko‘rishimiz mumkin.
Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ey Abu Munzir, sening nazdingda Alloh taoloning kitobidagi eng ulug‘ oyat qaysi?” dedilar. “Alloh va Rasuli biluvchiroq”, deb aytdim. Yana so‘radilar: “Ey Abu Munzir, sening nazdingda Alloh taoloning kitobidagi eng ulug‘ oyat qaysi?” deb so‘radilar.
(Bu safar) «Oyat al kursi”, deb javob berdim. Shunda mamnunlik ila yelkamga qoqib: “Ey Abu Munzir, Alloh senga ilmni oson qilsin”, dedilar» (Muslim rivoyati).
Abu Munzir – Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhuning kunyalari bo‘lgan.
Ubay ibn Ka’bning sahobiylar ichida ham hurmatlari baland bo‘lgan.
Ibn Abu Malik bunday deydi:
“Ibn Abbos roziyallohu anhuning: “Qozilikka eng haqli kishimiz – Ali, Qur’onni eng ko‘p biluvchimiz – Ubaydir” , deganini eshitganman”.
Nabiy sollollohu alayhi vasallam:
“Qur’onni to‘rt kishidan o‘rganinglar: Abdulloh ibn Mas’uddan, Abu Huzayfaning mavlusi Solimdan, Muoz ibn Jabaldan va Ubay ibn Ka’bdan», dedilar.
Yuqoridagi hadislar shu kunimizgacha yetib kelgan qorilar silsilasining eng ulug‘ qorilaridan biri bo‘lmish Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhuning darajalari naqadar yuksak ekanini ko‘rsatib turibdi. Hattoki Ibn Abbos roziyallohu anhudek mufassir sahobiy ham Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhudan ta’lim olgan ekan. Bu esa Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhuning qorilar sultoni ekaniga dalolat qiladi.
Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhuning vafoti to‘g‘risida ulamolar o‘rtasida ixtiloflar bor. Ularning eng sahihi Abu Nuaymning gapidir. U zot: “Ubay ibn Ka’b Usmon roziyallohu anhuning xalifalik yillarida hijriy 30-yilda o‘lgan”, deydi va bu gapiga Zirr ibn Habiysh Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhu bilan Usmon roziyallohu anhuning halifalik davrida uchrashganini dalil qilib keltiradi.
Ubay ibn Ka’bdan boshqa qori sahobiylar ham ko‘p bo‘lgan.Ularning barchasi Qur’oni karimni yodlash bilan bir qatorda Qur’onga qanday amal qilish kerakligini ham ko‘rsatib bergan. Bugungi kunda biz musulmonlarning vazifamiz bu muborak zotlarning umr yo‘llarini o‘rganish va baholi qudrat o‘z hayotimizga tatbiq qilishdir. Zeroki, ular o‘z hayoti bilan haqiqiy islom qanday bo‘lishini kelajak ummatlarga ko‘rsatib, o‘rgatib ketgan muallim zotlardir.
Alloh taolo hammamizni sahoba roziyallohu anhumlardek Qur’onga muhabbatli, Qur’onga amal qiladigan solih bandalardan qilsin!
Xushvaqtov Abdulhay,
Ko‘kaldosh o‘rta maxsus islom bilim yurti
3-kurs talabasi
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِذَا أَكَلَ أَحَدُكُمْ فَلْيَذْكُرِ اسْمَ اللهِ، وَإِنْ نَسِيَ أَنْ يَذْكُرَ اسْمَ اللهِ فِي أَوَّلِهِ فَلْيَقُلْ بِسْمِ اللهِ أَوَّلَهُ وَآخِرَهُ. رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَالتِّرْمِذِيُّ.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Qachon birortangiz taom yesa, Allohning ismini zikr qilsin. Agar avvalida Allohning ismini zikr qilishni unutib qo‘ysa, «Bismillahi avvalahu va axirohu» desin», dedilar» (Abu Dovud va Termiziy rivoyat qilganlar).
Ba’zan taom tanovul qilish paytida inson shoshilib, «Bismillah»ni aytish esidan chiqib qoladi. Bir oz yeganidan keyin «Bismillah»ni aytmagani esiga tushib qoladi. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning ushbu hadisi shariflariga binoan, ana shunday vaqtda «Bismillahi avvalahu va axirohu» demog‘i lozim.
Bu jumlaning ma’nosi «avvalida ham, oxirida ham Bismillah» degani bo‘lib, taomning barakasini qaytaradi va unga shayton sherik bo‘lishini qirqadi.
وَعَنْهَا قَالَتْ: كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَأْكُلُ فِي سِتَّةٍ مِنْ أَصْحَابِهِ فَجَاءَ أَعْرَابِيٌّ فَأَكَلَهُ بِلُقْمَتَيْنِ، فَقَالَ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أَمَا إِنَّهُ لَوْ سَمَّى كَفَاكُمْ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ وَصَحَّحَهُ.
Yana o‘sha kishidan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam o‘zlarining oltita sahobalari bilan taom yemoqda edilar. Bir a’robiy kelib, ikki luqmada (hammasini) yeb qo‘ydi. Shunda u zot sollallohu alayhi vasallam: «Agar u tasmiya aytganida, hammangizga yetar edi», dedilar» (Termiziy rivoyat qilgan va sahih, degan).
Bu hadisi sharifda har bir odam taomni «Bismillah»ni aytib yesa, u barakali bo‘lishiga dalolat bor.
Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam va u kishining olti sahobalari albatta «Bismillah»ni aytib, so‘ng taom yeyishni boshlaganlar. Ammo haligi a’robiyning «Bismillah»ni aytmay taom yegani barakani qochirdi.
وَكَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ جَالِسًا وَرَجُلٌ يَأْكُلُ فَلَمْ يُسَمِّ حَتَّى لَمْ يَبْقَ مِنْ طَعَامِهِ إِلَّا لُقْمَةٌ، فَلَمَّا رَفَعَهَا إِلَى فِيهِ قَالَ: بِسْمِ اللهِ أَوَّلَهُ وَآخِرَهُ، فَضَحِكَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ثُمَّ قَالَ: مَا زَالَ الشَّيْطَانُ يَأْكُلُ مَعَهُ، فَلَمَّا ذَكَرَ اسْمَ اللهِ اسْتَقَاءَ مَا فِي بَطْنِهِ. رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَالنَّسَائِيُّ.
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam o‘tirgan edilar. Bir kishi taom yer edi. U tasmiya aytmadi. Faqat bir luqma taom qolgandagina «Bismillahi avvalahu va axirohu» dedi. Shunda Nabiy sollallohu alayhi vasallam kuldilar va:
«Shayton u bilan taom yeb turdi. Allohning ismini zikr qilganida qornidagi narsani qusib yubordi», dedilar» (Abu Dovud va Nasoiy rivoyat qilganlar).
Bu ham barchamiz uchun dars. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam bor joydagi har bir o‘tirish, harakat va sakinat hammaning diqqat e’tiborida bo‘lishi ma’lum.
Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam o‘tirgan joyda bir odam «Bismillah»ni aytmay, taom tanovul qila boshladi. Hamma damini ichiga yutib, nima bo‘lar ekan, deb kutib turdi.
Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam esa indamas edilar. Haligi kishi esa taom yeyishda davom etar edi. Endi nima bo‘ladi? Atigi bir luqma taom qolganda birdan esiga tushib qolib:
«Bismillahi avvalahu va axirohu» dedi».
Shunda Nabiy sollallohu alayhi vasallam kuldilar va: «Shayton u bilan taom yeb turdi. Allohning ismini zikr qilganda qornidagi narsani qusib yubordi», dedilar».
Demak, taomni «Bismillah»ni aytmay yegan odam bilan birga shayton ham uning taomidan qo‘shilishib yeb turar ekan.
Bu esa ham gunoh, ham taomning barakasini qochirishdir. Shuning uchun bu masalaga juda ehtiyot bo‘lmoq kerak. Mabodo avvalida aytish esdan chiqib qolgan bo‘lsa ham, eslagan zahoti aytish lozim.
Allohning ismini zikr qilib, so‘ng taom yeyishni boshlash islomiy ovqatlanish madaniyatining boshida turadi.
Albatta, taom Alloh taolo tomonidan bandaga beriladigan ulkan ne’mat ekanligi hech kimga sir emas. Doimo Allohni eslab turishi lozim bo‘lgan banda uchun ne’matga erishgan paytda ne’mat beruvchi Zotni eslash zarurati yana ham ortadi. Ana shunday paytda Allohni – ne’mat beruvchi Zotni esidan chiqargan odam xato qilgan bo‘ladi. Agar o‘zi eslab, xatosini to‘g‘rilasa, yaxshi. Agar uning esiga tushmasa, atrofdagilar unga eslatib qo‘yishlari lozim. Chunki Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam doimo shunday qilganlar.
«Hadis va hayot» kitobi 16-juzidan