Rasululloh sollallohu alayhi vasallam taom tanovul qilishdan oldin “Bismillah” bilan boshlab, taomdan forig‘ bo‘lgach “Alhamdulillah” deyishga o‘rgatganlar.
Umar ibn Salama roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Bismillahni ayt, o‘ng qo‘ling bilan tanovul qil va taomni o‘zinga yaqin joydan yegin” dedilar” (Muttafaqun alayhi).
Taomni ayblamaslikni o‘rgatganlar
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Muhammad alayhissalom hech qachon taomni ayblamas edilar, agar xohlasalar, undan tanovul qilar edilar, agar yegilari kelmasa, yemas edilar. Mana shu rivoyatda muhim bo‘lgan odob bor, chunki taomni ayblab, aybini hammaga oshkor qilib, jerkishlik taom pishiruvchining ko‘ngliga og‘ir botadi.
Ho‘l meva yeyishga targ‘ib etganlar
Rasululloh xurmo va shu kabi mevalarni ko‘p iste’mol qilar edilar. Mazkur xurmo mevasi Rasululloh sollallohu alayhi vasallam iste’mol qiladigan ozuqalar ichida eng mashhuridir. Bu borada ko‘plab hadislar rivoyat qilingan. Shulardan biri: “Ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Men Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam xurmo daraxtini tanasidan chiqadigan suyuqlik, ya’ni yog‘ini yeyotganlarida birga edim. U zot: “Daraxtlarning shundaylari borki, barakasi xuddi musulmon kishining barakasiga o‘xshaydi” dedilar.
Alloh taolo Qur’oni karimning Nahl surasida shunday marhamat qiladi:
Shifobaxsh oziq haqida nasihatlari
“Asalaridan turli rangli suyuqlik chiqadi, unda kishilar uchun shifo bor. Albatta bunda tafakkur qiluvchilar uchun oyat-alomatlar bordir” (Nahl surasi, 69-oyat). Shuningdek, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ham: “Ikki narsa – Quro‘n va asal bilan davolanishni lozim tuting”, deganlar.
Ko‘p yeyishning zararidan ogohlantirganlar
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ko‘p taom tanovul qilmas edilar. Sababi, taomni ko‘p yeyish kishining isrofgarligiga, dunyoga berilganligiga dalolat qiladi. Holbuki, Nabiy alayhissalomda bunday nuqsonlar bo‘lmagan. Alloh taolo marhamat qiladi:
“Yenglar, ichinglar, ammo isrof qilmanglar. Albatta U isrof qiluvchilarni yaxshi ko‘rmaydi” (A’rof surasi, 31-oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Insonning oshqozoni uch qismdir: Biri taom, biri ichimlik va yana biri (xotirjam) nafas olishi uchun”, dedilar. Ya’ni, Rasululloh ummatlarini oshqozonning hamma qismini taomga to‘ldirib qo‘yishdan qaytarmoqdalar.
Tik turgan holda suv ichish va taom yeyish zararli ekanini o‘rgatganlar
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam suv ichganlarida uch marotaba to‘xtab ichardilar va: “Shunday qilish chanqoqni ko‘proq bosadi, ichimlik foydali bo‘ladi va salomatlikni saqlashning eng afzal yo‘lidir”, derdilar. Shuningdek, boshqa bir rivoyatda: “Rasululloh ichimlikni turib ichishdan qaytardilar. Shunda ul zot sollallohu alayhi vasallamdan: “Taomni tik turib yesa bo‘ladimi”, deb so‘rashdi. U zot: “Yo‘q! Taomni tik turib yeyish suvni tik turib ichishdan ham zararlidir”, dedilar.
Xulosa o‘rnida aytshimiz mumkinki, Nabiy sollallohu alayhi vasallam taom borasida bergan ta’limotlarini bari sog‘liq uchun foydalidir, ilm-fan rivojlangan asrimizga kelib esa ushbu hadislar tasdiqlanib, ularni yetuk professorlar e’tirof etmoqda. Alloh hammamizga shunday buyuk zotga munosib ummat bo‘lishimizni nasib etsin! Omin!
Shukrulloh Asliddinov,
“Ko‘kaldosh” o‘rta maxsus Islom bilim yurti talabasi
Inson zimmasida bir nechta omonatlar borki, bularni qadrlash zarur hisoblanadi. O‘z joniga o‘zi qasd qilish esa ana shu omonatga xiyonat qilishdir. Binobarin, Quroni karim Niso surasi 29-oyatida Haq taolo xitob qilgan: "Bir-birlaringizni o‘ldirmangiz".
Jundab ibn Abdulloh roziyallohu anhu rivoyat qiladilar: "Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Sizlardan ilgari o‘tganlardan bir kishi jarohatlandi. Besabrlik qilib pichoq oldi-da, qo‘lni kesib tashladi va ko‘p o‘tmay, qon yo‘qotib vafot etdi. Alloh: "Bandam joniga qasd etdi, unga jannatni harom qildim", dedi" (Muttafaqun alayh).
Yana bir hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Kimki tog‘dan o‘zini tashlab, joniga qasd qilsa, u jahannam olovida abadulabad o‘zini pastga tashlaydi. Kimki zahar ichib joniga qasd qilsa, u qo‘lida zaharini tutib, jahannam olovida abadulabad o‘zini zaharlaydi. Kimki o‘zini temir bilan o‘ldirsa, u qo‘lida temirini tutib, jahannam olovida abadulabad u bilan o‘zini uradi" (Imom Buxoriy, Muslim va boshqalar rivoyati).
Mo‘tabar fatvo kitoblarimizdan “Fatavoi Sirojiya”da: “Qachon kema yona boshlasa, undagilarning agar o‘zlarini dengizga tashlashsa, suzish bilan xalos bo‘lib ketishga gumonlari g‘olib bo‘lsa, shunday qilishlari vojib bo‘ladi. Agar o‘zlarini dengizga tashlasalar ham g‘arq bo‘lishlari yoki tashlashmasa, kuyib ketishlari ehtimoli bo‘lsa, u holda kemada qolish va dengizga o‘zlarini otish orasida ixtiyorlidirlar. Kimki o‘zini o‘ldirsa, uning gunohi boshqa birovni qatl qilgandan ko‘ra qattiqroqdir!”
Yuqorida keltirilgan manbalardan ko‘rinib turibdiki dinimiz inson o‘z joniga qasd qilishga emas, balki bu omonatni asrashga qadrlashga chaqiradi. Lekin, jamiyatda ba’zi insonlar borki, o‘z joniga qasd qilishga, xudkushlikka rag‘bat qiladilar. Aslini olganda o‘zini-o‘zi o‘ldirish Alloh bergan ne’matni mutlaqo mensimaslikdir. Shu bilan birga bunday holat o‘sha jamiyatga ham musibat hisoblanadi.
O‘zini-o‘zi o‘ldirishning gunohi birovni o‘ldirishdan ko‘ra og‘irroq va kattaroq hisoblanadi. Endi, salgina hayot tashvishi deb, ozgina g‘am va alam deb o‘zini o‘ldirayotganlarning gunohi birovni o‘ldirishdan ko‘ra og‘irroq ekanligini bildik. Biroq, bundan ham eng achinarlisi, birovlarning yolg‘on-yashiq gaplariga uchib, “fatvo”lariga aldanib, begunoh mo‘min-musulmonlarni o‘ldirishga qasd qilib o‘zini o‘ldirishning gunohi bundan necha barobar og‘irroq hisoblanadi. Bu shahidlik emas, bu qahramonlik ham emas, balki xudkushlikdir.
Uychi tumani "Devona bobo" jome masjidi imom-xatibi
Abdufattoh Musaxanov
Manba: @Softalimotlar