Sayt test holatida ishlamoqda!
03 Avgust, 2025   |   9 Safar, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:48
Quyosh
05:20
Peshin
12:34
Asr
17:31
Shom
19:42
Xufton
21:07
Bismillah
03 Avgust, 2025, 9 Safar, 1447

Makkiy va Madaniy suralarni bilasizmi?

06.11.2017   24661   28 min.
Makkiy va Madaniy suralarni bilasizmi?

Qur’on ilmlari mavzulari orasida makkiy va madaniy suralar bahsi katta va muhim mavzulardan bo‘lib, hatto ba’zi ulamolar ular haqida alohida kitoblar ham bitishgan.

  Abulqosim Hasan ibn Muhammad ibn Habib an-Naysoburiy (vaf. 406/1016 y.) “At-Tanbeh a’la fazl ulum al-Qur’on” (Qur’on ilmlari fazilati borasida eslatma) kitobida: “Qur’on ilmlarining katta mavzulari sirasiga nozil bo‘lish va uning sabablari ilmi, Makka va Madinada nozil bo‘lgan suralar tartibi, Makkada nozil bo‘lib, hukmi madaniy bo‘lgan oyatlar, Madinada nozil bo‘lib, hukmi makkiy bo‘lgan oyatlar, Makkada Madina ahli uchun, Madinada Makka ahli uchun nozil bo‘lgan oyatlar, makkiy suralarga o‘xshab ketadigan madaniy suralar, madaniy suralarga o‘xshab ketadigan makkiy suralar, Juhfada[1] nozil bo‘lgan oyatlar, Baytul Maqdisda nozil bo‘lgan oyatlar, Toifda nozil bo‘lgan oyatlar, Hudaybiyada nozil bo‘lgan oyatlar, kechasi nozil bo‘lgan oyatlar, kunduzi nozil bo‘lgan oyatlar, jam bo‘lib nozil bo‘lgan oyatalar, alohida nozil bo‘lgan oyatlar, makkiy suralar ichidagi madaniy oyatlar, madaniy suralar ichidagi makkiy oyatlar, Makkadan Madinaga ko‘tarilgan oyatlar, Madinadan Makkaga ko‘tarilgan oyatlar, Madinadan Habashiston yerlariga ko‘tarilgan oyatlar, mujmal nozil bo‘lgan oyatlar, tafsir qilingan holatda nozil bo‘lgan oyatlar, ixtilof qilingan suralar va  ba’zilar makkiy, ba’zilar esa madaniy degan suralar ilmi kiradi. Bu mavzular yigirma besh xildir. Kim buni bilmasa va ularning orasini farqlay olmasa unga Allohning Kitobidan so‘zlash durust emas!” – degan. 

Ibn Arabiy o‘zining “An-Nosix val-mansux” asarida: “Qur’on borasida biz bilgan narsalar shuki, ular orasida makkiy va madaniy suralar, safarda yoki muqimlikda nozil bo‘lgan oyatlar, kechasi yoki kunduzi nozil bo‘lgan oyatlar, osmonda yoki yerda nozil bo‘lgan oyatlar, Yer-u Osmon o‘rtasida nozil bo‘lgan oyatlar, g‘orda nozil bo‘lgan oyatlar mavjud”, deydi.

Ibn Naqib[2] esa o‘z tafsiri muqaddimasida shunday deydi: “Qur’onda nozil bo‘lgan suralar to‘rt qismdir: makkiy suralar, madaniy suralar, ba’zisi makkiy va ba’zisi madaniy bo‘lgan suralar, makkiy ham madaniy ham bo‘lmagan suralar”.

Insonlar makkiy va madaniy borasida uch hil ta’rif beradilar:

       Ularning eng mashhuri: Makkiy suralar deb – Rosululloh sallalohu alayhi vasallam Makkadan Madinaga ko‘chib o‘tishlaridan oldin nozil bo‘lgan oyat va suralar, madaniy suralar esa, hijratdan keyin nozil bo‘lgan oyat va suralardir. Ularni Madinada nozil bo‘lishi, Makkada nozil bo‘lishi, fath yili yoki hajjatul vado’da nozil bo‘lishi yoki biror safarda nozil bo‘lishining e’tibori yo‘q. Usmon ibn Said sanadi bilan Yahyo ibn Sallomdan rivoyat qiladi: “Makkada nozil bo‘lgan va Nabiy sollallohu alayhi vasallam madinaga yetib borishlaridan oldin yo‘lda nozil bo‘lgan oyat va suralar makkiy hisoblanadi. Shuningdek Nabiy sollallohu alayhi vasallam Madinaga kelganlaridan keyin biror bir safarda nozil bo‘lgan oyat va suralar madaniy hisoblanadi”. Ushbu rivoyat hijrat safarida nozil bo‘lgan oyat va suralar makkiy ekanligi olinadigan muhim rivoyatdir. 

Ikkinchisi: Makkiy deb, garchi hijratdan keyin nozil bo‘lgan bo‘lsa ham Makkada nozil bo‘lgan oyat va suralarga aytiladi. Madaniy deb esa, Madinada nozil bo‘lgan oyat va suralarga aytiladi. Bu gapga ko‘ra orada yana bir narsa kelib chiqadi. Safarlarda nozil bo‘lgan oyat va suralarga na makkiy va na madaniy degan nom ishlatiladi. Tabaroniy “Al-Kabir” asarida Abu Umomadan quyidagi rivoyatni keltiradi: Rosululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qur’on uch joyda nozil bo‘ldi: Makka, Madina va Shomda”, dedilar. Valid buni Baytul-Maqdis deb tafsir qiladi. Ibn Kasir esa, buni Tabuk deb tafsir qilsa yaxshiroq bo‘lardi, deydi. Makkiylarga uning atrofida nozil bo‘lgan oyat va suralar ham kiradi. Ya’ni Minoda, Arafotda va Hudaybiyada nozil bo‘lgan oyat va suralar. Madaniyga esa uning atrofida, ya’ni Badr, Uhud va Sal’[3] degan joylarda nozil bo‘lgan oyat va suralar kiradi. 

Uchinchisi: Makkiy deb, Makka ahliga xitob tarzida nozil bo‘lgan oyat va suralarga aytiladi. Madaniy deb esa Madina ahliga xitob tarzida nozil bo‘lgan oyatlarga aytiladi. Ibn Mas’ud roziyallohu anhuning quyidagi so‘zlarini shunga haml qilinadi. 

Imom Buxoriy Ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar: “Undan o‘zga iloh yo‘q bo‘lgan zotga qasamki, Allohning Kitobidan biror oyat nozil bo‘lgan bo‘lsa uni kim borasida nozil bo‘lganini ham, qayerda nozil bo‘lganini ham bilaman”. Ayyub aytadi: “Bir kishi Ikrimadan Qur’ondagi bir oyat haqida so‘radi. U: “Bu oyat mana shu tog‘ yonbag‘rida nozil bo‘lgan”, deb Sal’ tog‘iga ishora qildilar”. Buni Abu Nu’aym “Al-Hilya” kitobida keltirgan. 

Qozi Abu Bakr “Al-Intisor” asarida shunday deydi:“Makkiy va madaniy suralarni ajratishda sahoba va tobeinlarning rivoyatlariga murojaat qilinadi. Bu borada Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan biror bir so‘z vorid bo‘lmagan. Chunki u zot ham bunga buyurilmaganlar. Garchi ahli ilmlar uchun ularning ba’zilarida nosix va mansuxning tarixini bilishlari lozim bo‘lsada Alloh taolo buning ilmini ummatga farz qilmagan. Buni Rosululloh sollallohu alayhi vasallamning nasslarisiz ham bilish mumkin. 

Ibn Abbos roziyallohu anhu va boshqalar makkiy va madaniy suralarni sanab o‘tishgani rivoyatlarda keladi. Ibn Sa’d “Tabaqot” da zikr qiladi: “Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhumo aytdilar: “Ubay ibn Ka’bdan Qur’ondagi Madinada nozil bo‘lgan suralar haqida so‘radim. U: “Ular yigirma yettita sura, qolgani Makkada nozil bo‘lgan”, deb javob berdi”. 

Abu Ja’far an-Nahhos o‘zining “An-Nosix val-mansux” asarida quyidagini keltiradi: “Abu Amr ibn Alo aytadi: “Mujohiddan Qur’onning makkiy va madaniy oyatlari haqida so‘radim. U kishi: “Ibn Abbosdan bu haqida so‘raganimda u kishi: “An’om surasi to‘lig‘icha Makkada nozil bo‘lgan. U makkiy sura, lekin uning uch oyati Madinada nozil bo‘lgan: قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ... dan uch oyat (151,152,153 oyatlar). Undan oldingi barcha suralar madaniy suralar. Makkada nozil bo‘lgan suralardan: A’rof, Yunus, Hud, Yusuf, Ra’d, Ibrohim, Hijr, Nahl- uning oxirgi uch oyati Makka va Madina o‘rtasida Uhuddan chiqish joyida nozil bo‘lgan, Bani Isroil, Kahf, Maryam, Toha, Anbiyo, Haj- uningهذان خصمان dan boshlab uch oyati (19-21 oyatlar) Madinada nozil bo‘lgan, Mo‘minun, Furqon, Shuaro- uning oxirgi besh oyati:وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ dan oxirigacha Madinada nozil bo‘lgan, Naml, Qosos, Ankabut, Rum, Luqmon: uning  وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍdan boshlab uch oyati Madinada nozil bo‘lgan, Sajda- uning أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًاdan boshlab uch oyati Madinada nozil bo‘lgan, Saba’, Fotir, Yasin, Vas-Soffat, Sod, Zumar-uning  قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا dan boshlab uch oyati Madinada Hamza roziyallohu anhuning qotili Vahshiy borasida nozil bo‘lgan, yettita Haamim suralari, Qof, Zoriyot,Tur, Najm, Qomar, Ar-Rahmon, Voqe’a, Sof,Tag‘obun-lekin uning oxirgi oyatlari Madinada nozil bo‘lgan, Mulk, Nun, Al-Haqqo, Ma’orij, Nuh, Jin, Muzzammil-lekin oxirgi ikki oyati: إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ  تَقُومُ madaniydir[4], Muddasir surasidan Qur’onning oxirigacha Zalzala, Nasr, Ixlos, Falaq, an-Nos suralaridan boshqa barcha suralar makkiy suralardir. Madinada esa Anfol, Baroat, Nur, Ahzob, Muhammad, Fath, Hujurot, Hadid, undan keyin Tahrimgacha bo‘lgan suralar”, deb javob berdilar”. Rivoyatni xuddi shunday to‘lig‘icha keltirgan. Uning barcha roviylari mashhur bo‘lib, arab ulamolari nazdida ishonchli insonlardir. 

Imom Bayhaqiy “Daloil an-nubuvvat” asarida quyidagilarni keltiradi: “Ikrima va Hasan ibn Abul Hasanlar aytadilar: “Alloh taolo Qur’oni karimdan Makkada nozil qilgan suralari: Alaq, Nun, Muzzammil, Muddassir, Masad, Takvir, A’la, Layl, Fajr, Zuho, Sharh, Asr, Adiyat, Kavsar, Takosur, Ma’un, Kafirun, Fil, Falaq, An-Nas, Ixlos, Najm, Abasa, Qadr, Shams, Buruj, Tin, Quraysh, Qori’a, Qiyomat, Humaza, Mursalat, Qof, Balad, Toriq, Qamar, Sod, Jin, Yasin, Furqon, Malaika(Fotir), Toha, Voqe’a, Shuaro, Naml, Qosos, Isro, Sobi’a (Yunus), Hud, Yusuf, Hijr, An’om, Soffat, Luqmon, Saba, Zumar, G‘ofir, Duxon, Sajda, Shuro, Zuxruf, Josiya, Ahqof, Zariyat, G‘oshiya, Kahf, Nahl, Nuh, Ibrohim, Anbiyo, Muminun, Sajda, Tur, Mulk, Alhaqqo, Ma’orij, Naba, Nazi’at, Inshiqoq, Infitor, Rum va Ankabut suralari. 

Madinada nozil bo‘lgan suralar esa: Mutoffifin, Baqara, Oli Imron, Anfol, Ahzob, Moida, Mumtahana, Niso, Zalzala, Hadid, Muhammad, Ra’d, Ar-Rohman, Inson, Taloq, Bayyina, Hashr, Nasr, Nur, Haj, Munafiqun, Mujodala, Hujurot, Tahrim, Sof, Jum’a, Tag‘obun, Fath va Baroat suralari”. 

Bayhaqiy: “Ushbu rivoyatda Makkada nozil bo‘lgan Fotiha, A’rof va Maryam suralari tushib qolgan”, deydi. 

Ibn az-Zurays quyidagi rivoyatni keltiradi: “Ibn Abbos roziyallohu anhumo: “Agar Makkada bir suraning boshi nozil bo‘ladigan bo‘lsa uni Makkada yozilardi. So‘ng Alloh unga o‘zi xohlagancha ziyoda qiladi. Birinchi nozil bo‘lgan Qur’on oyatlari bu Alaq surasi, so‘ng Nun, so‘ng Muzzamil, so‘ng Muddasir, so‘ng Masad, so‘ng Takvir, so‘ng A’lo, so‘ng Layl, so‘ng Fajr, so‘ng Zuho, so‘ng Sharh, so‘ng Asr, so‘ng Adiyat, so‘ng Kavsar, so‘ng Takosur, so‘ng Ma’un, so‘ng Kafirun, so‘ng Fil, so‘ng Falaq, so‘ng An-Nas, Ixlos, so‘ng Najm, so‘ng Abasa, so‘ng Qadr, so‘ng Shams, so‘ng Buruj, so‘ng Tin, so‘ng Quraysh, so‘ng Qori’a, so‘ng Qiyomat, so‘ng Humaza, so‘ng Mursalat, so‘ng Qof, so‘ng Balad, so‘ng Toriq, so‘ng Qamar, so‘ng Sod, so‘ng A’rof, so‘ng Jin, so‘ng Yasin, so‘ng Furqon, so‘ng Malaika (Fotir), so‘ng Maryam, so‘ng Toha, so‘ng Voqe’a, so‘ng Shuaro, so‘ng Naml, so‘ng Qosos, so‘ng Isro, so‘ng Yunus, so‘ng Hud, so‘ng Yusuf, so‘ng Hijr, so‘ng An’om, so‘ng Soffat, so‘ng Luqmon, so‘ng Saba,  so‘ng Zumar, so‘ng G‘ofir, so‘ng Sajda, so‘ng Shuro, so‘ng Zuxruf, so‘ngDuxon, so‘ng Josiya, so‘ng Ahqof, so‘ng Zariyat, so‘ng G‘oshiya, so‘ng Kahf, so‘ng Nahl, so‘ng Nuh, so‘ng Ibrohim, so‘ng Anbiyo, so‘ng Mo‘minun, so‘ng Sajda, so‘ng Tur, so‘ng Mulk, so‘ng Alhaqqo, so‘ng Ma’orij, so‘ng Naba, so‘ng Nazi’at, so‘ng Infitor,  so‘ng Inshiqoq, so‘ng Rum, so‘ng Ankabut, so‘ng Mutoffifin suralari. Ushbu suralar Makkada nozil bo‘lgan suralar. 

Madinada esa Baqara, so‘ng Anfol, so‘ng Oli Imron, so‘ng Ahzob, so‘ng Mumtahana, so‘ng Niso,so‘ng Zalzala, so‘ng Hadid, so‘ng Muhammad, so‘ng Ra’d, so‘ng Ar-Rohman, so‘ng Inson, so‘ng Taloq, so‘ng Bayyina, so‘ng Hashr, so‘ng Nasr, so‘ng Nur, so‘ng Haj, so‘ng Munafiqun, so‘ng Mujodala, so‘ng Hujurot, so‘ng Tahrim, so‘ng Jum’a, so‘ng Tag‘obun, so‘ng Sof, so‘ng Fath, so‘ng Moida, so‘ng Baroat suralari nozil bo‘ldi”, dedilar”. 

Abu Ubayd aytadi: “Ali ibn Abu Talha: “Madinada Baqara, Oli Imron, Niso, Moida, Anfol, Tavba, Haj, Nur, Ahzob, Muhammad, Fath, Hadid, Mujodala, Hashr, Mumtahana, Havoriyyin (Sof), Tag‘obun, Taloq, Tahrim, Fajr, Layl, Qadr, Bayyina, Zalzala va Nasr suralari nozil bo‘ldi. Qolgan suralar Makkada nozil bo‘lgan”, dedi”. 

Abulhasan ibn Hassor o‘zining “An-Nosix val-mansux” asarida: “Madinada nozil bo‘lgan suralar yigirmatta, ixtiloflilari o‘n ikkita, bundan boshqalari makkiy suralar ekanligiga ittifoq qilingan”, deydi. 

                                   “Al-Itqon fi ulum al-Qur’on”asari asosida

 



[1]Makkadan Madinaga qilingan hijrat orasidagi shahar nomi.

[2] Abu Hibbonning shayxi Jamoluddin hanafiy.

[3]Madinada tog‘ nomi.

[4]Kitobning asl nusxalarida xuddi shunday keltirilgan ekan. Lekin ulamolar o‘rtasida  إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ oyati bir oyat ekanligi borasida hech qanday ixtilof yo‘q.

 

Boshqa maqolalar

En og‘ir harom

01.08.2025   4666   9 min.
En og‘ir harom

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

 

Yetimning haqqini yeyishning katta gunoh, og‘ir jinoyat va o‘ta ketgan pastkashlik ekanini hech kim inkor qilmasa kerak.

Alloh taolo Qur’oni Karimda: «Yetimlarning mol-mulklarini zulm bilan yegan kimsalar qorinlariga do‘zaxni yebdilar, xolos» (Niso surasi, 10‑oyat), deya bejizga tahdid qilmagan.

«Falonchi yetimning pulini o‘maribdi», deyilsa, har qanday vijdonli odam o‘zi bilgan eng og‘ir gaplar bilan uni qarg‘ashi, haqorat qilishi tabiiy.

Biroq, shariat va voqelik nuqtayi nazari bilan qarasak, yetimning haqqini yeyishdek yana bir katta gunoh, og‘ir jinoyat bor, ammo negadir ko‘pchilik unga beparvo. Bu ‒ ommaning molidan nohaq, o‘g‘rin-cha, yeyishdir.

Ochig‘ini aytish kerak, postsovet mamlakatlarda davlatning mulkini o‘marish odat tusiga kirib, odamlarning qon-qoniga singib ketdi. Odamlar davlatning mulkini xuddi egasiz moldek tasavvur qiladigan bo‘lib qolgan. Davlatning mulkidan o‘g‘rilayotganlar o‘zini hech noqulay ham his qilishmaydi, xuddi otasidan qolgan bog‘dan olma yegandek, xalq mulkini bemalol o‘pqoniga tiqaveradi. O‘rni kelsa, bu borada musobaqalashib ham ketishadi.

Buning bir qator sabablari mavjud bo‘lib, shulardan biri bizdagi zamonaviy davlatchilikning tarixiy ildiziga borib taqaladi. Dahriylar inqilob qilib, Rusiya hukumatini ag‘dardi, ularning toj-taxtini, mol-mulkini talon-taroj qilib, tortib oldi. Keyin bu talonchilik davom etib, kengayib, butun bir xalqning yuqori qatlamiga tegishli barcha narsa musodara qilindi. Dahriy tuzumga qarshi chiqqanlar, ziyolilar, hur fikrli, ongli kishilar xalq dushmani deb e’lon qilinib, o‘ldirildi, qamaldi, surgun qilindi. Shuning uchun o‘sha paytdagi mazlum qatlam bu davlatga nisbatan alamzada bo‘lib qoldi, «davlat mening nasabimni, mavqeimni, mol-mulkimni tortib oldi, endi men ham davlatnikini sovuraman, chunki unda mening haqqim bor» degan tushunchada bo‘ldi. Sovet davrining oxiriga borib, nihoyatda ommalashgan bu tushuncha butun xalqqa singib, davlatning mulkini o‘g‘irlash oddiy ish bo‘lib qoldi, hatto uddaburonlik hisoblana boshladi.

Shu zaylda davlat xalqning mulkini, xalq davlat mulkini talon-taroj qilishga odatlanib qoldi. Bularning barchasi davlat bilan xalq o‘rtasida jarlik, beayov dushmanlikni yanada chuqurlashtirib yubordi. Bugun ham mana shu ruhiyat ko‘p joyda hukmron. Bu, Qur’on ta’biri bilan aytganda, xalqning o‘z-o‘zini o‘ldirishidir (Niso surasi, 29-oyatga ishora).

Ming afsuski, mustabid tuzum parchalanib, yurtimiz mustaqil bo‘lsa ham, juda ko‘pchilikda davlatning mulkiga nisbatan ana shunday noto‘g‘ri munosabat saqlanib qoldi. Jamiyatni bugungacha zimdan qo‘porib, yemirib, zaharlab kelayotgan korrupsiya, poraxo‘rlik, davlat mulkini talon-taroj qilish, birovlarning mulkini aldov yoki firibgarlik yo‘li bilan o‘zlashtirish ana shu manfur tuzumdan qolgan razil sarqit, desak, xato bo‘lmaydi.

Aslida davlat mulki ommaning moli bo‘lib, uni nohaq va yashirincha olish eng og‘ir haromlardan sanaladi.

Qur’oni Karim va hadisi shariflarda ommaning molidan yashirincha olib yeyish «g‘ulul» deyiladi. Bu so‘z odatda o‘lja taqsimlanmasdan oldin undan biror narsani maxfiy ravishda olishni bildiradi, lekin ulamolar bu narsa ommaning molidan yashirincha yeyishning barcha ko‘rinishlarini o‘z ichiga olishini ta’kidlashadi.

Rummoniy aytadi: «G‘ulul so‘zi «g‘olalun» so‘zidan olingan bo‘lib, aslida suvning daraxtlar orasiga singishiga aytiladi. Xiyonatda mulkka odamlardan maxfiy suratda, halol bo‘lmagan yo‘l bilan kirim bo‘lgani uchun bu gunoh «g‘ulul» deb atalgan».

Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday deydi:

«Kimki g‘ulul qilsa, o‘ljaga xiyonat qilsa, Qiyomat kuni xiyonat qilib olgan narsasi bilan keladi. So‘ngra har bir jon qilgan qilmishini(jazosini) to‘liq oladi. Ularga zulm qilinmas».

Demak, kim ommaning mulkidan yashirincha biror narsa olsa, Qiyomat kuni mahshargohga o‘sha narsa bo‘yniga osilgan holda keladi, odamlardan yashirib qilgan xiyonati barchaga oshkor etiladi. Bu holatning tafsirini bevosita hadisi sharifda o‘qishimiz mumkin.

Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam oramizda turib, g‘ulul haqida so‘zladilar. Uning gunohi kattaligini, ishi og‘irligini gapirib, shunday dedilar: «Qiyomat kuni birortangiz yelkasida ma’rayotgan qo‘y bilan, kishnab turgan ot bilan kelib, «Ey Allohning Rasuli, meni qutqaring!» deganini ko‘rmayin! Men ham: «Sen uchun hech narsa qo‘limdan kelmaydi, senga (hukmlarni) yetkazganman», demayin. Yelkasida o‘kirib turgan tuya bilan kelib, «Ey Allohning Rasuli, meni qutqaring!» demasin. Men ham: «Sen uchun hech narsa qo‘limdan kelmaydi, men yetkazganman», deb turmayin. Yelkasida unsiz narsa bilan kelib: «Ey Allohning Rasuli, meni qutqaring!» demasin. Men ham: «Sen uchun hech narsa qo‘limdan kelmaydi, men yetkazganman», demayin. Yoki yelkasida hilpirab turgan bir parcha latta bilan kelib, «Ey Allohning Rasuli, meni qutqaring!» demasin. Men ham: «Sen uchun hech narsa qo‘limdan kelmaydi, men yetkazganman», demayin».

Buxoriy va Muslim rivoyati.

Bu hadisi sharifda kim ommaning molidan nimani o‘g‘irlagan bo‘lsa, Qiyomat kuni o‘shani yelkasiga ortgan holda kelishi, unga hatto shafoatchilarning peshvosi Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ham yordam bera olmasliklari ta’kidlanmoqda. Bundan og‘ir holat bo‘lmasa kerak.

Ommaning mulkidan o‘marishning katta-kichigi bo‘lmaydi, barchasi harom va og‘ir gunoh hisoblanadi. Imom Buxoriy «Sahih»da bu haqda alohida bob ochib, uni «G‘ululning ozi haqida», deb nomlaydi va unda bunday xiyonatning ozi ham og‘ir gunoh ekaniga dalil sifatida quyidagi hadisni keltiradi:

Abdulloh ibn Amr roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallamning yuklariga Kirkira degan kishi mutasaddi edi. U vafot etdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «U do‘zaxdadir», dedilar. Borib qarashgan edi, bir aboa (choponga o‘xshash ustki kiyim) topib olishdi. U buni o‘ljaga xiyonat qilib olgan ekan».

Ommaning molidan haqsiz ravishda, yashirincha olish hatto shahidni ham do‘zaxga uloqtiradi. Imom Buxoriy Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qiladi:

«Bir qul Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning yuklarini tushirayotgan edi, to‘satdan daydi o‘q kelib, o‘sha qulga tegdi. Odamlar: «Unga shahidlik qutlug‘ bo‘lsin!» deyishdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Yo‘q! Jonim qo‘lida bo‘lgan Zotga qasamki, Xaybar kuni o‘ljalardan ulushlar taqsim bo‘lmay turib olgan shamlasi (o‘ranib olinadigan ustki kiyim) uning ustida olov bo‘lib lovullaydi», dedilar. Bir kishi Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan buni eshitgan zahoti bir poyabzal ipini olib kelib, «Men mana shuni olgan edim», degan edi, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam «Bu do‘zaxdan (olingan) poyabzalning ipi!» dedilar».

Qarang, kim ommaning molidan biror narsa olsa, do‘zaxdan o‘shancha ulush olgan hisoblanar ekan. Bir ip olsa, do‘zaxdan bir ip, bir ko‘ylak olsa, do‘zaxdan bir ko‘ylak olgan bo‘ladi. Bu ma’no boshqa hadislarda ham ta’kidlanadi.

Imom Termizi Ka’b ibn Ujra roziyallohu anhudan rivoyat qilgan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Haromdan bitgan har bir et do‘zaxga munosibdir», deganlar.

Imom Buxoriy Xavla Ansoriyya roziyallohu anhudan rivoyat qiladi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallamning «Allohning moliga o‘zini nohaq uradigan kishilarga Qiyomat kuni do‘zax bo‘ladi», deyayotganlarini eshitganman».

Ibn Hajar Asqaloniy rahmatullohi alayh ushbu hadisni sharhlar ekan, «Ya’ni musulmonlarning mol-mulkini botil tasarruf etadiganlar», deya izohlaydi.

Demak, musulmonlarning moliga mas’ul bo‘lgan kishi uni o‘ziga emas, birovga nohaq bersa ham, o‘ziga do‘xazni sotib olgan bo‘lar ekan.

Bu hadisi sharifda e’tibor beriladigan yana bir nukta shuki, ommaning moli Allohning moli hisoblanar ekan. Binobarin, xalqning mulkini o‘marayotgan kimsa Allohning molidan olayotganini unutmasligi kerak.

Kimdir «Nima uchun ommaning moli yetimning haqqiga tenglashtirilmoqda?» deyishi mumkin. Buning sababi juda oddiy. Ommaning molida yetimning haqqi bo‘lishi tayin, chunki umumiy boylikda butun xalqning haqqi bor, jamiyatda esa yetimlar bo‘lishi tabiiy. Binobarin, ommaning mulkidan nohaq olgan kishi qaysidir yetimning haqqini ham olgan bo‘ladi. Ammo u qaysi yetimning qancha haqqini olganini bila olmaydi va shu jihatdan buning gunohi yanada og‘irroq bo‘ladi. Bu gunohning tavbasi chin qalbdan nadomat chekish, bu ishni qaytib qilmaslikka qat’iy jazm qilishdan tashqari o‘sha nohaq olingan molni to‘laligicha o‘z joyiga qaytarish bilangina bo‘ladi.

Hasanxon Yahyo Abdulmajid