Sayt test holatida ishlamoqda!
12 Iyul, 2025   |   17 Muharram, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:19
Quyosh
05:01
Peshin
12:34
Asr
17:41
Shom
20:01
Xufton
21:34
Bismillah
12 Iyul, 2025, 17 Muharram, 1447

Xayrli duolar – Payg‘ambar alayhissalomdan meros

25.10.2017   12132   5 min.
Xayrli duolar – Payg‘ambar alayhissalomdan meros

Sevikli Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallamning tarixlarini, siyratlarini boshqa anbiyolardan ko‘ra ko‘proq, yaxshiroq bilamiz. Shunday bo‘lishi tabiiy hol, zotan.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning mushriklar zulmiga, kofirlar adovatiga, din dushmanlarining fisqu hasadlariga qarshi ko‘rsatgan sabru matonati, lutfu karami, hilmu sharofatini do‘stu dushman barobar e’tirof etgan. Illo, bu – buyuk haqiqat edi. Nafaqat Quraysh qabilasi, balki yon-atrofdagi barcha arablar u zotni “Al-Amin” – ishonchli, sodiq, to‘g‘ri so‘z, samimiy, pok inson, deb bilgani holda risolatlariga ishonmasdan  yolg‘onchiga chiqarishdi. Ammo u Payg‘ambar alayhissalom sabr qildilar, Islomni yetkazishda sobitqadam bo‘ldilar. U zotga risolat kelgan zahoti Makka ahlini yig‘ib: «Ey qavm! Agar men ana shu tog‘ning ortida dushmanning otliq lashkari kelyapti desam ishonasizmi?» dedilar. Qavm hech ikkilanmasdan: «Ha, albatta, ishonamiz», dedi. Payg‘ambar alayhissalom bu gapni bekorga aytmadilar, asli yo‘q xabarga ishongan qavm endi eng buyuk haqiqatga – Payg‘ambar alayhissalom olib kelgan buyuk xabarga ham ishonishi kerak edi. Ammo «Unday bo‘lsa, Alloh taolo meni sizlarga Payg‘ambar etib tayinladi» deb risolatni bayon qilgan edilar, hozirgina yo‘q gapga ishonamiz deb turgan qavm bu haq so‘zga ishonmadi. U zotning risolatlarini rad qildi, o‘zlarini hali yolg‘onchiga, hali shoirga, hali sehrgarga, hatto telbaga chiqarishdi. Avvalgi payg‘ambarlarga zolim qavmi nimaiki yomonlik qilgan bo‘lsa, barchasini qildi. O‘sha davrda arablarda so‘z san’ati yuksak cho‘qqilarga ko‘tarilgan edi. Arablar o‘sha davrning eng buzilgan, eng johil, salkam yovvoyi qavmiga aylanib qolgan bo‘lsa-da, so‘z san’atida, bayonda, nutqda, tilda nihoyatda taraqqiy etgan edi. Bu davrning she’riyati dunyo nazm maydonida yetib bo‘lmas yuksaklarda edi. Biroq, ana shu ko‘klarga ko‘tarilgan she’riyat hazrati Muhammad alayhissalomga nozil bo‘lgan Qur’oni karimning eng kichkina surasi qarshisidayoq ojiz qoldi, Qur’oni karimning ilohiy hikmatlari, shomil oyatlari oldida taslim bo‘lib, bosh egishga, yengilganini tan olishga majbur bo‘ldi. Bu ulkan mag‘lubiyatning alamiga chiday olmagan qavm u zotga ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tuhmatlarni qildi, yakkalab qo‘ydi, qizlarining oilasini buzdi, o‘g‘illari vafot qilsa, nasli uzilgan, “abtar” deb malomat qildi, ammo Muhammad sollallohu alayhi vasallam bularning barchasiga tog‘dek matonat bilan turib berdilar, shirkka, butparastlikka mukkasidan ketgan, duch kelgan narsaga oliha deb sig‘inib yurgan zalolatdagi qavmga tavhid g‘oyasini – Laa ilaaha illalloh – Allohdan o‘zga iloh yo‘q degan ilohiy haqiqatni yetkazishda sobit turdilar. U zotning metindek mustahkam, barqarorliklarini ko‘rib, mushriklar hiyla yo‘liga o‘tdi, da’volaridan qaytarish uchun hali shahvat, hali mol-dunyo, hali hokimiyat taklif qilib ko‘rdi. Biroq, Alloh subhanahu va taolo u muhtaram zotga haqiqatni ko‘rsatib, butun bashariyat taqdiri u zotga bog‘liq ekanini anglatib turar edi. Shuning uchun Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bu buyuk vazifadan bir lahza ham chekinmadilar.

Olamlarga rahmat qilib yuborilgan bu buyuk zot ana shu noshukr, g‘ofil, johil, mushrik, kofir qavmga achinar edilar, ularning oxiratda azob-uqubatda qolishini istamas edilar. Shuning uchun toshbo‘ron qilishsa ham, kavushlari qonga to‘lsa ham sabr qildilar, farishtalar kelib, yordam beraylikmi, bu qavmni yer bilan yakson qilaylikmi deb turishsa ham qavmni qarg‘amadilar, aksincha, ularning haqqiga xayrli duolar qildilar. Barcha qiyinchiliklar, jabru sitamlarga sabr qildilar, ma’naviy va moddiy tazyiqlarga chidadilar, ona Vatanlaridan quvildilar, ammo Alloh taoloning dinini ummatga yetkazdilar, insoniyatga ikki dunyo saodati yo‘lini shaxsiy namuna o‘laroq ko‘rsatib berib, dunyo tarixidagi nubuvvat va risolat silsilasini yakunlab, so‘ng rafiqul a’loga intiqol qildilar.

Dunyo hayoti turli-tuman qiyinchiliklardan, musibatlardan xoli bo‘lmasligi tabiiy. Har bir inson umri davomida musibatlarga yo‘liqadi, qiyinchiliklarga duch keladi, tuhmatlarga qoladi, yomonliklarga mubtalo bo‘ladi, fitnalarga qurbon bo‘ladi. Lekin har safar banda Parvardigorining o‘zi bilan birga ekanini unutmasligi kerak. Agar u haq yo‘lda bo‘lsa, bu nohaqliklarga, fitnalarga, tuhmatlarga sabr qilish kerak. Alloh taolo bilan roz aytishgan, vahiy orqali bog‘lanib turgan payg‘ambarlar ham musibatlarga sabr qildi, siz bilan biz sabrli bo‘laylik!

Payg‘ambar alayhissalom yomonlarni qarg‘amadilar, biz ham qarg‘amaylik!

Payg‘ambar alayhissalom ozorning eng qattig‘ini ko‘rganlarida ham odamzotning holatini, tabiatini tushundilar, ularni duoibad emas, duoixayr qildilar, biz ana shu sunnatga ergashaylik!

 Holbuki, sizu bizga Muhammad alayhissalomdan ilm bilan birgalikda ummatning g‘am-tashvishi ham meros bo‘lib qoldi, zimmamizga yuklandi. Shuning uchun har bir musulmon banda Payg‘ambar alayhissalomning har bir harakatidan o‘rnak olib yashamog‘i kerak.

Rahmatulloh SAYFUDDINOV,

«Mirza Yusuf» jome masjidi imom-xatibi

Siyrat va islom tarixi
Boshqa maqolalar

Men qabrimga ketaman...

11.07.2025   2058   2 min.
Men qabrimga ketaman...

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

Hazrat Tahonaviy rahmatullohi alayhmurid va yaqinlariga «safar qilsangiz va yukingiz sizga bepul olib ketishingizga ruxsat bergan miqdordan ortiq bo‘lsa, albatta, ortiqcha yukning haqqini ado eting va keyin safar qiling», deya ko‘rsatma berar edilar.

Bir kuni u kishi safar qilish uchun vokzalga yetib keldilar. Poyezd kelishiga yaqin qolgan edi. Hazrat yuklarini olib, yuklar tortiladigan joyga yetib keldilar va navbatga turdilar. Tasodifan poyezdda birga ketadigan konduktor u yerga keldi va hazratni tanib qoldi. Darhol: «Hazrat, siz bu yerda nega turibsiz?» deb so‘radi.

Hazrat: «Yukimni torttirish uchun kelganman», dedilar.

Konduktor: «Sizga yukingizni torttirishga zarurat yo‘q. Hech qanday muammo bo‘lmaydi. Men siz bilan birga poyezdda ketaman. Ortiqcha yuk uchun haq to‘lashingiz shart emas», dedi.

Hazrat: «Siz men bilan birga qayergacha borasiz?» deb so‘radilar.

Konduktor: «Falon bekatgacha boraman», dedi.

Hazrat: «Keyin u yog‘iga nima bo‘ladi?» deb so‘radilar. Konduktor: «U bekatda boshqa konduktor keladi. Men unga bu hazratning yuklari, deb aytib qo‘yaman», dedi.

Hazrat: «U konduktor men bilan birga qayergacha boradi?» deb so‘radilar.

Konduktor: «U uzoqqa ketadi. Undan ancha oldin sizning bekatingiz keladi», dedi.

Hazrat: «Yo‘q, men ancha uzoqqa ketaman, oxirat tarafga ketaman, qabrimga ketaman. Qaysi konduktor men bilan birga ketadi?» dedilar. Keyin: «Oxiratda mendan bir davlatga oid poyezdda yukning haqqini ado qilmay qilgan safaring va o‘g‘irliging hisobini ber degan talab bo‘lsa, u yerda qaysi konduktor menga yordam bera oladi?!» dedilar.

«Nasihatlar guldastasi» kitobidan