بسم الله الرحمن الرحيم
Muhtaram jamoat! Oila insonning dunyoviy saodatini ta’minlovchi qo‘rg‘ondir. Jamiyat hayotining ravnaqi, darajasi, sifati ko‘p hollarda oilaning qay darajada hayotga qobilligida namoyon bo‘ladi. Jamiyat oilalarning majmuidir. Shuning uchun jamiyatning ahvoli bilan oilaning holi bir-biriga chambarchas bog‘liq. Shunga ko‘ra jamiyatdagi norasoliklar to‘g‘ridan to‘g‘ri oilaga yoxud oiladagi illatlar to‘g‘ridan to‘g‘ri jamiyatga o‘z ta’sirini o‘tkazadi. Har bir ajralish, har bir zahil rang, ko‘zi mayus bola, har bir yolg‘iz erkak, har bir ko‘zi yoshli ayol jamiyatning dardidir. Agar oila halol-pok bo‘lsa, tinch bo‘lsa, jamiyat mustahkam, turmush farovon bo‘ladi. Oilada erkak kishining mas’uliyati alohida qayd etilgan. Alloh taolo erkak kishini jismoniy va ruhiy jihatlari bilan oila rahbari bo‘lishga mos qilib yaratgan. Oila qurish va uning osoyishtaligini saqlash, bu yo‘ldagi barcha sarf-xarajatlar erkak kishining zimmasidadir. Alloh taolo erkak kishiga oiladek muqaddas dargohga rahbar bo‘lish vazifasini yuklab, Qur’oni karimda shunday marhamat qilgan:
الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاء بِمَا فَضَّلَ اللّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُواْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ
(سورة النساء/34).
ya’ni: “Erkaklar xotinlar ustidan (oila boshlig‘i sifatida doimiy) qoim turuvchilardir. Sabab – Alloh ularning ayrimlari (erkaklar)ni ayrimlari (ayollar)dan (ba’zi xususiyatlarda) ortiq qilgani va (erkaklar o‘z oilasiga) o‘z mol-mulklaridan sarf qilib turishlaridir” – degan.
Payg‘ambarimiz s.a.v. erning ayoli oldidagi vazifasi xususida shunday marhamat qilganlar; Rivoyat qilinishicha, sahobalar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan: Zimmamizda xotinlarimizning qanday haqlari bor? – deb so‘rashganda, U zot (sav):
أَنْ تُطْعمَهَا إِذَا طَعِمْتَ ، و تَكْسُوهَا إِذَا اكْتَسيْتَ وَ لاَ تَضْرِبِ الْوَجْهَ ، وَ لاَ تُقَبِّحْ ، وَ لاَ تَهْجُرْ"
"إِلاَّ فِى الْبِيْتِ
(رواه ابو داود).
ya’ni: “Yeganingizda uni ham yedirmog‘ingiz, kiyganingizda kiydirmog‘ingiz, yuziga urmaslik, qabih so‘zlar bilan haqorat qilmaslik, arazlashganda uydan chiqmagan holda faqat o‘rinni boshqa qilib yotmoqlik” – dedilar. (Imom Abu Dovud rivoyati).
Erkak kishining eng katta burchi o‘z qaramog‘idagilarning o‘zgalarga qaram bo‘lib qolishiga yo‘l qo‘ymasligidir. Darhaqiqat, erkaklarning zimmasiga ahli ayol nafaqasi farzdir. Payg‘ambarimiz (s.a.v.) hadislarining birida: “Kishi o‘z qaramog‘idagilarini nafaqasiz tashlab qo‘yishi uning qattiq gunohkorligiga kifoya qiladi”, deb marhamat qilganlar.
Ming afsuslar bo‘lsinki, hozirgi kunda ba’zi bir oila boshliqlari ayni shu masalada o‘z vazifalarini unutib qo‘ymoqdalar. Hatto ba’zilari oriyatsizlik bilan o‘z jufti halollarini ayollar sha’niga mos kelmaydigan yo‘llar bilan pul topib kelish uchun ko‘cha-ko‘yga chiqarib, hatto mardikorchilik qilishga majbur qilayotganlari ham sezilmoqda. Bunday holatlar paydo bo‘lishi achinarli holdir.
Rasululloh (s.a.v.) Hajjatul vado’da erkaklarga murojaat qilib, bunday dedilar: “Ayollar haqida Allohdan qo‘rqinglar, darhaqiqat, ular sizning yordamchilaringiz bo‘lib, sizlarning ulardagi haqqingiz shundan iboratki, sizning uyingizga siz yoqtirmagan birorta kimsaning kirishiga yo‘l qo‘ymaslik. Bordi-yu, shunday qilsalar ularni jarohat yetkazmaydigan qilib urishib qo‘yingiz! O‘z navbatida sizlar ham ularni o‘rta holatda yedirib, kiydiringiz” (Imom Muslim rivoyati).
Albatta, Islom dini o‘z ayollariga nisbatan yaxshi munosabatda bo‘lgan erkaklarni insonlarning eng yaxshilari qatoriga qo‘shadi. Bu haqda Rasululloh shunday deb marhamat qiladilar:
قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ: "خَيْرُكُمْ خَيْرُكُمْ لِأَهْلِهِ وَأَنَا خَيْرُكُمْ لِأَهْليِ"
(رواه الترمذي).
ya’ni: “Sizlarning ichingizdagi eng yaxshingiz o‘z ahli ayoliga nisbatan yaxshi munosabatda bo‘lganidir. Men esa o‘z ahlimga sizlardan ko‘ra yaxshiroq munosabatdaman”. (Imom Termiziy rivoyati).
Muhtaram namozxonlar! Oilada er o‘z ota-onasini birinchi navbatda hurmat qilishi va ayolini ham ota-onasiga nisbatan hurmat bilan munosabatda bo‘lishiga undab turishi lozim. Chunki, ota-onani hurmat qilish farzand uchun birinchi vazifa. Lekin shuni yaxshi bilish lozimki, ota-ona farzandini ayoliga talog‘ini berishga majburlashga haqqi yo‘q. Bu borada o‘g‘il ota-onasiga itoat qilmaslikka haqqi bor. Bu borada Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan quyidagi hadis vorid bo‘lgan:
عَن عَلِيٍ رَضِيَ اللهُ عَنهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَالَ: "لاَ طَاعَةَ لِبَشَرٍ فيِ مَعصِيَةِ اللهِ،
إِنَّمَا الطَّاعَةُ فيِ المَعرُوفِ
(رواه البخاري و مسلم).
ya’ni: Ali r.a.dan rivoyat qilinadi, Payg‘ambar s.a.v. dedilar: "Allohga ma’siyat bo‘ladigan ishda insonga itoat qilinmaydi. Itoat faqat shariatga muvofiq bo‘lgan ma’ruf ishlardadir". (Imom Buxoriy va Imom Muslim rivoyati).
Demak, bandani rozi qilaman, deb Alloh taoloni norozi qiladigan narsani qilib bo‘lmaydi. Har bir musulmon farzand ota-onasini rozi qilish uchun barcha yaxshiliklarini qilishi shart. Ammo ota-onasi xohlamay qolgan ayolni ruxsatini berishi mumkin emas.
Muhtaram jamoat! Ma’lumki, aqdi nikohning shartlaridan biri er-xotinning roziligidir. Ya’ni, agar er yoki xotinning ikkisidan biri nikohga rozi bo‘lmasa unday nikoh to‘g‘ri bo‘lmaydi. Ammo, taloq masalasida faqat erning talog‘i inobatga o‘tadi. Ayol kishining talog‘iga e’tibor yo‘q. Bu degani erkak kishi taloq masalasida juda ham ehtiyot bo‘lishi lozim demakdir. Ba’zi bir erkaklar bilib-bilmay, tushunib-tushunmay, arzimagan oilaviy mojaro sababli o‘z jufti haloliga nisbatan taloq lafzini ishlatib qo‘ymoqdalar. Ba’zilari esa taloq berish huquqini su’iste’mol qilib, ha deganda ayolini qo‘rqitish yoki o‘ziga bo‘ysundirish maqsadida bu so‘zdan foydalanadilar. Holbuki, “taloq” lafzi aytilganda Allohning Arshi larzaga keladi, shar’iy nikoh fosid bo‘lib, er-xotin bir-biriga harom bo‘lib qoladi. Taloq Allohning yomon ko‘rgan narsasidan bo‘lib, u oxirgi chora sifatida joriy qilingandir. Payg‘ambar alayhissalom marhamat qilganlar:
عَنِ النَّبِيِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَالَ: "أَبغَضُ الحَلَالِ اِلىَ اللهِ الطَّلاَقُ"
(رواه أبو داود وابن ماجه).
ya’ni: “Halol narsalar ichida Alloh eng yomon ko‘radigan narsa taloqdir”. (Imom Abu Dovud va Ibn Moja rivoyati).
Ba’zi erkaklar taloq masalasiga beparvo bo‘lib, ayoliga taloq so‘zini ko‘p aytsada bunga parvo qilmay o‘zaro oilaviy munosabatlarda davom etaverish hollari ham uchrab turadi. Ularning bu ishlari gunohi azimdir, har birimiz buning xatari va oqibatidan ogoh bo‘lishimiz lozim. Taloqni ermak qilish, bo‘lar-bo‘lmas sabablar bilan xotinni taloq qilaverish juda katta kulfatlarga, oilaviy baxtsizliklarga sabab bo‘lishini unutmasligimiz zarur.
Ming afsuslar bo‘lsinki, taloqning kelib chiqishiga ko‘p hollarda taloqning oldini olishi kerak bo‘lgan shaxslar ota-onalar sababchi bo‘lib qolishyapti. To‘g‘ri, ko‘pchilik ota-onalar o‘z farzandlarini uylab-joylaganlaridan keyin ham ularning oilaviy hayotlari baxtli bo‘lishi uchun qo‘ldan kelgan barcha choralarni ko‘rishadi, o‘g‘il-qiz va kelin-kuyovlariga dono maslahatchi bo‘lishadi, o‘z hayotiy tajribalari asosida yoshlarga ta’lim berishadi, ularning xato-kamchiliklarini kechirib, oliyjanoblik ko‘rsatishadi.
Ammo ba’zi holatlarda tamoman aksincha holatni ham ko‘ramiz. Ota-onalar oraga tushib, bolalarining oilaviy hayotlarini buzishgacha borib yetishadi. Bunday bema’ni aralashuvdan ehtiyot bo‘lish kerak.
Alloh taolo yurtimizni obod qilib, oilalarimizni mustahkam va aziz farzandlarimizni ota-onasiga rahmat keltiradigan, elu yurtga manfaatli insonlar bo‘lishlarini nasib aylasin! Omin.
Bu mavzuda salaflarimizdan kelgan bir qancha ta’sirli rivoyatlar bor. Quyida ularning ayrimlarini keltiraman:
1. Shaqiq Balxiy rahimahulloh aytadi:
"Men xushu’ni Isroil ibn Yunusdan o‘rgandim. Biz uning atrofida edik, u o‘ng tomonida kim bor, chap tomonida kim borligini bilmasdi — oxirat haqida tafakkur qilardi".
2. Yusuf ibn Asbat rahimahulloh aytadi:
"Sufyon ibn Uyayna rahimahulloh menga xufton namozidan so‘ng: "Tahorat idishini (obdasta) bergin", dedi. Unga berdim. U o‘ng qo‘li bilan olib, chap qo‘lini o‘ng qo‘lining ustiga qo‘ydi va tafakkurga cho‘mdi. Men uxlab qoldim, so‘ng saharda turdim — qarasam, idish hali ham qo‘lida. "Tong otdi", dedim. U esa bunday dedi: "Sen idishni bergan paytingdan buyon shu holda oxirat haqida tafakkur qildim".
3. Abdulloh ibn Muborak rahimahullohdan rivoyat:
U Suhayl ibn Adiyni sukunatda, tafakkurda ko‘rib:
"Qaysi nuqtaga yetding?" deb so‘radi.
U: "Sirot ko‘prigidaman", deb javob berdi.
4. Muhammad ibn Vase’ rahimahullohdan rivoyat:
Basralik bir kishi Abu Zarr vafotidan keyin uning xotini Ummu Zarrga borib, uning ibodatini so‘radi. U bunday dedi: "Abu Zarr kun bo‘yi uyning bir chetida tafakkur qilib o‘tirardi".
5. Ummu Dardo (Abu Dardoning xotini) aytadi:
"Abu Dardo roziyallohu anhuning eng afzal ibodati — tafakkur va ibrat olish edi".
6. Sirriy Saqatiy rahimahulloh aytadi:
"Har kuni burnimga qarayman — yuzim qorayganmi, deb. Tanish joyda o‘lishni yoqtirmayman — yer meni qabul qilmay qo‘ysa, sharmanda bo‘lishdan qo‘rqaman".
7. Abu Shurayh rahimahulloh haqida:
Bir kuni u yurib ketayotgan edi, to‘xtab, ko‘ylagini boshiga tashlab, yig‘lashga tushdi.
Uni ko‘rib: "Nima uchun yig‘layapsan?" deb so‘rashdi.
U bunday javob berdi: "O‘tgan umrimni, kam amalimni, yaqinlashgan ajalimni tafakkur qildim".
8. Umar ibn Xattob roziyallohu anhu bir kuni yig‘ladi. Sababini so‘rashdi. U bunday dedi: "Dunyo va uning shahvatlari haqida o‘yladim. Ular tugamay turib, achchiq alam bilan almashadi. Agar buning o‘zida ibrat bo‘lmasa ham, aqlli kishi uchun unda pand nasihat bor. Endi o‘z holingizga qarang, ahli oilangiz, yaxshi ko‘rgan kishilaringiz bilan bugun jam bo‘lib turibsiz, ertagachi? Ertaga esa, albatta ulardan ajralish bor".
9. Dovud Toiy rahimahullohning holati:
U to‘lin oy kechasi uyning tomiga chiqdi. Osmonga qarab Osmon va yerning yaratilishi haqida tafakkurga cho‘mdi va yig‘lay boshladi. Shunchalik qattiq ta’sirlandiki, tomdan qo‘shnisining hovlisiga yiqilib tushganini sezmay qoldi. Qo‘shni uni o‘g‘ri deb o‘ylab, qilichiga yopishdi. Ammo kelib qarasa — Dovud ekan. "Qanday qilib tomdan tushib ketding?" - deb so‘radi. Dovud: "Qanday yiqilganimni sezganim yo‘q", deb javob berdi.
10. Sufyon Savriy rahimahulloh haqida:
U do‘stlari bilan o‘tirgan edi, chiroq o‘chib qoldi. Hamma yoqni zulmat qopladi. Keyin chiroqni yoqishdi. Qarasalar, Sufyonning ko‘zlaridan oqayotgan yoshi yuzi yuvyapti. Undan: "Senga nima bo‘ldi, nega yig‘layapsan?" deb so‘rashdi.
U: "Shu onda qabr zulmatini esladim…", deb javob berdi.
Xulosa:
Salafi solihlar har bir holatda tafakkur qilganlar — taom yeganda, yurganda, yotganda, hatto suv idishini ushlab turgan paytda ham oxiratni eslab yig‘lardilar. Ular uchun tafakkur — ibodatning qalbi edi.
Homidjon qori ISHMATBЕKOV