Keling ey ro‘zadorlar, birga iftor etaylik,
Behuda so‘zni tashlab shirin guftor etaylik.
O‘ltirib dasturxon atrofida yoronlar,
Shukroni ne’mat aylab, qullik izhor etaylik.
Sahar turib Xudoga tavba tazarru’ aylab,
Nuri imonimizni sof, beg‘ubor etaylik.
Ro‘zani amr etibdur Islomga Haq taolo,
Ado etib bu farzni talab diydor etaylik.
Sabr ila bu kechirgan ochlik va tashnalikdan,
Ibrat olib muhtojlar ko‘nglin shukkor etaylik.
Mohi sharif kelganda jurmu-xatodin o‘zni,
Saqlab qilib ibodat, tavvob sayyor etaylik.
Ro‘za bilan barobar nafs yo‘lini berkitib,
Gunoh loyiga botmay elni hushyor etaylik.
Ro‘zani ajrini xos Tangri O‘zi berarmish,
Damni g‘animat aylab, toatni yor etaylik.
Bir kechani bu oyda pinhon etibdur Subhon,
Istab ani yoronlar o‘zni bedor etaylik.
Fazilati bu kechani qadri ming oyga tengdir,
Muborak xislatini xo‘p e’tibor etaylik.
Allohning izni birla farishtalar tusharlar,
Alar bilan barobar tasbeh takror etaylik,
Hushnudni ham qatorda sohib asror etaylik.
Zarifa Mahkam qizi oqqa ko‘chirdi.
Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Alloh uchun ushbu o‘n kunlikda qilinadigan solih amallardan ko‘ra sevimliroq amal yo‘qdir”, dedilar. Shunda: “Yo Rasululloh, Alloh yo‘lida jiddu jahd qilish hammi?” deb so‘raldi. U zot alayhissalom: “Ha, Alloh yo‘lida jiddu jahd qilish ham. Faqat bir kishi o‘z joni va moli bilan chiqib, undan biron narsasiz qaytib kelsa, bundan mustasno”, dedilar.
(Imom Buxoriy, Abu Dovud, Termiziy, Dorimiy, Ibn Moja va Ahmad rivoyati. Rivoyat lafzi Abu Dovudga tegishli).