Rasululloh sallallohu alayhi va sallamning: “Saharlik qilinglar, saharlikda baraka bor.[1]”- degan so‘zlariga ko‘ra ro‘za tutguvchi nimadir tanavvul qilib saharlik qilishi mustahabdir. Saharlik vaqtida taomlanish ro‘za ibodatini ado etish uchun ro‘zadorga yordam beradi. Chunki, Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: “Saharlikdagi taomdan kunduzgi ro‘zalaringga yordam olinglar.[2]” - deganlar.
Saharlik qilish ro‘za tutishni hohlovchi uchun o‘ziga muyassar bo‘lgan taom va ichimlikdan biron narsani saharlik vaqtida tanavvul qilish bilan bo‘ladi. Saharlik vaqti kechaning oltidan birining oxirgi qismidir. Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: “Saharlikning hamma vaqti barakadir. Sizlar unda bir qultum suv bo‘lsa ham ichishni tark qilmang. Chunki, Alloh taolo va farishtalar saharlik qiluvchiga salovot aytadi.”- dedilar.[3] Yana boshqa bir hadislarida: “Xurmo mo‘minning qanday ham yaxshi saharligidir.”-deganlar.[4]
Agar kecha hali chiqib ketmaganiga shubha qilmasa, saharlikni subhdan sal oldinroq qilish mustahabdir. Agar kecha chiqib ketdi, deb gumon qilinganda, ovqatlanish makruh bo‘ladi. Imom Muslim o‘z sahihlarida Abu Atiyyadan keltirgan hadisda saharlikni subhga yaqin qilish mustahab ekanligiga dalil. Abu Atiyya raziyallohu anhu aytdilar: “Men va Masruq Oisha raziyallohu anho onamiz oldilariga kirib, Yo, Ummul mo‘miniyn, Muhammad sollallohu alayhi vasallamning as'hoblaridan ikki kishi, biri iftorni va namozni shoshiltiradi, boshqasi esa iftorni va namozni kechiktiradi.”- deb so‘radik. Oisha raziyallohu anho: “ Ulardan qaysi biri iftorni va namozni shoshiltiradi?”-deb so‘radilar. Biz: “Abdulloh ibn Mas’ud”- dedik. Oisha raziyallohu anhu: “ Rasululloh sallallohu alayhi va sallam ham shunday qilar edilar.”- dedi[5].
Saharlikdan keyin uxlash yaxshi emas. Chunki bu holatda oshqozondagi taom xazm bo‘lishi qiyin bo‘ladi. Bu muborak vaqtda ibodat va istig‘for bilan mashg‘ul bo‘lib, subh namozini jamoat bilan o‘qish uchun masjidga borish lozim. Bu vaqt Allohga toat ibodat qilishning eng afzal vaqtlaridandir.
Iftorlikni tezda qilish.
Ro‘zador quyosh botishi bilan iftorlikni qilishi mustahabdir. Uni quyosh botgandan keyin ham taxir qilish makruhdir. Chunki Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: “Insonlar (kun botishi bilan) tezda iftorlik qilishsa doim yaxshilikda bo‘ladi.”[6] - deganlar.
Lekin ro‘zador iftorlikda uzoq o‘tirib, shom namozini mustahab vaqtidan kechiktirmasin. Shomning mustahab vaqti kun botgandan keyin qorong‘ulik tushib, yulduzlar ko‘ringungachadir. Eng afzali, tahorati yo‘q kishi yoki tahorat olmoqchi bo‘lgan kishi iftorlikdan avval tahorat olib, kun botishi bilan iftorlikni tezlatib, ovqat yemog‘idir. Undan so‘ng shom namozini jamoat bilan ado etaveradi. Bu holat taom tayyor bo‘lganda, ammo taom hozirlanmagan bo‘lsa yoki masjid ro‘zadorning uyidan uzoqroq bo‘lsa, afzali ro‘zador kun botishi bilan o‘zining oldidagi yegulikdan nimadir yeb va ichimlikdan bir qultum bo‘lsa ham ichib so‘ng shom namozini vaqtida jamoat bilan o‘qib, undan so‘ng yana taomlanaverishidir.
Shu holatlarda iftorni shoshiltirish va shom namozini mustahab vaqtida o‘qish kabi sunnatlar hosil bo‘ladi. Taom tayyor bo‘lganda namoz o‘qish kabi karohiyat sodir bo‘lmaydi. Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: “Taom hozirlanganda va ikki xabis[7] narsa chaqirib turganda namoz o‘qish yo‘q.”[8]-dedilar. Yana bir boshqa hadislarida: “Kechki taom tayyorlanganda namozga takbir aytilsa, kechki taomdan boshlanglar.”[9] -deganlar.
Iftor vaqtidagi duo
Ro‘zador iftorlik paytida duo qilishi mustahabdir. Chunki uning duosi ijobat bo‘ladi, xossatan mana shu paytda. Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: “Uch kishining duosi qaytarilmaydi. Iftorlik qilayotgan ro‘zadorning, odil imomning, mazlumning duosi. Bulutlar ustidan ko‘tarilib, unga osmon eshiklari ochiladi. Alloh taolo: “Izzatim va jalolimga qasamki, agar ozgina zamondan keyin bo‘lsa ham senga yordam beraman.”-deydi.”-dedilar.[10]
Hadislarda kelgani kabi duo qilish afzaldir. (Allohumma laka sumtu va bika a'mantu va a’layka tavakkaltu va a’la rizqiyka aftartu. Zahabaz zomau va ibtalatil u’ruqu va sabatal ajru insha Allohu) Ma’nosi: “Allohim sen uchun ro‘za tutdim, senga iymon keltirdim, senga tavakkal qildim va sen bergan rizqing bilan iftorlik qildim. Chanqoq ketdi, tomirlar namlandi va Alloh xohlasa ajrlar sobit bo‘ldi”.
Sunnani Abu Dovudda Abdulloh ibn Umarning: “ Rasululloh sallallohu alayhi va sallam qachon iftorlik qilsalar: “Zahabaz zomau va ibtalatil u’ruqu va sabatal ajru insha Allohu” -der edilar.”-degan hadislarida keladi. Yana Muoz ibn Zahraning: “Menga Rasululloh sallallohu alayhi va sallam iftorlik qilayotganida:“Allohumma laka sumtu va a’la rizqika aftartu.”-deyishlari xabari yetdi.”- degan hadislari ham keladi.
Abdulloh ibn Amr ibn Os raziyallohu anhu: “Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: “Albatta, ro‘zador uchun qaytarilmaydigan duosi bor.”-dedilar. Abdulloh iftorlik qilayotganida: “Allohumma inniy as'aluka birohmatikallatiy vasia’t kulla shay'in an tag‘firo liy. (Allohim, men sening hamma narsani o‘rab olguvchi rahmating bilan gunohlarimni kechirishingni so‘rayman.)” – deganini eshitdim.”
Duoning avvalida, o‘rtasida va oxirida Rasululloh sallallohu alayhi va sallamga salovot aytish duoning odoblaridandir.
Xurmo bilan og‘iz ochish mustahabdir
Ro‘zador og‘zini xurmo bilan ochishi mustahabdir. Chunki Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: “ Kim bir dona xurmo topsa, u bilan og‘zini ochsin. Agar topa olmasa suv bilan ochsin. Chunki suv poklaguvchidir.[11]”-deganlar. Yoki ro‘zador olov o‘zgartirmagan biror bir meva bilan og‘zini ochsin. Abu Ya’lo raziyallohu anhu rivoyat qilgan hadisda: “Rasululloh sollallohu alayhi va sallam uchta xurmo bilan yoki birorta olov tegmagan narsa bilan iftorlik qilishni yaxshi ko‘rardilar.”-deyilgan.
Ro‘zadorga iftorlik qilib berish fazilati
Ro‘zadorni ikrom qilib, ro‘za ibodatini taqdirlab, iftorlik qilib berish mustahabdir. Chunki, Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: “Kim bir ro‘zadorni taomlantirsa, unga ham ro‘zadorning ajridan biror narsa kamaytirilmagan ajr yoziladi.[12]”- deganlar.
Hadisda ro‘zador umumiy kelgani uchun faqir yoki boy ro‘zadorga ham iftorlik qilsa bo‘laveradi. Lekin faqir ro‘zadorga iftorlik qilib berish sadaqa ma’nosi borligi uchun boy ro‘zadorga iftorlik qilib berishdan afzal.
Iftorlik qilib beruvchi qilayotgan ziyofatida haddan oshib ketmasin. Bunday ishlarda haddan oshish dinimizda qaytarilgandir. Umar ibn Xattob raziyallohu anhu: “Biz takalluf (amalda haddan oshish)dan qaytarilganmiz.”[13]-degan. Iftorlikda turli ovqatlarni ko‘p qo‘yishda riyo va sum’a[14]ga o‘xshash amallar bilan bu ibodatga putur yetib qolishi mumkin.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim Ramazonda bir ro‘zadorga iftorlik qilib bersa, gunohlari kechirilib, bo‘yni do‘zaxdan ozod bo‘ladi. Ro‘zadorning ajridan biror narsa kamaytirilmasdan ajr unga ham yoziladi”- deganlarida sahobiylar: “Yo, Rasululloh sollallohu alayhi va sallam bizlardan har birimiz ro‘zadorga iftorlik qilib beradigan narsa topa olmaymiz?”-dedilar. Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: “Agarcha birgina xurmo yoki bir qultum suv yoki ozgina sut bilan bo‘lsa ham, iftorlik qilib bersa, Alloh taolo bu ajrni mislicha unga ham beraveradi.[15]”-dedilar.
Abdulhamid Mahmud Tehmazning “Al-fiqhul hanafiy fiy savbihil jadid” asari asosida tayyorlandi.
Faxriddin ar-Roziy o‘rta maxsus islom
bilim yurti mudarrisi B.Isaqov
[1] Muttafaqun alayh rivoyati
[2] Ibn Moja rivoyati
[3] Imom Ahmad musnadda rivoyat qilgan. Allohning salovat aytishi rahmatidir. Farishtalarning salovat aytishi istig‘fordir.
[4] Abu Dovud rivoyati
[5] Imom Nasoiy, Abu Dovud va Termiziylar ham rivoyat qilgan.
[6] Sahl ibn Sa’d r.a dan Muttafaqun alayh hadis.
[7] Ikki xabis narsa bavl bilan g‘oitdir. Bu hadis vaqt keng bo‘lgan mahalda bu holatlar sodir bo‘lib turib namoz o‘qish makruhligiga dalolat qiladi.
[8] Abu Dovud va Imom Muslim rivoyat qilgan.
[9] Imom Buxoriy rivoyat qilgan.
[10] Imom Termiziy, Ahmad va ibn Moja rivoyati. Faqat Ibn Mojadan rivoyat qilingan hadis lafzi “ro‘zador iftorlik qilguncha” ko‘rinishida kelgan.
[11] Abu Davud va Imom Termiziy Anas r.a dan rivoyat qilganlar.
[12] Imom Termiziy, Nasoiy va Ibn Moja rivoyati.
[13] Imom Buxoriy rivoyati
[14] Eshitib qo‘ysin degan ma’noda.
[15] Ibn Huzayma o‘z sahihida rivoyat qilgan. Bu hadisni Salmon r.a. rivoyat qilgan, Rasululloh s.a.v.ning sha’bon oyining oxiridagi xutbalaridan bir ju’zdir.
Muhammad Obid Sindiyning “Al-Mavohibul latifa” asari, albatta, Islom hadisi va fiqh fanini o‘rganishda muhim adabiyotlardan biridir. Uning yoritish uslubi o‘ziga xos va ilmiy tafsirga boydir.
Muhammad Obid Sindiy Abu Hanifa rohimahulloh rivoyat qilgan hadisni keltirgach, o‘sha hadisni yana qaysi muhaddislar kitobida zikr qilganini quyidagi tartibda beradi: Imom Buxoriy “Jome’us sahih”da, Imom Muslim “Sahih”da, Imom Molik “Muvatto”da, Abu Dovud, Imom Termiziy, Imom Nasoiy, Ibn Moja, Dorqutniy va Bayhaqiylar “Sunan”larida, imom Shofeiy, Ahmad ibn Hanbal, Dorimiy, Bazzor, Abu Ya’lo Musiliylar “Musnad” larida, Tabaroniy uch mo‘jamida va boshqa zikr qilganlarini sanab o‘tadi. So‘ng rivoyatlarning lafzlaridagi farqlarni zikr qiladi. So‘ng hadisning mazmunida bayon qilingan masalaga oid boshqa lafzlar bilan zikr qilingan hadislarni keltirib, u hadislarni sanadlari va roviylarining ahvolini bayon qilib, hadisning darajasini aytadi.
Shuningdek, Abu Hanifa rohimahullohning musnadida kelgan hadis fiqhiy masalaga hujjat bo‘lishi uchun mutobe’ va shohid hadislarni keltirib o‘tadi. Bu bilan alloma Abu Hanifa rohimahulloh rivoyat qilgan hadis zaifmasligini ko‘rsatib bergan. Shuningdek, alloma hadisni sharhlashda yuqorida sanab o‘tilgan narsalarni zikr qilgach, hadis roviysi bo‘lgan sahobiyga to‘xtalib o‘tadi va uning tarjimayi holini qisqacha keltiradi. Hadis sanadidagi har bir roviyga birma-bir to‘xtalib o‘tadi. Hadisdagi g‘arib (kam uchraydigan) lafzlarni sharhlaydi, undan olinadigan fiqhiy masalani bayon qilishga o‘tadi.
“Al-Mavohibul latifa” kitobni ko‘p olimlar maqtagan. Jumladan, “al-Yani’ al-janiy” kitobining muallifi Muhammad ibn Yahyo Taymiy shunday degan: “Ajoyib kitob bo‘lib, u ham faqih, ham muhaddisga ko‘p foyda beradi”[1].
Muhaddis Shayx Muhammad Rashid No‘moniy: “Al-Mavohibul latifa” asarini o‘qib chiqdim. Hech ikkilanmay shuni aytamanki, Ibn Hajarning “Fath” kitobidan keyin hadis sharhlash borasida bunga o‘xshagan boshqa kitob yo‘q”, degan[2].
Hadislarni sharhlash uslubiga qarqalsa, alloma gohida bir hadisni shu darajada uzoq sharhlaydiki, uning sharhini olib alohida kichik bir risola qilsa bo‘ladi. Misol uchun, Haj kitobida kelgan 255-hadisni sharhi 278-betdan boshlanib, 366-betgacha davom etgan. Agar ushbu hadisning sharhini alohida nashr qilinsa, 90-100 betli kichik risola bo‘ladi[3].
“Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning “tongni yorug‘latib bomdodni o‘qishning” savobi buyukroq”, degan so‘zlari bomdodni o‘qish uchun belgilangan vaqtda ikki xil savob borligini bildiradi. Chunki, ismi tafzil bo‘lgan “أفعل” siyg‘asi bir sifatda ikki narsa o‘zaro raqobatlashib, biri ikkinchisidan ustun kelganini bildiradi”[4].
Muallif bu yerda arab tili gramatikasidagi ismi tafzilning ta’rifidan kelib chiqib, hadisda aytilmagan yangi bir ma’noni ya’ni, bomdod uchun ajratilgan vaqtda o‘qiladigan namozga beriladigan savob ikki xil bo‘lishi mumkinlini aytmoqda.
Sindiy hadis sharhlashda gohida e’tiqodiy masalalarga ham keng to‘xtalib o‘tadi. Misol uchun asarning “Iymon” kitobida u olimlar orasida Iymonga berilgan ta’rif borasidagi ixtilofni bayon qilib shunday deydi:
“Iymonning shar’iy ta’rifi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Allohdan olib kelgan narsani tasdiqlashdir. Iymoning bu ta’rifiga barcha olimlar ittifoq qilgan. Ixtilof esa, til bilan tasdiqlash iymon ta’rifiga kirish kirmasligi borasida bo‘lgan. Aksar muhaqqiq olimlar va Ash’ariy: “Iymon Nabiy sollallohu alayhi vasallam olib kelgan narsani tasdiqlashdan iborat. Tasdiqlash deganda tafsiliy[5] masalalarni tafsiliy, ijmoliy[6] masalalarni ijmoliy tasdiqlash tushuniladi. Rosululloh sollallohu alayhi vasallam olib kelgan narsalarni tasdiqlashda dalili bo‘lishi kerak degan shart yo‘q. Shuning uchun muqallidning iymoni ham iymon hisoblanadi”, deyishgan. Boshqa olimlar esa iymoning ta’rifida: “Iymon til va qalbning ishi, ya’ni qalb bilan tasdiqlab, til bilan iqror qilish”, deyishgan. Ba’zi olimlar: “Aslida dil bilan tasdiqlash kifoya. Til bilan iqror bo‘lish esa, banda bilan Allohning o‘rtasidagi iymonga aloqasi yo‘q. U shar’iy hukmlarni ijro qilish uchun qo‘yilgan shart”, degan. Imom Nasafiy aytadi: “Mana shu gap Abu Hanifadan rivoyat qilingan. Abu Mansur Moturidiy ham shu fikrni ma’qullagan. Ikki rivoyatning sahihrog‘ida aytilishicha Ash’ariy ham shu fikrga borgan”[7].
Muallifning yana bir ajralib turadigan tomoni, u ushbu kitobida boshqa kitoblardan bir narsani naql qilganda faqat o‘zi o‘qigan va kitoblarda uchratgan ma’lumotni keltiradi. U hech qachon kitobda o‘qimay, shayxlardan eshitgan ma’lumotni ushbu asarida zikr qilmaydi. Bir masala borasida ma’lumot berayotganda: “Bu masala borasida men ko‘rgan va mendagi kitoblarda uchratgan ma’lumotim shu” iborasini ishlatib, o‘sha masalani qo‘lidan kelgancha, qodir bo‘lgancha yoritganini aytib o‘tadi. Agar biror manbada uchratmagan bo‘lsa, zikr qilmaydi.
Toshkent islom instituti Tillar kafedrasi
o‘qituvchisi Anvarov Elyorbek
[1] Said Bektosh. Imom faqih muhaddis shayx Muhammad Obid Sindiy. – Bayrut: Doru bashoiri-l-islamiya, 1987. – B. 298.
[2] Sayyid Abdulmajid G‘ovriy. Shayx Muhammad Obid Sindiy va juhuduhu fi hadisin nabaviy.- Bayrut: Dorul irfon, 2015. – B. 36.
[3]“al-Mavohibu-l-latifa” kitobining to‘rtinchi juz 278-366 betlariga qaralsin.
[4] Muhammad Obid Sindiy. al-Mavohibu-l-latifa. – Bayrut: Dorun navodir, 2013. 2-juz. – B. 175.
[5] Tafsiliy tasdiqlash deganda, Allohning borligi, birligi va Uning sifatlari hamda Allohga iymon keltirish kerak bo‘lgan boshqa barcha narsalarga alohida iymon keltirish tushuniladi.
[6] Ijmoliy tasdiqlash degani masalan qabr azobiga iymon keltirish. Uning tafsilotiga kirmasdan, qabr azobining haqligiga iymon keltirish tushuniladi.
[7] Muhammad Obid Sindiy. al-Mavohibu-l-latifa. – Bayrut: Dorun navodir, 2013. 1-juz. – B. 70.