Yaratganning marhamati bilan Ramazon oyining birinchi jumasini o‘qishga musharraf bo‘ldik.
“Burunlari ro‘za tutganda kunning o‘tishi qiyin bo‘lardi, oyning to‘lishini-ku gapirmay qo‘yavering. Ayniqsa, taroveh namozida soatlab tik turish azob edi. Hozir esa bir zumda kun botib qo‘yadi. Ro‘zaning qanday o‘tayotganini sezmay qolayotganga o‘xshayman, Tarovehda ham charchamayapman, aksincha, so‘z bilan ta’riflab bo‘lmas darajada huzur qilyapman.
O‘sha qiynalib ro‘za tutib taroveh o‘qib yurgan kezlarda, yoshlikda shuncha qiyinchilik, yoshim ulg‘ayaversa, amallab uyda o‘qib qo‘ya qolaman chog‘i, shu tarovehni deb yurardim. Aksincha, endi kuchga to‘lib borayotganga o‘xshayman”, deydi bir mahalladoshimiz namozdan qaytayotib suhbatlashganda.
Qanday ajoyib inson u. Uning iymoni ziyoda bo‘lgani bois ana shu o‘zgarishlar yuz berayapti. Bu katta davlat axir, shunday emasmi!
“Xolid ibn Volid” jome masjidiga yig‘ilgan namozxonlarga kuch-quvvat, sabr-matonat iymon va niyatga qarab bo‘lishi haqidagi amri ma’ruf ayni shu masalada bo‘ldi.
Hasan Basriy rahimahulloh bir bemorni ko‘rgani kelsalar, u tuzalib ketgan ekan. Shunda o‘sha kishiga: "Alloh seni yod etibdi, sen ham u zotni yod etgin. Alloh seni darddan forig‘ qilibdi, u Zotga shukr qilgin. Bilib qo‘y, dardu balolar Malikul-Karim Allohning savalaydigan qamchisidir. Bemor odam kasaldan keyin yo chopqir otdek, yo ko‘p qoqiladigan asov eshakdek bo‘ladi".