O‘g‘limni kelinimdan qizg‘anyapmanmi?”. Hayoliga kelgan bu savoldan Dilbar bir oz o‘ng‘aysizlandi. Ammo asli haqiqat ham shu edi.

Yolg‘izini unashtirganida  boshi osmonga yetgan Dilbar borini o‘g‘li va kelini uchun sarf qildi. Uni birgina orzusi bor edi. “O‘g‘lim baxtli bo‘lsa bo‘ldi!”. Ammo  har bir ishida onasi bilan maslahatlashib ish qiladigan, qo‘shnisinikiga chiqsa ham ketidan qidirib boradigan o‘g‘li uylangandan keyin o‘zgardi qoldi.

Ona bo‘lib tushunishga harakat qilardi. O‘g‘lini ham mehri ikkiga bo‘lingan, kelin ham  oilaga ko‘nikishi uchun  o‘g‘li xotinini yeru-ko‘kka ishonmas edi.  Ayniqsa onasining oldida xotiniga har turli qiliqlar  qilishi onani g‘ashiga tega boshladi.

Dilbar o‘g‘lining o‘zgarishiga kelini aybdordek, kelining har bir ishidan ayb axtaradigan, kamsitadigan bo‘ldi. Imkon topdi deguncha  o‘g‘liga kelinini yomonlardi.  Bunday holatlar bora-bora o‘g‘lining asabiga ta’sir qilardi. Kelini esa doim vaziyatni yumshatishga harakat qilar, oyijonisini ko‘nglini olib, har bir ishni o‘z vaqtida qilishga tirishardi.

Kelini yosh emasmi, o‘ziga qarab, guldek ochilib erini kutib olishini ham  “yengillikka” yo‘yib, janjal ko‘tardi.  “Bir kun janjal ko‘tarilgan uyda qirq kunlik baraka ketadi” deganlaridek oiladan xotirjamlik ko‘tarildi.

Onasining gaplaridan asablari taranglashgan o‘g‘li uyga kechalari kelmaydigan odat chiqara boshladi.

Kelin tushirganiga  to‘rt oy bo‘libdi, singlisidan xabar olgani kelgan Dilorom opa  Dilbar singlisini  o‘zini tutishidan yoqa ushladi.

“Singlim, bu nimasi? Qarab tursam, kelinning har bir ishidan xato qidirishga urinyapsan. Axir kelin ham Yaratganning ne’mati.  O‘zing endigina eplagan ishlarni qilishni, shunga yarasha aql, farosatini ishlatishini kelindan talab qilishing hech bir holatga to‘g‘ri kelmaydi. Sening yoshingga yetganda kelin ham senga o‘hshab fikrlaydigan bo‘ladi.

Singlim, mabodo o‘g‘lingni qizg‘anmayotibsanmi? Allohdan qo‘rqqin!”.

Dilbar opasining tanbeh bilan aytgan gaplariga javob qaytarmoqchi edi-yu, ammo oxirgi so‘zlari uni to‘xtatib qoldi.

Aslida ham shunday!

Ko‘pgina ajrim masalalarini o‘rganilganda ayrim qaynonalar o‘g‘lini kelin “o‘ziga og‘dirib olganini” aytib,  o‘g‘liga taloq qilishini, onani yoki xotinni tanlashni shart qilish holatlari uchramoqda.

Ilgari qaynonalar Allohdan qo‘rqqanlari uchun ham kelinning ishidan ayb topmasdan, aksincha, tarbiyalab olijanob kelinga aylantirishga xarakat qilishgan. Kelinning onasi ham qizim birovning xonadoniga borganda qiynalmasin, deb ro‘zg‘orning ikir-chikirigacha o‘rgatishgan. Agar kelinning qaynonasi diyonatli bo‘lsa, qanoat bilan tarbiyalab yo‘rig‘iga solib oladi, ammo diyonatsiz qaynona bo‘lsa, 2-3 oyda ko‘ch-ko‘roni bilan onasinikiga qaytarib yuboradi.

Alloh taolo Qur’oni karimda marhamat qiladi:

“So‘ngra ana o‘sha kunda (qiyomatda), albatta, (sizlarga ato etilgan barcha) ne’matlar to‘g‘risida so‘roq qilinursiz!” (Takosur surasi, 8 oyat).

Doim yodimizda saqlashimiz kerak bo‘lgan haqiqat. Siz  keliningizni ko‘ngliga qarab, qilgan xizmatlari uchun  duo qilyapsizmi, bilingki boshqa bir xonadonda sizning ham qizingiz duolarga ko‘milib yuribdi.  “Ona  bo‘laman” deb, niyat qildingizmi, Alloh niyatingizga yarasha shafqat, mehr eshigini ochadi. Keliningizga yoqqaningiz o‘z farzandingizga yoqqaningizdan ko‘ra gashtliroq.  Fe’limizni kengroq qilaylik, kechirimli bo‘laylik. Keliningizni suyganingiz sari Alloh taolo  quvonchli kunlaringizni  ko‘paytiraveradi. Alloh  barchamizni hidoyat yo‘lida qilsin!

Munira ABUBAKIROVA

O‘zbekiston musulmonlari idorasi mutaxassisi