Ilm yo‘li mashaqqat va riyozatni talab etadi. Bunga qat’iyati va bardoshi yetmagan kishi yuksak ilm cho‘qqisini zabt eta olmaydi. Ulug‘ vatandoshimiz Abu Iso Termiziyning hayot yo‘li va qoldirgan ilmiy merosi bilan tanishganda islom olamida tan olingan ulug‘ olti muhaddisdan biri deya tan olinishi bejiz emasligiga amin bo‘lamiz. Ayniqsa, allomaning “Sunani Termiziy” asari asrlar osha o‘z qadr-qimmatini yo‘qotgan emas. Bugungi kunda ham bu asarning poklik, odob-axloq, yosh avlodni ma’naviy kamollikka yetaklashda o‘ziga xos o‘rni va xizmati alohida ahamiyat kasb etadi. Mazkur asarning “Tahorat kitobi” tahoratga ham, namozga ham, zakot-sadaqaga ham, halol yo‘l bilan mol topish farzligiga ham tegishli muborak hadis bilan boshlanadi. Hazrati Ibn Umar (roziyallohu anhumo)dan rivoyat qilindi: «Nabiy (sollallohu alayhi va sallam): “Tahoratsiz kishidan namoz va harom puldan sadaqa qabul qilinmaydi”, dedilar. Imom Termiziy hadisni har tomonlama o‘rganib: “Bu hadis ushbu bobda vorid bo‘lgan hadislarning eng sahihi va eng hasanidir”, degan xulosaga keladi. Tahoratning fazilati haqida Abu Hurayra (roziyallohu anhu) Payg‘ambarimizdan: “Musulmon (yoki mo‘min) banda tahorat olayotib yuzini yuvganida ko‘zlari bilan qarab qilgan har bir gunohi tahorat suvi bilan yoki suvning oxirgi tomchisi bilan (yoki shunga o‘xshash ta’bir qo‘lladilar) yuzidan yuvilib tushadi; qo‘llarini yuvayotganida qo‘llari bilan sodir qilgan har bir gunohi suv yoki suvning so‘nggi qatrasi bilan qo‘llaridan to‘kiladi, nihoyat, banda gunohlaridan poklanib chiqadi”, degan hadisni rivoyat qiladi. Abu Iso Termiziy bu hadisni o‘rganib, hasan-sahih, degan fikrni bildiradi. Abu Umoma (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilinadi: “Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) huzurlarida obid va olim zikr etildi. Shunda Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam): “Olim kishining obiddan afzalligi, mening sizlarning eng quyingizdan afzalligim kabidir”, deb marhamat qildilar. So‘ng yana u zot (alayhissalom): “Darhaqiqat, Alloh, Uning maloikalari, osmon va yer ahli, hatto inidagi chumoli va dengizdagi baliq ham odamlarga yaxshilik o‘rgatuvchi haqiga duo qiladi”, dedilar (Imom Termiziy rivoyat qilgan). Mazkur hadis bizga yaxshilik o‘rgatuvchi kishining naqadar ulug‘ martaba va maqomga egaligini ko‘rsatib beradi. Yana Imom Termiziy rivoyatida keltirilgan boshqa bir hadisda: “Olimning obiddan afzalligi o‘n to‘rt kunlik oyning boshqa yulduzlardan afzalligi kabidir. Darhaqiqat, olimlar payg‘ambarlarning merosxo‘rlaridir. Payg‘ambarlar dinor ham, dirham ham meros qoldirmagan, ular faqat ilmni meros qoldirishgan. Kim uni olsa, katta baxtni qo‘lga kiritibdi”, deyilgan. Shundan bilib olamizki, olim kishilar payg‘ambarlarning merosxo‘rlari va ular ilmdan boshqa narsani meros qoldirmaydilar.
Savfon ibn Abbos (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilinadi: “Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) marhamat qilib dedilar: “Farishtalar ilm tolibiga talab etilayotgan ilmidan rozi bo‘lib, qanotlarini qo‘yishadi (yozishadi)” (Imom Ahmad, Termiziy va Ibn Moja rivoyati). Imom Termiziyning to‘plagan hadis kitobida poklanish va dunyo ilmlarini mukammal o‘rganishga targ‘ib-tashviq etadigan hadislar ham mavjud. O‘tgan ulamolarimiz: “Oz o‘rganib, uni amal qilish umringga kifoya qilsin”, deganlar. Biz yoshlarga u zotning ilm va hadis bobidagi g‘ayrat va shijoat, qobiliyat va iste’dodlari yuksak namunadir. Chunki Imom Termiziy yoshlik paytidan hadis ilmiga mehr qo‘yib, ularni to‘plashga alohida e’tibor qaratadi va bu borada uchragan qiyinchiliklarni yengib o‘tadi. O‘zlari o‘qigan yoki birorta roviydan eshitgan hadisning asli va isnodini diqqat va ogohlik bilan aniqlab, qayta-qayta tekshirib, to‘g‘riligiga to‘liq ishonch hosil qilgandan keyin ularni alohida qog‘ozlarga qayd etib boradi. O‘ziga shubhali bo‘lib ko‘ringan hadislarni esa alohida qog‘ozlarga bitib, sahih va shubhali hadislarni sahih, hasan, zaif, g‘arib kabi sifat va turlarga ajratadi. Imom Termiziy (rahimahulloh) vaqtdan unumli foydalanish, zehnni foydali ishlarga sarflash orqali kelajak avlodga foydali va umrboqiy asar qoldirishda katta jonbozlik ko‘rsatdi.
Muhaddis olim o‘z zamonasida Hijoz, Iroq va Xurosondagi eng yetuk muhaddis ulamolarga uchrab, ular bilan ilmiy suhbat va bahs-munozaralarda bo‘ldi. Biz yoshlar ulug‘ muhaddisning hayotiy va boy tajribasini teran o‘rganib, aniqlamasdan xabarlarni ko‘r-ko‘rona qabul qilish, boshqalarga yetkazishda va buzg‘unchi g‘oya va qarashlarni qabul qilishda ehtiyot bo‘lishimiz kerak. Ayniqsa, aqlli va farosatli yoshlarga yaxshi tanimagan odamning so‘ziga va g‘oyalariga maftun bo‘lish yarashmaydi. Shuning uchun hozirgi kunimizda xavf solib turgan barcha yovuz kuchlarga qarshi yoshlarimizda immunitet hosil qilish va sog‘lom muhitni shakllantirishimiz kerak. Yurtimizda Imom Buxoriy, Imom Termiziy, Burhoniddin Marg‘inoniy va Mahmud Zamaxshariy kabi dunyo ilm ahlini lol qoldirgan zabardast allomalar bo‘la turib, ularning boy ilmiy merosini o‘rganmasdan chetdan turli yo‘llar orqali kirib kelayotgan yot g‘oya va qarashlar ta’siriga berilishni aql bovar qilmaydi. Oldingi zamonlarda ustozlar ilm olishni istagan kishini olti oy sinovdan o‘tkazmasdan shogirdlikka olmagan ekan. Chunki shu vaqt ichida shogirdning barcha xato va ayblari aniq bo‘lib qolar ekan. Shogird olgandan keyin ham ustozi ilmini to‘liq egallash uchun uning huzurida besh-o‘n yillar qolib ketar ekan. Hozirgi vaqtda bir-ikki marta ko‘rishib, bir-biriga ustoz va shogird bo‘lib, yot g‘oya va qarashlarning farqiga bormayotgan yoshlar yo‘q deb o‘ylaysizmi?
Xullas, imom Termiziyning ilmiy merosini tadqiq etish va ommaga yetkazish bugungi kunda juda zarur. Shu ma’noda bu zotni ma’naviy illatlarni davolash va muolaja qilishda mohir tabibga o‘xshatish mumkin. Mohir tabibning so‘ziga quloq solgan bemor o‘zini qiynayotgan darddan tez forig‘ bo‘ladi. Imom Termiziyning ilmiy merosini ma’naviy shifo ekannini hech bir yurtdoshimiz yoddan chiqarmasligi va undan foydalanishi kerak.
Urol Nazar MUSTANOV,
Imom Buxoriy nomidagi islom instituti
“Ijtimoiy fanlar” kabinet mudiri
Hayotda ba’zi yo‘qotishlar bo‘ladi — vaqt o‘tib, o‘rni to‘lib ketadi. Ammo shunday yo‘qotishlar bor-ki, ularning o‘rnini hech narsa to‘ldira olmaydi. Ana shunday bebaho ne’matlardan biri — ulamolardir. Bugun ular bizning oramizda bor, ammo ertaga bo‘lmasligi mumkin. Ular bitta-bitta ketishmoqda. Biz yesa, afsuski, ko‘p hollarda bu haqiqatning anglab yetmayapmiz.
"موت العالم موت العالم"
— ya’ni “Olimning o‘limi – olamning o‘limidir” degan mashhur ibora bor.
Yana shu mazmunda Imom Bayhaqiyning rivoyati keltiriladi:
"موت العالم مصيبة لا تُجبر، وثلمة لا تسد، ونجم طُمِس، موت قبيلة أيسر من موت عالم."
"Olimning o‘limi — tuzatib bo‘lmaydigan musibat, to‘ldirib bo‘lmaydigan bo‘shliq, so‘nib qolgan yulduzdir. Bir qabilaning yo‘q bo‘lishi, bir olimning o‘limidan yengilroqdir."
Chunki olimlarning o‘limi bilan faqat bir inson emas, butun bir jamiyat ruhiy, ilmiy va axloqiy jihatdan zararga uchraydi, ma’nan qulab boradi. Aynan shuning uchun olimning o‘limi “olamning o‘limi”ga tenglashtirilgan.
Zero olimlar — faqat kitob o‘qib, dars beradigan odamlar emas. Ular — yo‘l ko‘rsatuvchi, haqqa chaqiruvchi, haqiqatni mudofaa qiluvchilardir.
Ular yillar davomida ilm o‘rganishdi, sabr bilan odamlarga yetkazishdi, o‘z hayotlarini ummatga bag‘ishlashdi. Endi esa, bitta-bitta o‘tib ketishyapti...
Kecha Abduqahhor domla Shoshiy (1969-1987 yillar – O‘rta Osiyo va Qozog‘iston musulmonlari diniy boshqarmasi Xalqaro bo‘limi mudiri, 1969-1982 yillar – Buxorodagi Mir Arab madrasasi direktori, 1982-1987 yillar – Toshkent Islom instituti rektori) olamdan o‘tgan edilar.
Bugun esa yana katta musibat - yurtimizning zabardas ulamolaridan biri ustoz Ibrohimjon domla Qodirov vafot etdilar. Domla umrlarining oxirigacha masjidlarda imomlik qilib, din xizmatida bo‘lgan peshvolardan, yuzlab shogirdlarni tarbiya qilgan ustozlardan edilar. Ustozimiz Yorqinjon domla rahimahulloh ham aynan shu kishida tahsil olgan edilar.
Shunday ulamolar birma-bir o‘tib borishmoqda. Biz o‘tgan ulamolarimiz haqqiga duo qilib, hozirda hayot bo‘lib turganlarini qadrlariga yetishimiz kerak.
Ularning so‘zlariga quloq tutib ehtirom ko‘rsatish, aloqani mustahkamlab, imkon boricha ko‘proq foydalanib qolishimiz va farzandlarimizni ularga yaqinlashtirishimiz kerak.
Lekin biz ulamolarimizni tiriklik chog‘ida qadrlash o‘rniga, chetga chiqib olib, din, millat dushmanlari "tegirmoniga suv quyib" ulamolarni obro‘sizlantirayotganlar va bu orqali yurtimiz peshvolari bilan ommani bog‘lab turgan ipni uzib, musulmonlar birligini parchalayotganlar so‘ziga uchib qolyapmiz. Ularga ishonib, ulamolarimizning so‘zlariga quloq tutmay g‘iybat, tuhmat qilib, ranjitamiz. Vafot etganlaridan keyin esa tobutlarini talashib, yig‘lab-sixtab, pushaymon bo‘lib qolaveramiz.
Yorqinjon domla rahimahulloh bir suhbatlarida aytgan edilar:
“Ko‘rsangiz ko‘zingiz quvnaydigan, jannatning hidi kelib turadigan zabardas olimlar, ahli ilmlar bor. Tirikligida birov ikkita non olib xabar olmaydi. Olimlarni qadrlamaydi.... Vafotidan keyin esa aziz bo‘ladi. Tirikligida tekinga qilgan suhbatiga bir kilometr yurib bormagan odamlar, o‘lganidan keyin yuzlab kilometr masofalardan yo‘l bosib keladi. Ko‘tar-ko‘tar qiladi. Qadrlamabmiz, ko‘rishmabmiz, shu yerda shunday olim kishi bor ekan bilmabmiz, deb yuraveradi”.
Xullas, ulamolarni g‘animat bilaylik. Ular xalqimizga katta ne’mat, ne’matni qadrlamasak undan ajralish bilan sinalamiz. Keyingi pushaymon esa aslo foyda bermaydi.
Muhammad Zarif Muhammad Olim o‘g‘li