Hofiz Bag‘aviyning to‘liq ismi: Abu Muhammad Al–Husayn ibn Mas’ud ibn Muhammad Al–Farro Al–Bag‘aviydir. “Muhyis sunnah”, “Imom” va “Shayxul Islom” degan nomlar ila e’tirof etilgan.
“Farro” so‘zi mo‘yna bilan shug‘ullanuvchilarga nisbatan ishlatiladi. Masalan: mo‘ynafurush va mo‘ynado‘z deyiladi.
“Bag‘aviy” so‘zi esa, Marv va Hirot oralig‘ida joylashgan Xurasonning (Bag‘) “Bag‘shur” shahriga nisbatan ishlatiladi.
Yoqut Hamaviyning “Mu’jamul buldon” da aytishiga qaraganda: Husayn ibn Mas’ud hijriy 433 yili tug‘ilgan.
Zarkaliyning so‘ziga qaraganda: hijriy 436 yili tug‘ilgan.
Husayn ibn Mas’ud Ahli sunna val jamoa e’tiqodida, Shofiiy mazhabida bo‘lgan.
Ilm talabida Hurasonning turli hududlariga safar qilgan. Shofiiy mazhabining faqihlaridan bo‘lib, ulug‘ muhaddis va musavvirlar qatoridan joy olgan, dinning ustuni, sunnatning tiriltiruvchisi unvonlariga sazovor bo‘lgan.
Husayn ibn Mas’ud Bag‘aviy nihoyatda taqvodor, sabrli bo‘lgan. Rivoyat qilinishiga qaraganda biror darsni betahorat aytmagan. Asosan uning taomi non bo‘lib, undan boshqa taom emas, keyinchalik keksaygan vaqtida nonga yog‘ surib taomlangan zohid inson edi.
Shofiiy ulamolaridan At–Toj As–subkiy Husayn ibn Mas’ud Bog‘aviyni shunday ta’riflaydi : “Al–Bog‘aviy ulug‘ imom, taqvodor, faqih, ilm bilan amalni jamlagan obid, mufassir va muxaddis olimdir.
Husayn ibn Mas’ud Bag‘aviyning tafsiri haqida “Kashfo‘z-Zunun” muallifi shunday deydi: “Besh yuz un oltinchi yilda vafot etgan Imom Husayn ibn Mas’ud Bag‘aviyning “Ma’olimut Tanzul tafsiri” O‘rtacha tafsirlardan bo‘lib, ulug‘ sahobalar, tobeiynlar va keyingi ulamolardan naql qilingan. Uni 805-yilda vafot etgan Ash-Shayx Tojuddin Abu Nasr Abdulvahob ibn Muhammad al–Husayn muxtasar qilgan”.
Mufassirlardan Al–Xozin o‘zning tafsiri muqaddimasida shunday yozadi: “Husayn ibn Mas’ud Bog‘aviyning tafsiri shu ilm sohasidagi shubhadan holi, rost so‘zlarni jamlagan, shariat ahkomlari bayon etilgan, ajoyib xabarlari va kissalari bilan o‘ralgan bebaho kitoblaridandir”.
Ustozlari:
Shogirdlari:
Asarlari:
Husayn ibn Mas’ud 80 yoshdan o‘tib 516 yili vafot etadi.
Manbalar asosida
Abdussomad Abdulbosit tayyorladi
Bir yigit masjidga kelib biroz o‘tirgach, imomga e’tiroz bildirdi:
– Endi masjidga kelib o‘tirmasak ham bo‘larkan...
Imom undan nima uchun bunday deganining sababini so‘radi. Yigit yon-atrofdagi hamma odam telefonga qarab o‘tirgani, ba’zilari o‘zaro gaplashayotgani uchun shu gapni gapirganini aytdi.
Imom biroz o‘ylab turgach, bunday dedi:
– Yaxshi, e’tirozing o‘rinli. Men bu haqda odamlarga eslatib turibman. Lekin sen endi masjidga kelmoqchi bo‘lmasang bir ish qilib ket.
Yigit rozi bo‘ldi. Imom unga bir piyolani to‘ldirib suv berdi va shu suvni bir tmchi ham to‘kmasdan masjidning ichini bir aylanib chiqishini iltimos qildi. Yigit bor diqqat-e’tiborini jamlab, ohista qadamlar bilan, ikki ko‘zini piyoladan uzmagan holda vazifani muvaffaqiyatli ado etdi.
Imom unga dedi:
– Barakalloh! Endi menga ayt-chi, sen shu topshiriqni bajarayotganingda kimlar gapirib o‘tirdi, kimlar telefoniga qaradi?
Yigit javob berdi:
– Men qayerdan bilay, axir butun diqqatim suvni to‘kib qo‘ymaslikda edi.
Imom dedi:
– Ana ko‘rdingmi? Sen topshiriqni bajarayotganingda butun fikru hayolingni bir joyga jamlading. Allohning huzurida turganimizni his qilib, xayolimizni ibodatga, Uning zikriga qaratsak, boshqalarning xatosini ko‘rishga vaqtimiz ham qolmaydi. Albatta, kimdir xato qilsa bu sening hidoyatdan yuz burib ketishingga sabab bo‘lmasligi kerak. Chunki xato dinniki yo masjidniki emas, balki bandaniki...
Yigit o‘ylab ko‘rib, xato qilganini tushundi. Keyingi jamat namozlarida xushu bilan qatnashishda davom etdi.
Akbarshoh RASULOV