Hofiz Bag‘aviyning to‘liq ismi: Abu Muhammad Al–Husayn ibn Mas’ud ibn Muhammad Al–Farro Al–Bag‘aviydir. “Muhyis sunnah”, “Imom” va “Shayxul Islom” degan nomlar ila e’tirof etilgan.
“Farro” so‘zi mo‘yna bilan shug‘ullanuvchilarga nisbatan ishlatiladi. Masalan: mo‘ynafurush va mo‘ynado‘z deyiladi.
“Bag‘aviy” so‘zi esa, Marv va Hirot oralig‘ida joylashgan Xurasonning (Bag‘) “Bag‘shur” shahriga nisbatan ishlatiladi.
Yoqut Hamaviyning “Mu’jamul buldon” da aytishiga qaraganda: Husayn ibn Mas’ud hijriy 433 yili tug‘ilgan.
Zarkaliyning so‘ziga qaraganda: hijriy 436 yili tug‘ilgan.
Husayn ibn Mas’ud Ahli sunna val jamoa e’tiqodida, Shofiiy mazhabida bo‘lgan.
Ilm talabida Hurasonning turli hududlariga safar qilgan. Shofiiy mazhabining faqihlaridan bo‘lib, ulug‘ muhaddis va musavvirlar qatoridan joy olgan, dinning ustuni, sunnatning tiriltiruvchisi unvonlariga sazovor bo‘lgan.
Husayn ibn Mas’ud Bag‘aviy nihoyatda taqvodor, sabrli bo‘lgan. Rivoyat qilinishiga qaraganda biror darsni betahorat aytmagan. Asosan uning taomi non bo‘lib, undan boshqa taom emas, keyinchalik keksaygan vaqtida nonga yog‘ surib taomlangan zohid inson edi.
Shofiiy ulamolaridan At–Toj As–subkiy Husayn ibn Mas’ud Bog‘aviyni shunday ta’riflaydi : “Al–Bog‘aviy ulug‘ imom, taqvodor, faqih, ilm bilan amalni jamlagan obid, mufassir va muxaddis olimdir.
Husayn ibn Mas’ud Bag‘aviyning tafsiri haqida “Kashfo‘z-Zunun” muallifi shunday deydi: “Besh yuz un oltinchi yilda vafot etgan Imom Husayn ibn Mas’ud Bag‘aviyning “Ma’olimut Tanzul tafsiri” O‘rtacha tafsirlardan bo‘lib, ulug‘ sahobalar, tobeiynlar va keyingi ulamolardan naql qilingan. Uni 805-yilda vafot etgan Ash-Shayx Tojuddin Abu Nasr Abdulvahob ibn Muhammad al–Husayn muxtasar qilgan”.
Mufassirlardan Al–Xozin o‘zning tafsiri muqaddimasida shunday yozadi: “Husayn ibn Mas’ud Bog‘aviyning tafsiri shu ilm sohasidagi shubhadan holi, rost so‘zlarni jamlagan, shariat ahkomlari bayon etilgan, ajoyib xabarlari va kissalari bilan o‘ralgan bebaho kitoblaridandir”.
Ustozlari:
Shogirdlari:
Asarlari:
Husayn ibn Mas’ud 80 yoshdan o‘tib 516 yili vafot etadi.
Manbalar asosida
Abdussomad Abdulbosit tayyorladi
Farzand uchun ota-onaga xizmat qilib, ularning roziligini olishdan ham ulug‘roq saodat yo‘q. Boisi Alloh taolo rizosi ota-ona roziligiga bog‘langan.
Mehribon Robbimiz ota-ona roziligini topish uchun bizlarga uning yo‘llari va vositalarini oson qilib qo‘ygan. Nafaqat hayotliklarida, balki dunyodan ko‘z yumganlaridan keyin ham ularga yaxshilik qilish shulardan biridir.
Shariatimizda ota-ona nafaqat hayotlik chog‘larida, balki ular bu dunyodan o‘tib ketganlaridan keyin ham haqlarini ado etmoqlik farzand zimmasidagi vazifalardan sanaladi. Ana shulardan biri ota-ona yaqinlari va do‘stlariga yaxshilik qilishdir.
Ibn Dinordan rivoyat qilinadi: “Abdulloh ibn Umarning eshagi va sallasi bo‘lar edi. Bir kuni o‘sha eshagini minib ketayotgan edi, oldidan bir a’robiy o‘tib qoldi. Shunda “Sen falonchining o‘g‘li emasmisan?” dedi. U: “Ha, shunday”, dedi. Ibn Umar unga eshakni berib, “Bunga minib ol”, dedi va sallasini berib: “Buni boshingga o‘rab ol”, dedi.
Sheriklaridan biri unga: “Alloh sizni mag‘firat qilsin! Charchaganda minib turadigan eshagingizni, boshingizga o‘raydigan sallangizni mana shu a’robiyga berdingiz-a?” dedi. Ibn Umar: “Men Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning “Yaxshiliklarning eng yaxshisi – kishi otasi ketganidan (vafot etganidan) so‘ng uning yaxshi ko‘rganlariga yaxshilik qilishidir”, deganlarini eshitganman. Uning otasi (otam) Umarning do‘sti edi”, dedi” (Imom Muslim rivoyati).
Abu Usayd Molik ibn Rabi’a So’idiy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning huzurlarida edik, Bani Salimalik bir kishi kelib, “Yo Allohning Rasuli, ota-onamning vafotidan keyin ularga qilishim mumkin bo‘lgan yaxshiliklardan biror narsa qoldimi?” dedi. U zot: “Ha. Ularning haqqiga duo qilish, ular uchun istig‘for aytish, ulardan keyin ahdlariga vafo qilish, ular orqaligina bog‘lanadigan silai rahmni bog‘lash va ularning do‘stlarini ikrom qilish”, dedilar (Imom Abu Dovud rivoyati).
Hadisi sharifda farzand o‘z ota-onasiga qiladigan yaxshilik ularning vafotlaridan keyin ham davom etishi lozimligi bayon qilinmoqda. Ya’ni, farzand ota-onasi haqqiga ularning vafotidan keyin ham mag‘firat so‘rab duo qilib tursa, ular uchun Alloh taologa istig‘for aytishni kanda qilmasa, inshoAlloh ota-onasining savobiga savob qo‘shilib boraveradi, darajasi esa ko‘tariladi. Yana bir muhim jihat shuki, farzandlar ota-onasining yaqinlariga hamisha sila rahm qilishi, ularning hollaridan xabar olib turishlari lozim.
Imom Buxoriy rivoyat qilgan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Otangning do‘stligiga rioya qil, shunda Alloh taolo nuringni so‘ndirmaydi”, deganlar.
Demak, ota bilan do‘stlashgan har qanday odamlardan aloqani uzmaslik kerak.
Ilyosxon AHMЕDOV