Zaynab roziyallohu anho hijratdan yigirma sakkiz yil oldin (melodiy besh yuz to‘qson oltinchi yili) tug‘ilganlar.
Otalari: Xuzayma ibn Horis ibn Abdulloh ibn A’mr ibn Abdumanof ibn Hiloldir.
Onalari: Hind binti A’vf ibn Zuhayr ibn Hammatoh ibn Jurshdir.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Hafsa binti Umar ibn Xattob roziyallohu anhoga uylanganlaridan so‘ng Zaynab roziyallohu anhoga hijratni uchinchi yili Ramazon oyida uylandilar. Zaynab onamiz mo‘mina, taqvodor, soliha, har qanday og‘ir sharoitlarda sabr qiluvchi ayol edilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bu ayolning sabru matonatini eshitib hamda eri vafot etganidan so‘ng uni o‘z qaramog‘iga oluvchi, uni himoya qilib, ko‘mak beruvchi birorta kishi qolmaganidan xabardor bo‘lib, unga ulug‘ marhamat ko‘rsatdilar. Ayolning chin musulmonligi, Islom yo‘lidagi harakati, sabr-matonati va din yo‘lida unga yetgan musibatlari evaziga Zaynab roziyallohu anhoga yaxshilik iroda etdilar va unga sovchi bo‘ldilar. Shu tariqa homiysi va qarovchisidan ayrilgan beva ayolning musibatlarini yengillatish maqsadida uni o‘z qaramog‘lariga oldilar. Zaynab roziyallohu anho Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan bir yilgina umr kechirdilar.
Hijratning to‘rtinchi (melodiy olti yuz yigirma oltinchi) yili Madinai munavvarada vafot etib, Baqe’ qabiristoniga dafn qilindilar.
Manbalar asosida
Tojiddinov Abdussomad
Abdulbosit o‘g‘li tayyorladi
Bir kuni Umar roziyallohu anhu masjidga chiqdilar, u yerda Muoz ibn Jabal roziyallohu anhuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning qabrlari yonida yig‘lab turgan holda ko‘rdilar.
Umar raziyallohu anhu undan: "Ey Muoz, nima uchun yig‘layapsan?" deb so‘radilar.
Shunda Muoz roziyallohu anhu javob berdilar: "Men Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan eshitgan bir hadis tufayli yig‘layapman. U zot alayhissalom aytgan edilar: "Riyoning ozginasi ham shirkdir. Kimki Allohning do‘stlariga dushmanlik qilsa, bilib qo‘ysinki, u Allohga qarshi urush ochibdi. Albatta, Alloh taolo abror, taqvodor, o‘zini pinhon tutadigan bandalarni yaxshi ko‘radi. Ular shunday kishilarki, yo‘qliklarida, hech kim ularni axtarmaydi, hozir bo‘lganlarida ham hech kim ularni tanimaydi. Ularning qalblari hidoyat chirog‘laridir. Ular har qanday qorong‘u va g‘uborlik holatdan yo‘l topib chiqa oladilar".
Homidjon qori ISHMATBЕKOV