Quroni karim zakotning farzligini Madinada nozil qilingan suralar orqali ochiq-oydin bayon qildi. Jumladan, Baqara surasida aytiladi: “Namozni barkamol o‘qingiz va zakotni beringiz...” (Baqara, 110-oyat). Qur’oni karimda ko‘plab ana shunday namoz bilan zakotni bir-biridan ajratmasdan kelgan oyatlar uchraydi. Payg‘ambar (s.a.v.) ham o‘z hadislari orqali zakotning farzligini va uning Islom dinidagi mavqeini belgilab berdilar. Jabroil (a)ni din ahkomlarini o‘rgatish maqsadida kelishliklari bilan bog‘liq mashhur hadis va boshqalarda Islomni beshta rukn ustiga bino qilinganligi bayon etildi. Lekin bulardan tashqari bir qator hadislar borki, ularda Payg‘ambar (a.s.) mazkur ruknlarning ba’zi-birlarini aytishlik bilan cheklanganlar. Biroq namoz va zakot har doim ular buyurgan ishlarning muqaddimasida zikr qilinavergan. Ana shulardan biri Payg‘ambar (a.s.) Muoz ibn Jabalni Yamanga yuborishlari rivoyat qilingan hadisdir. Unda Payg‘ambar (a.s.) jumladan bunday deganlar: “Sen ahli kitoblardan bo‘lgan qavm huzuriga borasan. Ularni Allohdan o‘zga iloh yo‘q va Meni Rasululloh, deb guvohlik keltirishga chaqirasan. Agar ular bu borada senga itoat qilsalar, Alloh taolo bir kecha-kunduzda ularga besh vaqt namoz o‘qishni farz qilganini o‘rgat. Agar ular senga bunda ham itoat qilsalar, Alloh taolo ularning zimmasiga boylaridan olib kambag‘allariga qaytariladigan sadaqa (zakotni)ni farz qilganini o‘rgat. Agar ular senga bu borada ham itoat qilsalar, mollarining sarasini olishdan saqlan hamda mazlumning duosi (qarg‘ishi)dan ehtiyot bo‘l. Chunki u (qarg‘ish) bilan Alloh o‘rtasida to‘siq yo‘qdir”. Bu hadisni tasdiqlovchi oyat ham Tavba surasida keladi: “agar ular (arab mushriklari butlarga sig‘inishdan) tavba qilib, namozni qoim qilsalar va zakotni bersalar, birodarlaringiz dindadir”. (Tavba surasi). Ko‘rinib turibdiki, zakot Islomning eng asosiy ruknlaridan biri ekan. Chunki ushbu oyat va yuqoridagi hadisda dinning eng ahamiyatli farzlarigina tilga olindi va zakot ibodati ro‘za va haj kabi tushirib qoldirilmadi. Albatta, bu gapimizdan ro‘za va hajning Islom ruknlaridan ekanligi masalasiga aslo xalal yetmaydi, chunki ro‘za va haj ibodatlari dinga yangi chaqirilayotgan kishilarga eng zarur bo‘lgan narsalar aytib o‘tilgan o‘rinlardagina tushib qolgan xolos.
Yana bir guruh hadislar keladiki, ularda Rasululloh (s.a.v.) zakot berishdan bosh tortganlarni oxiratdagi qattiq azobdan ogohlantiradilar. Imom Muslim rivoyat qilgan hadisda Payg‘ambar (s.a.v.) aytadi: “Kimniki oltin va kumushlari bo‘lib, ular haqqini ado etmasa, qiyomat kunida oltin-kumushlari eritilib, tunukalar etib quyiladi. So‘ng ularni jahannam o‘tida qizdirilib, miqdori ellik ming yilga teng bo‘lgan kunda egasining yonboshiga, peshonasiga va beliga bosiladi. Bu hol Alloh taolo barcha insonlar orasini to‘la hukm qilib bo‘lguncha davom etadi. Qaysi bir mol va qo‘y egasi borki, u mollari haqqini ado etmasa, qiyomat kuni uni keltirilib, o‘z hayvonlaring tuyoqlari bilan ezdiriladi va shohlari ila suzdiriladi. Qachon oxirgisi tugaganda, avvalgisi qaytariladi. Bu ish muddati ellik ming yilga teng bo‘lgan kunda Alloh bandalar orasini hukm qilib tugatgunga qadar davom etadi. So‘ng uni jannatga yoki do‘zaxga olib boradigan o‘z yo‘liga solib qo‘yiladi”. Mazkur hadisdan zakotni bermaslikning jazosi og‘ir bo‘lishligi bilan birga, zakotni Islom dinidagi ado etilishi zarur bo‘lgan eng asosiy farzlardan ekanligi kelib chiqmoqda.
Boshqa hadislarda zakot bermaslik ba’zi dunyoviy uqubatlarga sababchi bo‘lishi mumkinligi ko‘rsatiladi. Payg‘ambar (s.a.v.) aytadi: “Qaysi bir qavm zakotni bermas ekan, Alloh ularni qahatchilikka giriftor qiladi”. Yana bir hadislarida: “Qachon sadaqa (zakot) molga aralashsa, albatta, uni buzadi”, degan bo‘lsalar, boshqasida: “Mol quruqlikdami yoki dengizdami faqat zakot bermaslik sababidangina halok bo‘ladi”, deb aytganlar. Demak, Allohning haqqi borasidagi baxillik ba’zi bir dunyoviy ofat-balolarning ham sababchisi bo‘lishi mumkin ekan.
Xullas, zakot Madina davriga kelib Islomning eng asosiy ruknlaridan biriga aylandi. Uning shartlari, nisobi, beriladigan o‘rinlari, vaqti va boshqa tomonlari tartibga solindi. Zakotda har ikki tomonning, ya’ni, mol egalarining ham kambag‘allarning ham manfaatlari hisobga olindi. Molni ishlab topishdagi mashaqqatga qarab chiqariladigan molning miqdori belgilandi. Agar molga hech qanday mashaqqatsiz erishilsa (xazina topish), uni 1/5 ni, bir oz mehnat qilib topilsa (lalmikor yerda dehqonchilik), 1/10 ni, xarajatlar orqali sug‘oriladigan yerga ekin eksa, 1/20 ni va yana ham ko‘proq mehnat-mashaqqat bilan topsa (tijorat mollari), 1/40 ni zakot sifatida chiqarish belgilangan.
Chorva mollari zakotida ham shunday, ya’ni, agar mol va qo‘ylar yilning yarmidan ko‘proq qismida yaylovda o‘tlab yursa, belgilangan tarzda ulardan zakot beriladi. Lekin yilning asosiy qismida pullik yem-hashak bilan boqilsa va ular tijorat uchun bo‘lmasa, zakot berilmasligi tayinlandi. Shuningdek, zakot yig‘uvchi mol egasiga zulm qilib hayvonlarning eng saralarini olishi mumkin emas.
Kambag‘allar holatini e’tiborga olingani esa quyidagilarda ko‘rinadi. Ehtiyojga qarab ikki yoki undan ko‘p yillik zakotni oldindan olib kambag‘allarga sarflash mumkin. Shuningdek, bitta nisob mavjud bo‘lsa, bir necha nisob uchun zakot olish ham mumkin. Bundan tashqari zakot mollarini kambag‘allarga zarur bo‘lgan boshqa mollarga (o‘z qiymatida) almashtirib berish ham mumkin. Yana boshqa bir qator jihatlar ham mavjud bo‘lib, ulardan ma’lum bo‘ladiki, zakot ibodatida muhtojlar ahvoli hech qachon nazardan chetda bo‘lmagan.
Endi mana shunchalik qulaylik bilan farz qilingan ibodatdan kim bosh tortsa, dunyo va oxiratda azobga duchor qilinishi ham adolatdandir.
Toshkent islom instituti katta o‘qituvchisi
Sayyid Jamol
Har bir musulmon uchun hayotning har bir jabhasida Islom axloqiga amal qilish farz sanaladi. Buning ichiga yo‘lda harakatlanish, piyoda va haydovchi sifatida qoidalarga rioya qilish ham kiradi. Islom dini faqat ibodatlar bilan cheklanib qolmaydi, balki jamiyatda tinch-totuv yashash va boshqalarning huquqlarini hurmat qilishni ham talab qiladi.
1. Javobgarlik hissi — haydovchining odobi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Mo‘min kishi boshqalarga zarar yetkazmaydi va zarar ham ko‘rmaydi” (Imom Ibn Moja va Imom Ahmad rivoyati).
Ushbu hadisga ko‘ra, haydovchi yo‘lda boshqalarning hayotiga, salomatligiga tahdid soluvchi harakatlardan ehtiyot bo‘lishi lozim. Yo‘ldagi har bir harakatimiz boshqalarga ta’sir qilishi mumkin.
2. Qoidalarga rioya qilish — itoat va omonat.
Qur’oni karimda bunday deyiladi: “Ey imon keltirganlar! Allohga itoat etingiz, Payg‘ambarga va o‘zlaringizdan (bo‘lmish) boshliqlarga itoat etingiz!” (Niso surasi, 59-oyat).
Hukumat tomonidan belgilangan yo‘l qoidalari kishilarning xavfsizligi uchun joriy qilingan. Ularga itoat qilish – Islom ta’limotiga muvofiq harakat qilishdir.
3. Shoshilmaslik va sabr - hayotni saqlab qolish vositasidir.
Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Xotirjamlik Allohdan va shoshilish shaytondandir” (Imom Termiziy rivoyati).
Yo‘lda shoshish, qonunni buzish, ortiqcha tezlik bilan harakatlanish –haydovchining nafaqat o‘z hayotiga, balki boshqalar hayotiga ham xavf tug‘diradi.
4. Qo‘pollikdan ehtiyot bo‘lish va yo‘ldagi odob.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam yo‘l odoblari haqida: “Yo‘llarda o‘tirishdan saqlaninglar!” deganlar.
Shunda “Bizning yo‘lda o‘tirishdan boshqa ilojimiz yo‘q, chunki gaplashadigan majlislarimiz yo‘llarda bo‘ladi”, deyishdi.
U zot alayhissalom: “Agar yo‘lda o‘tirishdan boshqaga ko‘nmasangiz, u holda yo‘lning haqini ado etinglar”, dedilar. Ular: “Yo‘lning haqi nima?” deb so‘rashdi.
U zot alayhissalom: “Yo‘lning haqqi ko‘zni tiyish, ozor yetkazishdan tiyilish, salomga alik olish, ma’ruf ishlarga buyurish va munkar ishlardan qaytarish”, dedilar (Imom Buxoriy, Imom Muslim rivoyati).
Bugungi kunda bu odoblar haydovchilar va piyodalar uchun ham dolzarbdir. Yo‘lda hurmat va odobni saqlash, yo‘l berish, o‘zgalarni haqorat qilmaslik – musulmonning odobidir.
5. Huquqqa rioya qilish — boshqalarga yordam
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Kim dunyoda bir mo‘minni dunyo g‘amlaridan birini yengillatsa, Alloh taolo uning dunyo va oxirat g‘amlarini yengillatadi. Kim bir mo‘minning qiyinchiligini osonlashtirsa, Alloh taolo o‘sha insonni dunyo va oxiratda mushkulini oson qiladi” (Imom Muslim rivoyati).
Yo‘lda boshqalarga yordam berish — masalan, haydovchi bo‘lsangiz, qariya yoki nogironni olib o‘tish, mashinangizda yordamga muhtoj kishini olib borish – savobli amaldir.
Xulosa:
Yo‘l harakati qoidalariga rioya qilish faqat davlat talabiga amal qilish emas, balki Islom axloqi va Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam sunnatlariga amal qilishdir. Har bir musulmon harakatda ham, niyatda ham odobli, mas’uliyatli va salbiy oqibatlarni oldindan o‘ylaydigan inson bo‘lishi lozim.
Manbalar asosida
Ilyos Ahmedov tayyorladi.