Diniy –ekstremistik harakatlar faollari o‘zlarining saflariga kishilarni jalb qilish hamda yangi qo‘shilgan a’zolarni jamoaga yanada ko‘proq moyil qilish maqsadida o‘z rahnamolarini ulug‘lashga alohida e’tibor beradilar. Masalan, shu kabi oqimlardan biri bo‘lgan “Musulmon birodarlar” tashkiloti o‘zlarining rahnamolari bo‘lgan Hasan al- Banno shaxsiyatini “Alloh tamonidan tanlangan Zot”, “Shayx”, “Valiy”, deb ulug‘lashadi. Bunday amaliyotdan, birinchidan, kishilar orasida o‘zlarining rahnamolarining obro‘sini ko‘klarga ko‘tarish orqali sodda xalq orasida jamoalari mavqeini oshirish va yoshlarni to‘g‘ri yo‘lda ekanliklariga ishontirishdan iboratdir. Ikkinchidan, ular tamonidan chiqarilgan “fatvo”, amr va topshiriqlarni shariat ahkomi sifatida qabul qilinishiga erishish ko‘zlanganligini anglash qiyin emas.
Jumladan, “Nurchilik” oqimining asoschisi Said Nursiyni “Badiuzzamon” ( “Zamonaning benaziri”), hozirdagi rahbari Fathulla Gyulenni esa “Qutbul aqtob” (“Buyuklar buyugi”), “at-Takfir val-hijra” oqimlari o‘zlarining boshchisi Shukriy Mustafoni “Mahdiy” deb ulug‘lashlari fikrimizning yaqqol dalilidir.
Ma’lumki, Islom olamida diniy bilimlarda yuqori darajalarga erishgan kishilarga nisbatan muayyan hollarda “Shayx” unvoni ishlatiladi. Bunday rutba din yo‘lida qilgan xizmatlari evaziga yirik ulamolarning unvoni sifatida e’tirof etiladi va hech kim o‘z-o‘zicha bu darajaga erishganini da’vo qila olmaydi. Shu nuqtayi nazardan qaraganda, “Hizbut – tahrir”, “O‘zbikiston islom harakati” kabi boshqa firqa va oqimlar tomonidan o‘z rahnamolariga nisbatan “shayx”lik martabasining keng qo‘llanilayotgani ular odamlarni chalg‘itish va o‘z maqsadlariga erishishda hech narsadan tap tortmasliklarini ko‘rsatadi.
Shunday ekan har birimiz bular kabi “olim”lik da’vosini qilayotgan omilarni, to‘g‘ri yo‘lda ekanliklariga ishontirmoqchi bo‘lgan egrilarni, nurmiz deb bong urayotgan zulmatlarning kirdikorlaridan ogoh bo‘lishimiz lozim.
Muhammad ibn Ahmad al-Beruniy
o‘rta maxsus islom bilim yurti 2-kurs talabasi
ISAYEV BЕKISLOM
Qur’oni karim oyatlarini tafsir, sharhlashga ehtiyoj bormi? Binobarin Qur’oni karimning qator oyatlarida Alloh taolo oyatlarni tushunish va fahmlash oson, yengil ekanligi ta’kidlangan-ku? Bundan go‘yoki Qur’on oyatlarini tushuntirishga hojat yo‘qdek ko‘rinadi. Biroq, oyatlar diqqat bilan o‘rganilsa, Qur’oni karimda ikki xil hodisa va narsalar bayon etilishi ma’lum bo‘ladi.
Ulardan biri oddiy voqelikka taalluqli bo‘lib, oldingi payg‘ambarlar, ularning xalqlari bilan bog‘liq tarixiy voqealar, Allohning ne’matlari, osmon va yerning yaratilishi, ilohiy qudrat va hikmat, do‘zax azoblari haqidagi hamda boshqa xabarlarni o‘z ichiga oladi.
Ikkinchisi esa, shariat ahkomlari, ixtilofli masalalarni o‘z ichiga oladi.
Qur’onda zikr (dars, va’z, nasihat) deb nomlangan birinchi turdagi mavzuni, shubhasiz, tushunish oson, hatto savodsiz dehqon ham undan o‘zi manfaat topishi mumkin. Bu haqda Qur’oni karimda bunday deyilgan:
وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
"Biz Qur’onni zikr (eslatma) uchun oson qilib qo‘ydik. Bas, eslatma oluvchi bormi?!" (Qamar surasi, 22-oyat).
Oyatdagi "Zikr uchun" so‘zi asosiy diqqatini Qur’ondan o‘rganishga qaratadi va faqat shu maqsadda oson, degan ma’noni anglatadi, lekin hech qanday holatda bu osonlik qonunlar va ta’limotlarning talqini bilan bog‘liq emas. Agar bu turdagi narsalar va hodisalarning ta’birini har kim bilsa edi, Alloh taolo Payg‘ambarimizga Kitobni o‘rgatish va tushuntirish vazifasini yuklamagan bo‘lardi.
Yuqorida ta’kidlanganidek, Qur’on oyatlarini tushuntirish, sharhlashda Payg‘ambar alayhissalomga muhtoj bo‘linadi. Alloh taolo bu haqda bunday marhamat qiladi:
وَتِلۡكَ ٱلۡأَمۡثَٰلُ نَضۡرِبُهَا لِلنَّاسِۖ وَمَا يَعۡقِلُهَآ إِلَّا ٱلۡعَٰلِمُونَ
"Ushbu misollarni Biz odamlar (ibrat olishlari) uchun ayturmiz. (Lekin) ularni faqat olimlargina anglagaylar" (Ankabut surasi, 43-oyat).
Shunday qilib, birinchi turga oid oyatlarni tushunish osonligi, Qur’ondagi amrlarning qonuniy va amaliy xulosalarini aniqlab beradigan payg‘ambarga ehtiyojni istisno qilmaydi.
"Islom shariatida sunnatning o‘rni" kitobidan
Davron NURMUHAMMAD tarjimasi