Siyrat kitoblaridan birini o‘qir ekanman, oldin o‘zim ahamiyat bermagan bir voqea meni o‘ziga jalb etdi. Ishda ham, boshqa vaqt ham shu voqea tez-tez xayolimga kelaverdi. Shu sabab bu voqea haqida birgalikda tafakkur qilish maqsadida sizlarga ham ilindim...
Payg‘ambarimiz alayhissalomning amakilari Abu Tolib va ayollari Xadija roziyallohu anho vafot qilganlaridan so‘ng Nabiy sollallohu alayhi vasallamni himoya qiladigan kishi bo‘lmay qoldi. Musulmonlarga nisbatan ozor yanada kuchaydi, da’vat ishi to‘xtab qolayozdi. Shunda Nabiy sollallohu alayhi vasallam u yer sharafli kishilarning shahri deb, ularning Islomga kirishlaridan umidvor bo‘lgan holda Toifga yo‘l oldilar. Zayd ibn Horisa roziyallohu anhu u zot alayhissalomga hamroh bo‘ldilar. Yo‘l yurib, mashaqqat chekib Toifga ham yetib bordilar. Nabiy sollallohu alayhi vasallam Toifning ulug‘lari ila uchrashib, ularni Islomga chaqirdilar. Natija esa u zot alayhissalom kutganlaridan tamomila teskari bo‘ldi. Ular Payg‘ambarimiz alayhissalomni haqorat qilishdi, mazax qilishdi. Ko‘p ozorlar berib, hatto u zot alayhissalomning muborak qonlari to‘kilganda ham ozorni to‘xtatishmadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam bir zum dam olaman deb to‘xtasalar yeryutkur qavm ortlaridan quvib yetib kelar, toshlarni yomg‘ir kabi yog‘dirar edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallamning himoyalarida turib Zayd ibn Horisa roziyallohu anhu ham jabrlandilar. Shu tariqa ikkilari ulardan nari bo‘lib, bir mevazorga kirdilar va Payg‘ambar alayhissalom Allohga duo qildilar. Mevazorning xo‘jayini Nabiy sollallohu alayhi vasallamning hollariga achinganidan, o‘zining Addos ismli xizmatkoriga meva berib, ularning yoniga yubordi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam mevadan olib, yeyishdan oldin “Bismillah” dedilar. Shunda Addos ajablanib, bu hududda bu so‘zdan foydalanilmasligini izhor qildi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam undan “Sen qayerdan kelgansan?” deb so‘radilar. Addos “Naynavodanman” degan edi, Payg‘ambarimiz alayhissalom “Allohning solih bandasi Yunus ibn Matto’ yashagan o‘sha Naynavodanmisan?” dedilar. U: “Sen uni qayerdan bilasan?” dedi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam “U ham nabiy edi, men ham nabiyman” dedilar.
Addos roziyallohu anhu Nabiy sollallohu alayhi vasallamning peshona va qo‘llaridan o‘pib musulmon bo‘ldi...
Bu voqeaning e’tiborimni tortgan joyi shu bo‘ldiki, Nabiy sollallohu alayhi vasallam va Zayd ibn Horisa roziyallohu anhu shuncha mashaqqat ila o‘zga shaharga borib, ularni Islomga chaqirsalar ham Alloh taolo hidoyatni nasib qilmagani uchun Toif ahli Islomga kirmadi. Bog‘ga kirganlarida esa, ular kutmaganda, bir og‘iz kalima – “Bismillah” sababidan Alloh taolo asli xristian bo‘lgan bir kishini musulmon bo‘lishini nasib ayladi. Alloh taolo Addos roziyallohu anhuni hidoyatga boshlagan edi...
G‘iyosiddin Muhammad Yusuf
Savol: Oilaliman, 2 nafar farzandim bor. Turmush o‘rtog‘im ehtiyojlarim, kasal bo‘lsam dori-darmonim uchun pul bermaydilar. Bolalarimizni ehtiyojlari uchun berib turadilar, xolos. O‘zim ishlayman, “ishlab topgan pulingni hammasini menga berishing kerak, chunki Xadicha onamiz ham hamma pullarini Rasulimiz alayhissalomga berganlar” deydilar doim. E’tiroz bildirsam, “menga itoatsizlik qilyapsan” deydilar.
Yaqinda shu masalada janjallashib qolganimizdan keyin pulimni yarmini olib, o‘zimda qolgan yarmini ro‘zg‘orga ishlatishimga majburlayaptilar. Bizning vaziyatimizga shariatda qanday izoh beriladi?
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym. Alloh taolo oilada erkakni rahbar etib tayinlab, uning zimmasiga qo‘l ostidagilarning: ayoli va farzandlarining nafaqasini yuklab qo‘ygan. Ayolning topayotgan pulida na erning va na qaynonaning haqi bor, uni zulm qilib olib qo‘yishga mutlaqo haqi yo‘q. Agar o‘zi rozi bo‘lib bersa, olishi mumkin. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Musulmon kishining moli boshqaga halol emas, faqatgina o‘zi rozi bo‘lib, ko‘nglidan chiqarib bersagina, halol bo‘ladi” (Imom Ahmad rivoyati).
Xadiyja roziyallohu anho onamiz butun molu jonini Sarvari olam bo‘lgan turmush o‘rtoqlariga in’om etganlar, ya’ni o‘z ixtiyorlari bilan berganlar. Payg‘ambarimiz alayhissalom tortib yoki talab qilib olib qo‘ymaganlar. Nafaqat Xadiyja onamiz, balki u zotning atrofidagi barcha sahobalar u zotni jonlaridan ortiq yaxshi ko‘rganlar va borini berishga shay turganlar.
Shariatimiz har bir shaxsga moliyaviy mustaqillik bergan. Er topgan pulini o‘zi istaganday sarflashi va bunga na ayoli va na boshqa odamlar to‘sqinlik qilishga haqi yo‘q bo‘lgani kabi, ayolning ham shaxsiy mablag‘idagi tasarrufi o‘z qo‘lida bo‘ladi. Faqatgina foyda-zararni bilmaydigan aqli zaif toifalargina bundan mustasno. Ularning tasarrufini valiylari olib boradi.
Ammo yuqoridagi gaplardan ayol topganini hech kimga bermasligi, faqat o‘zi ishlatishi kerak ekan, degan xulosa chiqmaydi. O‘z ixtiyori bilan eriga, farzandlariga yoki boshqalarga hadya qilishi mumkin va bu uchun albatta, ajr oladi.
Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhuning ayollari Rasululloh sollallohu alayhi vasallam huzurlariga kelib: “Erimga sadaqa qilsam bo‘ladimi?” – deb so‘ragan va u zot alayhissalom: “Ha”, deb javob berganlar. Ya’ni sahobiya ayollar erlariga sadaqa, hadya qilib turganlar. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bejizga: “O‘zaro hadyalashinglar, o‘rtada muhabbat paydo bo‘ladi”, deb aytmaganlar.
Xulosa o‘rnida aytish mumkinki, oila er-xotin o‘zaro bir-birlarini tushunishlari, hurmat qilishlari va o‘z burchlarini muhabbat bilan ado etishlari lozim. Ana shunda oilaviy hayot saodatli davom etadi. Vallohu a’lam.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.