Siyrat kitoblaridan birini o‘qir ekanman, oldin o‘zim ahamiyat bermagan bir voqea meni o‘ziga jalb etdi. Ishda ham, boshqa vaqt ham shu voqea tez-tez xayolimga kelaverdi. Shu sabab bu voqea haqida birgalikda tafakkur qilish maqsadida sizlarga ham ilindim...
Payg‘ambarimiz alayhissalomning amakilari Abu Tolib va ayollari Xadija roziyallohu anho vafot qilganlaridan so‘ng Nabiy sollallohu alayhi vasallamni himoya qiladigan kishi bo‘lmay qoldi. Musulmonlarga nisbatan ozor yanada kuchaydi, da’vat ishi to‘xtab qolayozdi. Shunda Nabiy sollallohu alayhi vasallam u yer sharafli kishilarning shahri deb, ularning Islomga kirishlaridan umidvor bo‘lgan holda Toifga yo‘l oldilar. Zayd ibn Horisa roziyallohu anhu u zot alayhissalomga hamroh bo‘ldilar. Yo‘l yurib, mashaqqat chekib Toifga ham yetib bordilar. Nabiy sollallohu alayhi vasallam Toifning ulug‘lari ila uchrashib, ularni Islomga chaqirdilar. Natija esa u zot alayhissalom kutganlaridan tamomila teskari bo‘ldi. Ular Payg‘ambarimiz alayhissalomni haqorat qilishdi, mazax qilishdi. Ko‘p ozorlar berib, hatto u zot alayhissalomning muborak qonlari to‘kilganda ham ozorni to‘xtatishmadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam bir zum dam olaman deb to‘xtasalar yeryutkur qavm ortlaridan quvib yetib kelar, toshlarni yomg‘ir kabi yog‘dirar edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallamning himoyalarida turib Zayd ibn Horisa roziyallohu anhu ham jabrlandilar. Shu tariqa ikkilari ulardan nari bo‘lib, bir mevazorga kirdilar va Payg‘ambar alayhissalom Allohga duo qildilar. Mevazorning xo‘jayini Nabiy sollallohu alayhi vasallamning hollariga achinganidan, o‘zining Addos ismli xizmatkoriga meva berib, ularning yoniga yubordi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam mevadan olib, yeyishdan oldin “Bismillah” dedilar. Shunda Addos ajablanib, bu hududda bu so‘zdan foydalanilmasligini izhor qildi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam undan “Sen qayerdan kelgansan?” deb so‘radilar. Addos “Naynavodanman” degan edi, Payg‘ambarimiz alayhissalom “Allohning solih bandasi Yunus ibn Matto’ yashagan o‘sha Naynavodanmisan?” dedilar. U: “Sen uni qayerdan bilasan?” dedi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam “U ham nabiy edi, men ham nabiyman” dedilar.
Addos roziyallohu anhu Nabiy sollallohu alayhi vasallamning peshona va qo‘llaridan o‘pib musulmon bo‘ldi...
Bu voqeaning e’tiborimni tortgan joyi shu bo‘ldiki, Nabiy sollallohu alayhi vasallam va Zayd ibn Horisa roziyallohu anhu shuncha mashaqqat ila o‘zga shaharga borib, ularni Islomga chaqirsalar ham Alloh taolo hidoyatni nasib qilmagani uchun Toif ahli Islomga kirmadi. Bog‘ga kirganlarida esa, ular kutmaganda, bir og‘iz kalima – “Bismillah” sababidan Alloh taolo asli xristian bo‘lgan bir kishini musulmon bo‘lishini nasib ayladi. Alloh taolo Addos roziyallohu anhuni hidoyatga boshlagan edi...
G‘iyosiddin Muhammad Yusuf
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Savol: Ota-onam meni majburlab erga bermoqchi, bola bilan ko‘rishdim va ko‘nglim g‘ash bo‘lib qoldi. Keyin istixora o‘qishni boshladim va baribir ko‘nglim yumshamadi. Uydagilarga tushuntirdim, lekin meni eshitishmayapti. Men qanday yo‘l tutsam bo‘ladi?
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym. Dinimizda xotin-qizlarni majburlab erga berishdan man qilingan. Zero, nikoh ikki tomonning roziligi bilan tuziladi. Juvon bo‘lsa, u bilan ochiqcha gaplashiladi, bokira bo‘lsa, undan izn so‘raladi. Bokira (rozilik alomatlari bilan) sukut qilsa, bu uning nikohga izn bergani bo‘ladi.
Barcha fiqhiy manbalarimizda kelin va kuyov o‘z roziligini bildirishi (iyjob va qabul) nikohning asosiy rukni ekani bayon qilingan. Kelin-kuyovdan biri nikohga rozi bo‘lmasa, nikoh durust bo‘lmaydi.
Ota-onaning vazifasi esa farzandini boylik, mansab yoki boshqa g‘arazlar sababli ko‘r-ko‘rona uylanish yoki erga tegishga majburlash emas. Balki farzandiga juft bo‘layotgan yigit yo qizning diyonati, xulq-odobiga va kasb-hunariga e’tibor qilishdir.
O‘z o‘rnida turmush qurayotgan farzand ham ota-onasining tavsiyalari o‘rinli bo‘lsa, qabul qilishi, qaysarlik qilmay ularning hayotiy tajribalaridan foydalanishi kerak.
Xotin-qizlarni majburlab erga berish holatlarida Payg‘ambarimiz alayhissalomning ayolga nikoh yo ajralishni tanlash ixtiyorini berganlari ma’lum. Hatto bir holatda qiz kambag‘al yigitni, ota-ona esa boy yigitni tanlaganida, u zot qizning ixtiyorini ustun qo‘yib:
لم ير للمتحابين مثل النكاح
«Bir-birini yaxshi ko‘rganlar uchun nikohdan yaxshisi yo‘qdir", dedilar (Imom Ibn Moja rivoyati). Vallohu a’lam"
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.