SABZI (Daucus) — soyabonguldoshlar oilasiga mansub ikki, qisman bir yillik o‘tsimon o‘simliklar turkumi, sabzavot ekini. Sabzining 60 dan ortiq turi bor. Bir turi (Daucus carota) — madaniy sabzi. ekiladi. Bu tur G‘arb (O‘rta Yer dengizi havzasidan kelib chiqqan 4 tur-xil — karotinli, sariq, oq, binafsharang sabzilar) va Osiyo (Afg‘oniston va unga yaqin hududlardan kelib chiqqan 6 tur-xil — sariq, binafsharang, qizil, to‘q binafsharang, pushti, oq sabzilar) kenja turiga bo‘linadi.
Urug‘i mayda, 1000 donasi 1—1,5 g. Ildizmevasi sersuv, naviga qarab dumaloqroq, silindrsimon, rangi sariq, oq va ba’zan qizg‘ish, och kizil, uzunligi 8—17 sm, vazni 30—200 g va undan ortiq. Sabzisi (ildizmevasi)da 10—12 % qand, 9,2% uglevodlar, 1,1% azotli moddalar va S, V,, V2, RR vitaminlari, 9,0 (20—25 gacha) mg% karotin bor. Sabzi inson oziq-ovqat ratsionida muhim o‘rinda turadi. Yangiligida iste’mol qilinadi, konservalar tayyorlanadi, tibbiyotda esa sabzidan turli dori-darmonlar tayyorlanadi. Shimoliy rayonlarda va Yevropa mamlakatlarida, asosan, qizil, Markaziy Osiyo mamlakatlarida sariq sabzi ekiladi. O‘zbekistonda xalq seleksiyasida sabzining juda ko‘p navlari yaratilgan. Hozirgi davrda sabzining Mushak 195 (ertapishar) va Nurli (o‘rtapishar), Mirzoy qizil 228, Mirzoy sariq 304 (o‘rta ertagi), Nant 4, Shantane 2461 (o‘rtagi) va Ziynatli, Kaskade G‘, Puma G‘, va boshqa navlari va duragaylari ekiladi.
(“O‘zME”dan)
Uning shifobaxsh xususiyatlari qadimdan ma’lum. O‘rta asrlarda undan yurak, qon-tomir, jigar kasalliklarini, shuningdek sariq va yo‘talni davolashda keng foydalanilgan.
Bugungi kunda sabzi kamqonlik, me’da-ichak yo‘llari, yog‘ bosgan organizm, buyrak kasalliklari va boshqa qator illatlarni davolashda muolajaviy ovqatlanish tarkibida asosiy o‘rinlardan birini egallaydi.
Sabzi karotin moddasiga juda boy bo‘lgan sabzavotdir.Organizmni bu modda zapasi bilan 2 kunga yetarli ta’minlash uchun o‘rtacha kattalikdagi bitta sabzini iste’mol qilish yetarli bo‘ladi. Bundan tashqari bu sabzavot turi V, RR, K, Ye vitaminlari, kalsiy tuzi, kaliy, fosfor, natriy, temir, yod, magniy va boshqa foydali moddalarga boy. Sabzida oqsil moddasi kam, lekin uning tarkibida taxminan 7% uglevod (uning asosiy qismini organizmda yaxshi hazm bo‘luvchi glyukoza tashkil etadi) bor.
Xom sabzini iste’mol qilish soch va tirnoqlarning sinuvchanligida, ko‘rish qobiliyati pasayganda juda foydali. U organizmning kasalliklardan himoyalanish kuchini ko‘paytiradi, yuqumli kasalliklardan muhofaza qiladi. Xuddi shuning uchun ham undan organizm vitamin yetishmasligidan toliqadigan qish kunlari, xalqimiz “ilik uzildi” deb ataydigan erta bahor kunlari iste’mol qilib turish tavsiya etiladi.
Bu sabzavot og‘iz bo‘shlig‘i uchun faol antibakterial vositadir. Stomatit (milk yallig‘lanib, chaqa bo‘lishi)ni davolashda xalq tabobati sabzi sharbatiga bir oz asal qo‘shib chayishni tavsiya qiladi.
Sabzi qabziyatda mislsiz shifobaxsh sabzavot bo‘lib, oshqozon-ichak yo‘llaridagi illatlarda ham foydalidir. Surgi sifatida qirg‘ichda qirilgan sabzini va shuningdek, uning sharbatini (150-200 ml kechqurun uyquga yotish oldidan) iste’mol qilish nihoyatda foydali. Bavosirda sabzi bargini damlab choy sifatida ichish yordam beradi. Uzoq vaqt bitishi qiyin bo‘lgan yaraga sabzi bo‘tqasi bog‘lanadi. Sabzi mineral modda almashinuvini me’yorga keltirishda foyda beradi, uning sharbati katarakta va kon’yuktivit kasalliklarida ko‘z holatini yaxshilaydi.
Shuni ta’kidlash lozimki, qalqonsimon bez kasalliklarida sabzi tarkibidagi karotin organizmda o‘zlashtirilmaydi. Shuningdek ingichka ichakning o‘tkir shamollashi jarayonida sabzi iste’mol qilish tavsiya etilmaydi.
Qon bosimida sabzi sharbati
Qon bosimi oshishida 1 dona sabzini mayda tishli qirg‘ichdan chiqarib, 1 dona xren ildizini qo‘shish va ularning sharbatini chiqarish, 40 ml limon soki va 30 g asal qo‘shib, aralashtirish lozim. Kuniga 3 mahal, 15 ml dan ovqatlanishdan 30 minut oldin 6-8 hafta davomida iste’mol qilinadi.
Yo‘talda sabzi sharbati
holatda kuniga 20 ml dan 5-6 marta ichiladi.
Aralashmani kuniga ovqatlanishdan oldin 6-7 mahal 70 ml dan ichiladi.
Jigar kasalliklarida sabzi sharbati
150 g sabzini va 100 g xren ildizini qirg‘ichdan o‘tkazib, 20 ml spirt, 20 g asal qo‘shib aralashtiriladi. Aralashma 1-2 oy davomida kuniga 3 mahal 20 ml dan ichiladi.
Sabzi sharbati gerpes (terining muayyan qismi shamollashi) kasalligida
Mayda tishli qirg‘ichda 100 g sabzi va 150 g olma chiqarib, turupini siqib, sharbati olinadi. Kuniga 4-6 mahal 50 ml dan ichiladi.
Sabzi sharbati va urug‘i siydik qopida tosh paydo bo‘lganda
Gripda sabzi sharbati va chesnok
Mayda tishli qipg‘ichdan 1 ta sabzi va chesnokdan 4 ta tishchasi o‘tkaziladi va ularni siqib, sharbati olinadi. Burunning har bir katagiga kuniga 3 mahal 2-3 tomchidan tomiziladi.
Sabzi sharbati dermatitda
100 g sabzi qirg‘ichdan o‘tkazilib, uning turupi salfetkaga bir tekis qalinlikda solinadi, terining kasallangan qismiga 20-30 daqiqa qo‘yiladi.
Sabzi damlamasi organizmni tozalashda
Sabzini quritilganidan 20 g iga 250 ml qaynagan suv quyiladi va 10 daqiqaga idish qopqog‘i yopib qo‘yiladi. Damlama bir necha qismga bo‘lib, kun davomida ichiladi.
Jaloliddin Nuriddinov tayyorladi.
17 noyabr 2016 yil
Mag‘rurlik
Bilingki, kim o‘z nafsining pastkashliklarini anglab yetsa, olamda o‘zidan boshqa yomonroq, nafratga munosibroq kishini ko‘rmaydi. Odam farzandi uchun o‘zining tub mohiyatini anglashdan ham muhimroq majburiyat yo‘q. Shunday ekan, inson o‘zidan qanoatlanmasligi, o‘z nafsidan mamnun bo‘lmasligi zarur. U o‘zini qanchalik chuqur anglab borsa, ma’naviy holi shuncha yaxshilanib, Alloh huzuridagi darajasi ko‘tarilib boradi.
Nafsning tarbiyasi eng avvalo, yomon sifatlarni tark etib, maqtalgan, yaxshi xislatlarga o‘tish yo‘li bilan amalga oshadi. Barcha yomon sifatlarning ildizi esa mag‘rurlik (ujb)dadir[1].
Demak, birinchi navbatda inson go‘zal fazilatlarni egallashiga to‘sqinlik qiluvchi g‘ururini tark etishi zarur! Shuning uchun ham maqtalgan sifatlarni qo‘lga kiritishning asosiy sharti – bu ujbdan xoli bo‘lishlikdir! Kim o‘zi haqida yuksak fikrda bo‘lmasa, unday odam o‘z nafsini poklashga, go‘zal odoblarni o‘zlashtirishga harakat qiladi. Axir kamolotga intilish va kamchiliklarni yo‘qotish inson tabiatiga xos emasmi?
Inson o‘ziga yuksak baho berish tuyg‘usidan forig‘ bo‘lganida maqtalgan sifatlarni o‘zlashtira boshlaydi. Nuqsonlarini anglab, o‘zida g‘urur va manmanlikni tuymaydi. Bunday holda u kamolot sari da’vat etilsa, haqiqiy ishtiyoq bilan, samimiy intiladi. Ilohiy eslatmalar ta’siri va o‘zining tabiiy mohiyati sababli u belgilangan kamolotga yetishguniga qadar axloqiy o‘nglanishda davom etadi.
Ma’lumki, nafsning falokatlaridan biri maqtovlardan lazzatlanishga moyillikdir. Zero, o‘z nafsidan mamnun bo‘lish va o‘ziga bino qo‘yish Allohning g‘azabini keltiradigan holatlardir.
Ibn Atoulloh quddisa sirruhudan so‘rashdi:
– Allohning g‘azabini hamma narsadan ko‘ra tezroq keltiradigan narsa nima?
U zot javob berdilar:
– O‘ziga va o‘zining ruhiy holiga yuksak baho berishlik. Bundan–da yomonrog‘i esa bajargan amali uchun Allohdan mukofot talabida bo‘lmoqlik.
Nafslarining kamchiliklarini faqat o‘zlarini o‘zlari nazorat ostiga olgan kimsalargina payqaydilar. Allohga qasamki, Yaratganning bandasiga qilgan yaxshiliklarining yang yaxshisi nafsining pastkashliklarini o‘ziga ko‘rsatib qo‘yganidir hamda ko‘rsatgan qahrining eng shiddatlisi nafsining razolatini o‘zidan berkitib qo‘yganidir.
Axir, qanday qilib aqlli inson o‘z nafsidan o‘zi mamnun bo‘lishligi mumkin? Barcha yaxshilarning hammalaridan yaxshilari bo‘lgan hazrati Yusuf ibn Ya’qub ibn Is'hoq ibn Ibrohim Xalilulloh alayhimussalomning so‘zlariga bir e’tibor bering:
“Nafsimni oqlamayman. Zero, nafs yomonlikka undovchidir. Faqat Rabbim rahm qilganlar bundan mustasnodir. Albatta, Rabbim kechirimli va rahmli zotdir” (Yusuf surasi, 53-oyat).
Tafsirchilar marhamat qiladilar:
“Bu – “Nafsimni o‘z-o‘zicha yomonlikdan pok deb hisoblamayman, ya’ni men nafsimning tabiiy mohiyatiga asosan bahosini orttirmayman, balki butunlay va mutlaqo Allohning madadiga ishonaman”, deganidir.
“Chunki nafs” deyilganda esa barcha nafslar tushuniladi, jumladan, Yusuf alayhissalomning nafslari ham. Yana nafs tabiatiga ko‘ra “barcha yomonliklarga buyurguvchidir”, deb sifatlangan. Bu – isyonga, sarkashlikka va yaramas ish-harakatlarga chaqiradi, deganidir”.
Nafs turli taqiqlangan ishlarga moyil holda o‘zining foydasiz va behuda istaklarini hammasidan ko‘p ma’qul ko‘rib, ulardan lazzatlanadi. Agar shunday bo‘lmaganida ko‘pchilik odamlarning nafsi o‘z hoyu havaslariga itoat etmas, o‘z xudbinliklariga chap bergan bo‘lar va natijada ulardan ham yomonlik yetmasdi. Shuning uchun ham odam bolasining hammadan aqllisi va Alloh huzuridagi qadrlisi deb o‘z nafsining kamchiliklarini yaxshiroq ko‘ra oladigani aytiladi. Kimki o‘z nafsining kamchiliklarini davomli ravishda kuzata olsa, yanada ko‘proq hushyor tortib, nafsini ayblaydi va o‘zi haqidagi yuksak fikrlarga zarba berib, ularni haydaydi.
“At-Tavilot an-najmiyya” kitobida shunday deyiladi:
“Nafs o‘z tabiatiga ko‘ra yomonlik qilishga buyuruvchi qilib yaratilgandir. Agar unga erk berilsa, undan faqat axmoqona ishlarni kutish mumkin, chunki u faqat yomonlik sodir etish uchungina amr etadi. Qachonki Alloh unga rahm qilib, marhamat nazari bilan qarasa, uning barcha xulqini o‘zgartiradi, Allohning mehribonligi bilan nafs butunlay yomonliklarini tark etib, yaxshi tomonga o‘zgaradi. Endi u yomonlikka buyuruvchi emas, balki yaxshilikka amr qiluvchi bo‘ladi. Ya’ni nafsdagi yovuzlik ezgulikka almashadi. Shuning uchun hazrati Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam:
“Parvardigoro, meni ko‘z ochib yumguncha bo‘lsa ham nafsim bilan tanho tashlab qo‘yma!” (Ahmad ibn Hanbal, V, 42; Abu Hurayra rivoyat qilgan hadisda ham shu ma’noda keladi, Ibn Najjor) deb Allohga yolvordilar.
“Axloqus solihiyn” (Yaxshilar axloqi) kitobidan
Yo‘ldosh Eshbek, Davron Nurmuhammad
tarjimasi.
[1] Ujb – o‘zi haqida juda baland fikrda bo‘lish, o‘ziga yuksak bahor berish, o‘zi bilan faxrlanish, o‘ziga ishonish, mag‘rurlanish, taltayib ketish va hokazo.