Sayt test holatida ishlamoqda!
01 Oktabr, 2025   |   9 Rabi`us soni, 1447

Toshkent shahri
Tong
05:02
Quyosh
06:20
Peshin
12:18
Asr
16:19
Shom
18:09
Xufton
19:21
Bismillah
01 Oktabr, 2025, 9 Rabi`us soni, 1447

Hajning tarixi

29.07.2016   15405   8 min.
Hajning tarixi

Alloh taoloning ululazm  payg‘ambarlaridan biri Ibrohim (a.s) jufti halollari Sora onamiz bilan uzoq hayot kechirdilar. Ularning hayoti Alloh va din yo‘lida kurash bilan o‘tdi. Farzand ko‘rmadilar. Qarib qolganlariga qaramay, kofir  qavmlar u zotni tinch qo‘ymaganlari sababli ona vatanlari Falastinni tark etib, ayollari bilan  birga Misrga ketishga majbur bo‘ldilar. O‘sha vaqtdagi Misr podshohi  u  zot haqida turli gaplar  borligini eshitib, huzuriga chorladi.

 Ibrohim (a.s)  Sora onamiz bilan podshoh huzuriga keldilar. Podshoh Ibrohim (a.s) bilan suhbatlashayotganda Sora onamizga nazari tushib, husniga mahliyo bo‘ldi va ko‘ngli buzildi. Zolim podshoh darhol bu go‘zal musofir ayol bilan yolg‘iz qolish choralarini ko‘rdi.

 Ular tanho qoldilar. Ammo, ne ajabki podshoh yomon niyat bilan Sora onamiz  tomon qadam tashlashi bilan  qo‘l-oyog‘i ishlamay qoldi. Yomon niyatidan qaytgan edi, sog‘ holiga qaytdi. Yana yomon niyat qilgan edi, yana qo‘l oyag‘i ishlamay qoldi. Bu holat bir necha bor takrorlandi.

 Shunda podshoh mehmonlar oddiy odamlar emasligini tushunib yetib, ularni rozi qilish payiga tushdi. Ibrohim (a.s) ni yana huzuriga chorlab, hadyalar taqdim etdi. O‘sha vaqtning urf odatiga ko‘ra Hojar ismli bir qizni ham u zotga tortiq qildi.

 Ibrohim (a.s) sovg‘alarni qabul qilib, yana o‘z yurtlariga qaytib ketdilar. Hojarga uylanib, Allohning irodasi ila, to‘qson yoshlarida undan bir o‘g‘il  farzand ko‘rdilar. Farzandga Ismoil deb ism qo‘ydilar. Tez orada inson oilasida bo‘lib turadigan gap-so‘zlar bu oilada ham bo‘ldi.

 Bir kuni Ibohim (a.s) Hojar onamizga go‘dakni olib safarga otlanishni buyurdilar. Uchovlon safarga chiqib, cho‘lu biyobonlarda uzoq yurdilar. Ohiri bir yerga kelib to‘xtadilar. Ibrohim (a.s) Hojar onamizga Ismoil ikkovlarini  shu joyga tashlab ketishga majbur ekanlarini tushuntirdilar.

 Hojar onamiz: “Ey Ibrohim, bu Allohning buyrug‘imi yoki o‘zingizning ishingizmi?-dedilar. Ibrohim (a.s)-“Allohning buyrug‘idir”-dedilar. Shunda Hojar onamiz “Unday bo‘lsa, siz xotirjam ketavering. Alloh bizni o‘zi muhofaza qilib oladi” dedilar. Ibrohim (a.s) ortlariga qaytdilar. Bir joyga  borib, qaqroq cho‘lda yolg‘iz qolayotgan xotinlari Hojar onamiz bilan o‘g‘illari Ismoilga yana bir bor nazar tashladilar. So‘ng ularni haqlariga Alloh taologa yolvorib duo qildilar.

 Ibrohim (a.s) qaytib ketganlaridan so‘ng yolg‘iz qolgan Hojar onamiz chanqay boshladilar. Atrofga nazar solmoqchi bo‘lib, o‘zlariga yaqin turgan tepalikga chiqdilar. Bu tepalik  hozir Safo tepaligi deb  nomlanadi. Qarshi tarafdan ul muhtaramning ko‘zlariga suv ko‘rindi, o‘sha tamonga yugurdilar. Tepalikga chiqdilar. Bu ikkinchi tepalik hozir Marva tepaligi deb nomlanadi. Suv bo‘lib ko‘ringan narsa sarob ekan. Hojar onamiz ortlariga qaradilar, endi narigi tomondan suv ko‘rindi. Yugurib borsalar, u ham sarob bo‘lib chiqdi.

 Shu tarzda Safo va Marva tepaliklari orasida  yetti marta yugurdilar. Oxiri holdan toyib, chaqaloqlari Ismoilni yotqizib qo‘ygan joyga qaradilar. U yig‘lab tovonlarini yerga urgan joydan suv chiqib, qumda oqib borardi.  Hojar onamiz yugurib kelib: “Zam –zam” (to‘xta-to‘xta) deya suvning yo‘lini to‘sdilar.

 Bu fazilatli suv ona-bolaga ham taom, hamda ichimlik o‘rnida o‘tib, ular tirikchiliklarini o‘tkaza boshladilar.

 O‘shandan buyon bu suvdan insonlar to‘yib-to‘yib ichmoqdalar, yurtlariga olib ketmoqdalar. Ammo bu suv zarracha kamaymay chiqib turibdi.

 O‘sha zamonlarda bir yurtdan ikkinchi yurtga safar qilib borayotgan karvonlar Hojar onamiz bilan Ismoil yashayotgan Zam-zam qudug‘i atrofida hayot borligini uzoq yaqindan sezib, shu tamon buriladigan va suv ichib dam oladigan bo‘ldilar. Ba’zilari esa xususan Jurhum qabilasiga bu joy yoqib qolib, doimiy yashash uchun qolib ketdilar. Shunday qilib asta sekin qishloq va shaharlar paydo bo‘ldi.

 Orada Ibrohim (a.s)  xotinlari  va o‘g‘illaridan xabar olgani kelib turdilar. Bir kelganlarida: “Ismoil o‘g‘lim, Alloh taolo men bilan senga o‘zi uchun uy  qurishga farmon qildi”, dedilar. Ota bola farishta Jabroil (a.s) ko‘rsatib bergan poydevor asosida toshdan Ka’bani qurishga kirishdilar.

 Baytullohning qurilishi bitgach, Alloh taolo Ibrohim (a.s) ga odamlarni hajga chaqirishini buyurdi. U zot chaqirdilar, chaqiriqga “labbay” deb javob berganlar hajga keldilar.

 O‘shandan beri haj ibodati davom etib kelmoqda. Faqat Ibrohim (a.s) dan keyin, vaqt o‘tishi bilan bu ibodatga juda ko‘p bid’at va xurofotlar aralashib ketdi. Payg‘ambar (a.s) davrlariga kelib, Ka’batullohning o‘zida uch yuz oltmishta but sanamlar bo‘lgan. Odamlar kiyimlarimizni kiyib gunoh ishlar qilganmiz deb kiyimlarini yechib Ka’bani tavof qilar edilar.

 Islom dini Alloh iroda qilmagan bu kabi amallarni chiqarib tashlab, haqiqiy ibodatni yo‘lga qo‘ydi.

 Haj ibodatida ulkan hikmatlar bo‘lib, bu hikmatlarning barchasini insonning ojiz aqli to‘la anglab olishi qiyin. Shunday bo‘lsada ulamolar ijtihod qilganlar.

 Hajda islomiy birlik yorqin namoyon bo‘ladi. Haj chog‘i musulmonlarning  his-tuyg‘ulari, ibodatlari va xatto suvratlari bir xil bo‘ladi. Bu yerda  irqchilik, mahalliylik, tabaqachilik kabi salbiy holatlarga o‘rin qolmaydi. Hamma bir Allohga iymon keltirib, bir Baytullohni tavof qiladi.

 Tinchlik islomning shiori ekani hajda yana bir bor namoyon bo‘ladi. Hamma tinch, yurt tinch, ibodat tinch, xalq tinch.  Haj ulkan islomiy anjuman bo‘lib, har bir musulmon dunyoning turli burchaklaridan kelgan din qardoshlari bilan uchrashadi. Turli masalalarni muhokama qiladi. Islom va iymon rishtalari mustahkamlanadi.

 Alloh taoloning rizoligiga erishish uchun hamma narsadan, hatto dunyoviy kiyimlardan-da xoli bo‘lib, yolg‘iz uning xizmatiga bel bog‘lash zarur. Boshqa dinlarda  Allohning roziligini topish uchun tarkidunyochilikga beriladilar.

 Islom dinida haj, tarkidunyochilikning o‘rniga joriy qilingan. Alloh taolo o‘z uyini ulug‘lab sharafladi va bandalari uchun unga yetishishni oliy maqsad qilib qo‘ydi. Ana o‘sha uyni ziyorat qilgan musulmon qalbi soflanib yaxshilik qilishga intiladigan va yomonlikdan nafratlanadigan bo‘lib qaytadi. Hajda musulmon banda omonlik yurti bo‘lmish Makkai mukarramaga safar qiladi. Makka ulug‘ muqaddas shahar. Alloh taolo uning nomi bilan Qur’oni karimda qasam ichgan. O‘zining uyi bo‘lmish Ka’baning shu shuharda qaror topishini iroda qilgan.

 Oxirzamon payg‘ambari Muhammad (a.s) ning ham shu shaharda dunyoga kelishlarini hohlagan. Ohirgi kitobi Qur’oni karim oyatlarini tushirishni ham shu shaharda boshlagan. Bu shaharni Alloh taolo Qur’oni karimda “Ummul quro”- “Shaharlarning onasi” deb atagan. Har bir musulmon uchun aziz va mukarram bo‘lgan bu muqaddas shaharga safar qilish, har kuni namozlarida necha bor yuzlarini to‘g‘irlayotgan qiblani tavof etish cheksiz baxtdir.

 Haj ulug‘ ruhiy ozuqa beradigan ibodat bo‘lib, unda musulmon bandaning vujudi Alloh taologa taqvo bilan, unga toat qilishga azmu qaror bilan, gunohlariga nadomat hissi bilan to‘ladi. Bu safarda Allohga va uning rasuliga va mo‘min-musulmonlarga bo‘lgan muhabbati ziyoda bo‘ladi. Dunyoning hamma taraflaridan din qardoshlariga nisbatan do‘stlik tuyg‘ulari uyg‘onib, mustahkamlanadi.

 Haj mashaqqatlarni yengishni o‘rgatadigan mashq maydoni hamdir. Vatandan, ahli ayoldan, rohat farog‘atdan voz kechib, turli qiyinchiliklarga o‘zini urgan odam, albatta boshqa har qanday mashaqqatlarni osonlik bilin yengishga malaka hosil qiladi.

 

Yusupov Avazbek

Haj va umra
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Kim USTOZ?

30.09.2025   1215   5 min.
Kim USTOZ?

Alloh  Taolo olamlarni  bunyod etgandan co‘ngunga sarvar qilib Insonni – Hazrati Odam Atoalayhissalomni yaratdi. Odam Ato qovurg‘asidan Momo Havoni yaratib, ulardan farzandlariniko‘paytirdi.

 

Rivoyat etilishicha, odamzotning ko‘ngliga 3 narsa urmas, ya’ni inson 3 narsadan aslo bezorbo‘lmas, doimo ardoqlar ekan. 

Birinchisi er uchun – ayol, ayol uchun – er. Chunkiayol Odam Atoning qovurg‘asidan, ya’ni bir vujuddanyaralgan. Vujudda esa oshiqcha a’zo yo‘q. Hech kim biron a’zosidan voz kecholmagani kabi, ayol jinsierdan, er jinsi ayoldan ayri kecha olmas ekan. 

Inson ko‘ngliga urmaydigan ikkinchi narsa – rizq-ro‘zi, yashash omili bo‘lgan non ekan.  Mana nechaming-ming yillar o‘tsa ham, Odam Ato va MomoHavo  ilk bor ta’mini tatib ko‘rgan bug‘doy hamonularning avlodlari nasibasi bo‘lib xizmat kilibkelayotir. Dunyodagi ne bir shirinliklar, taomlarnon o‘rnini bosolmasligi barchaga ayon. 

Bashariyat farzandi uchun uchinchi ulug‘  narsa bukitob ekan. Zero Qur’ondagi dastlabkioyat «Iqra!» («O‘qing!») ekanligi, ulug‘Payg‘ambarimiz Muhammad Rasululloh sallallohualayhi vasallam o‘qishni o‘rganib, Allohningso‘zlaridan xabardor bo‘lib, ularni xalqqayetkazganlari, musulmonlar diliga singdirganlarima’lumdir. 

Kitobning Muqaddasligi yana shundaki, odamlar u orqali fikran boyiydilar, aqlan o‘sadilar, ma’nan sog‘lom bo‘ladilar, axloqiy kamol topadilar, qanday so‘zlash, qanday yashash zarurligini, imon-e’tiqodni asrashni biladilar. 

Shu boisdan ham Islom dinimiz sahifalaridan asosiy o‘rinni yorug‘ olamning gultoji – Inson, uning rizq-ro‘zi – Non va aql-idroki mahsuli – Kitob odobnomasi va ibratnomasining o‘rin olishi bejiz emas.

Buyuk ota-bobolarimizdan meros bo‘lib qolib kelayotgan dono xalqimizning yuksak ma’naviyati bo‘lmish milliy va diniy qadriyatlarimiz esa bularning   hammasi – axloqiy, aqliy va jismoniy maktab ekanligi oltindan qimmat, bebaho va abadiy qadriyatlarimiz, yengilmas kuchimizdir!

 

Modomiki Islom dinining eng birinchi buyrug‘i «O‘qing!» ekan,  demak Islom dini – eng avvalo ma’rifat dini ekan. «Ma’rifat» so‘zi arabtilidan tarjima qilinganda «kishilarning ong-bilimini, madaniyatini oshirishga  qaratilgan ta’lim-tarbiya»; «maorif» degan ma’nolarni anglatadi.

Islom dinining asosiy va Muqaddas Kitobi bo‘lmish Qur’oni Karimning yettidan bir qismi faqat ILM mavzusiga doir masalalardan iboratdir.

Islom dini paydo bo‘lishini Yaratganimiz Muhammad alayhissalom orqali Arabiston yarim orolligini iroda etgan bo‘lsa, ushbu Muqaddas, pok Islom dinimizni ilmu-fan, ma’rifat ila rivojlanishini Imom Buxoriy, Imom Termiziy, Imom Moturidiy, Imom Burhoniddin Marg‘inoniy, Imom Bahouddin Naqshbandiy, Muhammad Muso Xorazmiy, Ahmad Farg‘oniy, Mirzo Ulug‘bek, Abu Rayhon Beruniy, Abu Ali ibn Sino, Imom Mahmud Zamaxshariylardek buyuk allomalar orqali bizning jannatmakon yurtimizni (!) O‘z ilohiy hikmati ila ixtiyor etdi.

Yaxshilik va ezgulik, bag‘rikenglik va tinchlik, yaqinlari va begonalariga birdek marhamatli bo‘lish, qon to‘kmaslikka chaqiruvchi, nafs vasvasasiga uchmaslik, ota-onaga ular hayot ekanlarida mehribon va saxiylik ila munosabatda bo‘lish, dunyodan o‘tganlarning haqlariga duo qilishga, vatanni sevishga da’vat qiluvchi muqaddas dinimiz, ayniqsa mustaqillik yillarida o‘z qadrini hamda o‘zining azaliy vazifasi – ezgu maqsadlarga chin ma’noda xizmat qilish imkoniyatini topdi.

Bizning qadimiy va go‘zal diyorimiz nafaqat Sharq, balki jahon sivilizatsiyasi  beshiklaridan biri bo‘lganini xalqaro  jamoatchilik tan olmoqda va e’tirof etmoqda... 

Bu tabarruk zamindan ne-ne buyuk zotlar, olimu ulamolar, siyosatchi va sarkardalar yetishib chiqqani, umumbashariy sivilizatsiya va madaniyatning uzviy qismiga  aylanib ketgan dunyoviy va diniy ilmlarning, ayniqsa, Islom dini bilan bog‘liq bilimlarning tarixan eng yuqori bosqichga ko‘tarilishida ona yurtimizda tug‘ilib kamolga yetgan ulug‘ allomalarning hizmatlari beqiyos ekani bizga ulkan  g‘urur va iftixor bag‘ishlaydi.

 

Alloh taboraka va taolo O‘zining Kalomi majidi – Qur’oni Karimda va Janobi Payg‘ambarimiz Rasululloh sallallohu alayhi vasallam muborak hadisi shariflarida ulug‘lab e’zozlagan yetti toifa insonlarni har bir mo‘min-musulmon kishi qadrlab, hurmat qilishi lozim:

1) ota;

2) ona;

3) ustoz (manfaatli ilm yo kasb-hunar o‘rgatganinson);

4) olim (faqat diniy yo‘nalishdagina emas, balki inson uchun manfaatli barchasohalardagi olimlar. Chunki hammasohalarning ham egasi – Alloh taoloningO‘zidir);

5) Qur’oni Karimdan xabardor kishi;

6) mo‘ysafid odam;

7) adolatli rahbar.

 

Muqaddas Islom dinimiz hukmlari ham, jannatmakon yurtimiz buyuk va ma’rifatparvar, ulug‘vor va donishmand xalqining Qur’oni Karimva hadisi shariflarga uyg‘unlashib ketgan hatto maqollari ham insonlarni ilm-fan taraqqiyotiga, ilmli kishilarni ulug‘lashga undaydi, ustozlarni hurmatlashga targ‘ib etadi.

Ma’lumki, bu dunyoning rivojlanishida, insoniyatning taraqqiyot etishida ustozning o‘rni beqiyos.

Bizning dono xalqimiz

➔ «Ustoz – otangdek  ulug‘»,

 

➔ «Usta borida qo‘lingni tiy,

Ustoz borida – tilingni»,

 

➔ «Usta bo‘lsang, ustozingniunutma!»,

 

➔ «Ustozingga tik qarasang – to‘zasan,

Hurmat qilsang – asta-astao‘zasan»,

deb bejizga aytmagan.

 

Chunki, hammaga ma’lumki, insoniyatning ENGBirinchi Ustozi – bu ALLOH TAOLONING O‘ZI bo‘lsa,

“Alloh Odam (alayhis salom)ga barcha yaratilgan va yaratilajak narsalarga tegishli nomlarni o‘rgatdi”  (Qur’oni Karim Baqara surasi 2/31 oyat),

musulmonlarning insonlar ichida ENG Buyuk Ustozi – PAYG‘AMBARIMIZ MUHAMMAD ALAYHISSALOMDIRLAR !

Har bir inson zoti uchun esa ENG BirinchiUstozi – uning  OTA-ONASIDIR ! Zero unitarbiyalashni hali bu dunyoga kelmasidan oldinroqboshlaydi. Tug‘ilishi bilanoq, to ota-onaning o‘zibu dunyodan o‘tmaguncha, o‘z farzandiga mehribonlikqilib o‘tadi...

Shuning uchun ham o‘zining qadr-qimmatini bilgan, o‘zining kimligini tushunib yetgan har biraql-zakovatli, fahm-farosatli odam «Ustozlar vamurabbiylar» bayram kunida ham eng birinchibo‘lib o‘zining doimiy peshqadamlari bo‘lmish o‘zota-onasidan boshlab, ustoz va murabbiylariniko‘ngillarini shod qilib, bebaho, betakror vabeqiyos duolaridan bahramand bo‘lishga shoshiladi.   

Yangi o‘quv yili ham boshlanib, farzandlarimizulug‘ va muqaddas, mashaqqatli va sersavob ishbo‘lmish – ilm olishga kirishdilar... 

Biz, ota-onalar, farzandlarimizni ulg‘ayishida, ilm olib, bilimli bo‘lishlarida ko‘p jihatlariga serqirrali e’tiborimizni berishimizda quyidagi purma’noli, sermazmunli tarafini ham e’tiborga olishimizni muqaddas dinimiz amr-farmon qilib buyuradi.

Kalomulloh Qur’oni Karimning oyati muboraklariga va Janobi Payg‘ambarimizning muborak hadisi shariflariga binoan «ustoz»ning maqomini mutafakkirlarning mutafakkiri Miralisher Navoiy hazratlari quyidagicha tavsiflaganlar:

“Haq yo‘linda kim sanga bir harf o‘rgatmish ranj ila,

   Aylamoq kerak oning haqqin yuz ming ganj ila”.

 

Shunchalik ulug‘ (!) darajaga ustozning mavqeiko‘tarilgan. 

“Ustoz” deganda faqat ma’lum bir sohada yoki faqat ilm sohasida emas, balki ilm-fanning barcha turlarida, kasb-hunar sohalarida ham o‘rgatuvchini biz USTOZ deb tushunishimiz lozim! 

Shuning uchun ham bizning dono xalqimiz hurmat va ehtirom ila e’zozlab «Ustoz» deb ulug‘laydi.

Kunlardan bir kuni hazrat Navoiy

Sayr aylamakni qildi ixtiyor.

Mulozimlar ila chiqdilar yo‘lga

Va kichik bolaga keldilar duchor.

 

O‘shanda Navoiy  otidan tushib,

O‘sha yosh bolaga qilibdi ta’zim.

Mulozimlar hayron, a’yonlarilol –

Bunday uchrashuvdan qolibdilarjim.

 

Bir a’yon qo‘lini ko‘ksiga qo‘yib,

So‘rabdi: «Hazratim. Bu qandayin hol?

Siz bolaga emas, balki u sizga qilibta’zim,

Salom berishi dushvor!»

 

Navoiy debdiki: “Men ko‘rganbola

Ustozim – bolaning bobosi edi.

Olislarda qolib ketgandamlarning

Uzoqlardan kelgan sadosi edi…

 

Ustozim men uchun – otadan ulug‘!

Shuningchun bolaga qildim men ta’zim.

Ustozimdan qolgan nevarasiga

Salom bermasligim – gunohu azim!”

 

Dono xalqimiz o‘z maqollarida ham “Ustoz otadek ulug‘!” va “Ustoz otangdan ulug‘!” deb aytishlarida ham juda ko‘p ma’nolar bor... 

Zero bu ulug‘ hikmatlar elning ellik ming elagidan o‘tkazilib, keyin muomalaga qo‘yilgan.

Iloho o‘zlarimizni ham, farzand-zurriyotlarimizni ham Alloh taolo Qur’oni Karimda buyurgan, Janobi Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi vasallam muborak hadisi shariflarida tavsiya etgan, o‘tmishda o‘tganlarimizning ruhlari shod bo‘ladigan, xalqimiz xursand bo‘ladigan, ota-onalarimiz rozi bo‘ladigan yo‘llardan yurishimizni nasib etsin!

 

Ibrohimjon domla INOMOV

Maqolalar