Baqara surasining 255-oyati hisoblangan “Oyatal Kursiy”ni barcha o‘rinlarda ko‘proq o‘qib yurish va har kecha yotog‘iga yotgan vaqtda uni o‘qish mustahabdir.
Bu borada Ali roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan quyidagi hadislarni rivoyat qilganlar: “Oylarning sayyidi Muharram, kunlarning sayyidi Juma, so‘zlarning sayyidi Qur’on, Qur’onning sayyidi esa oyatul kursiydir. Oyatul kursiyda ellikta kalima bo‘lib, har bir kalimada ellikta baraka bordir”. (Daylamiy “Musnadul Firdavs”da rivoyat qilgan.)
Ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Alloh taolo Baqara surasidagi “Alloh – Undan o‘zga iloh yo‘q. U Hayy va Qayyumdir...” oyatidan ulug‘roq osmonni ham, yerni ham, jannatni ham, do‘zaxni ham yaratmagan”. (Abu Ubayd va Hokim rivoyati.)
Sufyon ibn Uyayna aytadi: “Chunki Oyatal Kursiy Allohning kalomidir, Allohning kalomi esa maxluq emasdir. Va Allohning kalomi osmon va yerdan iborat Allohning maxluqotlaridan ulug‘dir”. (Imom Termiziy “Qur’on fazilatlari”da zikr qilgan.)
Ubay ibn Ka’bdan rivoyat qilinadi: “Muhammadning nafsi qo‘lida bo‘lgan Zotga qasamki, albatta, bu oyatning – “Oyatal Kursiyning” tili va ikkita labi bor, Arshning poyida Alloh taoloni ulug‘laydi”. (Imom Muslim va Abu Dovud rivoyati.)
Abdurohman ibn Avf[1] uyiga kirsa, uyining to‘rtta burchagida Oyatal Kursiyni o‘qir edi. Buning ma’nosi – go‘yoki Oyatal Kursiy u kishining to‘rtala tomonidan qo‘riqchi bo‘lib, uyining burchaklarida turib, undan shaytonlarni haydashini xohlardi. Ibn Abbos roziyallohu anhu: “Qur’ondagi eng ulug‘ oyat Oyatal Kursiydir”, deganlar. Bazi ulamolar: “Chunki Oyatal Kursiyda Allohning ismi zamir va zohir ism ko‘rinishida o‘n sakkiz marta zikr qilingan”, deganlar.
Jaloliddin Hamroqulov
"Novza" jome’ masjidi imom-xatibi
Toshkent islom instituti kafedra mudiri
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
O‘lim bir eshik. Barcha insonlar undan o‘tadi. Eh koshki, bu eshikka kirgandan keyin mening uyim qanaqaligi ma’lum bo‘lsa?!
Birodar! Qarang, qabrdagilar bir-birlariga juda yaqin yotishibdi. Lekin ular sirtdan yaqin qo‘shni. Aslida esa, bir-birlarining yoniga ham bora olmaydilar.
Usmon roziyallohu anhu qachon qabr yonidan o‘tsalar, shu darajada yig‘lar edilarki, soqollari ko‘z yoshlaridan ho‘l bo‘lib ketardi.
U kishidan: "Siz nega jannat va do‘zaxni esga olganingizda yig‘lamaysiz. Lekin qabrni ko‘rib yig‘laysiz?" deb so‘rashdi. U kishi shunday dedilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Qabr oxiratning ilk manzilidir", deganlar. Shunga ko‘ra, agar mayyit qabrdagi azobdan najot topsa, undan keyingi hayot oson bo‘ladi. Agar qabrdagi azobdan najot topa olmasa, u holda undan keyingi hayot qiyin bo‘ladi.
Yana Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Men qabrdan ko‘ra daxshatliroq biror manzarani ko‘rmadim", deganlar.
Biz uchun bu qabrlarda ibrat yo‘qmi? Qarang, boy ham, faqir ham, zo‘ravon ham, kuchsiz ham, oq tanli ham, qora tanli ham, podshoh ham, fuqaro ham barcha barobar yotibdi. Ular dunyoga qaytishni xohlaydilar. Boylik jamlash yoki qasr qurish uchun emas, balki, koshki men bir namoz o‘qish uchun muhlat topsam, koshki bizga bir martagina "Subhanalloh" deyish uchun fursat berilsa, deb, shu amallarni qilish uchun dunyoga qaytishni xohlaydilar. Lekin endi iloji yo‘q. Nomai a’mol yopilib bo‘ldi. Ruh jismdan chiqqan. Hayot muhlati tugab bo‘lgan. Endi har bir mayyit o‘z amalining garovi o‘laroq qabrida yotibdi...
«Nasihatlar guldastasi» kitobidan