Baqara surasining 255-oyati hisoblangan “Oyatal Kursiy”ni barcha o‘rinlarda ko‘proq o‘qib yurish va har kecha yotog‘iga yotgan vaqtda uni o‘qish mustahabdir.
Bu borada Ali roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan quyidagi hadislarni rivoyat qilganlar: “Oylarning sayyidi Muharram, kunlarning sayyidi Juma, so‘zlarning sayyidi Qur’on, Qur’onning sayyidi esa oyatul kursiydir. Oyatul kursiyda ellikta kalima bo‘lib, har bir kalimada ellikta baraka bordir”. (Daylamiy “Musnadul Firdavs”da rivoyat qilgan.)
Ibn Mas’ud roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Alloh taolo Baqara surasidagi “Alloh – Undan o‘zga iloh yo‘q. U Hayy va Qayyumdir...” oyatidan ulug‘roq osmonni ham, yerni ham, jannatni ham, do‘zaxni ham yaratmagan”. (Abu Ubayd va Hokim rivoyati.)
Sufyon ibn Uyayna aytadi: “Chunki Oyatal Kursiy Allohning kalomidir, Allohning kalomi esa maxluq emasdir. Va Allohning kalomi osmon va yerdan iborat Allohning maxluqotlaridan ulug‘dir”. (Imom Termiziy “Qur’on fazilatlari”da zikr qilgan.)
Ubay ibn Ka’bdan rivoyat qilinadi: “Muhammadning nafsi qo‘lida bo‘lgan Zotga qasamki, albatta, bu oyatning – “Oyatal Kursiyning” tili va ikkita labi bor, Arshning poyida Alloh taoloni ulug‘laydi”. (Imom Muslim va Abu Dovud rivoyati.)
Abdurohman ibn Avf[1] uyiga kirsa, uyining to‘rtta burchagida Oyatal Kursiyni o‘qir edi. Buning ma’nosi – go‘yoki Oyatal Kursiy u kishining to‘rtala tomonidan qo‘riqchi bo‘lib, uyining burchaklarida turib, undan shaytonlarni haydashini xohlardi. Ibn Abbos roziyallohu anhu: “Qur’ondagi eng ulug‘ oyat Oyatal Kursiydir”, deganlar. Bazi ulamolar: “Chunki Oyatal Kursiyda Allohning ismi zamir va zohir ism ko‘rinishida o‘n sakkiz marta zikr qilingan”, deganlar.
Jaloliddin Hamroqulov
"Novza" jome’ masjidi imom-xatibi
Toshkent islom instituti kafedra mudiri
Ayoli vafot etganidan keyin eri juda mayus bo‘lib qoldi. Bir kuni uning yaqin do‘sti uni koyidi:
– Haliyam uylanmadingmi?
– Yo‘q, – dedi u.
– Nega, nahotki boshqa ayollar ichida senga yoqadigani bo‘lmasa?
– Rahmatli ayolimga o‘xshagani topilmasa kerak...
– Qo‘ysang-chi, ayollarning bari bir-biriga o‘xshaydi-ku!..
– Men zohirini aytmayapman. Ichki olamini, botinini aytyapman.
Yigit hayron bo‘lib qarab turgan do‘stiga hayotida bo‘lgan birgina voqeani gapirib berdi:
“Bir kuni ayolim jahlimni chiqardi. Qattiq urishdim va uni ota uyiga haydadim. Jimgina ketdi. Oradan bir necha kun o‘tgach, qilgan ishimdan pushaymon bo‘ldim. Aslida ayb o‘zimdan o‘tganini angladim. Ming andisha bilan qaynotamnikiga bordim. Eshik oldida biroz turib qoldim. So‘ng eshikni taqillatdim. Ayolim ochdi va meni hayratda qoldirib, xuddi oramizda hech gap o‘tmaganday, baland ovozda:
– Assalomu alaykum dadajonisi, safaringiz yaxshi o‘tdimi? – deya tabassum bilan ko‘zini qisib qo‘ydi. Unga bir nimalar demoqchi bo‘lgan edim, u meni qattiq bag‘riga bosib, bunday dedi:
– Gapirmang, ota-onamga sizni “safarga ketdilar”, dedim...
Ana shunday fahmli, oqila edi ayolim. Shuning uchun ham unga hech birini o‘xshatolmay, uylanolmay yuribman, do‘stim”.
Ha, azizlar! Alloh taolo erkakni ayol uchun, ayolni erkak uchun ne’mat qilib bergan. To‘g‘ri, ba’zilar bir-birlarining kamchiliklaridan shikoyat qilib qolishadi. Ammo hech kim benuqson emas. Mukammal ayolni ham, erkakni ham axtarmang bu dunyoda. Hikoyada kelganidek, ba’zida er uchun bir jufti halol butun dunyodagi ayollardan afzal bo‘lishi mumkin. Shunday ekan, ahli ayolimizni qadrlaylik. Zero, u ham kimningdir farzandi, bolalarimizning onasi. Eng muhimi, Allohning bizga bergan omonatidir.
Akbarshoh RASULOV