Sayt test holatida ishlamoqda!
26 Iyul, 2025   |   1 Safar, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:36
Quyosh
05:13
Peshin
12:35
Asr
17:36
Shom
19:50
Xufton
21:19
Bismillah
26 Iyul, 2025, 1 Safar, 1447
Maqolalar

Imomlik ayni peshvolikdir

05.08.2024   6611   7 min.
Imomlik ayni peshvolikdir

Alloh taolo Kalomi sharifida ilmning naqadar ulug‘ligi, ilm olish fazilati haqida ko‘p oyatlar nozil qilgan. Jumladan:

 

قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ

«Ayting: “Biladiganlar bilan bilmaydiganlar teng bo‘lurmi?!» mazmunli oyati karima mohiyatini teran tafakkur qilsak, hozir jamiyat hayotida imom-xatiblarning o‘rni yuqori va mas’uliyati og‘ir ekani ma’lum bo‘ladi.

Darhaqiqat, Islom dini imom-xatiblar zimmasiga katta vazifalar yuklaydi. Imom-xatib Alloh taoloning marhamati bilan diniy va dunyoviy ilmlardan bahramand bo‘lib, ulug‘ ustoz, mudarris va muallimlardan yetarli va zarur bilimlarni oladi. Shuningdek, xalqimiz ibodatlarni to‘g‘ri ado etishida, marosimlarni risoladagidek o‘tkazishida va dinimizning ezgu ta’limotlarini mo‘min-musulmonlarga to‘g‘ri yetkazishda imom-xatiblarning xizmatlari juda kattadir.

«Imom» arabcha so‘z bo‘lib, to‘g‘ri yo‘lga boshlovchi, oldinda turuvchi, rahbarlik qiluvchi va peshvo kabi ma’nolarni anglatadi. Shuningdek, faqat savob ishlarni qiluvchi inson ma’nosini ham beradi. Bir so‘z bilan aytsak, imom kishilarni dunyo va oxiratda ham foydali ezgu amallarga chaqiruvchi, hidoyatga yetaklovchidir. Qur’oni karimda ayni shu ma’noni ifoda etuvchi bir qancha oyatlar bor:

 

وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً

«Eslang, Ibrohimni bir necha so‘zlar bilan Rabbi imtihon qilganida, ularni mukammal ado etdi. Shunda (Alloh): «Albatta, Men seni odamlarga imom (peshvo) qilaman», dedi...» (Baqara, 124).

 

وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً وَكُلّاً جَعَلْنَا صَالِحِينَ وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ

«Biz (Ibrohimga) Is'hoqni hadya etdik va Ya’qubni ham (nabira qilib) qo‘shib berdik hamda barchalarini solih kishilar qildik. Yana ularni Bizning amrimiz bilan (odamlarni) hidoyat etadigan peshvolar qildik va ularga yaxshi amallar qilishni, namozni barkamol ado etishni va zakot berishni vahiy qildik» (Anbiyo, 72–73).

Oyatlar mazmunidan shunday xulosa chiqarish mumkin – imomlik vazifasi yuqori martabadir. Ibrohim alayhissalom ko‘p imtihonlardan muvaffaqiyatli o‘tganlaridan keyin Alloh taolo inoyat qilib, imomlikni ato etgan. Ma’lum bo‘ladiki, har qanday kishiga ham imom deb ergashib bo‘lmaydi. U albatta, solih inson bo‘lishi lozim. Imom odil, qalbi pok, butun vujudi bilan kishilarga xizmat qilishi, ilm sohibi bo‘lishi, molu dunyoga o‘ch bo‘lmasligi, oyog‘i yerdan uzilib qolmasligi kerak. Imomlik mansab ham, lavozim ham emas, balki ulkan mas’uliyatdir.

Qur’oni karim oyatlarida «imom» yaxshilikka boshlovchi ma’nosida qo‘llanganini ham alohida ta’kidlash lozim. Shu bois ko‘p oyatlarda keltirilgan «imom» so‘zi rasullar va payg‘ambarlarga yo‘naltirilgan. Rasullar va payg‘ambarlarning tabiatida esa faqat hidoyat, itoat, imon kabi fazilatlar bor, xolos.

Ulamolar tasnif etgan kitoblarda imomlik masalalariga maxsus boblar bag‘ishlangan. Abul Hasan Ali ibn Muhammad Movardiy shunday deydi: «Barcha kishilar imomning fikrini qo‘llab-quvvatlaydi. Shu tariqa, imomlik ularga bir poydevor kabi bo‘ladiki, elu yurt va din qoidalari o‘sha poydevor asosida barqarorlikka erishadi...» Mufassir Faxriddin Roziy esa imom juda ko‘p kishilar orasidan tanlangan bir shaxs ekanini yozadi.

Ibn Xaldun imomlar mo‘min-musulmonlar ibodatiga rahbarlik qilish bilan birga dunyoviy ishlarida ham, madaniy va ijtimoiy hayot mazmun-mohiyatini to‘la ochib berishda ham o‘ziga xos o‘ringa ega ekanini bayon qiladi. Abbosiylar davrida ibodatlarga maxsus diniy ta’lim olgan kishi boshchilik qilishi belgilab qo‘yilgan. Shu tariqa, ushbu odat mustahkam qoidaga aylanadi.

Yuqoridagi keltirilgan oyatlar va fikr-mulohazalardan xulosa qilib aytsak, imom – diniy o‘quv yurtlaridan birini bitirgan, diyonatli, yaxshi axloqli, ilmli, adolatli, shariat ahkomlariga og‘ishmay amal qiluvchi va mamlakatdagi islohotlarni to‘g‘ri tushungan hamda diniy soha rahbariyati tavsiyasi asosida vazifaga tayinlangan mas’ul kishidir.

Shuni ham ta’kidlash joiz, jamiyatimizda «imom» va «imomlik» tushunchalari ko‘p qo‘llaniladi. Biz bu tushunchalarni aynan insonlarni Qur’oni karim va hadisi sharifda belgilab berilgan ko‘rsatmalar mazhabimizga mos ravishda to‘g‘ri bayon etib, og‘ishmay amal qilishga chorlovchi, xayrli ishlarga undovchi va yurtda kechayotgan islohotlarni ongli tushunuvchi kishi ma’nolarida ishlatamiz.

Mamlakatimizda imom-xatiblarning har tomonlama malakali, namunali bo‘lishlari va ular mo‘min-musulmonlar ehtiyojlarini to‘la qondirishlarini ta’minlash maqsadida juda ko‘p xayrli ishlar qilinmoqda. Avvalo, ular diniy o‘quv yurtlarida o‘qitiladi.

Hozirgi davr imomlari nafaqat diniy, balki dunyoviy bilimlarga ham ega bo‘lishlari lozim. Zamon talabi shuni taqozo etmoqda. Shuning uchun ham imom o‘z ustida muntazam ishlashi, kasb mahorati, bilim saviyasini oshirib borishi zarur. Shuningdek, mamlakatimizda kechayotgan turli islohotlar, qo‘shni mamlakatlar va uzoq xorijda yuz berayotgan voqea va hodisalar, xalqaro hayotdan doimiy ravishda xabardor bo‘lishi hamda bularni keng xalq ommasiga to‘g‘ri yetkazish kerak. Shundagina imom haqiqiy peshvo maqomini oladi va xalq hurmatini qozonadi.

Mo‘min-musulmonlar uchun imom-xatibning har bir so‘zi va ishi ibratdir. Shuning uchun imomlar jamoat joylarida, xalq orasida namuna bo‘lishlari lozim. Hayot shunday, oddiy odamda har qancha kamchilik bo‘lsa, boshqalar unga katta e’tibor bermaydi. Ammo elga pandu nasihat qiladigan imom-xatiblarda andak nuqson sezilsa, xalq ko‘nglida, darrov: «Bu imom xalqni bir ishga da’vat qilar ekan-u, o‘zi boshqa ishni qilarkan», degan shubha paydo bo‘ladi. Shuning uchun imom-xatiblar barcha yaxshi ishlarda namuna, kamtarlik, saxiylik kabi fazilatlarga ega bo‘lishlari lozim.

Shunday ekan, bugungi kun imom-xatiblari zimmalaridagi yuksak mas’uliyatni chuqur his qilgan holda asl va ezgu diniy ma’rifatni, moturidiya ta’limoti, hanafiy mazhabi hukmlarini ommaga chiroyli ravishda yetkazishlari, Vatan ravnaqi, yurt tinchligini ta’minlash va xalq farovonligini oshirishga munosib hissa qo‘shishlari zarur.

Xulosa qilib shuni bilmoq va idrok etmoq kerakki, imom-xatiblarimiz olgan bilim va tajribalarini kun sayin oshirib borishlari lozim. Zero, biz hozir XXI asrda yashamoqdamiz. Dunyo xalqlarining madaniyatlari bir-birlariga yaqinlashib, uyg‘unlashib bormoqda. Barcha sohalarda yangilik va kashfiyotlar paydo bo‘lmoqda. Ilmu fan, texnika va axborot almashuvlari jiddiy sur’atlar bilan kuchayib bormoqda. Mana shunday sharoitda imom-xatiblarimiz, diniy ulamolarimiz o‘z ustilarida ishlab, ilmiy saviyalarini oshirishlarini zamonning o‘zi taqozo qilmoqda.

Agar hozirgi asr kishisi bir kun axborot vositalaridan bexabar qolsa, zamondan ancha orqada qolgan bo‘ladi.

Binobarin, imom-xatiblarimiz har kuni diniy bilimlarini ziyoda qilish harakatida bo‘lish bilan birga dunyoda ro‘y berayotgan har qanday voqea va hodisalardan xabardor bo‘lishlari masjid qavmi bilan muloqat qilganda ularning barcha diniy savollariga asosli javob bera olishlari talab etiladi. Mana shunday mas’uliyatli va sharafli ishlarda barcha imom-xatiblarimizga Alloh taolodan tavfiqu inoyatni so‘rab qolaman.

 

Shayx Abdulaziz MANSUR

MAQOLA
Boshqa maqolalar

“Odamlarni afv etadiganlar...”

16.07.2025   9854   4 min.
“Odamlarni afv etadiganlar...”

Abdurrazzoq San’oniy aytadi: Ali ibn Husayn roziyallohu anhum namoz uchun tahorat qilayotgan edi. Shu payt suv quyib turgan joriya qo‘lidan obdasta tushib ketib, uning yuziga ozgina shikast yetkazdi. Ali ibn Husayn boshini ko‘tarib, joriyaga qaradi. Joriya vaziyatni yumshatish maqsadida Qur’oni karim oyatlaridan o‘qidi: “... G‘azablarini yutadigan... (Oli Imron surasi, 134-oyat). Ali ibn Husayn roziyallohu anhum jimgina javob berdi: “G‘azabimni bosdim”.

Joriya oyatning davomini o‘qidi: ...odamlar-ni (xato va kamchiliklarini) afv etadiganlardir....

U kishi dedi: “Men seni afv etdim”.

Joriya oyatning oxirini o‘qidi: Alloh ezgulik qiluvchilarni sevar”.

Ali ibn Husayn roziyallohu anhum dedi: “Bor, sen Allox yo‘lida ozodsan”.

Abdulloh ibn Ato aytadi: “Ali ibn Husaynning bir g‘ulomi (quli) xatoga yo‘l qo‘ydi va jazoga loyiq bo‘ldi. Ali ibn Husayn qamchini oldi. So‘ng u zot bunday oyatni o‘qidi: (Ey Muhammad!) Imon keltirgan kishilarga ayting, ular Alloh kunlari (qiyomat)dan umid qilmaydigan kimsalarni kechirib yuboraversinlar! Shunda (u sabrli) kishilarni qilgan ishlari (kechirishlari) sababli mukofotlagay! (Josiya surasi, 14-oyat).

Qul esa dedi: “Men bunday emasman, men Allohning rahmatidan umidvorman va uning azobidan qo‘rqaman”.

Ali ibn Husayn roziyallohu anhum qamchini tashlab yubordi va dedi: “Sen Alloh yo‘lida ozodsan”.

Muso ibn Dovud aytadi: Ali ibn Husayn xizmatkorini ikki marta chakirdi, u javob bermadi. Uchinchi marta chaqirgach javob qildi. Ali ibn Husayn unga dedi: “Ey o‘g‘lim, ovozimni eshitmadingmi?”.

Xizmatkor: “Eshitdim”, dedi.

Ali ibn Husayn so‘radi: “Nega javob bermading?”.

Xizmatkor: “Sizning shafqatingizga ishondim”, dedi.

Abdulg‘ofir ibn Qosim aytadi: Ali ibn Husayn masjiddan chiqib ketayotgan edi. Bir odam kelib uni haqorat qildi. Shunda Alining xizmatkor va qullari unga tashlanishdi.

Ali ibn Husayn ularni to‘xtatdi va bunday dedi: “Bas qilinglar, uning holatiga qaranglar”.

So‘ngra o‘sha odamga dedi: “Bizda siz bilmagan yana ko‘p narsalar bor. Agar sizga yordam kerak bo‘lsa, ayting, yordam beraylik”. O‘sha odam xatosini anglab, uyaldi va ortiga qaytdi.

Ali ibn Husayn uni yoniga chaqirib, o‘zi kiyib turgan chakmonini yelkasiga tashladi va ming dirham pul berdirdi.

Abu Ya’qub Muzaniy deydi: Hasan ibn Hasan bilan Ali ibn Husayn o‘rtasida bir oz noxushlik bo‘lib qoldi. Hasan bir kuni masjidda Ali ibn Husaynning yoniga keldi, uni turli so‘zlar bilan haqorat qildi. Ali ibn Husayn esa unga bir og‘iz ham javob qaytarmadi.

So‘ngra Hasan chiqib ketdi. Kechasi u alining uyiga bordi va eshigini qoqdi. Ali ibn Husayn eshikni ochib chiqdi. Hasan unga:

- Ey aka, agar siz haqiqatan ham men aytganlarimdek bo‘lsangiz, Alloh meni mag‘firat qilsin. Agar men yolg‘onchi bo‘lsam, Allox sizni mag‘firat qilsin, dedi va ketdi.

Ali ibn Husayn ortidan borib, yetib oldi va uni og‘ushiga oldi. Ikkovi yig‘lab yuborishdi. Shunda Hasan:

- Qasamki, endi siz xafa bo‘ladigan biron ish qilmayman, - dedi.

Ali esa unga: - Sen ham menga aytgan so‘zla ring uchun halollikdasan,- dedi.

Ibn Abi Dunyo rivoyat qiladi: Ali ibn Husaynning xizmatkori shoshgan holda oshxonadan temir pechni olib kelayotgan edi. Kutilmaganda temir pech tushib ketdi ketdi va narigi tomondan pastga tushib kelayotgan Ali ibn Husayn o‘g‘lining boshiga tegib, jarohat yetkazdi. Oqibatda u halok bo‘ldi. Mehmonlar bilan suhbatlashib o‘tirgan Ali ibn Husayn o‘rnidan sakrab turib, xizmatkorga dedi: “Sen ozodsan. Bu ishni qasddan qilmaganingni bilaman”. So‘ngra Ali ibn Husayn mayyitni dafn etish tadorigini ko‘rdi.

Shayx Mahmud MISRIYning “Solih va solihalar hayotlaridan qissalar”
nomli asaridan Ilyosxon AHMЕDOV tarjimasi.