Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam hayotlik davrlarida sahobalar u zotga murojaat qilar va bilmaganlarini so‘rab olar edilar.
U zotdan keyin kichik sahobalar katta sahobalarga murojaat qilar va bilmaganlarini so‘rab olar edilar. Ular oralarida ixtilof sodir bo‘lganda katta sahobalar tomonidan masalaga yechim berilardi.
Tobein va tabaa tobeinlarda, ya’ni sahobalardan keyingi davrlarda Islom ahli yetuk ulamolarga murojaat qilar, bilmaganlarini ulardan so‘rashardi. Urva ibn Zubayr, Said ibn Musayyab, Ato ibn Abu Raboh, Muhammad ibn Siyrin, Hasan Basriy, Sufyon Savriy, Abu Hanifa, Molik ibn Anas kabilar shular jumlasidan.
Demak, bugun ham biror masalada ixtilof paydo bo‘lsa, albatta, ahli ilmlar, yurtimiz ulamolaridan so‘rash lozim. Ammo ayrim yoshlar yetuk ulamolarga emas, balki ustoz darajasiga ham yetmagan yoki ilm o‘qisa ham, aqidasi o‘nglanmagan kimsalarga murojaat etib, aldanib qolishyapti.
Xavotirlisi, ba’zi g‘o‘r xotin-qizlar ham o‘z yurtlarida asrlar davomida amal qilib kelingan mazhablarni tark etib, mutaassiblik bilan xorijdagi “Sodiq Samarqandiy”, “Abdulloh Zufar”, “Yusuf Davron”, “Ahliddin Novqatiy”, “Mahmud Abdulmo‘min”, “Abu Muoviya”, “Abu Saloh” kabi nomlar ostiga yashiringan soxta da’vatchilarga ishonib, o‘z e’tiqodi, joni, moli va sha’nini xatarga qo‘ymoqdalar.
Bu nobakor kimsalar turli uslublar bilan ayollarni ham o‘z domiga tortishmoqda. Ularning ayollardan bo‘lgan malaylari ham qizlarni “ovlashda” usta bo‘lib ketishgan. Ijtimoiy tarmoqlar va internet saytlari orqali dastlab “Muallimi soniy”dan dars beramiz, deb qizlarning ishonchiga kirgach, o‘zlarining risolalarini o‘qita boshlaydilar. Ular g‘o‘r qizlarni tuzoqqa ildirishda tap tortmay yolg‘on gapiradi, g‘iybat-bo‘htonni qalashtiradi, hatto sehr-jodu kabi kufr amallarni qilishdan ham toymaydi. Holbuki, “jihod” qilaman, deb xorijga borgach, bu qizlarning ahvoli qanday ayanchli bo‘lishini juda yaxshi bilishadi.
Shunday ekan, farzand tarbiyasiga, ularning yurish-turishiga befarq bo‘lmaylik. Kim farzandida salbiy o‘zgarishni sezsa, shubhali shaxslarning ma’ruzalarini tinglayotganiga guvoh bo‘lsa, fursat borida rasmiy imom-domlalar oldiga olib borib, yosh avlodga oqu qorani tanitsin.
Alloh taolo bunday marhamat qiladi: «Yo‘qsa, u kechalari ibodat qilib, sajda etgan, bedor holida oxiratdan qo‘rqib, Rabbi rahmatidan umidvor bo‘lgan odamga tengmi?! Sen: “Biladiganlar bilan bilmaydiganlar teng bo‘larmidi?!” deb ayt. Albatta, aql egalarigina eslarlar» (Zumar surasi, 9-oyat).
Alloh taolo ilm ahllarini ulug‘lab, darajalarini yuksaltirib, bilmaganlarimizni biladigan olimlardan so‘rashga buyurgan.
Ixtilof qilish dinimizga zarar keltiradi, fitna uyg‘otadi, bizni zaiflashtiradi, qalblarimizni xira qiladi.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam bunday marhamat qiladilar: “Agar ixtiloflarni ko‘rsangiz, o‘zingizga ko‘pchilik tomonini lozim tuting” (Imom Ibn Moja rivoyati).
Darhaqiqat, to‘rt mazhab egalari, ahli sunna val jamoa yo‘lidagilar juda ko‘pchilikni tashkil etadi. Demak, biz ko‘pchilik tomonidamiz.
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam da’vatlariga binoan to‘g‘ri yo‘lda bardavom bo‘lishni Yaratgan Rabbimiz barchaga nasib etsin!
Jobir ELOV,
Buxoro viloyati
bosh imom-xatibi
Inson zimmasida bir nechta omonatlar borki, bularni qadrlash zarur hisoblanadi. O‘z joniga o‘zi qasd qilish esa ana shu omonatga xiyonat qilishdir. Binobarin, Quroni karim Niso surasi 29-oyatida Haq taolo xitob qilgan: "Bir-birlaringizni o‘ldirmangiz".
Jundab ibn Abdulloh roziyallohu anhu rivoyat qiladilar: "Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Sizlardan ilgari o‘tganlardan bir kishi jarohatlandi. Besabrlik qilib pichoq oldi-da, qo‘lni kesib tashladi va ko‘p o‘tmay, qon yo‘qotib vafot etdi. Alloh: "Bandam joniga qasd etdi, unga jannatni harom qildim", dedi" (Muttafaqun alayh).
Yana bir hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Kimki tog‘dan o‘zini tashlab, joniga qasd qilsa, u jahannam olovida abadulabad o‘zini pastga tashlaydi. Kimki zahar ichib joniga qasd qilsa, u qo‘lida zaharini tutib, jahannam olovida abadulabad o‘zini zaharlaydi. Kimki o‘zini temir bilan o‘ldirsa, u qo‘lida temirini tutib, jahannam olovida abadulabad u bilan o‘zini uradi" (Imom Buxoriy, Muslim va boshqalar rivoyati).
Mo‘tabar fatvo kitoblarimizdan “Fatavoi Sirojiya”da: “Qachon kema yona boshlasa, undagilarning agar o‘zlarini dengizga tashlashsa, suzish bilan xalos bo‘lib ketishga gumonlari g‘olib bo‘lsa, shunday qilishlari vojib bo‘ladi. Agar o‘zlarini dengizga tashlasalar ham g‘arq bo‘lishlari yoki tashlashmasa, kuyib ketishlari ehtimoli bo‘lsa, u holda kemada qolish va dengizga o‘zlarini otish orasida ixtiyorlidirlar. Kimki o‘zini o‘ldirsa, uning gunohi boshqa birovni qatl qilgandan ko‘ra qattiqroqdir!”
Yuqorida keltirilgan manbalardan ko‘rinib turibdiki dinimiz inson o‘z joniga qasd qilishga emas, balki bu omonatni asrashga qadrlashga chaqiradi. Lekin, jamiyatda ba’zi insonlar borki, o‘z joniga qasd qilishga, xudkushlikka rag‘bat qiladilar. Aslini olganda o‘zini-o‘zi o‘ldirish Alloh bergan ne’matni mutlaqo mensimaslikdir. Shu bilan birga bunday holat o‘sha jamiyatga ham musibat hisoblanadi.
O‘zini-o‘zi o‘ldirishning gunohi birovni o‘ldirishdan ko‘ra og‘irroq va kattaroq hisoblanadi. Endi, salgina hayot tashvishi deb, ozgina g‘am va alam deb o‘zini o‘ldirayotganlarning gunohi birovni o‘ldirishdan ko‘ra og‘irroq ekanligini bildik. Biroq, bundan ham eng achinarlisi, birovlarning yolg‘on-yashiq gaplariga uchib, “fatvo”lariga aldanib, begunoh mo‘min-musulmonlarni o‘ldirishga qasd qilib o‘zini o‘ldirishning gunohi bundan necha barobar og‘irroq hisoblanadi. Bu shahidlik emas, bu qahramonlik ham emas, balki xudkushlikdir.
Uychi tumani "Devona bobo" jome masjidi imom-xatibi
Abdufattoh Musaxanov
Manba: @Softalimotlar