1. Avtomobilni boshqarish bo‘yicha yetarli malakaga ega bo‘lgandagina haydash kerak.
Chunki mashina haydashni mukammal o‘rganmay turib, yo‘lga chiqish odamlarning hayoti va mulkiga zarar yetkazishga olib keladi.
Abu Said Xudriy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallahu alayhi vasallam: “Zarar berish ham zarar ko‘rish ham yo‘qdur”, dedilar (Ibn Moja, Doriqutniy va boshqalar rivoyati).
Islom har qanday ko‘rinishdagi zulmni harom qilgan. Insonlarning tug‘ilishidan to o‘limigacha va hatto vafotidan keyin ham zarar etkazishdan qaytaradi.
2. Muntazam ravishda mashinaga e’tibor berish, haydashdan oldin tekshirish lozim.
Alloh taolo: “...g‘ofillardan bo‘lma” (A’rof surasi, 205-oyat), “So‘ngra, o‘sha kunda, albatta, berilgan ne’matlardan so‘ralasiz” (Takaasur surasi, 8-oyat) deb marhamat qilgan.
Inson zavqlanadigan: oziq-ovqat, ichimlik, kiyim-kechak, turar joy, mashina, sog‘lik kabi ne’matlarning har biri uchun Qiyomat kunida javob beradi.
3. Xavfsizlik kamarini taqish talab etiladi.
Albatta, har bir ish Alloh taoloning izni va irodasi bilan bo‘ladi. Alloh eng yaxshi saqlaguvchi va U rahmlilarning eng rahmlisidir. Biroq, dinimiz sabab o‘laroq avvalo xavfsizlik choralarini ko‘rishni, keyin Allohga tavakkul qilishni buyuradi. Tajribalarda xavfsizlik kamari baxtsiz hodisa paytida halokatning darjasini yengillashtirishi va haydovchini dahshatli to‘qnashuvdan himoya qilishi ko‘p kuzatilgan.
4. Inson qadr-qimmatining ulug‘ligini unutmaslik.
Bu esa haydovchini haydashda juda ehtiyot bo‘lishga chaqiradi, Alloh taolo O‘z kitobida ta’kidlaganidek, “Kim bir jonni nohaqdan yoki yer yuzida fasod qilmasa ham o‘ldirsa, xuddi hamma odamlarni o‘ldirgan bo‘ladi” (Moida surasi, 32-oyat).
5. Ruxsat etilgan darajadagi tezlikka rioya qilish.
Belgilangan tezlik me’yoriga rioya qilmaslik baxtsiz hodisalar va ofatlarga, ko‘p holatlarda o‘limga sabab bo‘ladi. Alloh taolo bundan qaytaradi: “O‘zingizni o‘zingiz o‘ldirmang. Albatta, Alloh sizlarga rahimlidir” (Niso surasi, 29-oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Shoshmaslik Allohdandir va shoshqaloqlik shaytondandir”, deganlar
6. Yo‘l harakati qoidalariga rioya qilish va ularni buzmaslik.
Hatto yo‘l bo‘sh bo‘lsa ham sabrsizlik qilmaslik, shoshilmaslik lozim. Ozgina sabr qilmaslik o‘lim yoki og‘ir jarohatni keltirib chiqarishi mumkin. Inson o‘z tabiatiga ko‘ra sabrsiz va hamma narsani tezda amalga oshirishni xohlaydi. Zero, Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “Inson shoshqaloq o‘laroq yaratilgandir” (Anbiyo surasi, 37-oyat), “Inson shoshqaloq bo‘lgandir” (Isro surasi, 11-oyat).
7. E’tiborni chalg‘itadigan narsalar bilan mashg‘ul bo‘lmaslik. Masalan, mobil telefondan tez-tez foydalanish, baland ovozda musiqa eshitish va hokazo.
Britaniyalik psixolog va professor doktor Saymon Murning o‘tkazgan tadqiqotiga ko‘ra, tez va baland ritmli qo‘shiqlar haydovchini qo‘shiq ritmiga mos keladigan tezlikni oshirishga sabab bo‘ladi.
8. Uyqusirab yoki uzoq vaqt uyqusiz qolganda mashina haydamaslik.
9. Avtomobilni qo‘yish uchun to‘g‘ri joy tanlash, chunki yo‘l hammaga tegishli. “Va tajovuzkor bo‘lmang. Albatta, Alloh tajovuzkor bo‘lganlarni xush ko‘rmas” (Baqara surasi, 190-oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi va ’alaa olihi vasallam: “Kim bir qarich yerni zulm qilib olsa, Alloh unga qiyomat kuni bo‘yniga yetti qavat yerni osib qo‘yadi”, deganlar (Imom Muslim. Imom Ahmad. Abu Ya’lo. Abu Avona. Imom Hokim. Bayhaqiy).
Alloh taolo yo‘llarimizni ravon va bexatar qilsin. Bizdan boshqalarga va o‘zgalardan bizga ozor yetishidan O‘zi asrasin.
Davron NURMUHAMMAD
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Bir kishi Nabiy sollallohu alayhi vasallamga kelib: «Men qiynalgan kishiman», dedi. Ya’ni, och ekanini bildirdi.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam xotinlaridan biriga ovqat so‘rab odam yubordilar. «U zotni haq ila jo‘natgan zotga qasam ichib aytamanki, uyimda suvdan boshqa hech narsa yo‘q!» dedi u.
Xuddi shunday qilib barcha xotinlariga ovqat so‘rab odam jo‘natdilar. Ularning bari yuqoridagidek javob berdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Bu kecha bu odamni kim mehmon qiladi, Alloh unga rahm qilsin», dedilar. Shunda ansorlardan bir kishi turib: «Yo Allohning Rasuli! Uni men mehmon qilaman», dedi. So‘ngra uni uyiga olib ketdi. Borib xotiniga bunday dedi:
— Bu odam Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning mehmonlari. Unga taom hozirla!
Xotin dedi:
— Bolalarimizning ovqatidan boshqa ovqat yo‘q.
Er dedi:
Bolalaringni uxlatib ovqatni olib kel. Mehmon ovqatga qo‘l uzatganida chiroqni o‘chirib qo‘y. Biz qorong‘ida o‘zimizni ovqat yeyayotgandek ko‘rsatamiz. Ammo yemaymiz. Mehmon shunda ozgina ovqatga to‘yadi.
Ular shunday qilib och uxlashdi. Mehmon to‘ydi. Ertalab ular Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga borishgach, u zot dedilar:
— Alloh taolo sizning ishingizdan ajablandi. Siz haqingizda Qur’on nozil qildi:
«Garchi o‘zlarining hojatlari bo‘lsa ham (boshqalarni) o‘zlaridan ustun ko‘radilar. Kim o‘z nafsining baxilligidan saqlansa, unday kishilar ha, ana o‘shalar najot topguvchilardir» (Hashr surasi, 9-oyat).
Dunyo charxpalakdir. Zamon aylanib turadi. Bugun puling bor. Ertaga yo‘q, ishing orqaga ketadi. Bugun faqirsan, ammo ertaga boyib ketishing mumkin. Faqirlik ayb emas, boylik fazilat emas.
Muhimi qalbdagi narsadir, cho‘ntakdagi emas. Muhimi insonning boylik va faqirlik paytidagi axloqidir.
Tasavvur qilyapsizmi, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning hech bir ayollari uyidan ovqat topilmayapti! U kishi Allohning Rasuli bo‘lish bilan birga davlat rahbari ham edilar. Uylarida suvdan boshqa hech vaqo yo‘g‘-a?!
Faqirlikni uqubat, boylikni esa mukofot deb o‘ylashdan ehtiyot bo‘ling. Dunyo bor-yo‘g‘i imtihon, xolos. Imtihon savollari qanchalar qiyin bo‘lmasin, o‘tirib qolmang.
Aqlli inson boshqalarning hojatini chiqarishga harakat qiladi. Ularni qiyin ahvolda qoldirmaydi. Kishilarga ehson qilganingizda ular o‘zini aybdor va nuqsonli sanashmasin!
Bemor kishining faqirligini bilib qolsangiz, u so‘rashidan oldin ahvolidan xabar olishingiz oqilona ishdir. Ba’zilarning iffati so‘rashdan to‘sadi. In’omning eng afzali insonlarning iffatni ehtirom qilib, obro‘larini muhofaza qilib berilgan in’omdir!
Ehson qilishning ham odoblari bor. Bir kishiga hammaning oldida sadaqa yoki ehson bersangiz, uni xijolatga qo‘yasiz, iffatini jarohatlaysiz, ojizligini yuziga solgandek bo‘lasiz... Bunaqa sadaqa-ehson qilgandan ko‘ra, qilmaganing afzaldir!
Yuqorida keltirilgan ansoriyning odobiga boqing. Ovqati ozligi uchun xotiniga chiroqni o‘chirishni buyurdi. Maqsadi mehmonni xijolat qilmaslik edi. Chiroq yonib turganida mehmon ovqatning kamligini ko‘rib, uyalib, ovqat barchaga yetishi uchun ehtimol to‘yib yeya olmasdi.
Kishilardan noqulaylikni ketkazish ham ularni xotirjam qilishdir. Xotirjam qilish esa, ibodatdir!
«Nabaviy tarbiya» kitobi asosida tayyorlandi