Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “Ey, iymon keltirganlar! Sizlardan avvalgilarga farz qilinganidek, sizlarga ham ro'za farz qilindi. Shoyadki, taqvodor bo'lsalaringiz” (Baqara surasi, 183-oyat).
Taqvo – Ramazon ro'zasining g'oyasidir. Ya'ni ro'zadan ko'zlangan maqsad – taqvodir. Buning uchun banda Alloh taolo harom qilgan amallardan qaytishi, buyurgan amallarni ado etishi lozim.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim yolg'on gapirishni va unga amal qilishni qo'ymasa, uning taomi va sharobini tark qilishiga Allohning ehtiyoji yo'q”, dedilar (Imom Buxoriy rivoyati).
Axir, inson faqat taomdan hamda ichimlikdan o'zini tiysa-yu, lekin yolg'on so'zlashni, g'iybatni, sudxo'rlikni, odamlarning obro'sini to'kishni tark etmasdan ro'za tutishi mumkin-mi?!
Ro'za bandani nafsiga qarshi turishga, g'azabini yutishga va odamlardan etgan ozorlarga sabrli bo'lishga o'rgatadi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: «Ro'za qalqondir. Ro'zador fahsh so'z aytmasin, johillik ham qilmasin. Agar biror kishi u bilan urishmoqchi yoki so'kishmoqchi bo'lsa, “Men ro'zadorman”, desin».
Ro'za bandani Alloh taolo uni hamisha kuzatib turganini his qilishga hamda har bir ishni faqat xolis Alloh uchun ado etishga o'rgatadi.
Shunday ekan, ro'za faqat taom va sharobdan tiyilish emas, balki nafsni taqvo bilan tarbiyalashdir.
Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “Albatta, taqvodorlar jannatu anhorlardadirlar. Sidq o'rindiqda, qudratli Podshoh huzuridadir” (Qamar surasi, 54-55-oyatlar).
Davron NURMUHAMMAD
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Afv – o‘ch olishga qodir bo‘la turib, toyilish va xatolardan o‘tib kechirib yuborish demakdir. Buning yana bir ma’nosi adovat va nafrat kabi illatlarni qalbdan ketkazish bo‘lib, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bu borada: “Qiyomat kunida jarchi nido qilib: “Allohning zimmasida savobi borlar tursin va jannatga kirsin”, deyiladi, dedilar. Sahobalar: “Allohning zimmasida ajri borlar kimlar?” – deb so‘rashdi. Nabiy alayhissalom: “Odamlarni afv qilib yuboruvchilar” [1], deb javob berdilar.
Agarda siz ham Allohning zimmasida ajri borlar qatorida bo‘lishni istasangiz sizga yomonlik qilgan, sizning haqqingiz borasida xato qilgan kishining xato va kamchiliklarini kechirib yuboring. Axir Alloh taolo: «...Bas, kimki afv etib (o‘rtani) tuzatsa, bas, uning mukofoti Allohning zimmasidadir. Albatta, U zolim (tajovuzkor)larni sevmas»[2], deydi.
Sizga nisbatan xato qilgan kishilarga yumshoq munosabatda va sabrli bo‘lish, sizni ulushingizdan mahrum qilganlarga ham ziqnalik qilmaslik, siz bilan aloqani uzmoqchi bo‘lganlar bilan ham aloqani ushlab qolish, uzilganlarini tezlik bilan qayta yo‘lga qo‘yish – bularning bari qandayin axloq ekanini ko‘ringki, ular o‘z sohibini qiyomat kunida yuksak martaba va maqomlarga erishtiradi.
Rivoyatlarda kelishicha, bir a’robiyni tuhmat qilgani sababli sultonning huzuriga keltirishibdi. U yo‘l-yo‘lakay «Mana mening kitobimni o‘qinglar» degan oyati karimani tilovat qilib boribdi. Atrofdagilardan biri unga qarata: “Bu qiyomat kuni aytiladi, bugun emas”, debdi. A’robiy javob berib: “Xudo haqqi, bu kun qiyomat kunidan-da yomonroq. Chunki qiyomat kunida mening yomonliklarim bilan birga yaxshiliklarim ham ko‘rsatiladi va hisobga olinadi. Bugun mening yomonliklarimni e’tiborga olyapsizlar-u, yaxshiliklarimni inobatga olarmidingiz?!” – debdi.
Siz otasiz! Farzandingiz bir marotaba xatoga yo‘l qo‘ydimi, bunday vaziyatda uning barcha yaxshiliklarini unutib yubormang.
Mabodo do‘stingiz sizga nisbatan bir gal xato ish qilib qo‘ysa, siz u bilan birga yelkama-yelka turib o‘tkazgan yaxshi kunlaringiz va uning chiroyli do‘stligi va sadoqatini esdan chiqarmang.
Muhammad ibn Abu Bakr rahmatullohi alayh bunday deydilar: “Ey inson! Sen va Robbing o‘rtasida O‘zidan boshqasi bilmaydigan xato va kamchiliklaring bor. Alloh ularni kechirib yuborishini xohlaysan. Agar rostdan ham shu gunohlaring afv etilishi ishtiyoqida bo‘lsang, u holda U Zotning bandalaridan o‘tgan xatolarni kechir va afv et. Alloh sening xatolaringdan kechishini istasang, sen ham bandalarining xatolarini o‘tib yubor”.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Tabaroniy hasan sanad bilan rivoyat qilgan.
[2] Shuro surasi, 40-oyat.