Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَجَلَّ: }رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ إِنْ تَكُونُوا صَالِحِينَ{ قَالَ: تَكُونُ البَادِرَةُ مِنَ الوَلَدِ إِلَى الوَالِدِ. وَقَالَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: }إِنْ تَكُونُوا صَالِحِينَ{ قَالَ: أَنْ تَكُونَ النِّيَّةُ صَادِقَةً، }فَإِنَّهُ كَانَ لِلأَوَّابِينَ غَفُورًا{ لِلبَادِرَةِ الِّتِي بَدَرَتْ مِنْهُ».
Sa’id ibn Jubayrdan rivoyat qilinadi:
«U zot azza va jallaning: «Alloh ichingizdagi narsani biluvchi. Agar solih bo‘lsangiz», – degan qavli haqida «Boladan ota-onaga bo‘ladigan muomala alomati» – degan.
Alloh azza va jalla: «Agar solih bo‘lsangiz» (ya’ni, agar niyat sodiq bo‘lsa) «Albatta, U zot tavba qiluvchilar uchun mag‘firatlidir», degan. Bu undan sodir bo‘lgan alomat haqida».
Sharh: Ya’ni, bu rivoyatda aytilyaptiki, Alloh taolo bolaning ota-onasiga bo‘lgan his-tuyg‘usini biladi. Yuzida tabassum bilan boqayapti-yu, ichi g‘ijinib turgan bo‘lsa, uni ham biladi. O‘zicha, odamlarning ko‘zida «ota-onasini hurmat qilar ekan» – deb aytsinlar deya, egilib, qandaydir bir xushomadlarni qilayapti, lekin ichida: «Qani tezroq ketsaydi, men ishimga tezroq borsaydim» – deb turgan holat bo‘lsa, Alloh taolo uni ham biladi.
Bu yerda ham ota-onaning haqqi nihoyatda ulug‘ligi, farzand ota-onasiga bo‘lgan munosabatda sirti boshqa, ichi boshqa bo‘lmasligi kerakligi ta’kidlanyapti. Butun qiladigan ehtiromini, yaxshiligini, hurmatini sidqidildan, astoydil qilishi kerak, ichi bilan tashi har xil bo‘lmasligi kerak.
عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ فِي الرَّجُلِ يَحْلِفُ لاَ يُكَلِّمُ أَبَاهُ أَوْ أَخَاهُ شَهْرَيْنِ، قَالَ: يَدْخُلُ عَلَيْهِ وَيَلْطُفُهُ وَلاَ يُكَلِّمُهُ.
A’mash Ibrohimdan rivoyat qiladi:
«Otasi yoki akasiga «ikki oy gapirmayman» – deb qasam ichgan kishi haqida: «oldiga kiradi, lutf ko‘rsatadi va gapirmaydi», – dedi».
Sharh: Bir kishi otasi yoki akasiga «ikki oy gapirmayman» – deb qasam ichib qo‘yibdi. Qasamiga amal qilay desa, zimmasida otasiga yoki akasiga yaxshilik qilish, hurmat qilish vazifasi bor. Gapiraveray desa, qasam ichib qo‘ygan. Xullas, bu kishi ikki o‘t orasida, og‘ir ahvolda qolibdi.
Unga bu noqulay vaziyatdan chiqish uchun shunday yo‘l tutish maslahat berilibdi: «Otangning, akangning oldilariga kirib, hurmatlarini joyiga qo‘yasan, xizmatlarini qilaverasan, lutf ko‘rsatasan va hokazo. Biroq, muddat tugaguncha gapirmaysan».
Demak, qasamga ham rioya qilinadi, otaga yoki akaga ham munosib muomalada bo‘linadi.
عَنْ سَلاَمٍ عَنِ الْحَسَنِ، قَالَ: سَأَلَهُ رَجُلٌ: آمُرُ وَالِدَايَّ وَأَنْهَاهُمَا؟ قَالَ: إِنْ كَرِهَا ذَلِكَ فَلاَ.
Salom Hasandan rivoyat qiladi:
«Bir kishi undan:
«Ota-onamga amru ma’ruf, nahyu munkar qilsam, bo‘ladimi?» – deb so‘radi.
«Agar yoqtirmasalar, bo‘lmaydi», – dedi».
Sharh: Demak, ota-ona farzandining nasihatlarini yoqtirmay, «Biz uni ko‘tarib katta qilgan edik, endi bo‘lsa bizga aql o‘rgatyapti» – degan noto‘g‘ri tushunchada bo‘lsa, farzand o‘zini ehtiyot qilib, indamay qo‘ysa, bo‘laverar ekan.
«Yaxshilik va silai rahm» kitobi 1-juz.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Hazrati Muoviyaning davrlarida ikki odam janjallashib qoldi. Janjal asnosida biri boshqasining tishini urib sindirdi. U singan tishini olib, Muoviya roziyallohu anhuning huzurlariga bordi va: «Tishning qasosi tish bo‘ladi, shuning uchun qasos olib bering», dedi.
Hazrati Muoviya: «To‘g‘ri, sening haqqing bor, lekin nima foyda? Sening tishing-ku sinib bo‘ldi. Unikini ham sindiraylikmi? Uning o‘rniga tishingning xunini ol, xun evaziga murosa qil», dedilar.
U kishi: «Men aynan o‘sha tishini sindirib qasos olaman», dedi. Muoviya roziyallohu anhu unga yana qayta tushuntirdilar. Lekin u ko‘nmadi. Hazrati Muoviya keyin: «Undoq bo‘lsa yur, uning ham tishini sindiramiz», dedilar.
Yo‘lda mashhur sahoba Abu Dardo roziyallohu anhu o‘tirgan edilar. U zot shunday dedilar: «Birodar! Qara, sen-ku qasos olyapsan. Lekin bu gapni ham eshitib ket. Men Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning: «Kim birovga aziyat yetkazsa va aziyat yetgan kimsa uni kechirib yuborsa, Alloh taolo uni afvga eng ko‘p muhtoj bo‘ladigan kunda (ya’ni oxiratda) afv qiladi», deganlarini eshitganman».
Boyagina g‘azabga minib, xun haqi olishga hech rozi bo‘lmay turgan odam ushbu hadisni eshitgach: «Siz bu hadisni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan eshitganmisiz?» deb so‘radi. Abu Dardo roziyallohu anhu: «Ha, eshitganman, mening mana shu quloqlarim eshitgan», dedilar.
«Nasihatlar guldastasi» kitobidan